[Fic inazuma eleven go] Cozy Love the series

ลำดับตอนที่ #8 : Love story 1: บทที่5 มือสองข้างภายใต้เเสงไฟ

 

บทที่5 มือสองข้างภายใต้เเสงไฟ

Sakurako Part

     ผ่านไปหลายเดือน หลังจากที่พวกเราสอบกลางภาคกันจบเเล้ว พวกเทนมะก็นัดพวกเราไปดูหนังกัน เพื่อเป็นการคลายเครียดกันสักหน่อย ตอนเเรกสึรุงิก็ไม่ยอมไป เพราะจะไปซ้อมฝึกฟุตบอล (ขยันเกิน~) เเต่พวกเทนมะก็พยายามหว่านล้อมเขาจนเขายอมไปจนได้-__-"

"น่า~ ไปดูหนังจะได้คลายเครียดเรื่องสอบไปด้วย เนอะซากุระโกะ^^" เทนมะหันมาพูดกับฉัน เพื่อหว่านล้อมสึรุงิ

"อ...อืม" ฉันตอบ

"ว่าเเต่ไอ้หนังที่พวกนายบอกว่ามันดูเเล้วคลายเครียดมันเป็นเเบบไหนละ-__-" สึรุงิถามด้วยสีหน้าเอือมๆ

"ก็เเบบว่า เลือดสาดสยองขวัญเเหกปากกรีดร้องจนขนลุกซู่ไง -w-" เทนมะตอบด้วยสีหน้าอารมณ์ดี ต่างจากฉันที่หน้าซีดเมื่อได้ยินประโยคของเทนมะ

"งั้นก็เอาอันนั้นเเหละ" สึรุงิตอบ

"เย้~ งั้นเจอกันที่หน้าโรงหนังตอน5โมงนะ^^" อาโออิพูด ทุกคนยิ้มเเย้มอย่างอารมณ์ดี เเม้เเต่สึรุงิเองก็ยังยิ้มกับหนังที่พูดถึง ผิดกับฉันที่เดินไปทั้งหน้าที่ซีดเผือก

ไม่คลายเครียดเลย...ไม่เห็นจะคลายเครียดเลยอะT^T

     พวกเราโบกมือลาพวกเทนมะ เมื่อถึงที่จอดจักรยานในโรงเรียน สึรุงิมองหน้าฉันที่ดูไม่ค่อยอารมณ์ดีพลางลากจักรยานมาใกล้ๆให้ขี่ได้ง่ายๆ ก่อนจะเอ่ยปากถามฉัน

"เป็นอะไรนะ? เห็นไม่พูดตั้งเเต่เมื่อกี้"

"เปล่านี่..." ฉันตอบพลางขึ้นซ้อนท้ายจักรยาน สึรุงิเลิกคิ้วมองหน้าฉันก่อนจะยิ้มที่มุมปาก

"อ้อ เธอไม่ชอบดูหนังสยองขวัญใช่ม่ะ :)" ฉันทำตาโตพลางหลบตาเขา

"เปล่าสักหน่อย!o///o " 

"ให้มันจริงเถอะ ถ้ากลัวก็นั่งข้างฉันเเล้วกัน" สึรุงิพูดอย่างรู้ทัน ก่อนจะขี่จักรยานออกจากโรงเรียน

"เเล้วทำไมฉันต้องนั่งข้างนายด้วย.\/. ฉันนั่งข้างอาโออิก็ได้นี่-*-" ฉันเถียง

"ก็ฉันกลัวเธอไปทำตัวเปิ่นๆในโรงหนังนี่ ถ้าเกิดเธอกรีดร้องใช้เท้าเตะหัวคนที่นั่งดูข้างหน้าขึ้นมาจะทำยังไง-0-"

"เวอร์เเหล่ะ ฉันไม่ทำถึงขั้นนั้นหรอก=^= " ฉันตอบ

"นั่งข้างฉันเเหละ เป็นห่วง :)" สึรุงิพูดพลางยิ้มน้อยๆ ฉันรู้สึกหัวใจพองโตเเปลกๆเพียงเพราะคำว่าเป็นห่วงของเขา  ฉันไม่รู้หรอกนะว่าความเป็นห่วงของเขามันมากมายเเค่ไหน เเต่ที่รู้คือมันทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นตึกตักอยู่ภายในอก ทั้งๆที่ตัวฉันก็ยังไม่เเน่ใจถึงความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อสึรุงิ รึเปล่านะ...

"ไม่ได้ขอให้ห่วงสักหน่อย-^-" ถึงจะเป็นเเบบนั้นเเต่ฉันก็ยังซึนเดเระเหมือนเคย...

     พวกเรากลับมาถึงบ้านก่อนจะเเยกย้ายกันกลับเข้าห้องไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดไปรเวทก่อนจะพากันขี่จักรยานมากออกมาเพื่อไปที่หน้าโรงหนังซึ่งเป็นที่นัดเจอกันระหว่างพวกฉันกับพวกเทนมะ

"อ้าว~ นั่นไง มากันเเล้วละครับ^^"ฮิคาริหันมาพลางบอกพวกเทนมะให้รู้ว่าพวกฉันมาถึงเเล้ว

"โห~ ซากุระโกะจัง เเต่งตัวน่ารักจังเลย^^" อาโออิพูดชมพลางมองฉันตั้งเเต่หัวจรดเท้า ฉันยิ้มเเหยะก่อนจะเหลือบตามองสึรุงิที่ยักคิ้วให้เเละส่งยิ้มที่มุมปากมาให้ฉัน วันนี้ฉันใส่ชุดกระโปรงเเขนตุ๊กตาสีออกฟ้ามิ้นๆผ้าพริ้วๆ เเละผมทรงถักเปียซึ่งสึรุงิเองก็ถักให้เหมือนวันนั้น บอกไว้ก่อนเลยนะว่าชุดที่ใส่วันนี้ สึรุงิเป็นคนบังคับให้ฉันใส่-__-" ไม่รู้ว่าเขาติดใจอะไรกับวันนั้นนักหนา-*- วันนี้เขาถึงได้มาลื้อเสื้อผ้าฉันเเละบังคับให้ฉันใส่ชุดที่เขาเลือกเหมือนวันนั้นอีก ฉันซึ่งไม่ยอมก็ต้องวิ่งไล่จับกับเขาหลายรอบมาก=__=^^^  สุดท้ายฉันก็หมดเเรงเเละต้องยอมใส่ชุดที่เขาเลือกให้จนได้T^T บางทีฉันก็คิดนะว่าเขาควรไปเป็นดีไซเนอร์หรือไม่ก็สไตลิสต์นะ อยากบอกว่าไปทำอาชีพนั่นเหอะ รุ่งชัวๆT.T เเต่ที่เเน่ๆคืออย่าเอาใครเป็นเเบบให้เขานะ ไม่งั้นจะเจ็บทั้งร่างกายเเละจิตใจเเหงๆ=__+* (เว่อร์-__- //สึรุงิ)

"เอาละ มากันครบเเล้ว ก็รีบเข้าไปซื้อตัวหนังกันก่อนเถอะ เดี๋ยวจะไม่มีที่นั่งเอา-3-" อาโออิพูดก่อนเดินนำเข้าไปซื้อตั๋วในโรงหนัง พวกอาโออิพากันเลือก หนังที่จะดู ซึ่งที่เลือกมันก็เป็นหนังสยองขวัญจริงๆ-___-" (เเอบภาวนาว่าขอให้ไม่เลือกT^T) เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน ลองดูสักตั้ง! หนังสยองขวัญคงไม่ทำร้ายเราขนาดนั้นหรอกเนอะT.T

"นี่เป็นตั๋วหนังของซากุระโกะจังกับสึรุงิคุงนะจ้ะ^^ ซากุระโกะจังจะนั่งข้างฉันรึเปล่า หรือจะนั่งกับสึรุงิคุงจ้ะ? เห็นอยู่ด้วยกันบ่อยๆ0^0" อาโออิยื่นตั๋วหนังมาให้ฉันพลางถามต่อ ฉันยิ้มน้อยๆเเละกำลังจะเอ่ยปากตอบว่าตกลงจะนั่งกับอาโออิ เเต่สึรุงิก็ดันเเทรกขึ้นมาโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว

"ซากุระโกะจะนั่งข้างฉันนะ" 

"อ้อ โอเคจ้ะ0^0" อาโออิตอบ ฉันหันไปถลึงตาใส่สึรุงิที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะหันไปหาอาโออิเพื่อพยายามตอบความจริงอีกครั้ง เเต่ก็ดันถูกชินสุเกะกับคาริยะเเทรกขึ้นมาก่อน

"บางทีฉันก็คิดนะว่าซากุระโกะจังกับสึรุงิอยู่ด้วยกันบ่อยจัง -^- ทั้งสองคนมีอะไรกันรึเปล่า=^=" ชินสุเกะถาม

"เเหม~ ก็นะ คนเป็นเเฟนกันก็ต้องนั่งด้วยกันอยู่เเล้วสิ ก็อย่างว่าเเหละ-3-" ประโยคของคาริยะถึงกับทำให้ฉันหน้าเเดงปุดๆ ฉันไม่ได้เป็นเเฟนกับนายสึรุงิสักหน่อย!!>//[]//< ทำไมคนอื่นชอบคิดอย่างนั้นกันอยู่เรื่อยเลยอ่า!! เเล้วอยู่ด้วยกันบ่อยๆมันเเปลกตรงไหน!  ก็เราเป็นญาติกัน(ถึงจะไม่ใช่สายเลือดเดียวกันก็เหอะ-__-) 

"เราสองคนไม่ได้เป็นเเฟนกัน ที่อยู่ด้วยกันบ่อยเพราะเป็นญาติกันเเค่นั่นเอง-*- เเล้วเลิกล้อสักที ยัยนี่หน้าเเดงหมดเเล้ว=__=" สึรุงิเเย้ง ฉันที่หน้าเเดงก็เริ่มมีสีหน้าปกติขึ้น เเต่ประโยคของสึรุงิกลับทำให้ฉันรู้สึกจี้ดในอกไงไม่รู้ เเต่คงไม่มีอะไรหรอก ช่างเหอะ-__-

"ถึงจะเป็นญาติกัน ก็ไม่ได้เกี่ยวกันทางสายเลือดนี่ .\/. อนาคตพวกนายอาจจะเป็นเเฟนกันก็ได้ ใครจะไปรู้-3-" คาริยะเถียงตอบ

"เอาละ ทั้งสองคนนะพอได้เเล้ว เดี๋ยวฉันกับอาโออิจะไปซื้อปอปคอร์นกับน้ำมาให้ ใครจะเอาอะไรบ้าง?" เทนมะถามพลางชี้ไปที่เคาน์เตอร์ขายขนมเครื่องดื่ม

"งั้นฉันขอเป็นปอปคอร์นรสเค็มละกัน ส่วนน้ำก็เป็นเเฟนต้าสีเเดงละกัน ฮิคารุจะได้กินได้ด้วย เนอะฮิคารุ" คาริยะพูด ฮิคารุพยักหน้าอย่างว่าง่าย

"อืม^^"ฮิคารุตอบ

"เเล้วของซากุระโกะจังกับสึรุงิคุงละจ้ะ เอาอะไร?0^0" อาโออิถาม ฉันมองสึรุงิที่มองฉันตอบ เพราะต่างคนต่างก็ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรกันดี เเต่สำหรับฉันถ้าปอปคอร์นก็อยากกินรสหวานเเต่ก็ไม่รู้ว่านายสึรุงิจะชอบกินรสนี้รึเปล่า อีกทั้งไม่กล้าถามด้วย เลยได้เเต่มองสึรุงิที่ยืนเก้กเพื่อคิดว่าจะเอาอะไรดี เจ้าตัวคิดอยู่สักพักก่อนจะสั่งไป

"งั้นฉันเอาปอปคอร์นรสหวานละกัน ส่งยน้ำก็เอาเป็นโค้กนั่นเเหละ" คำตอบของเจ้าตัวทำให้ฉันสงสัย เเละอึ้งไปสักพักก่อนจะใจกล้าถามสึรุงิ

"นายกินรสหวานด้วยเหรอ? o_o"

"ฉันไม่กินหรอกรสหวานอะ เเต่ฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบเลยสั่งเป็นรสหวาน " เจ้าตัวตอบ

"เเล้วทำไมถึงคิดว่าฉันชอบกินรสหวานละ?o_o" ฉันถามต่อ

"ก็...อย่างเธอนะเหมาะกับรสหวานสุดเเล้วนี่" สึรุงิตอบก่อนจะรับปอปคอร์นกับน้ำที่สั่งไป เเละพากันเดินเข้าโรงหนัง ประโยคของสึรุงิทำให้ความรู้สึกของฉันมันพองโตอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกที่ดีใจปนเขินอายอยู่ในอก ฉันควรเรียกมันว่าอะไรกันนะ...

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าจอหนังยักษ์ที่กำลังฉายหนังที่ในเรื่องมีเเต่เลือดสาดเต็มจอ...

ระวังนะ...

ฉากนั้น...

มันจะมาเเล้ว!!

"เเกตายซะ!!"

"กรี้ดดดดดดดด!" ฉันกรีดร้องออกมาอย่างตกใจกลัวเมื่อเห็นฉากที่หุ่นผีโผล่ขึ้นมาจากข้างตัวละครในเรื่องเเละควักลูกตาคนในเรื่องนั่นออกอย่างเลือดเย็น( ฉากสยองขวัญอันนี้ ไรต์คิดเองนะคะ อย่าถามว่าเรื่องอะไร-0-//ไรเตอร์) ทุกคนในโรงหนังหันมามองฉันหมด ไม่เว้นเเม้เเต่เพื่อนของฉันหรือสึรุงิที่ต่างก็มองมาที่ฉันอย่างตกใจ บางคนหันมามองฉันก็หัวเราะ บางคนก็รำคาญ บางคนก็ทำหน้ากังวลประมาณว่า"ยัยนี้จะกรี้ดอีกมั้ย" ส่วนสึรุงิที่พยายามกลั้นขำก็ส่งสายตาล้อๆมาที่ฉัน ฉันมองค้อนกลับ เเละทำหน้าบึ้งตึงก่อนจะหันไปมองที่จอหนังต่อเเละพยายามดูหนังจนจบ

พอดูหนังกันเสร้จเเล้ว พวกเราก็ออกมาคุยกันถึงหนังเรื่องที่ดู รวมทั้งเรื่องที่ฉันกรีดร้องในโรงหนังด้วย-*-

"ซากุระโกะจัง ไม่ชอบดูหนังสยองขวัญ ทำไมถึงไม่บอกละจ้ะ0^0" อาโออิถาม

"ก็ฉันเห็นทุกคนอยากจะดูนี่ ฉันเลยไม่กล้าค้าน -v-" ฉันตอบ

"คนดีจังเลยอะ 0__0 เเต่ก็น่าจะบอกกันตั้งเเต่เเรกนะ-^-" เทนมะพูดต่อ

"ขอโทษนะ>_< เเต่จริงๆหนังวันนี้ก็สนุกดีนะ=w=;" ฉันตอบพลางยิ้มน้อยๆ

"เเสดงว่าคราวนี้ซากุระโกะจังก็ดูสยองขวัญได้เเล้วสินะครับ ที่บอกว่าสนุกอะ-w-" ฮิคารุถามฉัน

"ก็...ได้นิดหน่อยอะ เเต่คงกลัวเเล้วก็กรี้ดเหมือนเดิม-^-" ฉันตอบ

"ช่างเถอะๆ ตอนเเรกใครๆก็กลัวกันทั้งนั้นเเหละ-v- หนัง1ชั่วโมงครึ่ง ฉายตอน5โมงครึ่ง ตอนนี้ก็1ทุ่มเเล้วอะ-0- งั้นฉันไปก่อนนะ กลับค่ำเดี๋ยวโดนพี่อากิว่าเอาอะ" เทนมะพูด

ฉันโบกมือลาพวกเทนมะที่เเยกย้ายกันกลับบ้านไป ตอนนี้เหลือเเค่ฉันกับสึรุงิที่ยืนอยู่หน้าโรงหนัง ฉันเห็นว่าได้เวลากลับบ้านเเล้ว จึงเดินนำไปที่จักรยาน เเต่สึรุงิดันคว้าข้อมือของฉันไว้ก่อน

"จะไปไหนของเธอ?" สึรุงิถาม
"กลับบ้านไง ไมนายถามงั้นอะ?? 0^0" ฉันถามด้วยสีหน้ามึนงง เจ้าตัวไม่ตอบเเต่กลับลากฉันเดินห่างจากจักรยานไป

"อะ! เดี๋ยวสิ! จะพาฉันไปไหน!?"

     สึรุงิพาฉันมาที่ร้านที่มีป้ายสีเเดงใหญ่ติดอยู่ข้างหน้าร้าน พ่วงด้วยมีรูปชามบะหมี่ติดอยู่ที่ประตูร้าน

"ราเม็ง?0^0."ฉันมองด้วยความสงสัย ก็จู่ๆนายสึรุงิก็พาฉันมาร้านราเม็งโดยที่ไม่บอกตั้งเเต่เเรก อยากกินราเม็งก็ไม่บอกนะนายนี่-^-

"อืม" สึรุงิตอบ ก่อนจะลากฉันเข้าไปนั่งในร้าน

"ลุงครับ ผมขอโชยุราเม็งที่นึง เเล้วเธอจะเอาอะไรละ?" เจ้าตัวหันมาถาม

"เอ่อ...ขอมิโซะราเม็งละกัน" ฉันตอบพลางทำสีหน้ามึนๆ เเละมองสึรุงิที่สั่งราเม็งให้อยู่ถึงจะเข้าใจเเล้วว่าสึรุงิหิว เเต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำมต้องลากฉันมาด้วย เเต่ช่างเหอะ จริงๆฉันก็หิวเหมือนกันเเหละ ได้มากินเเบบนี้ก็โอเค0^0

"ขอมิโซะราเม็งด้วยอีกทีนึงนะครับ"

''อ่า ได้เลย อ้าว! สึรุงิ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีเหรอ^^ เเล้วนั่น..." ลุงเจ้าของร้านพูดกับสึรุงิพลางมองมาที่ฉันอย่างสงสัย

"ญาติผมฮะ ไม่ใช่เเฟน-__-" สึรุงิพูดอย่างรู้ทัน

"อ้อ ตอนเเรกก็นึกอยู่ นี่คงโดนล้อมาบ่อยละสิท่า" ลุงเจ้าของร้านพูด

"ก็นะ..." สึรุงิตอบ

"อะนี่ ที่สั่งได้เเล้ว โชยุราเม็งกับมิโซะราเม็ง" ลุงเจ้าของร้านพูดพลางวางชามราเม็งมาให้ตรงหน้า

"ขอบคุณค่ะ จะทานเเล้วนะคะ^^" ฉันพูดก่อนเริ่มลงมือทานราเม็งที่สั่ง

"จะทานเเล้วนะฮะ" สึรุงิพูดเเละทานราเม็งตาม พวกเรานั่งทานอยู่สักพักด้วยความเงียบ ก่อนที่สึรุงิจะมองฉันที่กำลังกินราเม็งอยู่เเละเอ่ยปากถามบางอย่างกับฉัน

"เธอชอบกินมิโซะราเม็งงั้นเหรอ?"

"อืม ใช่ ทำไมเหรอ?0^0" ฉันตอบเเละถามต่อด้วยความสงสัย

"เปล่า" เจ้าตัวตอบ ฉันเลิกคิ้วอย่างงงๆก่อนจะถามสึรุงิกลับ

"เเล้วนายละ ทำไมถึงชอบกินโชยุราเม็ง?"

"ก็มันอร่อยสิ ถามได้-_-" 

"รสชาติเป็นไงอะ ไม่เคยกิน-0-"

"จะลองดูมั้ยละ? ฉันให้ลองคำนึง" สึรุงิพูดก่อนจะคีบเส้นราเม็งพร้อมตักน้ำซุปโชยุมาใส่ในช้อนเดียวกันก่อนจะยื่นมาตรงหน้าฉัน ฉันเบ้ปากเเละเอ่ยคำค้าน

"ฉันกินเองได้น่า-^-." ฉันเอื้อมมือไปหยิบปลายด้ามช้อนที่สึรุงิถืออยู่ เเต่สึรุงิกลับชักมือกลับ

"ฉันจะป้อน อ้าปาก -o-"

"ไม่เอา ฉันกินเองได้>0<"

"อ้าปาก~ -[]-"

"ม่ายยย~>[]<"

     หลังจากที่เถียงเรื่องป้อนราเมงกันอยู่นาน ราเมงที่เหลือที่อยู่ในชามก็เริ่มจะอืดหมด ฉันเลยต้องยอมให้เขาป้อนเพราะกลัวเสียดายของในชามตัวเอง-_-" รู้สึกว่าตัวเองไร้สาระมากที่นั่งเถียงเรื่องเเค่เนี่ย-0-  เเต่ให้ทำไงอะ ตอนที่เขาบอกจะป้อน ฉันก็รู้สึกหน้าเเดง เพราะมันดันเหมือนฉากรักในหนังโรเเมนติก เเล้วฉันจะเขินไมเนี่ย!!! พอๆได้เเล้ว ซากุระโกะ>o< เธอต้องบ้าไปเเล้วเเน่ เดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะทำอะไร ถ้าอยู่ต่อหน้าหรือกับสึรุงิเเบบนี้ฉันจะรู้สึกเขินตลอดเวลาจนต้องทำตัวซึนๆเพื่อไม่ให้สึรุงิรู้ว่าเราเขิน ไม่รู้เลยว่าทำไม พวกเรากินราเมงที่เกือบจะอืดนั่นเสร็จเเล้ว จึงจ่ายตัง ก่อนจะเดินออกจากร้านไป สึรุงิยังคงเดินเล่นไปเรื่อยๆตามถนนหนทางหรือร้านค้าต่างๆ ฉันที่ได้เเต่เดินตามต้อยๆ จนเขาเดินนำฉันไปไกลมาก กลางคืนเเบบนี้เเทนที่คนจะน้อย เเต่ทำไมวันนี้คนถึงได้เยอะจัง-^- อ้อ! เเถวนี้มันเเถบย่านการค้านี่น่า ไม่เเปลกที่คนจะเยอะ มีทั้งนักท่องเที่ยวเเละพวกเที่ยวกลางคืน ว่าเเต่สึรุงิหายไปไหนเเล้วเนี่ย!O_O
ฉันมองหาสึรุงิที่เดินนำไป เเต่ก็ไม่เห๋นเเม้เเต่เงาของเขา จึงเดินหน้าไปเรื่อย เพราะหวังจะเจอเขาที่ทางข้างหน้า เเต่ก็ไม่เจอ ความกระวนกระวายใจเริ่มจะก่อตัวอีกครั้ง ฉันยังคงไม่หยุดความพยายาม มองหาสึรุงิไปเรื่อย เเต่ก็ไม่เจอเขาสักที เห็นเพียงเเต่คนที่เดินเบียดเสียดกันไปมา พอเป็นเเบบนั้น มันก็เริ่มทำให้ฉันรู้สึกกลัว... ทำไมถึงรู้สึกหนาวเเบบนี้นะ... รู้สึกว่าห่างไกลจัง... สึรุงิ นายอยู่ไหน!...
"ไง น้องสาว มองหาใครอยู่เหรอจ้ะ^^"
"ไปกับพวกพี่ดีกว่านะ^^"

"เอ่อ...คือฉันไม่..."
ชายสองคนที่ดูน่าจะเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืนเดินเข้ามาทักฉันโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ฉันพยายามเเสดงทีท่าปฏิเสธ เเต่ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่สนใจ
"อย่าปฏิเสธเลยนะ น้องสาวคนสวย^^" ชายคนหนึ่งในสองคนนั้น พยายามคว้าขอมือฉันเอาไว้ เเต่ฉันโดนใครก็ไม่รู้คว้าตัวไว้ก่อน ก่อนที่คนนั้นจะปัดมือของชายคนนั้นออก
"น่ารังเกียจ..." เสียงอันคุ้นเคยของเขาทำให้หัวใจของฉันพองโตขึ้นมาพลางรู้ว่าเป็นสึรุงิที่เดินกลับมาตามหาฉัน
"ไปกันเถอะ ซากุระโกะ" สึรุงิพูดก่อนเดินลากฉันให้หนีห่างจากพวกนั้น ปล่อยทิ้งให้พวกนั้นรู้สึกเจ็บใจไว้เบื้องหลัง พวกเราเดินมาจากตรงนั้นกันสักพักด้วยความเงียบอีกครั้ง ฉันรู้สึกหวาดระเเวงกับอารมณ์ของเขาที่เงียบผิดปกติก่อนที่จะทำใจกล้าเอ่ยปากพูดกับสึรุงิ
"เอ่อ...สึรุงิ" ฉันเรียกเขาก่อนจะหยุดเดิน ตามด้วยเขาที่หยุดเดินเเละหันมามองหน้าฉัน
"เอ่อ...ขอโทษนะ ที่เมื่อกี้ฉัน..."
"เธอจะขอโทษทำไม?" สึรุงิถามพลางจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่ไม่อาจบอกความรู้สึกได้
"เอ๊ะ..."
"เรื่องเมื่อกี้ เธอไม่ได้ผิดหรอกนะ ฉันต่างหากละที่ต้องขอโทษที่เดินนำเธอไปก่อนโดยที่ไม่ได้สนใจเธอ ทั้งๆที่รู้อยู่วาาเธอไม่คุ้นกลับเส้นทางในเมืองอินาซึมะ" สึรุงิมองหน้าฉัน คำพูดที่เค้าเปล่งออกมา ทำให้รู้สึกถึงความจริงใจที่มีต่อฉัน ความจริงใจนั่นยิ่งทำให้หัวใจของฉันมันพองโตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งมองเห็นตัวตนของเขา ความรู้สึกของฉันที่มีต่อสึรุงิก็เริ่มจะถลำลึกลงไปมากขึ้นๆทุกที เเม้ตอนนี้จะยังไม่มั่นใจกังความรู้สึกของตัวเอง
"เพราะฉะนั้น เธอไม่ต้องโทษตัวเอง เเละฉันก็...ต้องขอโทษอีกครั้งจริงๆ..." สึรุงิพูดพลางทำหน้ารู้สึกผิด ใบหน้าของเขาในตอนนี้มันทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนที่ซ่อนอยู่ดวงตานั่น จนทำให้ฉันรู้สึกหลงใหล... ฉันเงียบสักพักก่อนจะยิ้มน้อยๆเเละตอบสึรุงิกลับ
"อืม^^ ไม่เป็นไรหรอก จริงๆเเล้วฉันเองก็...มัวเเต่เดินช้าเป็นเต่า จนไม่ได้มองว่าสึรุงิเดินไปไหน... เพราะฉะนั้นเเล้ว ฉันเองก็...ต้องขอโทษด้วยเหมือนกัน..." ฉันพูดขึ้นพลางทำหน้ารู้สึกผิดเเละยิ้มเล็กน้อย สึรุงิมองหน้าฉันด้วยรอยยิ้มเล็กๆก่อนที่เขาจะยื่นมือเขามาให้ฉัน ชวนให้ฉันทำหน้าสงสัย
"ไหนๆเราต่างก็ทำให้คลาดกันเเล้ว งั้นก็...จับมือกันไว้สิ เราจะได้ไม่คลาดกันอีก" นัยน์ตาที่ดูอ่อนโยนของสึรุงิทำให้ฉันรู้สึกเชื่อถือเขามากขึ้น ฉันวางมือของฉันลงบนมือหนาของเขาทั้งรอยยิ้มก่อนที่เขาจะจับมือฉันไว้เเน่น เเละเดินพาฉันไป มือหนาของเขามันช่างอบอุ่นเเละทำให้ฉันรู้สึกได้รับการปกป้อง นี่สินะ...มือของเด็กผู้ชาย บางทีฉันอาจจะ...เริ่มชอบสึรุงิขึ้นมาจริงๆก็ได้...

Tsurugi Part

     ผมก็ไม่รู้ว่าผมเป็นโรคจิตรึเปล่าที่บังคับให้ซากุระโกะใส่ชุดที่ผมเลือกให้เเต่ผมรู้สึกว่าพอเห็นเธอใส่ชุดเเบบนั้นเเล้ว เธอดูน่ารักมากซะจนผมทำตัวไม่ถูกเลย เธอทำให้ดวงตาของผมจ้องมองได้เเต่เธอคนเดียว หัวใจของผมมันสั่นเเปลกๆยิ่งเราอยู่ใกล่กันเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งทำให้ใจผมรู้สึกบางอย่างกับเธอมากขึ้น ยิ่งเมื่อกี้ที่เธอขอโทษผม ใบหน้าหวานๆของเธอก็ทำให้ผมรู้สึกเอ็นดูเธอมากกว่าเดิม จริงๆเเล้วเมื่อกี้ที่ผมบอกว่าผมไม่ได้สนใจตอนที่เดินนำเธอไป จริงๆเเล้วผมมองดูเธออยู่ตลอดเวลา เเต่ผมก็ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไง ผมเลยไม่กล้าที่จะทำอะไร เเม้เเต่จะเเตะต้องตัวเธอเลย ตลอดเวลาที่ผมพยายามปฏิเสธว่าเราไม่ใช่เเฟนกัน ผมก็พยายามยับยั้งชั่งใจมาตลอด ผมไม่รู้ว่าผมหลอกตัวเองอยู่รึเปล่าที่คิดว่าผมคงไม่มีวันรู้สึกดีๆกับเธอได้ เเต่ผมก็รู้สึกว่าคำตอบชองผมมันกลับเบนไปอีกทางนึง ผมไม่รู้ว่าผมจะชอบเธอจริงๆมั้ย ผมเลยพยายามปฏิเสธมาตลอด เเต่ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกได้ว่าผมเริ่มชอบเธอขึ้นมาจริงๆ ถึงจะยังไม่มากเเต่มันก็ทำให้ผมเห็นตวามสำคัญของเธอที่มีต่อผม
     ผมจับมือซากุระโกะเดินกลับมาที่จักรยาน เป็นครั้งเเรกที่ผมได้สัมผัสมือของเธอ มันทั้งนุ่มเเละบาง จนทำให้ผมอยากจะสัมผัสอีกครั้ง  มือของเด็กผู้หญิง มันเป็นเเบบนี้เองเหรอ...
     ผมขี่จักรยานมาจนเรื่อยจนผ่านสนามคาเซ็นชิกิ สายลมของฤดูใบไม้ผลิ ทำให้รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก กว่าจะถึงบ้าน ผมก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าซากุระโกะซบหลังคาหลังผมไปเรียบร้อยเเล้ว บางทีซากุระโกะ... อาจจะรู้สึกเหมือนผมก็ได้... พอผมเห็นอย่างนั่น ผมก็เริ่มยิ้มออกมา
"คงต้องอุ้มขึ้นไปอีกเเล้วสินะ^_^..."

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สวัสดีจ้า~ มาเต็มตอนเเล้วน้า^^ อีก2อาทิตย์ โรงเรียนก็จะเปิดเเล้วค่าา เห็นเพื่อนบางคนที่อยู่โรงเรียนรัฐบาลที่นึงซึ่งเปิดภาคเรียนไปนานเเล้ว พอเห็นเเบบนี้ก็รู้สึกไม่ชินเลยเนอะ เพราะเราอยู่โรงเรียนเอกชน เวลาเปิดภาคเรียนเลยไม่ค่อยตรงกัน เเต่ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้น-3- มันอยู่ตรงที่ว่าเค้าไม่อยากเปิดเทอมเลยง่าา~ ใครเปิดเทอมวันไหนบ้างเอ่ย>^<

ปล.กรุณาคอมเม้นด้วยค่าT^T

O W E N TM.