Under

ลำดับตอนที่ #2 : Here we are

1เดือนผ่านไป ดีออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว เขาเดินกลับบ้านระหว่างที่ขบคิดเรื่องเกี่ยวกับแมทธิวว่าจะเอาอย่างไรดี ขณะที่เขาคิดอยู่นั้น เขาก็นึกขึ้นได้ และเดินกลับไปยังโรงพยาบาล เขาเดินอย่างช้าๆพร้อมด้วยเรื่องที่ต้องคิดอยู่ในหัว ขณะนั้นอากาศค่อนข้างหม่นๆ เมฆบนฟ้านั้นอึมครึมและฝนก็ทำท่าว่าจะตก เขายังคงเดินอย่างเอ้อระเหยไม่คิดอะไร จนกระทั่งฝนตกลงมา เขาจึงรีบวิ่งไปถึงโรงพยาบาล เมื่อไปถึง เขาเข้าไปถามพนักงานที่โต๊ะปราชาสัมพันธ์ "เจมส์ ออดรีย์ ห้องไหนครับ?" "สักครู่นะคะ" หญิงที่โต๊ะพูดขึ้นพร้อมก้มลงไปพิมพ์ลงบนคีย์บอร์ดก๊อกแก๊กๆ "ห้อง412 ชั้น5ค่ะ" "ขอบคุณครับ" เขาเดินออกมาจากโต๊ะนั่น แล้วรีบเดินตรงไปยังลิฟท์ด้านขวามือ ลิฟท์เปิดอย่างทันใจ เขารีบเข้าไปแล้วกดชั้น5 ลิฟท์ปิดลงแล้วก็ขึ้นไป เมื่อประตูลิฟท์เปิดที่ชั้น5 เขาเดินออกมา ทันใดนั้นก็มีแพทย์2-3คนพร้อมกับพยาบาลรีบเดินนำมา พร้อมกับรถเข็นที่บนนั้นมีร่างของเจมส์ที่มีเครื่องช่วยหายใจและถุงน้ำเกลือห้อยอยู่ระโยงระยาง "เจมส์? เจมส์!!" ดีพูดขึ้นพร้อมกับวิ่งตามรถคันนั้นไปจนสุดทางที่ห้องผ่าตัด มีแพทย์คนหนึ่งกำลังจะปิดประตู ดีเข้าไปดึงไว้ ตึง! "หมอ เจมส์!! เขาเป็นอะไรมากรึเปล่า!" "ขอโทษนะครับ ผมต้องรีบแล้ว!" ชายคนนั้นพูดพร้อมกับพยายามจะปิดประตู "หมอ ตอบผมก่อน เขาจะไม่เป็นไรใช่ไหม!?" "เรื่องนั้นผมยังบอกไม่ได้ครับ!" เขาปล่อยประตูพร้อมกับที่พยาบาลหญิงร่างอ้วนท้วนจะมาบอกให้เขาใจเย็นๆ เขาจึงถามขึ้น "เพื่อนผมเป็นอะไร?" "เมื่อเช้า เขาถูกกลุ่มชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาทำท่าว่าจะมาเยี่ยมเขา แล้วพวกเขาก็ขึ้นไปที่ห้องของเพื่อนคุณ จากนั้นเริ่มลงมือฟาดหัวของเขา สมองที่เคยได้รับการกระทบกระเทือนมาแล้วจึงเกิดความเสียหายมากขึ้นค่ะ" "ใคร! ใครมันทำอย่างนี้!" "เรายังไม่ทราบค่ะ..." เขาถึงกับผงะ พร้อมกับเลือดขึ้นหน้าในเวลาเดียวกัน เขาเดินออกมาที่หน้าโรงพยาบาลแล้วรีบเดินกลับไปที่บ้านทั้งๆที่ฝนตกหนัก ตามถนนนั้นไม่หนาตาอย่างเคย เขาถึงห้องเช่าเก่าๆ โทรมๆ บ้านของเขา แล้วรีบตรงขึ้นไปที่ห้องพัก เมื่อเขาเข้าไปในห้อง เขาก็นั่งลงบนเตียง พร้อมกับ เริ่มทุบทำลายข้าวของ พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย เจมส์คือเพื่อนคนเดียวของเขาตั้งแต่อายุ14 และเขาไม่อยากจะเสียเจมส์ไป เศษกระดาษยับย่นหล่นลงมาจากกระเป๋าใบที่เขาพกไปที่โรงพยาบาล เขาจึงหยิบออกมาแล้วคลี่มันออก "The under 7875554210" นอกจากนั้น กระดาษใบนี้ก็ไม่มีอะไรอื่นอีก นอกจากตราประธานาธิบดีด้านหลัง
เขาจึงลองโทรไปดู เขาเดินออกมาหน้าห้องพร้อมกับเศษเหรียญในมือ เขาหยิบหูโทรศัพท์สาธารณะหน้าห้องออกมา พร้อมกับโทรไปยังเบอร์ดังกล่าว "ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด... แกร๊ก สวัสดีครับ ร้านADC squareครับ"