คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ;]] บทที่ 2 เกาะเซจู
บทที่ 2 เกาะเซจู
ในที่สุด ร่างบางก็มาถึงเกาะที่ได้ขึ้นชื่อว่าบริเวณพื้นที่ซึ่งได้รับการอนุรักษ์ทางธรรมชาติ อันเป็นเกาะตากอากาศตอนใต้สุดของเกาหลี ได้รับการขึ้นทะเบียนได้รับการคุ้มครองจาก องค์การสหประชาชาติ เขารู้ดีทุกครั้งเวลาที่มาเกาะเซจู เพราครอบครัว และ เพื่อนๆของเขามาที่นี้กันเรียกว่าปล่อย เลยที่เดียว แม้ในอดีต เกาะเซจู จะได้ขึ้นชื่อว่า เป็นเกาะที่เนรเทศ นักโทษ ในครั้งอดีตกาล แต่ บัดนี้ เกาะแห่งนี้ถูกขนานนามว่า เกาะสวรรค์แห่งความรัก ซึ่ง
มันก็ทำให้ ฮีชอล รู้สึก อย่างงั้นจริงๆ เขาชอบมาตอน เดือน ธันวาคม มากกว่า
เพราะ หลังจาก ศริสตร์มาสแล้วยัง มาเที่ยวเกาะ เซจู อีก เพราะคนจะไม่ค่อยเยอะเท่าไร ส่วนมากก็ฉลองกันอยู่แต่ในเมือง
“ว้าว อากาศ ดีแหะ” ดงเฮปลาน้อย เดินชื่นชม บรรยายกาศ รอบๆ
“อ่าๆ~~ อากาศ ดี เนอะ อยากให้ คังอินมาจัง” ลีทึก พูด
“>*< อิจฉา เนาะๆๆ ฮีชอล”
“อือ พวกนายก็ กัดกันเอง อีกแล้วอ่ะ ฉันจะเข้าไปจัดห้องในห้องก่อนน่ะแล้ว จะลงตามไปที่ทะเล”
“ได้เลย!”
เสียงเดิน กระทบพื้นหินอ่อนดังเป็นจังหวะตามทาเดินของโรงแรม หรู ร่างที่ใส่แว่นกันแดด ก็เหงยหน้าขึ้นมาพร้อมพูดว่า
“จอง ห้อง สำหรับ 3 คืน ครับ” ปากได้รูปกำลังขยับ ภาษาถิ่นเกิดของตัวเอง เพื่อเป็นการสื่อสารให้ พนักงาน เคาน์เตอร์รับรู้
“ค่ะ ต้องการห้องแบบไหน ค่ะ ธรรมดา หรือ VIP”
“VIP ครับ”
“ค่ะ นิค่ะกุญแจ” พนักงานสาวยืน กุญแจ อย่างกล้าๆ เพราะรู้ว่าคนที่ยืนของให้อยู่ นั้นเป็นใคร
“เออ มีคนมาพักเยอะไหมครับ”
“อ่อ รวม คุณ แล้วก็มี 20 คนค่ะ เพราะว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีใครมา ส่วนใหญ่จะฉลอง กันในตัวเมืองนิ ค่ะ รายชื่อ”
มือกราน หยิบใบรายชื่อมาดุ พร้อมเหยียดยิ้ม ฮีชอล มาตามที่ สาย เขาบอกจริงๆๆ งานนี้มีเฮ แน่พราะถ้าพนักงานไม่เอาใบรายชื่อ ยืนมาเขาก็ขอดูอยู่แล้ว เพื่อตรวจสอบเหยื่อของ เขา
“ขอบคุณครับ”
ร่างสูงเดินจากไป พร้อมกับแผนการ ร้ายในหัวสมองของเขาแล้ว..............
ทางด้านของ พวกฮีชอล คงกำลังเล่นน้ำ และ นั่งคุยกัน ตามประสาของคนที่เดินทางมาสถานที่สวยๆของเกาหลี
ร่างบางเดินไปตามทางริมชายหาดเรื่อยใจก็ คิดเรื่อง ต่างๆๆ ขนาดมาทะเล แล้ว เรื่อง ราวก็ยังตามมาหลอกหลอน ของ ฮีชอล อีก เขาก็คงต้องทำใจกับเรื่องพวกนี้ บาง แต่ทำไมเขา ช่าง คิดแต่เรื่อง ซีวอน หนักน่ะ ถ้าอีกฝ่าย ไม่ทำท่าทางเหมือน “ให้ความหวัง”
“ไม่รักอย่ามาทำเป็นมีใจ
อย่าเข้ามาใกล้แล้วทำให้ไหวหวั่น
ออกไปซะออกไปให้ไกลกัน
เพราะคนอย่างฉันไม่ต้องการความเห็นใจ”
ทุกวันเวลาที่ผ่านมา มันช่างหอมหวาน (รึเปล่า) มันช่างอบอุ่น (จนเผาไหม้) มันช่างมีความสุข (ที่ล้นเกินไป)
“ฮีชอล ฉัน อยากชวนแกไป ทะเล ว่ะ ไปไหม?”
“ฮีชอล ไปเป็นเพื่อนหน่อย”
“ฮีชอล นิของขวัญ วันเกิด ”
“น่ะ ฮีชอล นายคือคนที่ น่ารักที่สุด”
“ถ้า เขาจะ แต่งงานน่ะ เขาแต่ง กับ ฮีชอล ดีกว่า”
“หน้า ฮีชอล สวย เนอะ น่ารักจัง ถ้าใครได้เป็นแฟนน่ะโชคดี หน้าตา น่ารักเนี่ย”
พลางแค่เพียง ลมปากมิพอ มือของร่างสูงยังมาเตะ ต้องกัน จับมือกันตลอดเวลา แม้ร่างบางจะพยายาม เอามือออกแต่อีกฝ่ายก็จับไว้แน่น แค่ วันเดียวมันคงไม่เป็นไร แต่นานวัน ใจของร่างบาง ทีอ่อนแอ กว่า ก็ เต้นผิดจังหวะ
เริ่มหน้าแดงอย่าง ผิดปกติเวลาใกล้ ซีวอน
“เป็นอะไร หน้าแดง อ่ะ ฮีชอล”
“อ่อ ไม่มีไรหรอกแค่รู้สึกไม่ค่อยสบาย”
เสียง กระทบฝีเทาเดินมาด้านหลัง ของร่างงบางที่นั่งบนโขดหินเก่าๆหนึ่งอัน ทำให้ร่างบางได้ยินแลพพุดว่า
“อ้าว ดงเฮ ลีทึกเล่นน้ำเสร็จแล้วเหรอ”
ไม่มีเสียงขานรับจากอีกฝ่ายทำให้ฮีชอล สงสัย และหันหลังไปดู
“จะเอ๊ะ คนสวย”
ร่างบางตกใจและหันมามอง คนที่ พูดเมื่อกี๊ อย่างตกใจ
“ซีวอน”
นายกลับมาแล้ว แต่กลับมาทำให้ ฉันลืมอดีตของนายทำไม
“ใจหนอใจ จะทำให้ลืมเขาได้เสียแท้ๆ
มิฝันแปร ใจอื่น เมื่อเจอเธอ”
“ใช่ ซีวอนเอง จำได้ด้วย คิดถึงจังเลย ฮีชอล คิดถึงจะแย่”
ร่างสูงขว้างร่างบางมาสู่ในอ้อมกอดจอมปลอมของเขา แม้ภายนอกจะบอกว่า คิดถึง แต่ความจริงเกียจแทบ เป็นบ้าตาย เขาต้องทำให้ร่างบางที่ อ่อนแอ นี้ตายใจไปเสียก่อน และหลังจากนั้นเขาก็พูดกับฮีชอล แบบตั้งตัวไม่ทันว่า
“เป็น แฟนกับผมน่ะ ฮีชอล”
เหมือนทังโลกจะหยุด หมุน ใจของร่างบาง เต้นอย่างผิดจังหวะ เขายืนต่อหน้าคนที่เขารักมา 4ปี ตอนนี้ มีแต่เสียงคลื่นกระทบ ฝั่ง ใจขิงเขาเต้น รั่วเป็นกลอง นิเขาอยู่บนโ,กแห่งความจริงรึเปล่า
ร่างบางรวบรวบความกล้า ที่จะพูดกับคนตรงหน้า
“ทำไม! นายพูดแบบนั้น นายรู้ไหมว่า นายคือคนที่ทำให้ฉันเจ็บปวดเพียงไหน นายจะแกล้งไรฉันอีก”
“ฉันพูดจริงๆ น่ะ จำวันที่ฉันจะชวน นายไปทะเลไหม ฉันจะมาบอกเรื่อง หนึ่งกับนาย”
ซีวอนใช้โอกาส เรื่องของ ม.ปลายมา ข่มใจ ฮีชอลเพื่อให้เชื่อตาม
“เรื่อง อะไรของนาย ซีวอน ! เอาล่ะ เราไม่มีไรต้องคุยกัน ฉันมากับเพื่อนๆ ฉันขอตัว”
ร่างบางไม่อยากรับฟัง อะไรทั้งนั้น เขาควรไปดีกว่า เขาอาจจะมาแกล้ง เราก็ได้ ซีวอน ขี้เล่นจะตาย แถมงานเยอะอีก อีกไม่นานเขาต้องไปอยู่ดี
ทันใดนั้น ร่างสูงก็ขว้า ท่อนแขนเล็ก มาสวมกอดในทันที
“อย่าเดินจากฉันไป น่ะ ฮีชอล”
“ซีวอน นินาย...............”
“ฉันรักนาย เราแต่งงานกันน่ะ ”
“อือ”
เขาพูดคำที่ทำให้ตัวเองมรความสุข รึเปล่า น่ะ แต่วันที่เขา ได้อยู่ใกล้กับ ซีวอนก็มาถึงเสียที “ฉันรักนายซีวอน”
รวมถึง ซีวอนที่เหยีดยิ้มอย่างซะใจ เพราะรู้ว่า ฮีชอล รู้สึกดีต่อเขามากเพียงใด เขาขึงใช้ฮีชอลเป็นเครื่องมือในการล้างแค้นครั้งนี้
........................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น