คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ;]] บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของความแค้น
บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของความแค้น
ท่ามกลาง เดือนธันวาคมของฤดู ฝน ใบไม้ที่แผ่กิ่งก้านสาขา รวมถึง ดอกไม้ เล็กๆ ก็เอนตามสายฝน เหมื่อนดั่งจะขาดสะบั้นจากลำต้นมิปาน แต่คนที่ดูจะโศกเศร้า ยิ่งกว่า คือหนุ่มร่างสูง ผู้มีนามว่า ชอย ชีวอน กำลังยืนร้องไห้เพระ อดีต คนรักที่คบกันมา 4 ปี ต้องตายไป เพียงเพราะ ธุรกิจ ของตนเอง ซึ่งเป็นของ บิดา ที่มอบให้ดูแลกิจการบริษัทเพรชหลายร้อยล้าน เอาไว้ก่อน เสีย เขาต้องทำตามเจนตารมณ์ ของ บิดา จนทำให้ ยูนอา ต้องถูกระเบิดในการ วางแผนของ คิมซังซอก
เพื่อนรักของพ่อตัวเอง ร่างสูง มิอาจเชื่อเลยว่า คนบาปอย่างนั้นมีชีวิต อยู่บนโลกได้นานกว่าพ่อตัวเองได้อย่างไร
เขาใช้เวลานาน หลายอาทิตย์กว่า จะสืบหาเรื่องราวเหตุการณ์ ว่าเป็นคำสั่งของใคร จึงได้รู้ว่า เป็น
คนตระกูล คิม นั่นเอง ซึ่งเขาก็มองหาเหยื่อในการลง มือได้แล้ว !
“เสร็จแน่ คิมฮีชอล”
ร่างสูงพูดด้วยสายตา เหยียดมองไปบริเวณ รอบๆของสวนสาธารณะใน เมือง โซล เมืองที่ เขากับ ยูนอาได้เจอกัน และมีความรักที่ งดงาม ด้วยกัน ความแค้นนี้ เขาจะต้อง ชนะให้ได้
“งานนี้ แกจะได้อยู่ไม่เป็นสุข คิมซังซอก”
ณ กรุงโซล ที่แสน หรูหราเต็มไปด้วย ตึกสูงตระหง่าน แสงไฟยามค่ำคืน ส่องสว่าง เชิญชวนนักท่องราตรี ออกมายลโฉม กรุงโซลยามวิกาล แต่ ผิดกับร่างบางมีนาม ว่าฮีชอลที่นอน เปิดดู สมุดเล่มๆ เก่า ที่ ผู้คนส่วนมากที่ผ่าน ชีวิต ม.ต้น ก็ต้องมี สิ่งนั้น คือ FREINDSIHP ร่างบาง เปิดหน้า หน้าๆ หนึ่งข้างบนเขียนว่า
เลขที่ 18 นาย เชว ซี วอน โรงเรียน มัธยมฮันแท
โรงเรียน มัธยมฮันแท คือ โรงเรียนที่ทำให้ร่างบางได้เจอกับคนที่ เขารัก มาเกือบ 7 ปี เขาเริ่มเรียนรู้ กับคำว่ารักก็ตอนเมื่อ ซอยซีวอน นักเรียนที่ ย้ายมาจากต่างเมืองกะทันหัน เนื่องจาก พ่อของซีวอน มาสร้างบริษัทที่นี้ ซีวอนทักทายเขาอย่างสุภาพ และหลังจากนั้นก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนฮีชอล ตกหลุมรัก ซีวอนอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
แต่ แล้ว ซีวอนก็ต้องย้าย ไปเรียนที่ อเมริกา 4 ปีสิ่งที่ ซีวอนเหลือให้ร่างบาง นี้ ก็แค่ หน้ากระดาษของเฟรนซิฟ เท่านั้นเอง
ร่างบางคิด เรื่องราวมากมายในหัวสมอง จนหัวสมองคงรับไม่ไหวจึง หลับ ไป ร่างบางจะรู้รึไม่วัน ข้างหน้า
เหตุการณ์ใด จะเกิดขึ้นกับตัวเองบ้าง....
ณ วันรุ่งขึ้น เนื่องจาก เมื่อคืนร่างบาง คิดเรื่องหนักหัวมากไปหน่อย เขาไม่ควรเลยที่ จะหวังอะไรลมๆแลงๆ
เขา ต้องตัดใจ วันนี้เขาก็ไม่ต้องไปทำงาน ที่บริษัท ฮีชอลคิดว่า หน้าฝน นี้ ควรได้เที่ยวบ้าง แม้อากาศ จะเปลี่ยนวันเปลี่ยนคืน อย่างไง หน้าร้อนเขาก็ได้พักอยู่
ทันใดนั้น มือเรียวก็ กด โทรหา ลีทึก กับ ดงเฮ เพื่อนซี้ กันมานาน เพื่อนทั้ง 2รู้เรื่องทั้งหมดของเพื่อนสนิท รวมทั้ง ที่ฮีชอล แอบชอบ ซีวอน นั้นก็ด้วย
“ฮัลโหล ” ฮีชอลเสียงหวานทักทายเพื่อนรัก ซึ่งเป็นการประชุมสาย
“ฮัลโหล ใครจ่าย เนี่ย งวดนี้” ลีทึกจอมงก เอ่ยๆคำ ปรามที่ปกกันการเสียตังค์
“นิ ลีทึก แกอย่า งก มาก ก็ได้จะเก็บเงินไว้ให้ไอ้หมี คังอินมันกินรึไง?”
ดงเฮ ที่มีฉายานามว่าปลาน้อย กล่าวตักเตือนเพื่อน ในปลายทางสายโทรศัทพ์ เรื่องความ ตระหนี่ของลีทึก
“O^O อ้าวก็แค่ ใช้สอยอย่างประยัดนะ แก ส่วนคังอินนะเหรอ รายนั้นเขาทำงานก็ใช้เงินเขาเอง สิ”
“Oh my god ! นิสงสัยฉันว่า แฟนแกคง เป็นหมีตายไปแล้วมั้ง” ดงเฮปะชด เพราะ คนโสดอย่างเขาอยู่คนเดียวเหงาจะตายไป.....
“ว่าแต่ แกโทรมาหาฉันมีเรื่องไร?” ลีทึกภาม
“ฉันไม่โทรมา นะ” เสียงดงเฮ ปฏิเสธ
“แล้วใครอ่ะ”ทั้งสอง ส่งเสียงพร้อมกัน
“ฉัน เองฮีชอล นิยังไม่เลิก พูดเรื่อง แฟนลีทึกอีกเหรอ? ฉันนั่งฟังตั้งนานแล้วน่ะ เสียตังค์คราวนี้ มีเรื่องขำ มากมายเลยน่ะเนี่ย ”
“ไม่เห็นขำเลยนิ ก็แค่ พูดเฉยๆนะ” ดงเฮ จอมขาเมาส์ พูดแก้ต่างให้คัวเอง
“แล้วโทรมามีไรเหรอ” ลีทึกถาม
“นั่นสิ” ดงเฮเสริม
“ฉัน คิดเรื่อง ซีวอนอีกแล้วล่ะ ฉันรู้สึกไม่ดี เลย เราไปเที่ยวเกาะ เซจู กันดีกว่า นะ”
“ง่าๆ ดีจังฉันเบื่อๆ อยู่แต่คอนโด อ่ะ ไปหาเหยื่อๆ ^^” หมายถึงของดินน่ะ แก”
“นิ ฉันก็ไปได้น่ะ พอดี คังอินก็จะบินไป ฝรั่งเศส พอดีทิ้งฉันไว้คนเดียว ฉันไปได้อยู่แล้ว แล้วจะไปวันไหนอ่ะ”
“วันนี้เลยเป็นไง !”
“เยี่ยม ไปเลย!” ทั้งคู่ขานรับ
นี้คงจะเป็น สิ่งที่ดีที่สุดที่ร่างบางจะทำให้ ตัวเองเพื่อลืม ซีวอนซะ เขามีความสุข กับเพื่อนๆ ดีกว่าจมอยู่กับอดีตที่แสนโหคร้าย จนไม่กล้าที่จะเดินไปทางข้างหน้า
[บนทางที่ เต็มไปด้วยเศษแก้วที่แตกแล้ว ถ้าเดินก็ทิมแทงตัวเองเสียเปล่า]
ก็ได้แต่เก็บเธอไว้ในความฝัน
แอบอุ่นทุกวันแม้หวั่นไหว
ได้แต่เก็บเธอไว้ในหัวใจ
เพราะไม่อาจชิดใกล้ในความจริง
เพราะว่าเป็นไปไม่ได้
ไม่อยากทำร้ายไม่อยากทอดทิ้ง
ใครอีกคนที่ชิดใกล้ในความจริง
เป็นเรื่องที่ยากยิ่งเกินเข้าใจ
...................................................................BY :}} Dentisttae.............................................
ความคิดเห็น