ศึกมนต์ตรา

ลำดับตอนที่ #8 : ดินแดนแห่งหมอก

   โรม  ดอล  โปวา และเมร่า  ต่างเดินทางโดยไม่พักมาหนึ่งวันเต็ม ๆ ผ่านป่าทึบและลำธารที่ใสสะอาดตลอดทาง  ทั้งสี่คนมาหยุดพักในช่วงเย็นกลางป่าเบญจพรรณ  ดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า  แสงสว่างจากกองไม้ที่ติดไฟเริ่มเข้ามาแทนที่  เสียงสัตว์บางชนิดที่ออกหากินยามคํ่าคืนเริ่มออกหากิน  พระจันทร์ดวงกลมโตเริ่มโผล่พ้นเมฆหนาทึบ  ทั้งสี่ต่างอร่อยกับเนื้อสัตว์ที่จับมาได้ในช่วงเย็น  โรมถามเมร่าว่า

     \"เจ้าจะร่วมประลองเวทยุทธด้วยใช่ไหม\"

     \"ไม่ใช่  จะมาขอเป็นแนวหน้าออกรบต่างหาก\"

     \"ออกรบ? กับใครกัน\" ทั้งสามคนถามเกือบพร้อมกัน เมร่ายิ้มก่อนจะกล่าวว่า

     \"ก็พวกอารายาไงละ ตอนนี้พวกมันเริ่มจะขยายอำนาจทำลายล้างดวงดาวต่าง ๆ จนไม่เหลือซาก  อีกไม่นานคงจะพุ่งเป้ามาที่นี่แน่\"

   ชายหนุ่มทั้งสามมองหน้ากัน  โรมกล่าวว่า

     \"พวกเรานอกจากจะลงแข่งประลองยุทธแล้ว  ก็มีเป้าหมายเหมือนกันกับเจ้า\"

     \"พวกเจ้าเป็นใครกัน\"

     \"พวกเราสามคนเป็นศิษย์ของพ่อมดเวทไกวา  ท่านสั่งสอนการต่อสู้ร่วมทั้งเวทมนต์ให้กับเรา  ก่อนจะสั่งให้เราเดินทางมาช่วยเหลือนครเปโลต่อสู้กับอารายา\" ดอลอธิบายให้เมร่าฟัง  หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะกล่าวว่า

     \"ถ้างั้นตอนนี้พวกเรามีศัตรูกลุ่มเดียวกัน\"

     ชายหนุ่มทั้งสามไม่ตอบ  และต่างคนต่างเงียบไม่ใช่ว่าจะไม่มีเรื่องคุย  แต่ความรู้สึกบอกกับทั้งสี่คนว่า  มีบางสิ่งไม่ใช่เพียงคนหรือสองคน แต่เป็นกลุ่มขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาที่ทั้งสี่คนอย่างรวดเร็ว  โปวากล่าวว่า

     \"พวกมันจะจู่โจมทั้งสี่ทิศ\"

   ไม่ทันขาดคำบางสิ่งก็พุ่งออกมาจากป่าทั้งสี่ทิศ  มันเป็นธนูที่ถูกยิงออกมาด้วยความเร็ว  ทั้งสี่กระโดดหลบแทบจะทันที  ธนูชุดแรกจึงพลาดเป้าหมายและธนูชุดที่สองก็พุ่งตรงมาที่ทั้งสี่  ดอลใช้ดาบเปลวเพลิงฟันสกัดจนธนูเหล่านั้นหล่นไปกองกับพื้น เขาตะโกนว่า

     \"ไม่ทราบว่าใครคือผู้มาเยือน\"

   กลุ่มคนที่มีอาวุธคือทวนเหล็กไฟฟ้าก้าวออกมามีไม่ตํ่ากว่าห้าสิบคน  ทุกคนสวมชุดเกราะเหมือนกับอัศวินในยุคกลางในโลกมนุษย์ และหญิงสาวคนหนึ่งแต่งกายด้วยเสื้อผ้ารัดรูปสวมผ้าคลุมยาวสีดำ  ตัดผมสั้น ใบหน้างดงามตรงข้ามกับสีหน้าและแววตาที่ไม่เป็นมิตรนัก  

โปวาถามขึ้นว่า

     \"ไม่ทราบว่าพวกเราไปทำอะไรให้เจ้าไม่พอใจ ถึงคิดจะโจมตีเรา\"

     \"พวกเจ้าบังอาจเข้ามาในถิ่นของเรา  พวกเราต้องจัดการ\"นํ้าเสียงของหญิงสาวบงบอกความเป็นศัตรูชัดเจน  

     \"เจ้าจะบอกได้ไหมว่า ที่นี่คือที่ใด และนางคือใคร\"เมร่าถามบ้าง

     \"ข้าชื่อ ซีน  เป็นผู้นำของกลุ่มกอบกู้อิสราภาพคาชิน  เอาตัวพวกมันไป!\"ประโยคหลังซีนหันไปสั่งผู้ติดตาม  ผู้เดินทางทั้งสี่คนยอมให้ควบคุมตัวแต่โดยดี  ทั้งสี่ต้องการรู้อะไรบางอย่างจึงยอมให้จับ  พวกนั้นใส่กุญแจโซ่ตรวนไฟฟ้าที่มือทั้งสองข้างของทั้งสี่คน  ระหว่างทางถูกควบคุมตัว  โปวาถามซีนว่า

     \"ไม่ทราบว่ากลุ่มกอบกู้อิสรภาพก่อตั้งขึ้นเพื่อต่อต้านใคร\"

     \"ต่อต้านกลุ่มพ่อมดที่ชั่วร้ายแห่งหุบเขาเมฆหมอก  เดิมที่พวกเราเป็นเจ้าของที่นั้น  บิดาของข้าคือผู้ปกครองอาณาจักรเมฆหมอก  แต่ว่าเมื่อ 1 ปีก่อนมีกลุ่มคนเดินทางลึกลับได้เดินทางมา  แรก ๆ ก็อยู่กันฉันมิตรที่ดี  แต่พอเวลาผ่านไปพวกมันเริ่มแสดงตัวตนที่แท้จริง พวกมันร่ายเวทมนต์ให้ผู้คนกลายเป็นหิน  ร่วมทั้งบิดาของข้าด้วย  พวกที่หนีรอดต่างก็มาอยู่ที่ป่าแห่งนี้\"

   เมร่าหยุดเดินก่อนจะกล่าวว่า

     \"พวกเรายินดีที่จะช่วยเจ้า\"

     \"ช่วย! จะทำเช่นใด  พวกนั้นมีเวทมนต์ที่เก่งกล้านะ\"

     \"พวกเราก็มีเช่นกัน\" โรมตอบพร้อมกับยิ้มอย่างจริงใจ \"ให้พวกเราช่วยเหลือเจ้าเถอะ\"

   ซีนหยุดเดินหันมาเผชิญหน้ากับทั้งสี่คน  เธอมองทั้งสี่เหมือนกำลังจะตัดสินใจบางสิ่ง  ก่อนจะสั่งลูกน้องว่า

     \"ปล่อยพวกเขา\"

   ลูกน้องสองคนมาปลดกุญแจไฟฟ้าออก ทั้งสี่คนเป็นอิสระอีกครั้ง  โปวาถามว่า

     \"เจ้าบอกเรามาสิว่า ทางไปอาณาจักรเมฆหมอกไปทางไหน\"

   ซีนไม่ตอบและหันไปสั่งการลูกน้องว่า \"พวกเจ้ากลับไปที่ตั้งเตรียมตัวที่จะรบ  แล้วตามไปสมทบที่อาณาจักร\"

   ลูกน้องของซีนต่างแยกย้ายกันหายไปในแนวป่า  ซีนหันมาบอกว่า

     \"ตามข้ามา\"

   ทั้งห้าคนเดินผ่านเส้นทางสายหนึ่งที่คดเคี้ยวเต็มไปด้วยเส้นทางที่ไม่ราบเรียบ  ทั้งห้าเดินผ่านความมืดใช้แสงจันทร์เป็นสิ่งนำทางให้เดินต่อไป  ก่อนจะมาถึงหน้าผาที่ต้องเดินข้ามสะพานเชือกที่จะต้องเดินเรียงหนึ่ง  โดยเดินเรียงกันดังนี้  ซีน  โปวา  โรม  เมร่า  และดอล  ทั้งห้าข้ามาได้สำเร็จ  ก่อนจะต้องผ่านป่าทึบอีกช่วงหนึ่ง  ก่อนฟ้าสางหนึ่งชั่วโมง  ทั้งห้าก็มาถึงเขตอาณาจักรเมฆหมอก  ที่นี่ในยามนี้บ้านเรือนเหลือแต่ซากความเสียหาย  ผู้คนยืนแข็งเป็นหินไม่ขยับขเยือน  ซีนหันมาบอกว่า

     \"ยินดีต้อนรับสู่ อาณาจักรเมฆหมอก\"