ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เพื่อนใหม่
โรม โปวา ดอล ทั้งสามเดินจากจุดเดิมได้เพียงไม่กี่ก้าว พื้นที่บริเวณนั้นก็สั่นไหวไปทั่ว ทั้งสามไม่อาจทรงตัวได้จึงใช้วิชาลอยตัวขึ้นเหนือพื้นดิน และทั้งสามก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็น หญิงสาวเมื่อครู่กำลังเผชิญหน้ากับชายร่างยักษ์ที่ตัวใหญ่และน่าเกรงขาม ทั้งสามรู้สึกได้ทันทีว่าบุรุษร่างยักษ์ตรงหน้ามีเวทมนต์มหาศาล การแต่งตัวบงบอกว่าเป็นพ่อมดอย่างแน่นอน โปวาถามโรมว่า
\"จะช่วยเธอไหม\"
\"แน่นอน ไม่งั้นเราก็ไปต่อไม่ได้\"
\"เราไปกันเถอะ\"
ดอลพูดก่อนจะพุ่งตัวไปก่อนตามด้วยโปวาและโรม ทั้งสามเหาะลงด้านหลังของเมร่า เธอหันมาตะคอกว่า
\"ห้ามยุ่งนะ!\"
โปวา โรม ดอล ตกใจในคำที่หญิงสาวพูด ทั้งสามจึงยืนดูห่าง ๆ เมร่าใช้เวทมนต์ทันที
\"โซน่า\"
หมัดเกล็ดหิมะพุ่งตรงไปยังพ่อมดร่างยักษ์ที่ยืนสงบอยู่ นํ้าแข็งเริ่มจับตัวแข็งไปทั่วร้างของพ่อมดร่างยักษ์ เมร่ายิ้มอย่างผู้มีชัยชนะและเธอต้องหน้าถอดสีเมื่อพ่อมดพังเกล็ดนํ้าแข็งของเธอได้ พ่อมดใช้ไม้เท้าร่ายเวทมนต์ทันที ร่างของเมร่าลอยขึ้นกลางอากาศ เธอไม่สามารถขยับตัวได้ พ่อมดกล่าวว่า
\"มีฝีมือไม่เอาไหนเลย ข้าจะบีบเจ้าให้ตาย\"
\"หยุด ! รังแกคนอ่อนแอน่าภาคภูมิใจตรงไหนกัน\" โรมตะโกนขึ้นก่อนจะโจมตีพ่อมดร่างยักษ์ทันที
โดโอนิก!
ดวงไฟที่ปล่อยจากฝามือของโรมพุ่งตรงใส่หน้าของพ่อมดเต็ม ๆ มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
อ๊ากกก!!
ร่างของเมร่าที่สลบอยู่กำลังหล่นลงพื้น โปวารีบวิ่งพร้อมกับกระโดด
ฟ้าว !
โปวาใช้วิชาลอยตัวรับร่างของเมร่าไว้ทันท่วงที เขาพาหญิงสาวมานอนพักที่โขลดหินไม่ห่างจากการต่อสู้มากนัก ส่วนดอลนั้นชักดาบพลังเพลิงออกมา ก่อนจะกระโดดขึ้นบนฟ้า
ฟ้าว !
\"รับไปไอ้พ่อมดชั่ว พลังเพลิงอัศนี\"
ดอลฟันร่างของพ่อมดในพริบตา ร่างของพ่อมดขาดจากกัน 2 ท่อน และเกิดการระเบิด
บึ้ม!
เมร่าลืมตาขึ้นเธอเหมือนนึกอะไรบางอย่างจึงรีบลุก เธอเห็น โรม โปวา ดอล มองมาอย่างแปลกใจ ทั้งสามกำลังย่างปลา เธอถามทันทีว่า \"ทำไมต้องช่วยด้วย ยุ่งไม่เข้าเรื่อง\"
\"คนอะไรช่วยแล้วยังจะมาต่อว่ากันอีก\" โปวาเริ่มไม่พอใจ
\"แล้วใครขอให้ช่วยละ\" เมร่าเริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นเช่นกัน
\"ให้ตายเถอะ ในโลกนี้ยังมีผู้หญิงที่พูดไม่รู้เรื่องด้วย\" โปวาเถียงไม่ยอมลดละ
\"ใครกันแน่ที่พูดไม่รู้เรื่อง\"หญิงสาวเริ่มเสียงดังขึ้น โรมจึงเริ่มพูดขึ้นบ้าง
\"แม่นาง พวกเราไม่ใช่คนไม่ดีหรอก พอดีพวกเราผ่านมาก็เลยช่วยเหลือ เห็นว่าแม่นางกำลังตกเป็นรอง\"
\"พูดแบบนี้จะบอกว่าฝีมือฉันไม่เอาไหนงั้นสิ\"
\"ไม่ใช่แบบนั้น แม่นางกำลังจะเดินทางไปไหนละ\"ดอลพูดขึ้น
\"เปโล เพื่อร่วมประลองคัดเลือกเป็นทหารรับใช้ท่านโอโปโล\"
\"พวกเราก็กำลังจะไปที่นั้นเช่นกัน\" โรมกล่าวพร้อมกับส่งปลาย่างให้หญิงสาว \"เราไปด้วยกันไหม\"
เมร่ารับปลาย่างจากโรม เธอยิ้มก่อนจะตอบว่า
\"ถ้าไม่เป็นการรบกวนพวกคุณ ฉันก็ยินดี ฉันชื่อ เมร่า ยินดีที่รู้จัก\"
\"ผมโรม ส่วนนี้ดอล และคนที่เหาะขึ้นไปรับเธอจากมือพ่อมดชื่อว่า โปวา\"
เมร่ามองมาที่โปวาด้วยสายตาที่อ่อนโยนลง เธอยิ้มให้อย่างจริงใจ โปวาก็ยิ้มตอบเช่นกัน
\"เราเดินทางกันต่อเถอะ\"ดอลชักชวนทุกลงหลังจากพักเอาแรงกันพอสมควร ทั้งสามจึงมุ่งหน้าไปยังนครเปโล
\"จะช่วยเธอไหม\"
\"แน่นอน ไม่งั้นเราก็ไปต่อไม่ได้\"
\"เราไปกันเถอะ\"
ดอลพูดก่อนจะพุ่งตัวไปก่อนตามด้วยโปวาและโรม ทั้งสามเหาะลงด้านหลังของเมร่า เธอหันมาตะคอกว่า
\"ห้ามยุ่งนะ!\"
โปวา โรม ดอล ตกใจในคำที่หญิงสาวพูด ทั้งสามจึงยืนดูห่าง ๆ เมร่าใช้เวทมนต์ทันที
\"โซน่า\"
หมัดเกล็ดหิมะพุ่งตรงไปยังพ่อมดร่างยักษ์ที่ยืนสงบอยู่ นํ้าแข็งเริ่มจับตัวแข็งไปทั่วร้างของพ่อมดร่างยักษ์ เมร่ายิ้มอย่างผู้มีชัยชนะและเธอต้องหน้าถอดสีเมื่อพ่อมดพังเกล็ดนํ้าแข็งของเธอได้ พ่อมดใช้ไม้เท้าร่ายเวทมนต์ทันที ร่างของเมร่าลอยขึ้นกลางอากาศ เธอไม่สามารถขยับตัวได้ พ่อมดกล่าวว่า
\"มีฝีมือไม่เอาไหนเลย ข้าจะบีบเจ้าให้ตาย\"
\"หยุด ! รังแกคนอ่อนแอน่าภาคภูมิใจตรงไหนกัน\" โรมตะโกนขึ้นก่อนจะโจมตีพ่อมดร่างยักษ์ทันที
โดโอนิก!
ดวงไฟที่ปล่อยจากฝามือของโรมพุ่งตรงใส่หน้าของพ่อมดเต็ม ๆ มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
อ๊ากกก!!
ร่างของเมร่าที่สลบอยู่กำลังหล่นลงพื้น โปวารีบวิ่งพร้อมกับกระโดด
ฟ้าว !
โปวาใช้วิชาลอยตัวรับร่างของเมร่าไว้ทันท่วงที เขาพาหญิงสาวมานอนพักที่โขลดหินไม่ห่างจากการต่อสู้มากนัก ส่วนดอลนั้นชักดาบพลังเพลิงออกมา ก่อนจะกระโดดขึ้นบนฟ้า
ฟ้าว !
\"รับไปไอ้พ่อมดชั่ว พลังเพลิงอัศนี\"
ดอลฟันร่างของพ่อมดในพริบตา ร่างของพ่อมดขาดจากกัน 2 ท่อน และเกิดการระเบิด
บึ้ม!
เมร่าลืมตาขึ้นเธอเหมือนนึกอะไรบางอย่างจึงรีบลุก เธอเห็น โรม โปวา ดอล มองมาอย่างแปลกใจ ทั้งสามกำลังย่างปลา เธอถามทันทีว่า \"ทำไมต้องช่วยด้วย ยุ่งไม่เข้าเรื่อง\"
\"คนอะไรช่วยแล้วยังจะมาต่อว่ากันอีก\" โปวาเริ่มไม่พอใจ
\"แล้วใครขอให้ช่วยละ\" เมร่าเริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นเช่นกัน
\"ให้ตายเถอะ ในโลกนี้ยังมีผู้หญิงที่พูดไม่รู้เรื่องด้วย\" โปวาเถียงไม่ยอมลดละ
\"ใครกันแน่ที่พูดไม่รู้เรื่อง\"หญิงสาวเริ่มเสียงดังขึ้น โรมจึงเริ่มพูดขึ้นบ้าง
\"แม่นาง พวกเราไม่ใช่คนไม่ดีหรอก พอดีพวกเราผ่านมาก็เลยช่วยเหลือ เห็นว่าแม่นางกำลังตกเป็นรอง\"
\"พูดแบบนี้จะบอกว่าฝีมือฉันไม่เอาไหนงั้นสิ\"
\"ไม่ใช่แบบนั้น แม่นางกำลังจะเดินทางไปไหนละ\"ดอลพูดขึ้น
\"เปโล เพื่อร่วมประลองคัดเลือกเป็นทหารรับใช้ท่านโอโปโล\"
\"พวกเราก็กำลังจะไปที่นั้นเช่นกัน\" โรมกล่าวพร้อมกับส่งปลาย่างให้หญิงสาว \"เราไปด้วยกันไหม\"
เมร่ารับปลาย่างจากโรม เธอยิ้มก่อนจะตอบว่า
\"ถ้าไม่เป็นการรบกวนพวกคุณ ฉันก็ยินดี ฉันชื่อ เมร่า ยินดีที่รู้จัก\"
\"ผมโรม ส่วนนี้ดอล และคนที่เหาะขึ้นไปรับเธอจากมือพ่อมดชื่อว่า โปวา\"
เมร่ามองมาที่โปวาด้วยสายตาที่อ่อนโยนลง เธอยิ้มให้อย่างจริงใจ โปวาก็ยิ้มตอบเช่นกัน
\"เราเดินทางกันต่อเถอะ\"ดอลชักชวนทุกลงหลังจากพักเอาแรงกันพอสมควร ทั้งสามจึงมุ่งหน้าไปยังนครเปโล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น