ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ผู้พิทักษ์ราตรี ตอน.คมเขี้ยวแห่งรัตติกาล

    ลำดับตอนที่ #4 : ค้นหา?

    • อัปเดตล่าสุด 17 ก.ค. 46


       เช้าวันต่อมา..

       รติ  เปิดประตูร้านขายอาวุธเก่าที่หายาก  ร้านนี้ตั้งอยู่ในชุมชนเก่าแก่ในแถวเยาวราช  ชายแก่เจ้าของร้านยิ้มต้อนรับรติอย่างคนคุ้นเคย  รติถามขึ้นว่า \"ผมมาขอคำปรึกษา\"

         \"มีเรื่องอันใดหรือ\"

         \"ผีดูดเลือด\"

       ชายแก่มองรติอย่างตัดสินใจบางอย่าง  เขาส่งเศษกระดาษแนบรูปถ่ายให้รติกล่าวว่า

         \"คนในรูปชื่อชาญ  เขาเป็นหมอผีระดับเกรดเอ  ปลุกผีทุกชขนิดขึ้นมาให้งานได้  ส่วนใหญ่จะเป็นในทางหลอกลวงผู้คน ได้ยินมาว่าเมื่อหลายร้อยปีก่อนมีผีดูดเลือดตนหนึ่งมาเยือนประเทศไทย  มันออกดูดเลือดผู้คน มีผู้กล้าได้ปราบมันลงไปได้  และตำนานของมันก็ถูกลืมไปจากความทรงจำของคนไทย  คิดว่าถ้าเกิดขึ้นมาอีกน่าจะเป็นตัวเดียวกัน\"

         \"ผมจะหาคนที่ชื่อชาญได้ยังไง\"

         \"ป่าช้า  ชาญมันจะไปเอานํ้ามันพรายจากศพทุกคืนวันเพ็ญ\"

         \"ขอบคุณมาก\"

       รติเดินออกจากร้าน เขาไม่หันกลับไปจึงมองไม่เห็นว่า ร้านขายอาวุธเก่า ๆ ร้านนั้นหายไป เหลือแค่ตัวตึกโทรม ๆ ที่ร้างคนอยู่อาศัย



       รติในร่างของ มิลลิทันท์ เทพผู้พิทักษ์ราตรี  เขาเดินเข้ามายังป่าช้าของวัดหนึ่งที่มีชื่อเสียงในเรื่องผีดุ  เขาพบชาญกับผู้ติดตามสองคนกำลังนั่งประกอบพิธี มิลลิทันท์จึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ แต่โดนขัดขวางโดยพวกผีที่เป็นบริวาร  มิลลิทันท์ปล่อยลำแสงสีแดงใส่ร่างพวกผี  พวกมันดับสูญไปในทันที  ชาญลืมตาตื่นขึ้นถามว่า

         \"ผู้มาเยือนเป็นใครกัน\"

         \"ผู้นำทางแกไปสู่นรก\"

         \"ไม่มีทาง  ข้าคือผู้ยิ่งใหญ่\"ชาญปล่อยลำแสงสีแดงออกจากตา พุ่งตรงมายังมิลิทันท์  

         บึ้ม!

       มิลลิทันท์ใช้ผ้าคลุมปกป้องไว้จึงไม่เป็นไร เขากระโดดขึ้นและกางผ้าคลุมออกก่อนจะปล่อยลำแสงสีนํ้าเงินสลับแดงใส่ชาญ  และตามด้วยแสงสีแดงจากดวงตาที่พุ่งตรงไปยังชาญ  ชาญนั้นรับพลังแสงสีนํ้าเงินได้เช่นเดียวกับสีแดง  ยกเว้นสีแดงที่ปล่อยออกมาจากดวงตาของมิลลิทันท์ที่ชาญรับไม่ได้  แสงนั้นพุ่งทะลุโสทประสาทของชาญเต็ม ๆ เขาชะงักไป  ชาญถามว่า

         \"นี่มัน...\"

         \"แสงแห่งความจริง\"

       ชาญนอนดิ้นทุรนทุรายกับพื้น บรรดาพวกผีที่เคยตกอยู่ในอำนาจของชาญต่างก็มารุมฉีกร่างของชาญกับสมุนทั้งสองคน  จนเหลือแต่ชิิ้นส่วนเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กากิน  มิลลิทันท์มองภาพนั้นด้วยความรู้สึกสมเพศ



         \"เก่งมากไอ้หนู\" เสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง  มันเป็นเสียงของจอมผีดิบพวกมันสมุนสาว ๆ ที่เพิ่มขึ้นอยู่ประมาณ 10 คน  มิลลิทันท์กล่าวว่า \"ในที่สุดก็ยอมออกมา\"

         \"ข้าคือจอมผีดิบผู้ไม่เคยตาย\"

         \"หลงตัวเองน่าดู\"

       ทั้งสองยืนเผชิญหน้ากันอย่างไม่หวั่นไหว ใครจะเป็นผู้ชนะกันแน่...      
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×