ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ดินแดนอารายา
ในจักรวาลอันไร้ขอบเขต ยังมีดินแดนมากมายที่บังไม่เคยมมีใครเคยพบหรือสำรวจมาก่อน กลุ่มดาวที่เรียกขานว่า โมนิก มีดางดาวที่เป็นบริวาร 25 ดวง ทุกดวงอยู่ภายใต้การควบคุมของดาวดวงใหญ่ที่อยู่ตรงกลาง มันเป็นดวงดาวที่ประหลาด มีสีขาวและสีดำอย่างละครึ่งดวง ที่นี่ในบริเวณที่เป็นสีขาวเป็นที่ตั้งของฐานทัพใหญ่ของอาณาจักรอารายา ที่นี่มีอาณาบริเวณที่กว้างใหญ่ไพศาล มีทหารนับแสนล้านคอยประจำการ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกที่เหลือรอดชีวิตจากการยึดครองของฝ่ายอารายา ที่หอคอยสูงกลางนครอารายา เป็นที่ประชุมของเหล่าแม่ทัพ และจักรพรรดิ์
ในเช้าวันนี้มีหิมะตกจึงทำให้อากาศที่หนาวอยู่แล้วหนาวมากขึ้นไปอีก แม่ทัพนายกองที่มีหน้าที่เข้าเฝ้าจักรพรรดิ์ต่างมาพร้อมหน้าในห้องว่าการของอาณาจักรที่กว้างใหญ่ มีที่ประทับของจักรพรรดิ์ที่ตกแต่งไว้อย่างสวยงาม เหล่าแม่ทัพจะเรียงแถวซ้ายขวาอย่างละเท่ากัน เหลือเนื้อที่ตรงกลางไว้ เมื่อได้เวลาขบวนสาวงามที่นำหน้าจักรพรรดิ์อารายาก็เดินเข้ามา สาวสวยเหล่านี้ถืออาวุธประจำตัวคือพิณมรณะ ที่ใครฟังแล้วต้องตายสถานเดียว จักรพรรดิ์อารายาเป็นชายหนุ่มวัยสามสิบเวลากาล ท่าทางองอาจ แต่งตัวด้วยเสื้อหนังสีดำ ที่ทำจากวัสดุอย่างดี สวมทับด้วยผ้าคลุมยาวสีขาว ใบหน้าที่เรียบเฉยอและดุดันทำให้น่าเกรงขามมากขึ้น เหล่าแม่ทัพต่างทำความเคารพ
\"วันนี้เราขอชื่นชมความสำเร็จของทูตที่เดินทางกลับมา แม่ทัพอาคิม\" จักรพรรดิ์ผู้ทรงมีนามว่า บูชาร์ด กล่าวขึ้นด้วยเสียงที่ทรงอำนาจ \"เอาตัวเชลยมาที่นี่\"
ทหารภายนอกที่ถืออาวุธครบมือดันร่างของราชาโกมาร์และบุตรชายคือโคอาร์เข้ามา ทั้งสองถูกตรึงด้วยพันธนาการแม่เหล็ก มีลักษณะคล้ายโซ่ตรวนทั้งมือและเท้า พวกทหารผลักร่างทั้งสองลงกับพื้นอย่างไม่ปราณี แม่ทัพที่สวมผ้าคลุมสีเขียวผู้ซึ่งบุกจับเชลยถอดผ้าคลุมหน้าออกเผยให้เห็นใบหน้าครึ่งคนครึ่งปีศาจ เขาคือแม่ทัพอาคิม
\"ด้วยบารมีของท่านจักรพรรดิ์ เราสามารถจับกุมราชาโกมาร์มาได้\"
\"ขอบใจมากท่านแม่ทัพ\" จักรพรรดิ์บูชาร์ดหันมาทางราชาโกมาร์ที่ค่อย ๆ ผยุงตัวเองลุกขึ้น \"การเดินทางคงไม่ทำให้ท่านลำบากใจนะ ฮ่า ๆ ฮ่าๆ\"
\"พวก กะ แก..จะฆ่าก็ฆ่าเลย\" โคอาร์ร้องท้าทายอย่างไม่กลัวเกรง
\"ใจเย็น ๆ แม่ทัพโคอาร์ ท่านอยากตายก็จะได้ตามคำขอ\"
\"พวกอารายาหายสาปสูญไปแล้วไม่ใช่หรือไง...\" ราชาโกมาร์ถามขึ้นด้วยท่าทางสงบ
\"ท่านเข้าใจผิดแล้ว ราชาโกมาร์ เราแพ้สงครามจักรวาลจริง แต่ไม่ถึงกลับจะไม่มีใครรอดชีวิต ความแค้นจะต้องได้รับการสะสางแน่นอน สำหรับท่านข้าจะเอาไว้ดูเล่น\" จักรพรรดิ์บูชาร์ดชี้ไปที่โคอาร์ \"ส่วนมัน ข้าจะช่วยสงเคราะห์ให้ตายสมใจ ทหารถอดพันธการมันออก เร็วเข้า\"
ทหารรีบปลดพันธนาการออกตามคำสั่ง เหล่าแม่ทัพเริ่มถอยหนีเพราะรู้ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น ทหารนำราชาโกมาร์ถอยไปเช่นกัน จักรพรรดิ์บูชาร์ดสั่งอีกว่า
\"เอาดาบให้มัน\"
ดาบประจำตัวของโคอาร์ถูกโยนลงมาตรงหน้าโคอาร์ เขาจับดาบอย่างมั่นคงเพราะได้รับบาดเจ็บน้อยว่าบิดาตนเอง ก่อนจะใช้พลังเวททันที
ราโอนิก
บึ้ม !!
เกิดการระเบิดดังสนั่นไปทั่วนครอารายา บริเวณส่วนบนของหอคอยระเบิดไม่เหลือซาก เหล่าแม่ทัพต่างลอยตัวในอากาศ ไม่มีใครพูดอะไร จักรพรรดิ์บูชาร์ดยังนั่งอยู่ที่บัลลังค์ของตนเองแม้พื้นที่ส่วนนั้นจะไม่มีพื้นดินแล้ว และไม่มีอาการของการบาดเจ็บให้เห็น โคอาร์ที่ลอยอยู่ถึงกับตะลึง จักรพรรดิ์บูชาร์ดยิ้มอย่างเยือกเย็น
\"ถึงตาข้าบ้างนะ...โพรากอน\" จักรพรรดิ์บูชาร์ดยกมือขวาขึ้น โคอาร์ที่ลอยอยู่รู้สึกเหมือนมีบางอย่างวิ่งผ่านร่างกายตนเองไปชั่ววินาที และร่างของตนเองเริ่มผิดปกติ
\"อะไรกัน !...นี่มัน\"
โคอาร์ปวดไปทั่วร่างและเจ็บไปทั่วตัว เขาปล่อยดาบให้หล่น ความร้อนในตัวเพิ่มมากขึ้น
อ๊ากกก!!
บึ้ม !!
ร่างแม่ทัพโคอาร์นั้นระเบิดอย่างรุนแรงจากภายใน ไม่เหลือซากให้เห็นเลย
ในเช้าวันนี้มีหิมะตกจึงทำให้อากาศที่หนาวอยู่แล้วหนาวมากขึ้นไปอีก แม่ทัพนายกองที่มีหน้าที่เข้าเฝ้าจักรพรรดิ์ต่างมาพร้อมหน้าในห้องว่าการของอาณาจักรที่กว้างใหญ่ มีที่ประทับของจักรพรรดิ์ที่ตกแต่งไว้อย่างสวยงาม เหล่าแม่ทัพจะเรียงแถวซ้ายขวาอย่างละเท่ากัน เหลือเนื้อที่ตรงกลางไว้ เมื่อได้เวลาขบวนสาวงามที่นำหน้าจักรพรรดิ์อารายาก็เดินเข้ามา สาวสวยเหล่านี้ถืออาวุธประจำตัวคือพิณมรณะ ที่ใครฟังแล้วต้องตายสถานเดียว จักรพรรดิ์อารายาเป็นชายหนุ่มวัยสามสิบเวลากาล ท่าทางองอาจ แต่งตัวด้วยเสื้อหนังสีดำ ที่ทำจากวัสดุอย่างดี สวมทับด้วยผ้าคลุมยาวสีขาว ใบหน้าที่เรียบเฉยอและดุดันทำให้น่าเกรงขามมากขึ้น เหล่าแม่ทัพต่างทำความเคารพ
\"วันนี้เราขอชื่นชมความสำเร็จของทูตที่เดินทางกลับมา แม่ทัพอาคิม\" จักรพรรดิ์ผู้ทรงมีนามว่า บูชาร์ด กล่าวขึ้นด้วยเสียงที่ทรงอำนาจ \"เอาตัวเชลยมาที่นี่\"
ทหารภายนอกที่ถืออาวุธครบมือดันร่างของราชาโกมาร์และบุตรชายคือโคอาร์เข้ามา ทั้งสองถูกตรึงด้วยพันธนาการแม่เหล็ก มีลักษณะคล้ายโซ่ตรวนทั้งมือและเท้า พวกทหารผลักร่างทั้งสองลงกับพื้นอย่างไม่ปราณี แม่ทัพที่สวมผ้าคลุมสีเขียวผู้ซึ่งบุกจับเชลยถอดผ้าคลุมหน้าออกเผยให้เห็นใบหน้าครึ่งคนครึ่งปีศาจ เขาคือแม่ทัพอาคิม
\"ด้วยบารมีของท่านจักรพรรดิ์ เราสามารถจับกุมราชาโกมาร์มาได้\"
\"ขอบใจมากท่านแม่ทัพ\" จักรพรรดิ์บูชาร์ดหันมาทางราชาโกมาร์ที่ค่อย ๆ ผยุงตัวเองลุกขึ้น \"การเดินทางคงไม่ทำให้ท่านลำบากใจนะ ฮ่า ๆ ฮ่าๆ\"
\"พวก กะ แก..จะฆ่าก็ฆ่าเลย\" โคอาร์ร้องท้าทายอย่างไม่กลัวเกรง
\"ใจเย็น ๆ แม่ทัพโคอาร์ ท่านอยากตายก็จะได้ตามคำขอ\"
\"พวกอารายาหายสาปสูญไปแล้วไม่ใช่หรือไง...\" ราชาโกมาร์ถามขึ้นด้วยท่าทางสงบ
\"ท่านเข้าใจผิดแล้ว ราชาโกมาร์ เราแพ้สงครามจักรวาลจริง แต่ไม่ถึงกลับจะไม่มีใครรอดชีวิต ความแค้นจะต้องได้รับการสะสางแน่นอน สำหรับท่านข้าจะเอาไว้ดูเล่น\" จักรพรรดิ์บูชาร์ดชี้ไปที่โคอาร์ \"ส่วนมัน ข้าจะช่วยสงเคราะห์ให้ตายสมใจ ทหารถอดพันธการมันออก เร็วเข้า\"
ทหารรีบปลดพันธนาการออกตามคำสั่ง เหล่าแม่ทัพเริ่มถอยหนีเพราะรู้ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น ทหารนำราชาโกมาร์ถอยไปเช่นกัน จักรพรรดิ์บูชาร์ดสั่งอีกว่า
\"เอาดาบให้มัน\"
ดาบประจำตัวของโคอาร์ถูกโยนลงมาตรงหน้าโคอาร์ เขาจับดาบอย่างมั่นคงเพราะได้รับบาดเจ็บน้อยว่าบิดาตนเอง ก่อนจะใช้พลังเวททันที
ราโอนิก
บึ้ม !!
เกิดการระเบิดดังสนั่นไปทั่วนครอารายา บริเวณส่วนบนของหอคอยระเบิดไม่เหลือซาก เหล่าแม่ทัพต่างลอยตัวในอากาศ ไม่มีใครพูดอะไร จักรพรรดิ์บูชาร์ดยังนั่งอยู่ที่บัลลังค์ของตนเองแม้พื้นที่ส่วนนั้นจะไม่มีพื้นดินแล้ว และไม่มีอาการของการบาดเจ็บให้เห็น โคอาร์ที่ลอยอยู่ถึงกับตะลึง จักรพรรดิ์บูชาร์ดยิ้มอย่างเยือกเย็น
\"ถึงตาข้าบ้างนะ...โพรากอน\" จักรพรรดิ์บูชาร์ดยกมือขวาขึ้น โคอาร์ที่ลอยอยู่รู้สึกเหมือนมีบางอย่างวิ่งผ่านร่างกายตนเองไปชั่ววินาที และร่างของตนเองเริ่มผิดปกติ
\"อะไรกัน !...นี่มัน\"
โคอาร์ปวดไปทั่วร่างและเจ็บไปทั่วตัว เขาปล่อยดาบให้หล่น ความร้อนในตัวเพิ่มมากขึ้น
อ๊ากกก!!
บึ้ม !!
ร่างแม่ทัพโคอาร์นั้นระเบิดอย่างรุนแรงจากภายใน ไม่เหลือซากให้เห็นเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น