ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เผชิญหน้าผีดูดเลือด
รติลืมตาตื่นขึ้นท่ามกลางความมืด เขามานอนบนเตียงนอนได้อย่างไร ชายหนุ่มมองหาอะไรสักอย่างที่พอจะให้แสงสว่างได้ ในไม่ช้าเขาก็พบโคมไฟที่หัวเตียง เมื่อไฟสว่างเขาก็พบว่าที่แท้ก็คือห้องพักของตนในคอนโดริมแม่นํ้าเจ้าพระยา เขาเห็นร่างของหญิงสาวหน้าตาอ่อนเยาว์อายุของเธอไล่เลียกับของตน นอนหลับอยู่ข้างเตียง เขามองหญิงสาวด้วยสายตาที่อ่อนโยน รติสัมผัสบางสิ่งได้จากที่ใดที่หนึ่งเขาขยับตัวลุกอย่างเบาที่สุดไม่ให้หญิงสาวนามว่า ดาว ต้องตื่น เมื่อลุกขึ้นยืนรติจึงรู้ว่าตนเองสวมแค่กางเกงในเพียงตัวเดียว เขาจึงสวมเสื้อผ้าและเปิดประตูห้องออกไปอย่างเงียบกริบ เขาเดินขึ้นมาบนดาดฟ้าของดอนโด เขาหลับตาอย่างตั้งสมาธิ สร้อยรูปนกฮุกที่แขวนคออยู่ส่องประกายสีทองคลุมร่างของตนและควันสีขาวก็ปกคลุมร่างของรติ เมื่อควันจางลงก็ปรากฏบุรุษชุดดำที่สวมผ้าคลุมสีดำและมีหน้ากากเป็นรูปฮูก และร่างนั้นก็หายไปในพริบตา
บริเวณผับแห่งหนึ่ง หญิงสาวผู้หนึ่งกำลังเดินควงชายหนุ่มรูปร่างสูง หน้าตาดี แต่งกายชุดสีดำเดินออกมาจากผับ ฝ่ายชายชวนฝ่ายหญิงมาในบริเวณที่ปลอดคน หญิงสาวนึกในใจว่าคืนนี้คงได้หลายพัน ฝ่ายชายพยายามหลอกหล่อให้เหยื่อตายใจ เมื่อเหยื่อเคลิ้มไปด้วยบทรักโดยการจูบ ฝ่ายชายก็จูบที่คอแต่ถ้ามีใครผ่านมาเห็นเคี้ยวของฝ่ายชายตอนนี้คงต้องวิ่งหนีแน่ และมันก็ฝังลงที่คอหญิงสาวทันทีเธอสะดุ้งร้องออกมา
\"ว้าย..กรี๊ด!\"
เสียงนั้นโหยหวนก่อนจะสงบลง ร่างของหญิงสาวหมอบลงไปกับพื้น เลือดในกายหมดตัว ฝ่ายชายผู้เป็นผีดิบคืนร่างเดิมทันที ใบหน้าของชายหนุ่มกลายเป็นน่าเกลียดเหมือนโครงกระดูก มีกงเล็บที่ยาว ดวงตาสีแดงจนเห็นเส้นเลือด ชุดที่สวมใส่ยังคงเป็นสีดำแต่มีผ้าคลุมสีดำเพิ่มเติมเข้ามา ผีดิบตนนี้มีชื่อว่า อัคนีเวตาล มันมองไปที่ร่างของหญิงสาวที่มันพึ่งดูดเลือดก่อนจะสั่งว่า
\"ลุกขึ้น! บริวารแห่งข้า\"
หญิงสาวลุกขึ้นรอยแผลที่โดนกัดพร้อมรอยเลือดตามตัวหายไป ยามนี้หญิงสาวไม่ใช่คนอีกต่อไป แต่กลายเป็นผีดิบแวมไพร์ไปแล้ว ควันสีขาวเริ่มลอยมาปกคลุมไปทั่วบริเวณ อัศนีเวตาลมองควันเหล่านั้นอย่างแปลกใจ ไม่นานร่างของบุรุษชุดดำก็ปรากฏกายขึ้น อัศนีเวตาลมองอย่างแปลกใจก่อนจะถามผู้มาเยือนว่า
\"แกเป็นใครกัน\"
\"มิลลิทันท์ ผู้จะส่งวิญญาณชั่วกลับคืนสู่นรก\"
\"ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ แกรู้ไหมกำลังพูดอยู่กับใคร ข้าคือจอมผีดิบแห่งรัตติกาลที่ยิ่งใหญ่ อัศนีเวตาล ข้าจะไม่ยอมกลับไปนรกอีกแน่\"
\"จะได้หรือไม่ ลองดูก็รู้\"
ชายผู้สวมผ้าคลุมสีดำและสวมหน้ากากเหมือนนกฮูกนาม มิลลิทันท์ ปล่อยลำแสงสีฟ้าโจมตีผีดิบตรงหน้าจากฝ่ามือซ้าย จอมผีดิบสลัดผ้าคลุมต้านพลังไว้ได้ มิลลิทันท์ต้องเป็นฝ่ายตกตะลึง ! เสียเอง
\"เป็นไง...พูดไม่ออกเชียวหรือ ตาข้าบ้าง\"
จอมผีดิบปล่อยลำแสงทำลายจากตาทั้งสองข้างเข้าใส่ มิลลิทันท์ เต็ม ๆ จนระเบิดดังสนั่น
บึ้ม!
เมื่อควันจางลงไม่มีร่างของมมิลลิทันท์ปรากฏให้เห็น จอมผีดิบมองหาโดยรอบ และต้องตกใจหันไปด้านหลัง แต่ก็ช้ากว่ามันโดนลำแสงสีแดงจากมือขวาเต็ม ๆ ที่หน้าอก จอมผีดิบร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
\"โอ๊ย!...ร้อนเหลือเกิน\"
ร่างของจอมผีดิบทรุดลงกับพื้น แต่มันก็ไม่ตายทันทีเพียงแต่ได้รับบาดเจ็บ มันมองมิลลิทันท์อย่างอาฆาต
\"ข้า...ต้องฆ่าแกแน่นอน\"
ฟ้าว !
มันบินหนีขึ้นฟ้าพร้อมกับบริวารคนแรกของมัน มิลลิทันท์มองตามขึ้นไปพร้อมกับคววามคิดที่จะต้องกำจัดมันให้ได้
รติเปิดประตูห้องพักเข้ามาอย่างเงียบกริบ เขาเดินมาหยุดมองดาวที่เขาคิดว่านอนอยู่ที่เดิม แต่ไม่ใช่เธอกำลังนั่งรอรติอยู่ ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะเดินเข้ามานั่งใกล้กับหญิงสาวถามว่า
\"ตื่นมาทำไม ไม่นอนต่อหรือ\"
\"ออกไปทำแบบนั้นอีกแล้วหรือ\" ดาวพูดนํ้าเสียงปนเศร้า
\"มันเป็นหน้าที่ ผมจึงต้องทำ\"
ดาวโอบกอดฝ่ายชายไว้ เธอก้มหน้ากับหน้าอกฝ่ายชายไม่พูดอะไรอีก แต่รติสัมผัสได้ว่า เธอกำลังร้องไห้ เขาโอบกอดหญิงสาวไว้อย่างที่จะไม่มีวันปล่อยหญิงสาวไปไหนอีก อะไรทำให้ดาวต้องเศร้าถึงเพียงนี้ ทั้งสองเจออะไรมาและผ่านพ้นสิ่งใดมากันแน่?
บริเวณผับแห่งหนึ่ง หญิงสาวผู้หนึ่งกำลังเดินควงชายหนุ่มรูปร่างสูง หน้าตาดี แต่งกายชุดสีดำเดินออกมาจากผับ ฝ่ายชายชวนฝ่ายหญิงมาในบริเวณที่ปลอดคน หญิงสาวนึกในใจว่าคืนนี้คงได้หลายพัน ฝ่ายชายพยายามหลอกหล่อให้เหยื่อตายใจ เมื่อเหยื่อเคลิ้มไปด้วยบทรักโดยการจูบ ฝ่ายชายก็จูบที่คอแต่ถ้ามีใครผ่านมาเห็นเคี้ยวของฝ่ายชายตอนนี้คงต้องวิ่งหนีแน่ และมันก็ฝังลงที่คอหญิงสาวทันทีเธอสะดุ้งร้องออกมา
\"ว้าย..กรี๊ด!\"
เสียงนั้นโหยหวนก่อนจะสงบลง ร่างของหญิงสาวหมอบลงไปกับพื้น เลือดในกายหมดตัว ฝ่ายชายผู้เป็นผีดิบคืนร่างเดิมทันที ใบหน้าของชายหนุ่มกลายเป็นน่าเกลียดเหมือนโครงกระดูก มีกงเล็บที่ยาว ดวงตาสีแดงจนเห็นเส้นเลือด ชุดที่สวมใส่ยังคงเป็นสีดำแต่มีผ้าคลุมสีดำเพิ่มเติมเข้ามา ผีดิบตนนี้มีชื่อว่า อัคนีเวตาล มันมองไปที่ร่างของหญิงสาวที่มันพึ่งดูดเลือดก่อนจะสั่งว่า
\"ลุกขึ้น! บริวารแห่งข้า\"
หญิงสาวลุกขึ้นรอยแผลที่โดนกัดพร้อมรอยเลือดตามตัวหายไป ยามนี้หญิงสาวไม่ใช่คนอีกต่อไป แต่กลายเป็นผีดิบแวมไพร์ไปแล้ว ควันสีขาวเริ่มลอยมาปกคลุมไปทั่วบริเวณ อัศนีเวตาลมองควันเหล่านั้นอย่างแปลกใจ ไม่นานร่างของบุรุษชุดดำก็ปรากฏกายขึ้น อัศนีเวตาลมองอย่างแปลกใจก่อนจะถามผู้มาเยือนว่า
\"แกเป็นใครกัน\"
\"มิลลิทันท์ ผู้จะส่งวิญญาณชั่วกลับคืนสู่นรก\"
\"ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ แกรู้ไหมกำลังพูดอยู่กับใคร ข้าคือจอมผีดิบแห่งรัตติกาลที่ยิ่งใหญ่ อัศนีเวตาล ข้าจะไม่ยอมกลับไปนรกอีกแน่\"
\"จะได้หรือไม่ ลองดูก็รู้\"
ชายผู้สวมผ้าคลุมสีดำและสวมหน้ากากเหมือนนกฮูกนาม มิลลิทันท์ ปล่อยลำแสงสีฟ้าโจมตีผีดิบตรงหน้าจากฝ่ามือซ้าย จอมผีดิบสลัดผ้าคลุมต้านพลังไว้ได้ มิลลิทันท์ต้องเป็นฝ่ายตกตะลึง ! เสียเอง
\"เป็นไง...พูดไม่ออกเชียวหรือ ตาข้าบ้าง\"
จอมผีดิบปล่อยลำแสงทำลายจากตาทั้งสองข้างเข้าใส่ มิลลิทันท์ เต็ม ๆ จนระเบิดดังสนั่น
บึ้ม!
เมื่อควันจางลงไม่มีร่างของมมิลลิทันท์ปรากฏให้เห็น จอมผีดิบมองหาโดยรอบ และต้องตกใจหันไปด้านหลัง แต่ก็ช้ากว่ามันโดนลำแสงสีแดงจากมือขวาเต็ม ๆ ที่หน้าอก จอมผีดิบร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
\"โอ๊ย!...ร้อนเหลือเกิน\"
ร่างของจอมผีดิบทรุดลงกับพื้น แต่มันก็ไม่ตายทันทีเพียงแต่ได้รับบาดเจ็บ มันมองมิลลิทันท์อย่างอาฆาต
\"ข้า...ต้องฆ่าแกแน่นอน\"
ฟ้าว !
มันบินหนีขึ้นฟ้าพร้อมกับบริวารคนแรกของมัน มิลลิทันท์มองตามขึ้นไปพร้อมกับคววามคิดที่จะต้องกำจัดมันให้ได้
รติเปิดประตูห้องพักเข้ามาอย่างเงียบกริบ เขาเดินมาหยุดมองดาวที่เขาคิดว่านอนอยู่ที่เดิม แต่ไม่ใช่เธอกำลังนั่งรอรติอยู่ ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะเดินเข้ามานั่งใกล้กับหญิงสาวถามว่า
\"ตื่นมาทำไม ไม่นอนต่อหรือ\"
\"ออกไปทำแบบนั้นอีกแล้วหรือ\" ดาวพูดนํ้าเสียงปนเศร้า
\"มันเป็นหน้าที่ ผมจึงต้องทำ\"
ดาวโอบกอดฝ่ายชายไว้ เธอก้มหน้ากับหน้าอกฝ่ายชายไม่พูดอะไรอีก แต่รติสัมผัสได้ว่า เธอกำลังร้องไห้ เขาโอบกอดหญิงสาวไว้อย่างที่จะไม่มีวันปล่อยหญิงสาวไปไหนอีก อะไรทำให้ดาวต้องเศร้าถึงเพียงนี้ ทั้งสองเจออะไรมาและผ่านพ้นสิ่งใดมากันแน่?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น