ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลางสังหรณ์
ในคืนพรัจันทร์เต็มดวง บริเวณสวนสาธารณะกลางกรุงเทพมหานคร ตอนนี้ไม่มีใครเหลืออยู่ในบริเวณนี้แม้แต่คนเดียว เพราะตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งแล้ว บริเวณสระนํ้า ควันสีขาวมีลีกษณะเหมือนหมอกปรากฏขึ้น เป็นกลุ่มควันที่ไม่มีที่มา มันไม่ใช่ควันไฟ ไม่ช้าภายในควันมีร่างของใครคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น!
ร่างที่ปรากฏสวมชุดและผ้าคลุมสีดำ หน้ากากที่สวมมีลักษณะเหมือนนกฮูก เขามองไปรอบ ๆ สวนสาธารณะอย่างรอคอยบางสิ่ง ไม่นานเขาก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของบางสิ่ง มันรวดเร็ว มันเคลื่อนไหวภายใต้ความมืดอย่างชำนาญ และมันก็เข้ามาจู่โจมทางด้านขวา
บุรุษผู้สวมผ้าคลุมสีดำหลบการจู่โจมอย่างทันท่วงทีก่อนจะปล่อยแสงสีนํ้าเงินออกจากฝามือซ้ายตรงไปยังร่างของผู้จู่โจม ร่างนั้นรับ
ลำแสงเต็ม ๆ จึงลงไปกองกับพื้นเลือดไหลออกมาจากบริเวณที่โดน มันเป็นร่างของชายที่ขายวิญญาณให้กับซาตานจนตอนนี้ไม่เหลือความเป็นคนอีกต่อไป และจิตใจก็โดนซาตานควบคุมไว้อย่างสมบูรณ์
\"แก..มายุ่งเรื่องนี้ทำไม\" มันร้องถามบุรุษผู้สวมผ้าคลุมสีดำ
\"เพื่อเอาแกลงสู่นรก\"
\"ไม่มีวัน! ไม่มีทางที่จะกลับไป\"มันรวบรวมความกล้าบุกโจมตีอีกครั้ง ผู้สวมผ้าคลุมสีดำหลบการจู่โจมอีกครั้งก่อนจะปล่อยลำแสงสีแดงจากฝ่ามือขวาใส่ร่างของชายผู้โดนวิญญาณร้ายสิ่งสู่ มันร้องอย่างโหยหวน!
อ๊ากกกก!
ไม่นานร่างนั้นก็ร่วงสู่พื้นดิน ควันสีดำพุ่งออกจากร่างเป็นเงาดำของปีศาจ และสูญสลายไป ส่วนร่างของชายที่ขายวิญญาณให้กับซาตานก็สลายไปเช่นกัน บุรุษผู้สวมหน้ากากสีดำยืนมองก่อนที่ควันสีขาวจะปกคลุมร่าง ก่อนจะหายไป
เช้าวันต่อมา...รติ นักข่าวหนังสือพิมพ์เดินเข้ามาที่สำนักพิมพ์ เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูง หน้าตาดี สวมแว่นสายตา เขาแต่งตัวด้วยเสื้อยืดสวมทับด้วยเสื้อวอมของหนังสือพิมพ์ที่ตนเองทำงาน เขาไม่ลืมที่จะพกบัตรนักข่าวมาด้วย เขาสะพายกล้องมาด้วย เมื่อเดินมาหยุดหน้าห้องบรรณาธิการ สุดาเลขานุการสาวสวยยิ้มทักทายทันที
\"มาเร็วจัง หัวหน้ายังไม่มาเลย\"
\"ผมชอบมาก่อนเวลานัด งั้นขอนั่งรอนะ\"
\"ตามสบาย\"
รตินั่งรอที่หน้าห้อง เขาหยิบหนังสือพิมพ์รายวันของฉบับอื่นมาอ่าน รติอ่านแล้วต้องแปลกใจ เมื่อมีหญิงสาวหายตัวไป 2 คน ไม่มีใครพบศพหรือไปอยู่ที่ใด ทั้งสองยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย อายุเพียงยี่สิบปีกับสิบเก้าปี รติอ่านรายละเอียดแล้วเกิดความรู้สึกที่ไม่ดีนัก
และมีลางสังหรณ์ว่ากำลังจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น เขากดโทรศัพท์มือถือไปหาใครคนหนึ่ง เขานัดคนผู้นั้นมาพบช่วงเย็นที่ร้านอาหารอิตาเลียน ก่อนจะวางสาย
บรรณาธิการของหนังสือพิมพ์ไทยนิยมนามว่า ภูมิ เป็นชายหนุ่มวัยสามสิบต้น รูปร่างสูง หน้าตาดี แต่งตัวภูมิฐาน เขาเดินเข้ามาก่อนจะทักทายรติอย่างเป็นกันเอง
\"มารอนานไหม..รติ\"
\"ไม่นานครับ บก.มีอะไรจะคุยกับผม\"
\"ไปคุยข้างในเถอะ...\"
ภูมิตบบ่ารติ ก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไปในห้องทำงาน เมื่อเข้ามาด้านในภูมิถามรติทันที
\"นายอ่านข่าวการหายตัวไปของ 2 สาวหรือยัง\"
\"อ่านแล้วจะให้ผมตามข่าวนี้ใช่ไหม\"
\"ใช่ สืบหาความจริงมาว่าใครจับตัวพวกเธอไป มีวัตถุประสงค์อะไร\"
\"ได้ครับ ผมขอตัวก่อน\"
ภูมิยิ้มปนหัวเราะ \"นายจะรีบไปไหนวะ จะไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันหน่อยหรือ\"
\"ไว้หนหน้า\"รติตอบยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง ภูมิมองเพื่อนรักอย่างชื่นชมในความเอาจริงเอาจัง
รติรีบเดินออกมาจากสำนักงานมาที่รถยนต์ของตนเอง เขาเข้ามานั่งก่อนจะขับรถออกไปทันที ถ้าใครไม่สังเกตจะไม่รู้เลยว่าสร้อยคอที่มัลักษณะแปลก ๆ เป็นรูปนกฮูกกางปีกไม่ใช่เครื่องประดับอย่างที่หลายคนเข้าใจ แต่มันเป็นเครื่องหมายที่นำไปสู่เรื่องราวอันน่ากลัว
ร่างที่ปรากฏสวมชุดและผ้าคลุมสีดำ หน้ากากที่สวมมีลักษณะเหมือนนกฮูก เขามองไปรอบ ๆ สวนสาธารณะอย่างรอคอยบางสิ่ง ไม่นานเขาก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของบางสิ่ง มันรวดเร็ว มันเคลื่อนไหวภายใต้ความมืดอย่างชำนาญ และมันก็เข้ามาจู่โจมทางด้านขวา
บุรุษผู้สวมผ้าคลุมสีดำหลบการจู่โจมอย่างทันท่วงทีก่อนจะปล่อยแสงสีนํ้าเงินออกจากฝามือซ้ายตรงไปยังร่างของผู้จู่โจม ร่างนั้นรับ
ลำแสงเต็ม ๆ จึงลงไปกองกับพื้นเลือดไหลออกมาจากบริเวณที่โดน มันเป็นร่างของชายที่ขายวิญญาณให้กับซาตานจนตอนนี้ไม่เหลือความเป็นคนอีกต่อไป และจิตใจก็โดนซาตานควบคุมไว้อย่างสมบูรณ์
\"แก..มายุ่งเรื่องนี้ทำไม\" มันร้องถามบุรุษผู้สวมผ้าคลุมสีดำ
\"เพื่อเอาแกลงสู่นรก\"
\"ไม่มีวัน! ไม่มีทางที่จะกลับไป\"มันรวบรวมความกล้าบุกโจมตีอีกครั้ง ผู้สวมผ้าคลุมสีดำหลบการจู่โจมอีกครั้งก่อนจะปล่อยลำแสงสีแดงจากฝ่ามือขวาใส่ร่างของชายผู้โดนวิญญาณร้ายสิ่งสู่ มันร้องอย่างโหยหวน!
อ๊ากกกก!
ไม่นานร่างนั้นก็ร่วงสู่พื้นดิน ควันสีดำพุ่งออกจากร่างเป็นเงาดำของปีศาจ และสูญสลายไป ส่วนร่างของชายที่ขายวิญญาณให้กับซาตานก็สลายไปเช่นกัน บุรุษผู้สวมหน้ากากสีดำยืนมองก่อนที่ควันสีขาวจะปกคลุมร่าง ก่อนจะหายไป
เช้าวันต่อมา...รติ นักข่าวหนังสือพิมพ์เดินเข้ามาที่สำนักพิมพ์ เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูง หน้าตาดี สวมแว่นสายตา เขาแต่งตัวด้วยเสื้อยืดสวมทับด้วยเสื้อวอมของหนังสือพิมพ์ที่ตนเองทำงาน เขาไม่ลืมที่จะพกบัตรนักข่าวมาด้วย เขาสะพายกล้องมาด้วย เมื่อเดินมาหยุดหน้าห้องบรรณาธิการ สุดาเลขานุการสาวสวยยิ้มทักทายทันที
\"มาเร็วจัง หัวหน้ายังไม่มาเลย\"
\"ผมชอบมาก่อนเวลานัด งั้นขอนั่งรอนะ\"
\"ตามสบาย\"
รตินั่งรอที่หน้าห้อง เขาหยิบหนังสือพิมพ์รายวันของฉบับอื่นมาอ่าน รติอ่านแล้วต้องแปลกใจ เมื่อมีหญิงสาวหายตัวไป 2 คน ไม่มีใครพบศพหรือไปอยู่ที่ใด ทั้งสองยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย อายุเพียงยี่สิบปีกับสิบเก้าปี รติอ่านรายละเอียดแล้วเกิดความรู้สึกที่ไม่ดีนัก
และมีลางสังหรณ์ว่ากำลังจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น เขากดโทรศัพท์มือถือไปหาใครคนหนึ่ง เขานัดคนผู้นั้นมาพบช่วงเย็นที่ร้านอาหารอิตาเลียน ก่อนจะวางสาย
บรรณาธิการของหนังสือพิมพ์ไทยนิยมนามว่า ภูมิ เป็นชายหนุ่มวัยสามสิบต้น รูปร่างสูง หน้าตาดี แต่งตัวภูมิฐาน เขาเดินเข้ามาก่อนจะทักทายรติอย่างเป็นกันเอง
\"มารอนานไหม..รติ\"
\"ไม่นานครับ บก.มีอะไรจะคุยกับผม\"
\"ไปคุยข้างในเถอะ...\"
ภูมิตบบ่ารติ ก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไปในห้องทำงาน เมื่อเข้ามาด้านในภูมิถามรติทันที
\"นายอ่านข่าวการหายตัวไปของ 2 สาวหรือยัง\"
\"อ่านแล้วจะให้ผมตามข่าวนี้ใช่ไหม\"
\"ใช่ สืบหาความจริงมาว่าใครจับตัวพวกเธอไป มีวัตถุประสงค์อะไร\"
\"ได้ครับ ผมขอตัวก่อน\"
ภูมิยิ้มปนหัวเราะ \"นายจะรีบไปไหนวะ จะไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันหน่อยหรือ\"
\"ไว้หนหน้า\"รติตอบยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง ภูมิมองเพื่อนรักอย่างชื่นชมในความเอาจริงเอาจัง
รติรีบเดินออกมาจากสำนักงานมาที่รถยนต์ของตนเอง เขาเข้ามานั่งก่อนจะขับรถออกไปทันที ถ้าใครไม่สังเกตจะไม่รู้เลยว่าสร้อยคอที่มัลักษณะแปลก ๆ เป็นรูปนกฮูกกางปีกไม่ใช่เครื่องประดับอย่างที่หลายคนเข้าใจ แต่มันเป็นเครื่องหมายที่นำไปสู่เรื่องราวอันน่ากลัว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น