คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ปราสาทหลันั้นั้อยู่ในหุบเารทบอันรึเร้น ยอเรือนอไม้ให่แผ่้านแิ่บบัวามเ้มลัอลัารนั้นไว้ภายใ้ร่มเาอันอึมทึมหมอหม่น ศิลาและโลมอาบ้วยน้ำฝนและแสะวันอันน้อยนิมานานหลายศวรรษเียวรึ้ม้วยะไร่สสีเียวอุ่ม เถาวัลย์มามายเาะเี้ยวเลื้อยพันโอบรัร่าศิลาไว้ประหนึู่ยัษ์ที่ำลัพันรัเหยื่อ สถาปัยรรมอันทระนแห่นั้นเป็นที่ร้า ัเเ่นปราสาทมามายที่้นพบในพื้นที่แถบอีสานอาเนย์ โรสร้า่อ้วยศิลาแล บ้าว่าเป็นศาสนสถานสำัในยุสมัยหนึ่ในอีอันไลโพ้น ้านหน้าอปราสาทหันหน้าไปทาทิศะวัน ้านหน้า ้ายและวา ปราสาทประธานปราเป็นอาารรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีบรราลัย ๑ หลั ใน้านทิศะวันเียใ้อปราสาทและสระน้ำที่อยู่ห่าออไปอียี่สิบเมร พบหลัานสำัารึที่รอบประูทาเ้าปราสาท ระบุมหาศัราหนึ่ในอีาล พระเ้าสุริยัรมีบัาให้ประาศับเหล่านาอัปสราที่รำบวสรวในืนเพ็มาบูายัถวายแ่อ์เทพไท้ และไม่พบหลัานหรือเรื่อราวอื่นใอี่อานั้น เรื่อราวอปราสาทสาบสูไปพร้อมับเหล่านาอัปสราเหล่านั้น เหลือไว้แ่เพียเศษาปรัหัพัที่แสถึวามยิ่ให่และเ้มลัเหล่านี้แทน
เนทร์ปิหน้าบันทึเล่มนั้นล พร้อมับถอแว่นหนาเอะที่สวมใส่ออ ยมือวาึ้นมายี้าที่เริ่มปวหน่วๆ ่อนหรี่ามอนาฬิาเรือนเล็บนโ๊ะทำานบอเวลาีสอสิบนาที
ายหนุ่มวาแว่นสายาลบนโ๊ะ ป้อปาหาวสอที่อนเอื้อมมือไปปิโมไฟโ๊ะทำาน ลุาเ้าอี้ไม้ัมันมายัเียนอนโยอาศัยแสไฟภายนอห้อที่สาผ่านม่านาวเ้ามานำทา
อารม์อันอึมทึมยัปลุมิใเาอยู่นับั้แ่ไ้รับารไหว้วานารุ่นพี่ให้้นว้าเรื่อราวอปราสาทที่มีารสำรวพบโยนัโบราีรุ่นเ่า่อน เอสารสำัมามายที่ถูถ่ายทอาลุ่มผู้เินทาบุเบิไปสำรวเริ่มแรถูส่มาถึมือเา ภาพถ่ายาวำ พิัำแหน่และเรื่อราวำนานมามาย ลอนบันทึารเินทาอลุ่มนัโบราีที่หายสาบสูไปหลัลับาสำรวปราสาทลึลับแห่นั้นยัิรัอยู่ในหัวอายหนุ่มวัยยี่สิบเ็ปีแม้ในยามปิาหลับ
นาือัวละรสำััวหนึ่ในำนานเทพปรัมอินแนภาระ บัเิึ้นเมื่อรั้วนเษียรสมุทรเพื่อเอาน้ำอมฤ มัุเศี สุโลนะ เสาทมิี เทวทัะ มโนรม สุทาิ วิัธะ เหล่านี้ือื่ออนาอัปสรที่ถูล่าวถึในัมภียร์นายศาสร์ นาถูสร้าึ้นามอำนาอพระพรหม ามเทพปรัมฮินู และเป็นนาบำเรออยู่ในราสำนัอพระอินทร์ มีอำนาในารแปลายและมีวามสามารถในารับร้อร่ายระบำ
ใบหน้าหมอหม่นาารโหมานหนับลับหมอนนุ่มในห้อนอนที่เปิเรื่อปรับอาาศนเย็น่ำ ่อนอ้าปาเพ้อเรียื่อเหล่านาอัปสรที่ารึในบันทึเรื่อราวที่ไ้อ่านอย่าไม่รู้ัว
“ปุษปมาลา สรเศี อรุนี”
ร่าที่สู่ห้วแห่นิทราบนเียสะอึเฮือให่ ่อนสำลัเอา้อนอเหลวสีแสออมาอ้าหมอน หยเหนียว้นอมันไหลหนืาริมฝีปาเปื้อนา ลิ่นาวละลุ้ลบอบอวลไปทั่วทั้ห้อ
ในวามสลัวราอห้อมื ยอมุนาอัปสรวาเป็นเาำทาบทับลยัร่าบนเียนอนนุ่มนั้นมอเห็นเป็นสามยอ ายหนุ่มเบิา้านิ่ วามรู้สึสั่นสะพรึปลุมไปทั่วทั้ร่าที่แ็เร็ ไอเย็นประุหิมะืบลานเ้ามาใล้ใบหน้า ่อนมีเสียใสัวานแ่เยือเย็นระิบที่้าหูเาแผ่วเบา
“ปลุ้าให้ื่นึ้นานิทรา มิเ่นนั้นเ้าะไ้หลับใหลไปลอาล...”
ความคิดเห็น