ชวนอ่าน

ลำดับตอนที่ #8 : ปาฏิหาริย์แห่งรักนิรันดร์ โดย นัยน์นภางค์

 
ปาฏิหาริย์แห่งรักนิรันดร์ โดย นัยน์นภางค์

เรื่องย่อ

 ปารนันท์ ปฐวิกรณ์ หนูปลื้มยังเฝ้าคิดถึงพี่ชายต่างสายเลือด หิน ปฐพี ที่จากไปอย่างไร้ร่องรอยอย่างไม่เสื่อมคลาย ในขณะที่วิกฤติของกิจการการโรงเเรมที่คุณอรรถผู้บิดาเป็นผู้ก่อตั้งทำให้หญิงสาวต้องยอมรับข้อเสนอของเเพทริค อิลลาริโอ โรมาโน่ เจ้าหนี้รายใหญ่ของโรงแรมที่เสนอยืดเวลาชำระหนี้สินเเละเพิ่มวงเงินกู้เเลกกับการที่ปารนันท์จะยอมมาทำงานใกล้ชิดกับเขา

ปารนันท์ต้องพบกับความประหลาดใจครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตเมื่อพบว่าเจ้านายคนใหม่ที่แสนจะร้ายกาจเจ้าอารมณ์และเอาแต่ใจตนเองนั้นกลับทำให้เธอนึกถึงพี่ชายที่หายตัวไปเมื่อแปดปีก่อนทั้งรูปร่างหน้าตาที่คล้ายคลึงกันมากแต่นิสัยกลับเเตกต่างกันราวฟ้ากับดิน แม้ว่าปารนันท์จะใช้ความรักความผูกพันที่มีต่อพี่ชายมาเป็นกำแพงขวางกั้นระหว่างเธอเเละแพทริค แต่ความรักที่ก่อตัวขึ้นทีละน้อยอย่างเอียงอายในหัวใจของหญิงสาวก็สร้างปาฏิหาริย์ขึ้นจนได้ และในที่สุดเมื่อทั้งสองต้องผจญกับความร้ายกาจของคุณรัญญาภรรยาคนใหม่ของคุณอรรถผู้วางแผนกำจัดปฐพีไปให้พ้นเส้นทางและค่อยๆฮุบเอากิจการของปฐวิกรณ์ทั้งหมดมาเป็นของตนและวิรงรองผู้เป็นลูกสาวคนเดียว ปารนันท์ แพททริค วิรงรอง และพิพัฒน์พงษ์จึงจำเป็นต้องผ่านบทพิสูจน์หัวใจ ความรักและความอดทนกันอีกครั้ง ก่อนที่ปาฎิหารย์แห่งความรักของคนทั้งสี่จะสัมฤทธิ์ผล

พิจาร

ปาฏิหาริย์แห่งรักนิรันดร์เป็นงานเขียนที่ฟังเพียงชื่อก็สามารถรับรู้ความโรแมนติกของชิ้นงานได้เป็นอย่างดี แต่เมื่อเปิดไปถึงประมาณบทที่สอง เสียงฉาดเริ่มบรรเลงเพลงตบขึ้นมาทันที งานบรรยายซาบซึ้งกลับแฝงแนวตบจูบที่แท้จริงเอาไว้ พลอตเรื่องเนื้อหาชวนเคลิ้มฝันแบบนิยายโรแมนติกทั่วไป เรื่องที่ผูกไว้เหมือนหละหลวมในช่วงต้นที่ทำให้ผู้อ่านเดาทางออกในตอนแรกกลับซ่อนปมไว้ให้คลายตอนกลางเรื่อง ซึ่งน่าประหลาดใจเมื่อดูจำนวนหน้าที่ยังเหลือแล้วออกจะงงงันว่าเหตุไฉนนัยน์นภางค์ถึงเลือกเปิดโปงทุกอย่างตอนนี้

เซลล์สมองเร่งทำงานอย่างว่องไว คิดเค้นอย่างหนักหน่วงตีความได้ว่าแม้นัยน์นภางค์จะมีความสามารถลากบรรยายความรู้สึกของตัวละคร บีบคั้นคนอ่านให้เสียน้ำตาหรือระทึกระทวยไปด้วยกับน้องปลื้มหรือพี่ชายได้ยาวถึงสามสี่หน้าแบบไม่ต้องคั่นหายใจ แต่การจะลากเรื่องที่เปิดโปงแล้วให้ยาวไปถึง100กว่าหน้าที่เหลือนั้นยากยิ่ง หรือแม้เเต่การใช้ประโยคคำพูดที่นับว่ายาวที่สุดกระมังตั้งแต่อ่านและเขียนนิยายมา อย่างไรเสียนัยน์นภางค์คงไม่สามารถเปิดเครื่องหมายคำพูดยาวเป็นร้อย ๆหน้าได้เป็นแน่เเท้  จุดนี้เองที่ชื่อเรื่องเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องอย่างเเท้จริง ปาฏิหาริย์แห่งความรักเริ่มสำแดงตรงนี้เอง ทั้งปาฎิหาริย์ในรูปธรรมคือตอนท้ายทุกคนดูจะผาสุขปราศจากโรคภัยที่มาแบบปาฏิหาริย์และหายไปแบบปาฎิหาริย์ แม้ผู้เขียนจะเตรียมข้อมูลเทคนิคมาดีเพียงได้ก็ตามทีปาฏิหาริย์ยังผลุบโผล่ตลอดเรื่องไม่ว่าจะเป็นเหรียญหักครึ่ง หรือกรุ๊ปเลือดที่หายากมากของเพทริคกับผู้เป็นปู่ที่บังเอิญได้พบกันโดยปาฏิหาริย์อีกเช่นเคย ในส่วนปาฏิหาริย์ที่น่าชื่นชมจริงๆ คงเป็นส่วนของรูปธรรม ปาฏิหาริย์ที่บังเกิดในหัวใจ ในความร้ายนั้นซุกซ่อนความดี ในความเกลียดชังมีความรักซ่อนอยู่อย่างปาฏิหาริย์ นั่นแหละในส่วนที่คิดว่าผู้เขียนต้องการจะนำเสนอ

บุหลันเองอ่านคู่แรกแล้วกลับไม่รู้สึกสะเทือนใจสักเท่าไหร่ อาจจะเป็นได้ว่าแนวงานแบบนี้นั้นคู่หลักมักจะไม่ต้องนั่งลุ้นผลลงเอย เหมือนการเดินทางไปต่างจังหวัด จะไปรถไฟ รถยนต์ เรือเมล์ที่จุดหมายมีเเน่นอน จะต่างก็แต่ทิวทัศน์ระหว่างเส้นทางนั้น  แต่งานเเนวนี้มวยรองต่างหากที่น่าลุ้นว่าจะลงเอยอย่างไร จุดนี้วิรงรองและพิพัฒน์พงษ์ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ นอกจากจะไม่ผิดหวังเเล้วมุมมองที่ผู้เขียนจัดให้พิพัฒน์พงษ์นั้นน่าสนในมาก มีใครบ้างไหมที่ไม่ขลาดเขลาหลบหนีความจริงที่ยอมรับไม่ได้ เช่นพิพัฒน์พงษ์หลบหนีความรักที่เกิดขึ้นนานหนักหนา

นอกจากจุดเด่นของการบรรยายซาบซึ้งจับใจ ด้วยภาษาเรียบง่ายและความสามารถในการเขียนประโยคคำพูดที่ยาวมากของนัยน์นภางค์ในเรื่องนี้แล้ว จุดหนึ่งที่พอจะมองเห็นคือสิ่งเด่นนั้นอาจจะกลายเป็นจุดอ่อนหรือทำให้ด้อยไปแทนที่จะเสริมให้ปาฏิหาริย์แห่งรักกสร้างปาฏิหาริย์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ บทบรรยายที่มากไปสักหน่อยทำให้บางทีเราผ่านตาข้อมูลสำคัญไปเเบบเบลอๆ บุหลันเองยังต้องย้อนกลับไปกลับเสียหลายรอบก่อนจะตอบคำถามได้ว่าจู่ๆโผล่มาได้อย่างไร กับอีกเรื่องที่คิดว่าคงไม่ใช่บุหลันเพียงผู้เดียวที่สังเกตเห็นจุดนี้ ก่อนอื่นขอชื่นชมความพยายามในการให้ความรู้ภาษาอิตาเลี่ยน เมื่อเริ่มเเรกที่แพทริคออกโรงนั้น เบลล่า เดิลิซิโอ มามามิยา ทั้งหลายแหล่ดูสมจริง แต่พอบ่อย ๆแล้วเริ่มเข้าใจเรื่องตัวตนของเพทริคแล้วภาษาอิตาเลี่ยนที่หลุดปากแบบเคยชินของตัวละครกลับเป็นความพิการอย่างร้ายกาจของเรื่องนี้ แม้จะเป็นนิยายที่เน้นบันเทิงก็ตามที แต่ความไม่สมจริงบางอย่างบั่นทอนอรรถรสในการเสพไปอย่างน่าเสียดายทีเดียว ทั้งนี้ยังไม่รวมถึงรูปแบบของเรื่องที่กล่าวไปตั้งแต่ต้นว่าปิดตาฟังชื่อเรื่องแล้วหอมกลิ่นกุหลาบ หวานน้ำผึ้งเดือนห้า แต่เปิดแปดหน้ากลับโดนตบดังฉาดใหญ่ มีทั้งมาเฟียซิซิเลียนและชีคแห่งซาเวียร์   ตัวละครที่มากมายของปาฏิหาริย์แห่งรักนั้นแม้บางตัวจะเกินเข้ามาโดยใช่เหตุแต่คนที่เกินไปจริงๆ เห็นจะเป็นเจ้าชาย ราฟาเอล นูรี อันดามัน อันโตนิโอ อัลลิเกียร์รี่ ซาร์เวีย มกุฎราชกุมารหนุ่มรัชทายาทแห่งดินแดนทะเลทรายอันร้อนแรง ราชอาณาจักรซาเวียร์ บุหลันให้เหตุกับตัวเองว่าผู้เขียนคงเตรียมภาคสองไว้รอรับเป็นแน่แท้ ...นี่แหละ ปาฏิหาริย์