ชวนอ่าน

ลำดับตอนที่ #7 : หัวใจลายเมฆ โดย มณชยาภา

                       
หัวใจลายเมฆ โดย มณชยาภา

เรื่องย่อ

ชลชญาน์ น้ำ เพิ่งสำเร็จการศึกษาหมาด ๆจากมหาวิทยาในกรุงเทพ กลับสู่ภูมิลำเนา เมืองหัวหินในความปกครองของ  นภทีป์ ธรรศวัติ คุณเมฆ หนุ่มใหญ่นักธุกิจเจ้าของกิจการการโรงแรมเเละรีสอร์ทริมทะเล หญิงสาวรู้สึกอึดอัดและวางตัวไม่ถูกเมื่อตระหนักว่าผู้ปกครองของเธอนั้นจำใจต้องดูแลเธอตามพินัยกรรมของบิดาผู้ล่วงลับ การได้รับรู้ว่าเธอเป็นเพียงเเค่มรดกตกทอดในกำมือที่เขารังเกียจ เเต่ไม่อาจจะเขี่ยทิ้งไปได้สร้างความเจ็บปวดเเก่ชลชญาน์ที่ตกหลุมรักผู้ปกครองหนุ่มใหญ่มาตั้งแต่ตัวเองเพิ่งจะแตกเนื้อสาว

จนกระทั่งเพื่อนรักอย่างอรรัมภาหนีปัญหาในครอบครัว มาทำงานอยู่กับน้าสาวในร้านอาหารที่ชลชญาน์ต้องเอาแรงเข้าเเลกเพื่อปลดหนี้สินตามคำขู่ของคุณเมฆ เข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิตของคนทั้งสอง  จากที่พยายามปกปิดหัวใจตนเอง ชลชญาน์จำต้องเดินเเผนรุก  เพื่ออย่างน้อยให้รู้ดำรู้แดงกันไปว่าเขาคิดอย่างไรกับเธอกันเเน่ นอกจากจะรุกเพื่อเข้าถึงหัวใจที่ถูกปิดกั้นของเมฆ นับตั้งเเต่วันที่ผู้หญิงคนนั้นเดินออกไปจากชีวิตของเขาเเละพ่อ ชลชญาน์ยังต้องช่วยเปิดหัวใจของหนุ่มรุ่นพี่ หนึ่งตุลาให้รู้ใจตัวเองว่าใครสำคัญที่สุดสำหรับเขาถ้าไม่ใช่อรรัมภา เด็กสาวที่เขาเคยดูหมิ่นเหยียดหยาม

นอกจากน้ำจะต้อง เปิดหัวใจของเมฆเพื่อตัวเองแล้วเธอยังต้องรับภาระเปิดปมที่ขมวดมุ่นในใจเขามานานหลายสิบปี ความรักที่ถูกกลบเกลื่อนด้วยความเกลียดชังนั้น จะสามารถผุดผลิเบ่งบานในหัวใจบอบช้ำของเเต่ละคนได้หรือไม่ ติดตามได้ใน หัวใจลายเมฆ

................................................................................................

เรื่องหัวใจลายเมฆนับเป็นนิยายรักเกือบจะโรมานซ์ที่แปลกประหลาดมาก เรื่องรักที่มีเเต่ความเกลียดชังเกลื่อนหน้า คู่หลักของเรื่องทั้งสองคู่ น้ำกับเมฆ ตุลย์กับอร เกลียดกันมาก มากเสียจนแทบจะจิ่มปากกันตลอดทั้งเรื่อง  เรื่องนี้อธิบายตามหลักวิทยาศาสตร์ว่าด้วยคลื่นเเม่เหล็กไฟฟ้าได้ง่ายนิดเดียว คนเกลียดกันนั้นดังว่าอยู่ต่างขั้ว และในสนามเเม่เหล็กไฟฟ้านั้นขั้วต่างมันจะดึงดูดไปจูบปากกัน  นอกจากจะอธิบายความรักที่มีความเกลียดกลบหน้าได้โดยหลักวิทยาศาสตร์แล้ว เรายังสามารถอธิบายได้ ในหลักของตรรกศาสตร์ เนกาตีฟ เนกาตีฟ ผลลัพธ์คือโพสิตีฟทันที เกลียด เกลียดย่อมเท่ากับรัก ...หวังว่าท่านผู้อ่านคงจะเเจ่มเเจ้ง นอกจากจะอธิบายทางศาสตร์ทั้งสองที่ว่าเเล้วยังบอกไปทางมานุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ การอยู่ร่วมกันของมนุษย์ได้ง่ายๆ เรามักจะคาดหวังกับคนที่เรารักมากกว่าจะคาดหวังกับคนอื่น ๆ  ดังนั้นความดีหรือสายตาที่คุณเมฆเพียรทำน้ำจึงมองไม่ค่อยเห็น เพราะมัวเเต่คาดหวังว่ารักฉันเเล้วต้องมากกว่านี้สิยะ

อย่างไรก็ดีเรื่องนี้ทำให้นึกถึงเพลงเก่า ภาษาฝรั่งเศสเเปลชื่อเพลงแปลไทย ๆว่าชายผู้มีความสุข เนื้อร้องท่อนหนึ่งมีคำถามว่า

 ... Pourquoi les gens qui s'aiment
Sont-ils toujours un peu cruels?
Quand ils vous parlent d'eux
Y'a quelque chose qui vous éloigne un peu
Ce sont des choses humaines

ทำไมคนที่รักกันจึงโหดร้ายต่อกัน ยามที่เขาเสวนากัน มีบางอย่างค่อยๆหลุดลอยห่างออกไป ...มันเป็นเรื่องของปุถุชน

เฮ้อ ...ปาดเหงื่อ เข้ามาถึงจุดที่อยากจะพูดถึงจนได้ เรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นกับเราทุก ๆ วัน คือเรื่องของตัวละครในเรื่องนี้ ความไม่เข้าใจ เพราะต่างคนต่างอยู่ในมุมของตัว

 ความจริงในชีวิตมันเป็นเช่นนั้นเเล ในนวนิยายพลอตเรียบง่ายหลาย ๆ เรื่องมักจะใช้ตัวนี้เป็นหลัก ความไม่เข้าใจกัน ทั้ง ๆ ที่มันน่าจะเข้าใจ จุดนี้ทำให้นักอ่านหลายท่านออกมาบ่นเรื่องอัจฉรียภาพของพระเอกนางเอก แต่บางครั้งทั้งหมดนี่ดูเหมือนเป็นเรื่องที่เราเห็นในละครเเล้วบ่นฮึมว่า ทำไมมองแค่นี้จึงมองไม่ออกของน่าจะรู้ว่าเขารัก ถ้าอ่านได้เช่นนั้นหรือดูเห็นอย่างนั้นแสดงว่าเรายังเข้าไม่ถึงเนื้อใน เรายังไม่เอาของตัวละครตัวนั้นๆมาสวมไว้ ต้องยอมรับว่ามุมของตัวละครตอนนั้นนี่มันราบอยู่ในทางหนึ่ง เราคนอ่านเป็นอีกมิติหนึ่งที่เห็นเรื่องมุมกว้าง เเละลึก  แถมบางที คนอ่านบางคนแอบเปิดไปล่วงหน้าเลยรู้อนาคตก่อนนางเอก

หัวใจลายเมฆคงจะเป็นนิยายอีกเรื่องที่มีคนติดตามสองกลุ่ม ติดตามด้วยความรู้สึกที่เเตกต่างกัน เเต่มีจุดมุ่งหมายเดียว กลุ่มที่หนึ่งติดตามด้วยอาการลุ้นละไมว่าความเกลียดนั้นจะลงเอยเช่นไร และกลุ่มที่สองติดตามด้วยความหมั่นไส้ในความไม่รู้ ของตัวละครทั้งหมดเพื่อจะดูว่าความเกลียดจะลงเอยเช่นไรเช่นเดียวกับกลุ่มแรก  ถ้ามีคนติดตามมากๆไม่ว่าจะกลุ่มหนึ่งหรือสองต้องถือว่ามนชยาภาทำสำเร็จ เธอปั่นพวกเราให้ติดตามเรื่องเล่าของเธอได้

อยากจะเอ่ยถึงเป็นพิเศษนิดหนึ่ง ในท่าทีอ่อนด้อยเหมือนจะโดนผู้ชายในเรื่องจ้องรังเเกเอาเปรียบ บุหลันเองมองว่าตัวละครที่เเข็งในเรื่องเเละสามารถลากเรื่องจนถึงจุดจบได้นั้นล้วนเเต่เป็นหญิง ในเรื่องนี้ที่ดูเหมือนจะมีการถึงเนื้อถึงตัวค่อนข้างมาก มีจุดน่าคิดอีกจุดหนึ่ง ที่เรียกว่า มาโชmacho ความเชื่อที่ว่าเพศชายนั้นเป็นใหญ่เพราะเเข็งแรงกว่า ในหัวใจลายเมฆนั้นถ่ายทอดสิ่งนี้ใน เรื่องของพรหมจรรย์ที่ฝ่ายชายดูจะชื่นชมกับสิ่งนี้อยู่มาก แต่ในขณะเดียวกันก็มีความขัดเเย้งที่บทของฝ่ายหญิงดูเหมือนจะเเข็งกว่าทั้งสองตัวหลัก ตัวนางเอกเป็นตัวอย่างที่ดี อ่านเผลอ ๆ ตอนเเรกกับตอนหลังเหมือนไม่ใช่น้ำแก้วเดียวกัน 

เมื่อเริ่มอ่านเเละพบว่านางเอกกลายเป็นมรดกที่พระเอกต้องรับไว้ ในหัวของคนอ่านคงตั้งคำถามต่างๆนานา ...นางเอกเป็นใครหนอคงต้องสำคัญอย่างยิ่ง  ยิ่งมาถึงกลางๆเรื่องเห็นปมของพระเอกก็ยิ่งจินตนาการเพริศพิไลจะต้องเป็นความรักความเเค้นในรุ่นอดีต บลาๆไปเรื่อยเจื้อยเเจ้วในหัว อ่านจนจบ พลิกหาสามรอบ ...ไม่มีค่ะ มนชยาภาหลอกให้เราๆท่านๆสร้างจินตภาพเอาเองว่านางเองควรจะเป็นใครมีความสำคัญเช่นไรถึงต้องกลายมาเป็นมรดก บุหลันจิ้นเเล้ว ...ท่านคนอ่านจิ้นเอาเองนะคะบุหลันไม่บอก

พูดมาถึงปมแล้วไม่เข้าไปช่วยสางซะหน่อยเดี๋ยวจะยุ่งน้อย น่าเสียดายนิดนึงค่ะว่าปมออกมาช้าไปหน่อย ทำให้มองพระเอกไปในทางที่ดีน้อยกว่าที่ควร ถึงปมจะไม่เปิดโต้งๆ แต่เเพลมหน่อยๆ เเพลมบ่อยๆ คนอ่านจะให้อภัยคุณเมฆมากขึ้นอีกนิด ชายทั้งเเท่งต้องรอให้ฝ่ายหญิงบอกรักนี่...มันน่านักเชียว โดยส่วนตัวของบุหลันคิดว่าการให้เหตุผลในพฤติกรรมของตัวละครช่วยให้คนอ่าน อ่านตัวละครนั้นได้ลึกขึ้น

 หัวใจลายเมฆคงจะเป็นนิยายอีกเล่มหนึ่งที่สามารถทำให้เราสนุกสนานไปกับเนื้อเรื่องชื่นชมตัวละครได้อีกเรื่องหนึ่ง  ข้อควรระวังเมื่อท่านเริ่มเปิดหน้าเเเรกของหนังสือโปรดรู้ไว้ว่าเมื่อปิดหน้าสุดท้ายลงเเล้วไม่เพียงเเต่หัวใจของคนอ่านเท่านั้นที่จะมีลวดลายของกลุ่มเมฆขาว แต่จะเป็นทั้งตัวตลอดเรือนร่างของท่านเพราะหนังสือเล่มนี้จะทำให้ท่านถึงฉิมพลีได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

บุหลันบัณรสี
1/03/2012

ปัจฉิมลิขิต(บันดาลชักพา)

หากผู้อ่าน ผู้เขียนท่านใดจะพูดถึงไวน์ ไวน์เเดงมักจะมีกลิ่นของเบอร์รี่ต่าง ที่ได้กลิ่นชัดที่สุดเห็นจะเป็น ราสเบอรี่  อีกกลิ่นที่เจอบ่อยคือกลิ่นเครื่องเทศ เรียกรวมๆว่าบูเก้ กลิ่นที่ได้บ่อยมากคือกลิ้นโป๊ยกั้ก หรือไม่ก็อบเชย ไวน์ใหม่ อาจมีกลิ่นกล้วยหอม