ชวนอ่าน

ลำดับตอนที่ #5 : Soul mate อธิษฐานซ่อนรัก โดย ปริยาธร

 
Soul mate อธิษฐานซ่อนรัก  โดย ปริยาธร

เรื่องย่อ

เมื่อภาพฝันแต่ปางก่อนตามมาทวงคำสัญญาที่เคยให้ไว้ รวิดานักศึกษาสาวจึงต้องตามหาคู่สัญญาให้พบ แต่ภูบดีกลับจดจำเรื่องราวความหลังไม่ได้เเม้เเต่น้อย นัทธรผู้เป็นดังพี่ชายจึงต้องให้ความช่วยเหลือรวิดาผู้ทุ่มเททั้งความรัก ทั้งหัวใจ ที่เก็บเอาไว้เพียงเพื่อรอคอยเขาผู้นั้น รวิดาต้องทำทุกวิถีทางให้ภูบดีรักเธอให้ได้เเบบเดียวกับที่ชาตรีกับกุลยาเคยรักกัน ไม่ว่าจะต้องปรับ เปลี่ยน แปลงตัวของตัวเองเช่นไร รวิดาก็พร้อมเสมอ เพียงเพื่อได้รับรักจากภูบดี  รวิดายอมแม้กระทั่งกลบหัวใจตัวจริงของตนไว้ เพียงเพราะคำอธิษฐาน จนกระทั่งหญิงสาวได้เรียนรู้และเข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำว่า เนื้อคู่ ...นั่นแหละ รักแท้จริงค่อนผลิบาน โผล่พ้น ถ้อยสัญญาเเต่บางบรรพ์

คิดว่าใครก็ตามที่เปิดหนังสือเล่มนี้อ่าน จะต้องถูกปริยาธรหลอกเอาตั้งแต่เริ่มเรื่อง สไตล์เปิดคลาสิค การต่อมิติเก่าใหม่ด้วยความฝันนั้น คนอ่านคนไหนเจอเข้าต้องดีดนิ้วเปาะ .ชิลๆ  เปิดต่อไป ชิลไปชิลมาชัก จะซวย ๆ สังหรณ์พิลึกว่าจะถูกหลอก ต้องย้อนไปเปิดใหม่แล้วไล่ทีละตัวด้วยความเจ็บช้ำ หาให้ได้ว่าพลาดตรงไหน ...ฮา...  แต่บุหลันเกือบจะโดนหลอกเรื่องอะไรจ้างให้ก็ไม่บอก มาโดนด้วยกันดีกว่า สิบปากว่ามิเท่าตาเห็นฉันใดฉันนั้น  

การดำเนินเรื่องเหมือนเส้นขนานที่เริ่มเเรกนั้นเปิดอดีตด้วยความฝันต่อๆ มาอดีตจะผูกเข้ามาเสริมปัจจุปัน เหมือนคำอธิบายของสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ เพราะเป็นกรรม(หมายถึงการกระทำ) ที่ได้ทำไว้ตั้งแต่ตอนนั้น  ปริยาธรผูกเรื่องในอดีตกับปัจุบันรับกันได้อย่างเหมาะเจาะ  ซึ่งถ้าเปรียบเป็นเชือกมานิลาทิ้งดิ่งสองเส้น การโยงเรื่องของปริยาธรเปรียบได้กับเชือกเส้นสั้น มัดปลายปมขมวดไว้ที่เชือกยาวทั้งสองเส้น เป็นจังหวะได้ระยะห่างสม่ำเสมอ เมื่อแล้วเสร็จเชือกมานิลาสองเส้นนั้นจึงกลายเป็นบันไดเชือกให้คู่รักปีนป่ายข้ามกำแพงอธิษฐานและพบกับรักที่ซ่อนอยู่ข้างหลัง

จะน่าเสียดายนิดหนึ่งตรงที่เบื้องต้นนั้นดูเหมือนจะ ราบเรียบไปสักนิดกับการปูพื้นตัวละครที่ค่อนข้างมากไปสักหน่อย สำหรับนักอ่านบางท่านที่ชอบอ่านตัวละครจากตัวละครเอง อาจจะข้ามส่วนนี้ไปได้บ้าง เพราะที่จริงแล้วลีลาการบอกเล่าลักษณะนิสัยขอตัวละครนั้น ปริยาธรทำได้ดีในตัวเองโดยไม่จำเป็นต้องใช้พื้นที่ตรงนี้เสริม แต่ในบางจุดที่น่าจะขยายนิด เช่นบทบาทของเมทินีที่น่าจะมีได้มากกว่านั้น และในตอนท้ายต้องถือว่าตัวละครตัวนี้เป็นกุญแจสำคัญทีเดียว ...แต่ ..ปริยาธรอาจจะเกรงว่าบทเมทินีที่เด่นจนเกินไปอาจจะทำให้ปมซ่อนถูกพบง่ายขึ้น  ...ที่จริงบุหลันคิดว่า ปล่อยบทออกมาเพิ่มเสริมความสัมพันธ์อีกนิด เมื่อถึงบทเฉลยตอนท้ายนั้นจะทำให้คนอ่านคล้อยตามได้อย่างไม่กระดากใจ ...ว่ารักนั้นก่อตัวขึ้นเมื่อไรหนอ   

ที่น่าปรบมือให้สำหรับฝีมือของปริยาธรในเรื่องนี้คือการขยายความของ คำว่า soul mate ที่หนุ่มสาวโดยมากแปลกันว่าเนื้อคู่ เมื่อคู่แล้วต้องไม่เเคล้วกัน นั้นปริยาธรได้บอกพวกเราอย่างเเจ่มเเจ้งว่าทำไมเกิดกันมาแสนล้านภพถึงไม่มีเเสนล้านคนเป็นคู่ และถ้าผู้อ่านตีความในเชิงรูปธรรมให้ลึกกว่าความรัก หลักการเดียวกันนั้นหมายถึงกรรม ทั่วๆ ไปด้วยเช่นกันที่ไม่ได้คงไว้เพียงรูปเดียว   การตัดสัญญานั้นก็เช่นกรรม จักต้องยอมรับว่าเกิดขึ้นแล้วดับไป สิ่งที่อยู่ เกิดในภพนั้น จบลงแล้ว

ภพนี้ไม่มีกุลยา ไม่มีชาตรี ที่ยังคงดิ้นรนอยู่นั้นคือรวิดา ภูบดีและนัทธรเท่านั้น  ความละมุนละไมอาทรที่นัทธรมีต่อรวิดานั้น นักอ่านแฟนพันธ์แท้ของมวยรองไม่ควร พลาดและขอบอกไว้ว่าไม่ผิดหวัง มีเฮในตอนท้ายแน่นอน  แต่บุหลันจะเเจงจุดนิดนึงที่จับได้ตั้งเเต่ต้นว่ามีเฮมวยรองคือเรื่องของพี่รหัสน้องรหัส ...พี่ที่ไม่รู้จักชื่อน้องนั้นมิคู่ควร

ที่ชื่นชมอีกเรื่องคือการ ถ่ายนิสัยในสองภพให้ตัวละครนั้น ทำได้ดีมากเเละเด่นชัดในส่วนของรวิดา แต่ทั้งสองภพขาดภาพชัดเจ้งของภูวดี ตรงนี้น่าเสียดาย  ภาพของผู้หญิงที่ทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งความรักนั้นน่าฉุกคิดทีเดียว ว่าสิ่งที่ได้ด้วยการฝืนตัวเองนั้นมั่นคงถาวรเเค่ไหน ทำไม ชีวิตคู่ทุกวันนี้ถึงไม่ยั่งยืนยาวนัก เพราะเมื่อรักได้เพระาปลอมตัวให้เป็นคนที่ใช่ เมื่อตัวจริงปรากฏ รักจึงถดถอยทีละนิด หวังว่าผู้อ่านทั้งชายหญิงจะโชคดีดั่งตัวละครในเรื่องที่มีพี่เลี้ยงดี ๆ คอยชี้ให้เห็น
         เมื่อมองถึงเนื้อคู่ที่อาจไม่ได้หมายถึงเนื้อคู่ในรูปนั้นๆ  soul mateอธิษฐานซ่อนรักนอกจากจะเป็นนวนิยายที่ใช้ภาษานุ่มนวลสละสลวย แฝงปรัชญา และยังคงค่าในเชิงวิทยาศาสตร์ สสารไม่สูญหายแต่เปลี่ยนรูป เช่นเนื้อคู่ นับเป็นหลักของหินสามเส้าที่มั่นคงที่สุดในเชิงชีวกลศาสตร์

        อดีตที่เคยผันผ่าน หรือแม้เเต่อนาคตที่ยังมาไม่ถึงไม่มีค่าเทียมเท่าปัจจุบัน ก่อนอ่านพึง อธิษฐานหากได้พบเห็นสิ่งที่ซ่อนบังไว้เบื้องหลังตัวอักษร ขอให้รักเบ่งบานในหัวใจเช่นเดียวกับรวิดา   

บุหลันบัณรสี

14/02/2012