Shortfic [TaoKacha] รักกันนานๆ (สวนด)

ข้อมูลเบื้องต้น

 Shortfic TaoKacha นะคะ
ชายxชาย คะ
รับไม่ได้ กด x ตรงหัวมุมขวาได้เลย 


แนวหวานๆไม่ซีเรียสคะ
อ่านได้ยามว่างๆ


เม้นเป็นกำลังใจด้วยนะคะ
ช่วงใกล้สอบแล้วด้วย 
เม้นๆๆจะได้มาอัพตอนเพิ่ม 55


คือจะส่งเรื่องสั้นไปให้อาจารย์
แต่แหมเพื่อนบอกฉากเรทเกิน 
=,.= 555 


เลยเอามาลงในนี้แล้วแต่งส่งอาจารย์ใหม่  ฮา


ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นเลยนะคะ (:

อย่าลืมโหวต 3-23 นะคะ
เราจะพาสวนดไปอิมแพคคะ!!! fighto

เนื้อเรื่อง

สำหรับคชา.......ความรัก คือ การดูแลกันและกัน เพราะผมจะดูแลเขาเสมอ

สำหรับเต๋า.........ความรัก คือ การอยู่เคียงข้างกัน เพราะผมจะอยู่เคียงข้าง
เขาเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เช้านี้ผม เต๋า เศรษฐพงศ์ เพียงพอ รายงานตัวคร้าบบบบ ผมปลุกคนร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆ ผมที่นั้งอยู่บนเตียงดึงแขนคนร่างบางให้ลุกขึ้นมานั้ง คนร่างบางยอมลุกขึ้นอย่างง่ายดายในสภาพที่งัวเงีย ช่างน่าเอนดูจิริงๆ ผมดึงตัวคนข้างๆผมมาโอบไว้ ในใจผมได้แต่คิดว่าอยากให้คนคนนี้สบไหล่ผมอย่างนี้ไปนานๆ 

ผม คชา นนทนันท์ อัญชุลีประดิษฐ์ ตอนนี้ผมตื่นเต็มที่แล้วพร้อมที่จะลุยกับอาหารเช้าแสนอร่อย “เต๋า” ที่ตอนนี้นั้งกินข้าวเช้าอยู่บนโต๊ะ ทำไมนะกินไม่รอกันเลย 

“เต๋า กินไม่รอนะ” คชาเหวี่ยงพร้อมกับทุบโต๊ะเบาๆแล้วเดินไปหยิบจาน 

“อ่าวอะไรเนี่ยไม่รอแป๊ปเดียวโวยวายแล้วหรอ ง้อนะ” เต๋าที่ตอนนี้พยายามสุดความสามารถที่จะง้อคชา

“ไม่ได้หรอก” คนหน้าหวานอดยิ้มที่มุมปากไม่ได้ ที่คน”รัก”ของเขาพยายามง้อ 

คชาเดินไปหยิบซาลาเปาแรบบิทที่เตาอบ แต่ก็อดเป็นห่วงเต๋าไม่ได้เลยถามเต๋าขึ้นมาด้วยความลืมตัวว่างอนอยู่ 

“เต๋า แรบบิทไหม” คชาถามด้วยเสียงหวานๆ กลิ่นหอมหวานของซาลาเปาไส้ครีมที่เพิ่งอบร้อนๆได้ประทับกับจมูกของเต๋าทำให้เขาอยากกินซาลาเปาที่คนรักของตนทำ คชาเดินคีบแรบบิทมาให้เต๋าด้วยความระมัดระวัง 

“ระวังร้อนนะ” คชาเตือนเต่าด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้

“ขอบคุณครับ อะ โอ๊ยร้อนจัง” เต๋ารับซาลาเปาจากคชาโดยลืมไปเลยว่าซาลาเปายังร้อนอยู่ 

“เห็นไหมชาบอกเต๋าแล้วให้ระวัง เต๋านิจริงๆเลย มาเดี่ยวชาทำแผลให้” คชาวิ่งไปหยิบยาหม่องและผ้าพันแผลให้เต๋า คชาทำแผลให้เต๋าอย่างอ่อนโยน และระมัดระวังเพราะกลัวเต๋าเจ็บ 

“ยังเจ็บอยู่เลย ขอแค่ชาจุ๊บแผลของเต๋าก็หายเจ็บแล้วนะ นะ” เต๋าอ้อนคนตรงหน้าเหมือนเด็กๆ แต่คชาจะขัดใจได้ไงละ เดี๋ยวเด็กน้อยคนนี้ก็โวยวายอีก คชายกมือเต๋าเบาๆและ “จุ๊บ” ตรงแผลของเต๋าอย่างอ่อนโยน 

‘ถ้าผมต้องขาดผู้ชายคนนี้ไปชีวิตนี้ผมคงทำอะไรเองไม่ได้แน่ๆ ทั้งทำแผลทั้งคอยดูแลผม ผู้ชายคนนี้คนเดียวที่ทำให้ผมได้จริงๆ’ 

ผมรักคชาตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมนอนกอดเขาหลังจากนั้นมันเหมือนมีแรงดึงดูดที่ทำให้ผมห่างจากเขาไม่ได้ เพียงแค่สบตาผมก็รู้แล้วว่าเขาคิดอะไรอยู่ มารู้ตัวอีกทีผมก็อยากจะกอดเขาไว้ตลอดเวลา 

“เต๋า รีบๆเป่าผมหน่อยสิ ชาง่วงแล้ว” คชาเร่งเต๋าให้รีบๆเป่าผม 

“ชาช่วยเต๋าเป่าสิครับ” คชาหยิบไดร์เป่าผมมาช่วยเป่าผมเต๋าแล้วขยี้ๆหัวเต๋าอย่างเบาๆด้วยความเอ็นดู

“ชาจ๋า คืนนี้เต๋านอนกอดชานะ” คชาอดที่จะยิ้มไม่ได้ ทำให้หน้าหวานหน้าแดงระเร้อขึ้นมา เต๋ามองทางคชาด้วยความเอ็นดู พร้อมเอ่ยชมคนตรงหน้าว่า


“น่ารักครับ” คชาปิดไดร์เป่าผมและเดินออกมาจากห้องน้ำเพราะอาการเขินที่ปิดไม่อยู่  คชาแอบไปเล่นเปียโนก่อนที่จะขึ้นไปนอนบนห้อง ระหว่างนั้นเต๋าได้ขึ้นไปนอนรออยู่บนห้องเรียบร้อยแล้ว สักพักคชาเดินขึ้นมาบนห้องนอนหลังจากที่เล่นเปียโนเสร็จ คชาเดินไปนั้งบนเตียงที่มีเต๋านอนอยู่ข้างๆ คชามองหน้าคนที่นอนหลับสนิทเหมือนเด็กน้อย พร้อมกับจุ๊บหน้าผากของเต๋าทีนึง 

“จุ๊บ ฝันดีครับชาของผม” เต๋าหาโอกาสตอนที่คชาเผลอแล้วยื่นหน้าเข้ามาพรมจูบคนตรงหน้า แล้วเต๋าก็เอาคชามากอดไว้ข้างๆกายของตน 

‘ถ้าผมต้องขาดคนคนนี้ผมคงไม่มีใครอีกแล้วที่จะคอยอยู่เคียงข้างผม แล้วกอดผมไว้อย่างนี้ได้ตลอด’

บางคนอาจจะถามผมว่าทำไมผมถึงชอบคชา ผู้ชายคนนี้ทั้งหน้าเดียวแล้วไม่เห็นมีดีตรงไหนเลย

เขาไม่ใช่คนที่ดีที่สุด” แต่สำหรับผมแล้ว....เขาคนนั้น คือคนที่ “โดนที่สุด” ครับ

เต๋าคชา อยู่กันอย่างนี้นานๆนะ 

เม้นเป็นกำลังใจด้วยนะคะ 
ช่วยติชมกันด้วยนะคะ 
ขอบคุณมากๆคะ (: