Love knot. รักนี่มีแต่เรื่อง

                                                 บทที่ 1
                                              คน (เคย) รัก
 4 ปีก่อน #aspranard

 สาวผมดำนัยตาสีน้ำตาลอ่อนที่มีสีผิวขาวราวดุจหิมะมีริมฝีปากสีกุหลาบที่ไม่ว่าใครเห็นเป็นอันต้องหลงใหลในใบหน้าที่สวรรค์บรรจงสร้างตั้งแต่หน้าผากจรดริมฝีปากกลิ่นหอมอ่อนๆราวกับขนมแสนหวานที่มาจากสาวเจ้าทำให้ชายหนุ่มหลายคนเคลิ้มฝันว่าขอแค่เพียงได้สัมผัสหรือลิ้มลองความหวานจากผิวผันเรือนร่างเล็กเจ้าของนามเธอคือ 'ดีนีน ชาล์ว' เธอเดินอย่างรีบร้อนเพื่อไปพบแฟนหนุ่มที่นัดเจอกันเอาเมื่อตอนเที่ยงคืนที่เค้าส่งข้อความมาหาเธอให้เจอกันที่ห้างเอสพลานาดตอนช่วงเที่ยงตรงแต่เธอเรตมาเกือบ 30 นาทีแล้วเพราะมัวแต่เทลาะกับป้าแก่เรื่องไร้สาระว่าใครเป็นคนเห็นที่จอดรถก่อน - - เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาก็พบกับแววตาสุดเย็นชาจากชายคนรักที่ไม่เคยสนใจโลกภายนอกถึงแม้จะมีเสียงดังฌวยวายภายในร้านอาหารเพราะเริ่มมีสงครามย่อยระหว่างพนักงานสองแผนกที่เริ่มขว้างปาสิ่งของไส่กันอย่างเอาเป็นเอาตายเธอมองภาพเบื้องหน้าอย่างไม่รู้จะอธิบายมาเป็นคำพูดย้งไง ชายหนุ่มเจ้าของแววตาเย็นชานั่นหันมาสบตากับเธอเข้าพอดีนัยตาสีฟ้าน้ำทะเลนั่นที่ดูเภิกเฉยจนทำให้ใครที่สบตาต่างงุนงงว่าชายหนุ่มตรงหน้ากำลังอยู่ในอาการใด แต่การนัดเจอกันครั้งนี้พอจะทำให้เธอเดาออกว่าการที่เค้านัดเธอออกมาพบในครั้งนี้ต้องมีบางอย่างเป็นแน่เธอจึงรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงไปหาชายหนุ่มที่เริ่มแสดงอาการขุนเคืองเล็กน้อยในแววตาเมื่อก้มลงมองนาฬิกาข้อมือและพบว่าเธอเลตไปครึ่งชั่วโมงก่อนจะขยับปากพูดเมื่อหญิงสาวนั่งตรงข้ามกับเค้า

"เธอเคยตรงเวลาบ้างไหมดีนีน" เค้าพูดก่อนจะทำหน้างอ

"โทษฉันได้ไงยัยป้านู่นที่ทำให้คำว่าตรงต่อเวลาของฉันหดหายปายยย T^T" หญิงสาวพูดพลางทำปากจู๋ที่ใครเห็นแล้วเป็นต้องเผลอลอบอมยิ้มด้วยความน่ารักน่าเอ็นดูของสาวน้อยร่างเล็ก

"แล้วใครบอกให้เธอทำน่าตาน่ารักจนน่าหมั่นไส้หล่ะ ฮึ" ชายหนุ่มพูดก่อนจะพุดรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากหญิงสาวตรงหน้าคือหญิงสาวที่เค้ามอบหัวใจให้ด้วยความรักและถนุดถนอมและเธอเป็นคนเดียวที่จะได้อยู่ในสายตาของเค้า ถึงแม้เรื่องที่เค้าจะนำมาบอกเธอวันนี้อาจจะทำให้เธอเกลียดเค้าไปเลยตลอดชีวิตก็ได้

" ชิ ก็ฉันมันเกิดมามีบุญนี่หนา แบร่ :P " เธอตอบอย่างกวนโทสะของเค้านิดๆและยิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าของชายหนุ่มคนรักที่เริ่มมีแววตาอ่อนใจด้วยความจำยอม

" เริ่มพูดเรื่องของนายมาเถอะกรีนฉันรอฟังอยู่น่ะ " เธอเริ่มพูดเข้าเรื่องเมื่อเห็นพอสมควรว่าเค้าแหละเธอหยอกล้อกันมามากพอแล้ว

ชายหนุ่มรู้สึกประทับใจในความฉลาดและมีไหวพริบของเธอที่มองเพียงปราบเดียวก็รู้แล้วว่าการนัดเจอกันครั้งนี้ต้องมีบางอย่างเป็นแน่แต่เค้าอยากรู้นักว่าพรสวรรค์ของเธอจะบอกรึเปล่าว่าเป็นเรื่องที่ดีจนใจเต้นหรือเศร้าใจจนน่าใจหายชายหนุ่มยิ้มบางไปให้หญิงสาวก่อนจะเอ่ยถ้อยคำที่ขนาดเค้าเป็นคนพูดแต่กลับเจ็บลึกและยังทำใจไม่ได้ถึงจะทำใจมานานมากพอสมควรแล้วก็ตาม

" เราเลิกกันเถอะดีน " ชายหนุ่มเก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้เพียงในในก่อนจะทำเสียงเรียบนิ่งและนัยตาของเค้าก็ไม่ได้ดูอบอุ่นใจดีอีกต่อไปหากแต่กลายเป็นแววตาสุดแสนเย็นชาถึงขั้นทำให้คนถูกมองเย็นเยีบยไปถึงก้นบึ้งของจิตใจ หญิงสาวหน้าชาเหมือนโดนตบสติที่เลื่อนลอยไปตอนไหนไม่รู้ทำให้เผลอกดมีดที่มีความคมมากพอจะทำให้เนื้อของเธอเหวอะเลือดมากมายพลุ่งทะลักออกมาท่ามกลางความแตกตื่นของพนักงานรวมไปถึงลูกค้าทั้งหลายเธอแค่นยิ้มก่อนจะลุกขึ้นยืนและมองใบหน้าที่ว่างเปล่าของชายคนเคยรักก่อนหยิบกระเป๋าและเดินออกไปจากร้านโดยไม่พูดอะไรแม้แต่น้อยถึงแม้เลือดจากบาดแผลจะรินไหลออกมาตามทางแต่ใจของเธอกลับร้ำร้องและเจ็บลึกกว่าบาดแผลยิ่งนักเธอรู้วาเค้าคนนั้นทำไปเพื่อเหตุผลสำคัญบางอย่างบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญมากจนถึงขั้นทำให้เค้าละทิ้งความรักและความสุขที่เค้าแหละเธอมอบให้กันมาตลอดเธอรู้ว่าสักวันเค้าจะพร้อมกลับมาเล่าเหตุผลที่สำคัญนั้นกับปากของเค้าเองให้เธอฟังถึงแม้ตอนนั้นเธออาจจะด้านชาและไม่มีวันกลับมาเป็นเธอคนเดิมที่เคยเทิดทูนความรักเหมือนเด็กไร้เดียงสาได้อีกแล้วเธอพูดในใจขณะเดินกลับออกมาจากร้านโดยที่ม่มีใครสามารถรู้ได้เลยว่าเธอกำลังกรีดร้องและกล่าวบอกลาเค้าอันเป็นที่รักในใจว่า
                           '  ลาก่อน กรีน แลนเดอร์ ชายอันเป็นที่รัก '