คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ค่ำคืนที่ 4
ความเดิมตอนที่แล้ว
ในขณะที่ผมกำลังเดินกลับบ้านในตอนนั้นผมก็ได้พบกลับนักบวชคนหนึ่งโดยบังเอิญ เขาหันมามองหน้าผมภายใต้แสงจันทร์เต็มดวง ตัวของผมหยุดฉงักลงเพราะแววตาของเขาที่จ้องมองมาที่ตัวผม.....มันทำให้ตัวผมรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก และในขณะที่ผมกำลังก้าวขาเพื่อจะเดินต่อไป....เขาก็พูดขึ้นมา
"พ่อหนุ่มน้อยพอจะรู้จักโบถส์แอสเทียไหม"
"คะ....ครับ ผมรู้จักครับ"
"งั้นเหรอพอจะบอกทางให้กับพ่อได้ไหม"
"ดะ....ได้ครับ เออ!! เดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวา จากนั้นก็เดินไปจนสุดทางแล้วเลี้ยวซ้ายก็เจอแล้วล่ะครับ"
"ขอบคุณมากนะพ่อหนุ่มน้อย"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ"
พอผมพูดจบแล้วเขาก็เดินจากไปในเงามืดที่เข้ามาปกคุมแสงจากดวงจันทร์ ผมยืนนึ่งอยู่สักพักแล้วผมก็เริ่มตั้งสติรีบเดินตรงกลับบ้านอย่างรวดเร็ว แล้วก็รีบเข้าห้องของตัวเองอย่างเร็ว หลังจากนั้นผมก็หลับลงที่เตียงด้วยความรู้สึกที่หวั่นไหว
เข้าวันถัดมา
ผมตื่นขึ้นมาบนเตียงด้วยความรู้สึกมึนงงเล็กน้อย แต่ผมกับจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไม่ค่อยได้เลย ผมนั่งคิดอยู่สักพักผมก็พอจะเริ่มนึกออกมาบ้างและในที่สุดผมก็นึกเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ได้ ผมนึกในใจว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้มันคืออะไรแต่ตัวผมเองก็ไม่เข้าใจว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร
"ชิเงรุ........ลงมาล้างหน้ากินข้านข้าวได้แล้ว"
"ครับ......แม่!!"
"เรียกมานาริลงมาด้วยนะ"
"ได้ครับ.....แม่ "
เสียงของแม่ที่เรียกผมให้ลงไปข้างล่าง แต่ผมต้องไปเรียกมาริด้วยเหรอ ปกติเธอไม่เคยตื่นสายนี้นา.......ทำไหมวันนี้ถึง...ต้องมีอะไรแปลกแน่ ผมเดินตรงไปที่ห้องของมาริ
'ก๊อกๆ......ก๊อกๆ' "มาริตื่นรึยัง มาริพี่เข้าไปแล้วนะ"
"มาริตื่นได้แล้ว......แม่เรียกแล้วนะ!!"
ผมต้องหยุดอยู่ที่หน้าประตู เพราะสภาพของน้องสาวผมตอนนี้อยู่ในสภาพที่ไม่สมควรเห็นที่สุดนั้นเอง ผมตะลึงอยู่ที่หน้าประตูอยู่สักคู่หนึ่ง ก่อนที่ผมจะเห็นน้องสาวของผมเริ่มขยับตัวเพราะใกล้ตื่นขึ้นมา
"ย่ะ......แย่แล้ว นี่เราจะทำยังไงดี อ่ะ....!!"
"เสียงใครน่ะ.....?"
นี่ผมจะทำยังไงดีเธอใกล้ตื่นแล้ว แล้วนี่ตูจะทำยังไงดีฟ่ะเนี่ย ถ้าเธอตื่นขึ้นมาแล้วเจอพี่ชายจองมองในสภาพแบบนี่ล่ะก็.... เป็นเรื่องแล้วต้องรีบออกจากห้องแล้ว....แต่ทำไหมขาตูถึงขยับไม่ได้เนี่ย อ่ะ......แย่แล้วเธอลืมตาขึ้นมาแล้ว ไม่ทันแล้วตู
"ใครน่ะ.....?"
"อะ.....อะ....อรุณสวัสดิ์ หนะ....นะมาริ ฮิฮิ"
"อ้า...........อ้า อะ...ออกไปเดียวนี่นะไอพี่ชายโรคจิต!!"
"ฟะ.....ฟะ.....ฟังพี่พูดก่อนสิมาริ มันไม่ใช่นะ"
"ไม่..... รีบๆออกไปได้แล้วจะมัวยื่นจองอยู่ทำไหมเหล่า!!"
ผมรีบวิ่งออกจากห้องของมาริแบบไม่ฝุ่น เพราะไม่งั้นผมคงโดนมาริฆ่าตายก่อนแน่ๆ เลย ผมวิ่งกลับไปที่ห้องแล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที จากนั้นก็รีบลงมากินข้าวข้างล่างทันที
"นี่......ชิเงรุ ไปทำอะไรน้องอีกล่ะ"
"ป่ะ.....เปล่านี่ครับ ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละครับ"
"งั้นเหรอ..... เห็นน้องร้องซะหลั่นบ้านเลย"
"เออ......แค่มีอะไรนิดหน่อยน่ะครับ"
"งั้นหรอกเหรอ.... อย่าทำอะไรให้มากไปนะ"
"คะ.....ครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ"
เกือบไปแล้วไหมล่ะ....... เกือบโดนมาริฆ่าแล้วไหมตู ดีนะที่ยังวิ่งออกมาทัน เหอเหนื่อยจริงๆ นะเนี่ย ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรดีกว่า 'เราไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น...ไม่เคยเห็นอะไรเลย' เฮอ...ค่อยยังชั่วสงบสติได้หน่อยรีบไปโรงเรียนดีกว่าไม่งั้นยัยมาริฆ่าเราตายแน่
ผมเดินไปโรงเรียนแบบปกติ ผมคิดว่าผมมคงจะไม่เจอเรื่องอะไรร้ายๆ อีกแล้วนะวันนี้ แต่ในระห่างที่ผมกำลังเดินไปโรงเรียน ผมก็ได้เดินชนเข้ากับหลวงพ่อคนเดิมกับตอนที่ผมเจอเมื่อคืนก่อน
"อ่ะ!! ขอโทษนะครับ"
"ฉันไม่เป็นหรอกนะ แล้วเธอเป็นอะไรรึเปล่า"
"ผะ..ผมไม่เป็นไรหรอกครับ"
"งั้นเหรอ...งั้นก็ดีแล้วล่ะ"
ผมรีบเดินไปโรงเรียนโดยเร็วแบบไม่หันมามองข้างหลังเลยแม้แต่น้อย เห้อผมนึกว่าผมจะต้องโดนถามอะไรแปลกๆ ซะแล้วสิ มันช่างน่าเหนื่อยใจซะจริงๆ เลยนะ แต่เอาเถอะผมยังมีคุณยชิโนะอยู่ทั้งคนแล้ววันนี้เราจะทำอะไรกับคุณโยชิโนะดีนะ.....แค่คิดก็รู้สึกดีแล้ว
ในขณะที่ผมกำลังเดินต่อไปผมก็ได้เจอกับคุณโยชิโนะโดยบังเอิญทั้งที่ผมไม่ได้ตั้งใจจะเดินมาทางนี้แท้ ต้องขอบคุณหลวงพ่อคนนั้นซะแล้วซิ วันนี้เราจะต้องเจอแต่เรื่องดีๆ ทั้งวันแน่เลย แต่ก่อนที่ผมจะได้ทักมายคุณโยชิโนะก็ดันมาเกิดเรื่องขึ้นซะก่อน
[!!to be continued!!]
ความคิดเห็น