โรงเรียนแห่งผู้วิเศษ(ไนโร)

ลำดับตอนที่ #2 : โรงเรียนผู้วิเศษ

     "นี่พี่เลโอ  โรงเรียนผู้วิเศษไรนั่นน่ะเป็นยังไงหรอ" เรน่าถามพี่ชายของเขาด้วยความอยากรู้และตื่นเต้นที่จะได้เข้าโรงเรียนใหม่

     "ไว้เธอไปก็จะรู้เอง"  เลโอตอบปัดๆเพราะขี้เกียดอธิบาย  ขืนมานั่งสาธยายเรื่องโรงเรียน  มีหวังสองวันยังไม่จบเป็นแน่

     "พี่น่ะ  บอกแค่นี้ก็ไม่ได้ ชิ"  เรน่าบ่นกับตัวเองแต่ดังพอที่จะทำให้เลโอได้ยิน

     "แต่ถ้าเจ้าถามว่าการสอบเข้าเป็นยังไงพี่พอจะตอบได้นะ^^"  เลโอพูด  แล้วยิ้มแอบแบบเจ้าเล่ออกมา  แต่เรน่ายังไม่ทันสังเกต

     "เป็นยังไงหรอพี่  บอกกันมั่งน๊า"  

     "ก็กำลังจาบอกอยู่นี่ไง  การสอบเข้าโรงเรียนน่ะต้องต่อสู้กับแม่มังกรแล้วก็แย่งไข่มันมา  จากนั้นให้นำไปไว้ที่ภูเขาแห่งกรุงชาโบล  แล้วเจ้าต้องกลับมาทันภายในหกชั่วโมง"  เลโอพูดทำหน้าจริงจัง

     "ฮะ  อะ...อะไรนะ  พี่อย่ามาหลอกฉันเล่นเรย  มุขเนียะไม่กลัวหรอก  ฮ่าๆ"
เรน่าว่าอย่างคนไม่กลัวอะไร  แต่สีหน้าท่าทางกลับแสดงตรงกันข้าม

     เลโอเห็นก็แอบยิ้มน้อยๆที่สามารถแกล้งน้องสาวได้สำเร็จ  แต่เขาไม่บอกหรอกว่าการสอบเป็นอย่างไร  บอกแล้วก็ไม่ตื่นเต้นน่ะสิ  อิอิ

    "โหย  ตายๆๆ  ถ้าที่พี่บอกเป็นจิงทำไงเนี่ย  สอบเข้าไม่ได้จาเป็นไง"
เรน่าบ่นอยู่กับตัวเอง  เลโอได้ยินจึงเหลือบมองหญิงผู้เป็นน้องสาว

     เรน่าเด็กหญิงวัย 15  ที่มีตาสีน้ำตาลซึ่งเข้ากับผมสีเหลืองสั้นประบ่า  (ฝีมือเธอตัดเอง)  รูปร่างสูเพรียวชอบเล่นผาดโผน  ความรักสวยรักงามหาไม่ได้จากหญิงคนนี้   จนหลายคนอาจคิดว่าโหดยังเงียะไม่น่าเกิดมาเป็นผู้หญิง  แต่รวมๆแล้วก็คงจาปฏิเศษไม่ได้ว่าเธอ  'น่ารัก'

     เลโอพี่ชายของเราน่า  นัยตาสีฟ้าตัดกับผมสีดำ  สูงมาดเท่  เรียนเก่ง  ชอบแหย่น้องเล่นเป็นประจำ

     "ช่างมันเฮอะ  พี่เข้าได้ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้  น้องต้องเก่งกว่าพี่สิ  อิอิ"
เรน่าพูดปลอบใจตัวเอง 

     "พี่จะเดินทางพรุ่งนี้แล้วอ่ะ  เตรียมไรไปมั่ง"  เรน่าถามผู้เป็นพี่

     "ก็เตรียมแค่เงินและก็เสื้อผ้าไปก็แค่นั้น  นอกนั้นไปซื้อเองที่กรุงไนโรนู่น  สมัครเข้าเรียนได้แล้วเค้าจะแจ้งเองแหละ"

     "โหย  พี่แนะนำได้ดีมากกกก"  เรน่าพูดประชด  แอบหันมาแลบลิ้นใส่พี่

     "โอ๊ย  กลัวจ๊าง  ไปนอนได้แล้วไอ้ตัวยุ่ง  ถ้าเธอทำให้พี่นอนดึก  ตาคล้ำ  ระวังสาวๆพี่อาจมาดักตีได้น๊า  ฮ่าๆๆ"  เลโอพูดอย่างหลงตัวเอง

    'ไอ้โรคหลงตัวเองเนี่ย  มันเป็นโรคติดต่อรึป่าวน๊า  ถ้าเป็นอย่างนั้นไม่นานเราคงได้เป็นเหมือนไอ้พี่นี่แน่'  เรน่าคิดแล้วรีบไปนอนสำหรับการเดินทางและการสมัครเรียนวันพรุ่งนี้

     กริ๊งงงงงงงง

  โอ๊ยไอ้นาฬิกาบ้า  ปลุกตรงเวลาชะมัด  อยากนอนต่อจัง  แต่คงนอนไม่หลับเนื่องจากเสียงนาฬิกา  ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเธอไม่กดปิดเสียงซะ  เพราะนาฬิการุ่นนี้หากได้ปลุกแล้ว  คนเป็นเจ้าของยังไม่ตื่น  มันก็ยังคงปลุกต่อไป

      "โอ๊ย  ตื่นแล้วๆ  "  เรน่าพึมพำกับตัวเอง  ตอนนี้ก็เป็นเวลา6.00น.
แล้วรีบไปอาบน้ำแต่งตัว  เสื้อยืดกับกางเกงยีนตัวเก่งของเธอ แล้วรีบลงมาทานอาหารข้างล่าง  

     "นี่เรน่า  ช้าจังเลยเธอ  ถ้าเธอทำให้พี่เสียประวัติการไปโรงเรียนเช้านะ  เจอดีเน่!"
เลโอพี่กับน้องด้วยเชิงข่มขุ่

    "ก็จะไปอะไรเช้ากันนักกันหนาเล่า"  เรน่าบ่อน

    "เอาล่ะๆ  ลูกๆรีบทานอาหารแล้วรีบไปดีกว่า เราต้องเผื่อเวลาเดินทางอีกสองชั่วโมง  นี่ก็เกือบเจ็ดโมงแล้วนะลูก  ที่นั่นโรงเรียนเข้าเก้าโมงไม่ใช่หรอ  เอ้อ  เรน่า
สำหรับวันแรกลูกคงไม่อยากสายหรอกนะ"  เสียงจากผู้เป็นพ่อปรามลูกๆ

    "ค่ะพ่อ"

    "พ่อคงไม่ได้ไปส่งลูกนะ  พ่องานเยอะมาก"

    "ค่ะ/ครับพ่อ"




...................................................................................................................................



     บนยาน


     "พ่อนี่ก็น้า  ไม่เห็นต้องใช้ยานลำใหม่ขนาดนี้เลย  คันเก่ามีตั้งเยอะตั้งแยะ"  เรน่าคุยกับพี่

    "ก็แหงล่ะ  ลูกสาวสุดขี้เหร่ออกไปจากบ้านซะที  พ่อคงดีใจ"  เลโอพูดปนขำๆ

    "ไม่ตลก"  เรน่าหน้าบึ้ง 

    "ผมเผ้าน่ะ  ก็รู้จักหวีซะบ้างสิ  โตเป็นสาวแล้วนะ"  เลโอบอกน้องสาว

    "ไม่จำเป็น  ฉันก็เป็นฉันงี้แหละ"  

   สำหรับการไปโรงเรียนครั้งนี้คานท์ผู้เป็นพ่อได้ให้เงินเรน่าไว้  100,000  เนโร  ส่วนเลโอนั้นพ่อให้เพียง  10,000  เนื่องจากเห็นว่าไม่ได้นำไปใช้อะไรนัก  เท่ากับเรน่าที่ต้องนำไปซื้ออุปกรณ์การเรียน  

   อ๊ะ  ไม่ต้องสงสัยไปว่าทำไมสองคนนี้ได้เงินมาเยอะนัก  ก็ไม่เยอะได้ไงล่ะ  ตระกูลนี่เป็นตระกูลที่รวยที่สุดในเมืองแล้ว  แค่เอ่ยถึงสกุลน้อยคนนักที่จะไม่รู้จัก


     "เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆถึงแล้วๆๆ"
เรน่าร้องตะโกนขึ้น  ดังพอที่จะไปทำเลโอซึ่งหลับพับไปตั้งแต่ขึ้นยานไม่นานตื่น

    "จะตื่นเต้นไรกันนักกันหนาเนี่ย"  เลโอบ่นให้กับคนที่ทำลายสมาธิการนอนของเขา


     ฟิ้วววว

ยานลงจอดที่หน้าโรงเรียนย่างนุ่มนวล  เรน่าเห็นคนมากมายที่มาสมัครสอบ  บ้างก็ให้ม้าเทียมเกวียนมา  รถ  และอื่นๆตามที่จนจะมีเงินซื้อ  จึงไม่แปลกที่คนในนั้นหลายคนหันมามองพวกเขา  ซึ่งขึ้นยานใหม่ล่าสุดมา

     "ขอให้โชคดีกับการเรียนนะคะคุณหนู/คุณชาย"  ป้าลีนที่เคยเลี้ยงเรน่ามาส่งพร้อมกับกล่าวอวยพร  

    จากนั้นพวกเขาทั้งสองก็แยกกัน  เนื่องจากเรน่าต้องไปสมัครสอบ  ส่วนเลโอซึ่งอยู่ปีสามแล้วนั้นไม่ต้อง  แค่เข้าไปรายงานตัวกับหัวหน้าชั้นเป็นอันเรียบร้อย

    "ขอให้โชคดีนะ  เรน่า"  เลโอหันมากล่าวอวยพรน้องแล้วเดินออกไป

    เรน่ายิ้มรับแล้วเดินหาที่สมัครสอบ


...................................................................................................................................

จบบทที่หนึ่งค่า  งี่เง่าสิ้นดี  แต่ก็ช่วยๆกันอ่านหน่อยน๊า
แหะๆ 
ยังไม่ค่อยเกี่ยวกับแฟนตาซีเร้ย
แหะๆ