คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 : เปิดเทอร์มวันแรก
บทที่ 2 : เปิดเทอร์มวันแรก
และแล้วช่วงเวลาแสนจะว่างตลอดหน้าร้อนก็จบลง หึหึ ในที่สุดก็เปิดเทอร์มแล้วสินะ ผมคิดกับตัวเอง หลังจากที่ก้าวพ้นทรณีประตูบ้านออกมาสู่โลกภายนอกที่แสนจะสดใส อากาศยามเช้าที่บริสุทธิ์เต็มไปด้วยหมอกควันพิษและกลิ่นหอมจากรถขนขยะที่วิ่งว่อนเต็มไปหมด(สรุปแล้วมันอากาศดีไหมละว่ะเนี่ยะ..)
ผมขึ้นรถโดยสารด้วยความเบิกบานที่จะได้เข้าโรงเรียนใหม่ ที่นั้นเป็นโรงเรียนสหาศึกษา นั้นหมายความว่า ที่นั้นเป็นโรงเรียนที่มีดอกไม้(ผู้หญิง) >_< ไม่เหมือนโรงเรียนเก่าของผมที่เต็มไปด้วยต้นไม้(ผู้ชาย) เมื่อถึงโรงเรียนใหม่ช่างสะดวกสบายโดยแท้ ป้ายรถโดยสารตั้งอยู่อีกฝั่งถนนของโรงเรียน นั้นหมายความว่าผมไม่ต้องเดินไกลๆแบบโรงเรียนเก่าอีกต่อไป และ......ไม่ต้องเสี่ยงในการรับประทานสลัดบาทาแบบเมื่อวาน ว่าแต่ตอนนี้คุณนุ่นจะเป็นยังไงมั้งน๊า ...
ปี๊น ~!!!!
" เห๊ย ไอ้หนูมองถนนหน่อยสิโว๊ย ... " เออนั้น.... ผมเผลอไปหน่อย มัวใจลอยเกือบโดนรถเหยียบเข้าให้แล้วสิ ผมรีบก้มหัวเป็นเชิงขอโทษแล้วก็รีบวิ่งข้ามไปเพราะคุณน้าแกเบรคให้เดินข้ามฟากไป
เมื่อมาถึงหน้าโรงเรียน ความรู้สึกของผมตอนนั้น............ แทบจะลงไปคุกเข่าอยู่กับพื้น ..... โอ้ว ผู้หญิง ..... !! ผู้หญิงว๊อยย !!~ โถ่ ตั้มเอ๊ย แกไม่ต้องเป็นห่วงฉันแล้วนะ ต่อจากนี้ฉันจะมีความสุขท่ามกลางทุ่งดอกไม้ที่เต็มแสนสวย แกไปสูสุขติอย่างมีความสุขเหอะเพื่อน !! ( เห๊ย ฉันยะงไม่ตายนะเฟร๊ย ! : ตั้ม )
เมื่อผมก้าวย่างเข้าไป ความสดชื่อของจริง(ไม่รวมเช้านี้) ก็พุ่งเข้าสู่ผม ฮ๊า ~!! ชีวิตของเราต่อจากนี้จะมีแต่ความสุขสินะ ความสุขว๊อย !! ความสุข !! ว่าแล้วผมก็ตรงไปที่ห้องประชุมเพื่อทำพิธีต้องรับนักเรียนใหม่ทันที ดูจากตามเลขที่แล้ว ผมนั่งลงที่ห้อง ปี 1/A เอ๊ะ ... ห้อง A นี้มันโหดมากรึป่าวหว่าเนี่ยะ
(ตัดฉากหน่อยๆ) ความจริงแล้ว ห้อง A เนี่ยะ เป็นห้องรวมหัวกระทิเอาไว้ ห้องนี้จะมีการแข่งขันทางด้านการเรียนสูงมาก เกรดเฉลี่ยของห้องมักจะออกมาประมาน 3.95 ขึ้นไป และเป็นห้องที่แสบมากที่สุดในเหล่าอาจารย์หวาดกลัวมาทุกรุ่น เพราะความรู้ระดับ I.Q. 180+ ของนักเรียนทั้งชั้น ทำให้อาจารย์ที่เข้าสอนหน้าแตกเพราะสอนผิดพลาดมานักต่อนักแล้ว ความแสบเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องที่แก้กันง่ายๆ เพราะเหล่าคนที่มาเรียนนั้นมีระดับเป็นคุณๆด้วย ฐานะทางบ้านของคนพวกนี้อยู่ในระดับสูงของประเทศ เพราะงั้นอาจารย์กินเงินเดือนธรรมดาๆจะทำอะไรก็ต้องกลัวนักเรียนไม่พอใจซะก่อน
(กลับมาที่โจพระเอกของเราต่อ)
เอาละ ในที่สุดพิธีปฐมนิเทศก็เริ่มขึ้น นักเรียนนั่งกันเต็มแถวที่นักแล้ว เพื่อนร่วมห้องของผมก็นั่งกันเต็มที่อย่างมีระเบียบ แต่ผมรู้สึกว่าตัวเองแตกแยกออกไปจากคนพวกนี้ยังไงๆพิกล เพราะนอกจากแสงอะไรแว๊บๆที่มักจะแว๊บออกมาจากตัวเพื่อนร่วมห้องของผมแล้ว ยังมีที่ว่านักเรียนชายและหญิงทั้งหมด 17% ของห้องใส่แว่นตากรอบทองเลี่ยมเพรชกันหมด
" เฮ้ หวัดดี " นักเรียนชายข้างๆผมทักผมเบาๆ ผมหันไปทางมันแล้วก็ต้องหลบสายตาของมันหน่อยๆเพราะแสงจากแว่นทองเลี่ยมเพรชมันทิ้มตาเอา
" ไง หวัดดี " ผมทักกลับอย่างมีมิตรภาพ
" เราชื่อเอ้ นายอ่ะ " เจ้านั้นมันยืมมือออกมาเพื่อเขย่ามือกับผม แต่ผมสาบานได้ว่าเกือบจับมือของมันไม่ถูกเพราะแหวนที่มันใส่สะท้อนแสงใส่ตาผมซะตาเกือบบอด
" เราชื่อโจ หวัดดีเอ้ " ผมตอบกลับ แต่ก็ไม่มองตาของเจ้าเอ้อยู่ดี เพราะกลัวตาจะบอดเอา
" นายมาจากที่ไหนอ่ะ " มันถามผมต่อ
" อ๋อ เราย้ายมาจากสุธินะ " (โรงเรียนสุธินี้มันไม่มีจริงนะคับผมคิดเอาสดๆเลย : ผู้แต่ง)ผมตอบเบาๆ เริ่มชักหวั่นๆเพราะตอนนี้ท่าน ผ.อ. ที่ยืนบ่นอยู่บนแท่นหน้าเวทีเริ่มมองมาทางผมและเอ้แล้วสิ
" สุธิ โอ้ โรงเรียนโนแนมนี้หว่า เราย้ายมาจากโรงเรียนวัดพระบาง " เออ.... ผมว่าชื่อโรงเรียนของมันน่าจะโนเนมกว่าของผมนะ โรงเรียนวัด.... แต่ที่แน่ๆ โรงเรียน วัดพระบางเป็นโรงเรียนที่ขึ้นชื่อที่สุดในจังหวัดนี้เรื่องความเป็นระเบียบของการเรียนในระดับ ม.ต้น
" ช่างเหอะ โรงเรียน ม.ต้น มันไม่สำคัญเท่า ม.ปลาย " เจ้าเอ้มันพูดเบาๆ แล้วพวกเราทั้งสองก็เงียบ เพราะว่าคุณลุง ผ.อ. เริ่มจะส่งจิตสังหารมาทางผมกับเอ้มากขึ้นจนเสียวสันหลัง หลังจากนั้นราวๆ 2 ชั่วโมง พวกเราก็ออกจากห้องประชุม เพื่อขึ้นชั้นเรียนระหว่างทาง ผมก็เจอพวกหนุ่มๆทั้งหลายที่มีแสงระยิบระยับกำลังเดินกันเป็นกลุ่มเป็นก้อนล้อมใครบางคนอยู่ เอ... หรือว่าโรงเรียนคุณหนูนี้มีลูกพี่ใหญ่ด้วย ... แต่ด้วยสายตาของผมแล้วดูเหมือนไม่ใช่ลูกพี่ใหญ่เท่าไหร่ ดูจากสีหน้าของพวกที่เดินล้อมหน้าล้อมหลังนั้นมีเงางูอยู่บนหัวอยู่ด้วย เอาเหอะ ผมแอบแว๊บๆเข้าไปดู
แล้วผมก็เห็นศูนย์กลางของเหล่าหนุ่มๆที่ส่องแสงระยิบระยับออกจากตัว โอ๊ว ......... พระเจ้าช่วย นางฟ้าชัดๆ !! นางฟ้านั้น !! นางฟ้าแน่ๆ !!
" น่ารักโคตรเลยใช่ป่ะว่ะ .... " เสียงคุ้นๆดังขึ้นข้างๆผม ผมหันไปดู เอ้นั้นเอง
" ก็..... น่ารักว่ะ " ผมตอบอายหน่อยๆ ก็ผมไม่มีประสบการณ์เรื่องหญิงๆนี้นา..
" หึหึ อย่าเผลอไปหลงรักเข้าละ เพราะนั้นนะ ไอด้อลของโรงเรียนนี้โว้ย " เจ้าเอ้มันพูดดักคอขึ้น อะแหะๆ ความจริงก็เกือบหลงรักเข้าแล้วละ จะมีใครบ้าไม่ชอบผู้หญิงสวยน่ารักอย่างงั้นมั้งละ ..
" เนี่ยะ เธออ่ะดังชนิดที่กลบชื่อไอด้อลโรงเรียนอื่นเลยละจะบอกให้ ปีนี้เธอย้ายมาโรงเรียนนี้ฉันเลยย้ายตามมา " นั้น.... ก็สมควรอยู่หรอก เกิดมาไม่เคยเห็นใครน่ารักโคตรๆอย่างงี้มาก่อน ว่าแต่ว่า ไอ้เอ้มันนี้ก็ร้ายกาจแหะ ย้ายตามหญิง ....
" ว่าแต่เธออยู่ ม.ปลาย ปี 1 เหมือนเราใช่ป่ะ " ผมหันไปถามมันเบาๆ โดยไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ผมกลายเป็นขบวนล้อมหน้าล้อมหลังของนางฟ้าประจำโรงเรียนคนนี้ไปแล้ว
" เออ เซ้นส์ดีนี้หว่า แล้วนี้ข่าวดีนะโว้ย เธออยู่ห้องเดียวกับพวกเราว่ะ " ห๊ะ .... ห้องเดียวกับผม !! ซวยละสิ แล้วงานนี้จะเอาสมาธิที่ไหนมานั่งเรียนละเนี่ยะ
" งะ ... งะ ... งั้น หมายความว่า เธอก็จะได้เจอหน้าพวกเรา..... ทุกวัน ? " ผมถามตะกุกตะกัก เมื่อนึกถึงว่าผมมาโรงเรียนทุกวันโดยมีนางฟ้าให้มองอยู่ทุกวันตลอดเวลาจนเย็น
" ถูกต้องเพื่อนฝูง .... " เอ้ตอบพร้อมยักคิ้วเล็กๆ งานนี้สงสัยไม่เป็นอันเรียนละเว๊ย ม.ปลายของผม ซักพัก พวกเราก็ขึ้นถึงห้องเรียน และเป็นอันแน่ชัดแล้วว่า ผมกลายเป็นเพื่อนคนแรกของไอ้เอ้ และเอ้ มันก็เป็นเพื่อนคนแรกของผมที่โรงเรียนนี้ เมื่อพวกเรานั่งประจำที่เรียบร้อย ผมนั่งข้างๆเจ้าเอ้มัน ส่วนนางฟ้าประจำห้องของเราเธอนั่งอยู่หน้าห้องอย่างเฉิดฉาย เป็นจุดสนใจของเพื่อนทั้งห้องไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง หรือจะเปรียบเทียบอีกอย่างคือเธอเป็นหลอดไฟแห่งแสงสว่างท่ามกลางความมืด(พวกเด็กเรียนทั้งหลาย) ในห้องนี้
ซักพักอาจารย์ประจำชั้นก็เข้ามา ดูท่าเธอหน้าตาจะหวาดๆกับพวกผมยังไงไม่รู้ ช่างเหอะ ผมนะสิต้องกลัวจารย์ คาบแรกจะโหดไม๊ว่ะเนี่ยะ ...
" เอาละนักเรียนทุกคน ก่อนอื่น วันนี้ครูขอบอกข่าวร้ายว่าวันนี้เราจะไม่มีการเรียนการสอน เรามาแนะนำตัวเองกันก่อนก็แล้วกัน เริ่มจากตรงนั้นเลย .. " เออ... จารย์คั ข่าวร้ายของจารย์ มันเหมือนกับข่าวดี(ที่สุด)ของผมเลยละจารย์ !!
" เออ... ดิฉันชื่อ สรัญญา ชื่อเล่น นิดหน่อย มาจากโรงเรียน เอเรท (โรงเรียนขึ้นชื่อด้านภาษา เอาเป็นว่าอันนี้ผมก็มั่วขึ้นเองคับ : ผู้แต่ง) ค่ะ หวัดดีเพื่อนๆทุกคนนะ " เธอแนะนำตัวพร้อมส่งยิ้มแล้วก็นั่งลง แฮะๆ น่าร๊าก .... ผู้หญิงตัวเป็นๆในห้องเรียนว๊อย .... T_T และแล้วทุกคนก็ยืนแนะนำตัวกันผมเองก็จำชื่อได้เป็นบางคน แต่ที่ผม(และหนุ่มทั้งห้อง)รอคือนางฟ้าของพวกเรานั้นเอง
" ดิฉันชื่อ พรรษา ค่ะ ชื่อเล่น นุ่น มาจากโรงเรียน สรรเสริญ (อันนี้ก็มั่วขึ้นมาแหะๆ : ผู้แต่ง) ค่ะ สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนะค่ะ ... " เธอพูดไม่ทันจบ เสียง "สวัสดีค๊าบ~" ก็พร้อมใจกันดังขึ้นทั้งห้อง เล่นเอาเธอหน้าแดงหน่อยๆ ว่าแต่เธอมาจากโรงเรียน สรรเสริญที่สอบเข้าอย่างมหาโหดและเป็นโรงเรียนประจำจังหวัดได้ แสดงว่านอกจากสวยแล้วยังเป็นอัฉริยะด้วย โอ้ว จะเพอร์เฟคเกินไปแล้ว !! ว่าแต่ชื่อนุ่นนี้มันคุ้นๆนา ...... เอ .... นึกไม่ออกวุ๊ย ช่างเหอะ ....จนในที่สุดก็มาถึงเจ้าเอ้ที่นั่งข้างๆผม มันลุกขึ้นแนะนำตัวอย่างองอาจกล้าหาญ
" ผมชื่อ สิทธิชัย คับ ชื่อเล่น เอ้ มาจากโรงเรียนวัดพระบาง และที่สำคัญ ยังโสดนะคับคุณนุ่น " ดูมัน ..... หน้าด้านโคตรๆ เรียกเอาเสียงโฮฮิ้วจากเพื่อนร่วมห้องได้ไม่น้อย ส่วนนางฟ้าของพวกเราเธอก็เฉยๆ สงสัยโดนแซวจนชินแล้วสินะ เอาละต่อไปก็ผมคนสุดท้ายของห้อง ผมลุกขึ้นยืนอย่างมาดมั่น
" ........ " แต่ .....ท่านอาจารย์เธอหันหลังไปเขียนอะไรบนกระดานดำ ผมก็เลยเงียบรออาจารย์หันมาก่อน เพื่อนมารยาทๆ ผมแอบเหลียวไปที่นางฟ้าแว๊บๆ แหะๆน่ารักเหมือนเดิม ดูท่าเธอจะเอามือปิดปากนะ เออช่างเหอะ ....
" เอาละ ในเมื่อแนะนำตัวกันครบทุกคนแล้ว เรามาเลือกหัวหน้ากัน .. " อาจารย์พูดแล้วหันหน้ากลับมา เห............. จารย์ผมยังไม่ได้แนำนำค๊าบบบ
" มีอะไรเหรอเธอนะ " จารย์ชี้มาทางผม เออ.....กลายเป็นเป้าสายตาแล้วสิ
" อะ..อะ.. ไม่มีอะไรคับ ... " แล้วผมก็นั่งลง เพราะอายที่โดนคนทั้งห้อง(รวมนางฟ้าประจำห้อง)จ้อง
" อะโด่ ปอดแหกซะนิ ช่างเหอะ ยังไงคุณนุ่นไม่รู้จักแกซักคนทั้งห้องจะดีใจขึ้นมาเพราะอย่างน้อยตัดคู่แข่งไปได้คนนึง " เจ้าเอ้มันร่ายยาวใส่ผม เหอๆ... รู้สึกเหมือนโดนหักหน้าแฮะ จารย์ ~!! ลืมผมได้ไง !! น้อยใจว๊อย นู๋จาฟ้องปวีนา .... ~!! เอ... ว่าแต่ปวีนานี้มันใครฟระ .. =_="
" เอาละ เรามาเลือกหัวหน้ากัน ก่อนอื่นอาจารย์ขอไว้ก่อนว่าทางเราไม่มีหัวหน้ากับรองหัวหน้านะ มีแต่หัวหน้าชายกับหัวหน้าหญิงเพื่อความเท่าเทียมกัน " ท่าอาจารย์พูด
" เอาละ เสนอชื่อมาว่านักเรียนถูกชะตากับใครก่อน เริ่มจากฝ่ายหญิง " สิ้นเสียงของอาจารย์เท่านั้น เสียงของพวกผมก็ดังเป็นเสียงเดียว พรรษา !!!
" เออ... เอาเป็นว่าเป็นเอกฉันท์ " อาจารย์พูดยิ้มๆ แล้วเธอก็เขียนชื่อหัวหน้าฝ่ายหญิงไว้บนกระดานดำ
" เอาละ ฝ่ายชาย เสนอชื่อใคร..... " เอาเป็นว่าไม่ต้องเสนอชื่อ นักเรียนชายทุกคนยกมือกันอย่างพร้อมเพรียง นั้นหมายความว่า "จารย์เลือกผมเป็นหัวหน้าฝ่ายชายนะ ได้โปรด" ประมานนี้มั้ง ส่วนผมนะเหรอ ไม่กล้ายกมือขอรับ เพราะไม่อยากเอาเวลาเล่นบาสไปเสียกับการดูแลห้องของเรา ถึงแม้ว่าจะดีมากก็ตามที่ได้อยู่คู่กับนางฟ้าสุดสวยของห้องเรา แต่ว่ายังไงก็ไม่ได้เธอเป็นแฟนแน่อยู่แล้ว เรื่องอะไรจะเอาเวลาไปทิ้งป่าวๆละ
" เออ หนูเสนอค่ะ ... " นางฟ้านุ่นพูดออกมาเสียงค่อยๆ เสียงของเธอช่างไพเราะเพราะพริงจริงๆว๊อยย T_T
" ใครเหรอพรรษา " จารย์ถาม ตอนนี้เธอกลายเป็นเป้าสายตาของคนทั้งห้องอีกครั้ง สิ่งที่เธอทำตอนนี้ เหมือนกับราชินีกำลังเลือกพระราชาขึ้นมาสืบทอดตำแหน่งแทนท่านพ่อที่เป็นราชาเพิ่งสวรรณคตไป
" เออ... คุณโจค่ะ .... " ใครว่ะ ไอ้โจนี้มันใครว่ะ ... แหมบังอาจแหยมทรัพสินสายตากองกลางของชาติ แหมๆ แต่ว่า ... โห๊ย มันโคตรโชคดีเล................. เอ...... เดียวก่อน .... มันเราไม่ใช่เหรอ ....เห้ย ... ผมหันไปทางเอ้ และเพื่อนๆ พวกมันล้วนมองมาเป็นตาเดียว ความรู้สึกของพวกมันกึ่งๆงุนงงกับ กึ่งๆอยากให้ผมจู่ๆสำลักอากาศตายซะตรงนี้ ...
" เอ๊า ลุกขึ้นมาสิคุณโจ .. " จารย์เรียกสุ่มๆอีกครั้ง ท่าทางจะสงสัยว่า ไอ้คุณโจนี้มันใคร ทำไมไอด้อลประจำโรงเรียนถึงเลือกมัน ผมลุกขึ้นช้าๆ แหะๆ ถ้าจิตอาฆาตของทุกคนในห้องสามารถเปลี่ยนเป็นทองได้ละก็ ตอนนี้ผมสามารถสร้างอาคารเวอร์เทรด ด้วยทองคำได้เลย
" อ้าว อาจารย์ยังไม่เห็นเธอลุกขึ้นแนะนำตัวเลย ชื่ออะไรนะเธอนะ " เพิ่งนึกขึ้นได้เหรอคับท่านอาจารย์ ~!! ว๊อย น้อยใจๆๆๆๆ นู๋จาเอาปลาทองกดน้ำให้ตายเลย !!
" เออ ชื่อ อณุชาติ คับ ชื่อเล่น โจ มาจากสุธิคับผม ... " สิ้นเสียงของผม ทั้งห้องก็อื้ออึงขึ้นมา เจ้าพวกนี้มันวางแผนจะฆ่ากรรมห้องปิดตายเรารึป่าวฟระเนี่ยะ ฉันสาบานได้ว่าไม่รู้จักกับนางฟ้าของพวกแกนะโว๊ย ...
----------------------------------------------------------------------------------------
แล้วก็ไปอีกตอน
ความคิดเห็น