คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 ลาเวนเดอร์ และ กุหลาบ
หลัาผ่านไปสี่สัปาห์เ็มสำหรับารบ่มสบู่ที่เธอลมือทำเออย่าั้ใ ในที่สุ สบู่้อนแร็พร้อมสำหรับารใ้ริ สบู่มีลิ่นหอมอลาเวนเอร์อันแสนอบอุ่นที่ผสานับวามหอมละมุนอลีบุหลาบ ทั้ลิ่นหอมและสีสันอสบูู่อ่อนหวาน วนให้นึถึวามสบสุและวามอ่อนโยน
เอลิสนำสบู่้อนหนึ่ออาั้นบ่มและถือมันอย่าระมัระวั ผิวสัมผัสอสบู่เย็นนุ่มละมุน เมื่อมอูใล้ ๆ สีอสบู่เป็นสีาวนวลแทรไป้วยุสีม่วอ่อนอลาเวนเอร์ที่เธอใ้ในารบ่ม พร้อม้วยลิ่นหอมละมุนที่ลอยมาเบา ๆ ทำให้เธอยิ้มบา ๆ ้วยวามพึพอใ
"อเมลี มาลอสบู่อแมู่หน่อยีไหมะ?" เอลิสเรียลูสาวอย่าอ่อนโยน
อเมลียิ้มว้า วาเปล่ประาย้วยวามื่นเ้น "สบู่หอมั่ะ แม่ทำเอใ่ไหมะ?"
เอลิสพยัหน้าน้อย ๆ "ใ่แล้ว่ะ แม่ทำให้ลูลอเป็นนแรเลยนะะ" เธอยื่นสบู่ให้ลูสาว
อเมลีรับสบู่ไว้ในมือเล็ ๆ อเธออย่าทะนุถนอม ่อนะใ้มันถูมืออเธอเบา ๆ นเิฟอนุ่มละมุน ลิ่นลาเวนเอร์และุหลาบลอยฟุ้ึ้นในอาาศ อเมลีหลับาลและสูลมหายใเ้าลึ ๆ แสออถึวามสุในแบบเ็ ๆ
"แม่ะ มันหอมัเลย่ะ หนูรู้สึเหมือนำลัอยู่ในทุ่อไม้" อเมลีพูพร้อมรอยยิ้มสใส
หลัาที่อเมลีไ้ลอล้ามือ้วยสบู่ที่เอลิสทำอย่าั้ใ มือเล็ ๆ อเธอ็ยัหอมรุ่นไป้วยลิ่นลาเวนเอร์ผสานุหลาบ อเมลีหลใหลในวามนุ่มลื่นอสบู่และลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ิอยู่บนผิวอเธอ นไม่ยอมับหรือแะ้ออะไรเลย
เอลิสมอท่าทาอลูสาวอย่าบัน วาสีน้ำาลอ่อนอเธอสอส่อ้วยวามเอ็นูเมื่อเห็นอเมลี่อย ๆ ยื่นมือออไป้าหน้า พยายามไม่ให้สิ่ใมาสัมผัสับมือหอม ๆ อเธอ อเมลีูมือทั้สอึ้นมาอย่าทะนุถนอม ราวับว่านั่นเป็นสมบัิอันล้ำ่า
"แม่ะ หนูไม่อยาให้ลิ่นหายไปเลย่ะ" อเมลีล่าว้วยน้ำเสียอ่อนหวาน ่อนะยิ้มออมา้วยวามภาภูมิใในวามหอมที่ิอยู่บนมืออัวเอ
เอลิสหัวเราะเบา ๆ "ลูไม่้อลัวนะะ แม่ทำสบู่ไว้มามาย ถ้าลิ่นหายไปแล้ว ลู็แ่ล้ามืออีรั้ไ้นะ๊ะ" เธอยื่นมือไปลูบศีรษะลูสาวเบา ๆ
แ่อเมลี็ยัื้อึ เธอหันมาสบาเอลิส้วยใบหน้าที่ริั มือทั้สอยัย้าอยู่ไม่ยอมวาลหรือับ้ออะไรเลย วาอเ็น้อยเ็มไป้วยวามมุ่มั่นและวามระวั เหมือนลัวว่าลิ่นหอมละมุนนี้ะเลือนหายไปหาเธอไม่ทะนุถนอมอย่าี เอลิสส่ายหน้า้วยวามบัน
เมื่อสบู่้อนแรผ่านารบ่มเสร็สมบูร์ เอลิส็มีวามิที่อยาะนำมันไปให้าเบรียลไ้ลอใ้บ้า เธอถือสบู่ในมือเินไปยัห้อทำานอเา ลิ่นหอมอ่อน ๆ อลาเวนเอร์และุหลาบลอเล้าะที่เธอเ้าใล้บานประูไม้เนื้อแ็ที่ปิสนิท
เมื่อเปิประูออ เธอพบับาเบรียลนั่อยู่หลัโ๊ะทำาน สายาอเามุ่มั่นและหม่นหมอเล็น้อย เามอเอสารที่เรียรายอยู่รหน้าอย่าเร่เรีย วาู่นั้นที่ปิะเ็มไป้วยวามสบเยือเย็น บันี้ลับเ็มไป้วยวามวิัวล รอยล้ำา ๆ ใ้าอเาบอให้รู้ว่าเาเผิับวามึเรียมาเป็นเวลานาน
เอลิสหยุั่วรู่ มอท่าทาอเา้วยวามห่วใย แม้ะไม่ไ้ถามออไป แ่เธอ็พอะเาไ้ว่าาร้าอเา้อประสบปัหาอย่าแน่นอน ร่อรอยอวามเหนื่อยล้าที่แสออทาสายาอเาทำให้เธอรู้สึอึอัในิ ๆ แ่อย่าไร็าม เธอไม่อยาะ้าว่ายในเรื่ออเา ในใเธอึั้ใะรอให้เาเป็นนเล่าเอหาเา้อาร
เธอ้าวเ้าไปใล้เบา ๆ และวาสบู่ลบนอบโ๊ะอย่าระมัระวั เสียเบาอารวาสบู่เรียสายาอาเบรียลให้เยึ้นมามอ เอลิสยิ้มให้เาเบา ๆ มือ้าหนึ่ถือสบู่ที่ห่อไว้ในผ้าเนื้อนุ่มผืนเล็
"นี่สบู่ที่ันทำเอ่ะ ุลอใู้นะ" เธอเอ่ยเบา ๆ ้วยน้ำเสียนุ่มนวล าเบรียลมอสบู่ในมือเธอรู่หนึ่่อนะพยัหน้าน้อย ๆ
เอลิสมอูเาพยัหน้าเบา ๆ ่อนที่าเบรียละพัาอเอสารที่วาอยู่เ็มโ๊ะ แล้วลุึ้นาเ้าอี้ เาูแปลใเล็น้อยับำออเอลิสแ่็ยอมทำามโยไม่พูอะไร เาหยิบสบู่ในมือและเินออาห้อทำานไปยัห้อน้ำเล็ ๆ ใล้ ๆ ที่ัไว้อย่าเรียบ่ายแ่สะอาสะอ้าน
เมื่อเาเปิ๊อน้ำเย็น ๆ ให้ไหลลมาบนฝ่ามือ สายาอเาเหลือบมอสบู่้อนเล็ในมือ สบู่มีพื้นผิวเรียบเนียน สีาวนวลสะอาา แ้ม้วยุเล็ ๆ อลาเวนเอร์แห้ที่ผสานับลิ่นหอมอ่อนโยนอุหลาบ ลิ่นหอมนั้นเบา ๆ แ่ัเน เหมือนับลมหายใแรอยามเ้าในทุ่อไม้
าเบรียลถูสบู่ลบนฝ่ามืออย่าเบามือ เนื้อสบู่เริ่มละลายเป็นฟอสีาวนุ่มนวล ลื่นละมุน มืออเาถูโอบล้อม้วยฟอนุ่ม ๆ ราวับว่าวามเหนื่อยล้าทั้หม่อย ๆ ละลายไปในะที่เาใ้สบู่ล้ามือ ลิ่นหอมที่อบอวลไป้วยวามสบอลาเวนเอร์ผสานับวามหวานละมุนอุหลาบ ลอยฟุ้อยู่รอบ ๆ ราวับว่ามันำลัปลอบประโลมให้เาผ่อนลายาวามเรียและวามเหนื่อยล้าทั้หม
เาหลับาลั่วะ สูลมหายใลึ ๆ เพื่อึมับลิ่นหอมละมุนนี้เ้ามา มันทำให้เารู้สึสบใและอ่อนโยนึ้น วามเรียที่สะสมาานและปัหาาร้าราวับเลือนหายไปเล็น้อย เาล้ามือนสะอาและยมือึ้นมาสัมผัสับลิ่นหอมที่ยัิอยู่บนผิว
เมื่อาเบรียลเินลับมาหาเอลิส สายาอเาูผ่อนลายึ้นเล็น้อย วาสีเ้มที่เยเร่เรียอนนีู้อบอุ่นึ้น เามอสบู่้อนนั้นในมือ้วยวามรู้สึประทับใเล็ ๆ น้อย ๆ ่อนะส่ยิ้มบา ๆ ให้เอลิสอย่าไม่เยเป็นมา่อน
"สบู่อุหอมมา ผมรู้สึีึ้นเยอะเลย" เาพูอย่าริใ สายาอเาบ่บอถึวามอบุที่่อนอยู่ เอลิสยิ้มอบเบา ๆ าเบรียลเอ่ยึ้นอี้วยน้ำเสียประทับใ "ุเ่มา เอลิส! ุรู้วิธีทำสบู่นี่ไ้ยัไ? ลิ่นหอมนานี้ มัน้อายีมาแน่ ๆ!"
เาพูพลาทำท่าทาเหมือน้นพบสมบัิล้ำ่า วาอเาประาย้วยวามื่นเ้นที่ผสมับวามประหลาใ นทำให้เอลิสรู้สึเินเล็น้อยที่เายย่อเธอเินา เธอเพียแ่ยิ้มบา ๆ ไม่ไ้อบอะไร
เมื่อเห็นเธอไม่ไ้อบลับ าเบรียลลับเียบไปรู่หนึ่ วาอเาเริ่มลับมาเป็นสีหน้าเร่รึม เาูลัเลเล็น้อยราวับมีอะไรบาอย่าที่เาอยาะพู แ่ยัไม่แน่ใว่าวระเอ่ยออมาีหรือไม่
ในที่สุ เาัสินใหายใเ้าลึ ๆ แล้วหันมามอเอลิส้วยสายาที่ริัมาึ้น "เอลิสุ...่วยอยู่่ออีสัหน่อยไ้ไหมรับ ผมมีเรื่อที่อยาะบอุ"
ำพูอเาทำให้บรรยาาศในห้อเียบสบล เอลิสรับรู้ไ้ถึน้ำเสียที่หนัแน่นอเา วาอเธอับ้อที่เาอย่าเียบ ๆ
ความคิดเห็น