prey on แผนการร้ายก่อการรัก

ลำดับตอนที่ #10 : แผนการเดือนธันวา

...มีความสุขจัง ^0^

ฉันว่ายัยสมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์คงไม่กล้าเอาเรื่องของฉันกับดัสตินไปลงแล้วล่ะ ก็ฉันเล่นวีนไปซะขนาดนั้น =[]=

แต่ก็นะ...ถ้าเกิดคนอื่นรู้ว่าฉันเป็นแฟนกับหนุ่มหล่อของมหาวิทยาลัยอย่างดัสตินล่ะก็...ฉันต้องโดนยัยพวกผู้หญิงที่กรี๊ดดัสตินอยู่แกล้งแน่ๆ...

"ยัยรีเบ็คก้า อาจาร์ยจะเข้าแล้ว เหม่ออะไรอยู่ได้ =_=" ยัยแอนลีนเอ่ยทักขึ้นพร้อมกับสะกิดแขนฉันเบาๆ

...อะไร..ฉันกำลังเหม่ออยู่งั้นเหรอ -_-?

"อ้าวเหรอ" ฉันพูดงงๆ ยัยแอนลีนจึงส่ายหัวช้าๆ

และแล้วอาจาร์ยภาษาอังกฤษก็เดินเข้ามาในห้องจริงๆ หัวหน้าห้องกล่าวทำความเคารพก่อนจะสั่งให้ทุกคนนั่งลง

น่าเบื่อชะมัดยาด...คาบแรกของช่วงบ่ายถูกประเดิมด้วยวิชาภาษาอังกฤษ  แถมอาจาร์ยที่เป็นคนสอนยังจู้จี้ขี้บ่นอีก โฮ่ยยย~ T^T

"เอาล่ะ...วันนี้อาจาร์ยจะขอแจ้งไว้ก่อนล่วงหน้าเลยว่า ในวันศุกร์ที่ยี่สิบสี่นี้ มหาลัยของเราจะมีการจัดงานวันคริสต์มาสขึ้น..." เมื่ออาจาร์ยพูดมาถึงประโยคนี้ เด็กนักเรียนในห้องก็ต่างพากันร้องเฮกันใหญ่

...ง่า...ไม่เห็นมันจะน่าสนุกตรงใหนเลย T__T

"เงียบก่อนสิ..ไร้มารยาทจริงๆ" อาจาร์ยขยับแว่นตาของตัวเองให้เข้าที่ก่อนจะพูดเสียงดุ ทำให้ทุกคนรีบปิดปากเงียบทันใด

"เราจะมีการจัดงานเลี้ยงกัน จะมีขนมมาให้ทาน แล้วก็จะมีการแสดงร้องเพลงสากล หากใครสนใจก็มาติดต่อที่ครูก็แล้วกัน เอ้า...เดี๋ยววันนี้จะมาอธิบายเรื่องการ..บลาๆๆๆ~"

หลังจากนั้นอาจาร์ยก็อธิบายยาวยืดเกี่ยวกับบทเรียนซึ่งไม่ได้เข้าหูฉันเลยสักนิด ฉันอยากจะหลับลงไปกับพื้นให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย -_-^

"อ้อ...แต่อาจาร์ยแนะนำว่าถ้าหากใครจะร้องเพลงสากล ขอให้ร้องเพลงของจัสติน บีเวอร์ เพราะอาจาร์ยชอบเขามากๆ *0*"

อ้าว...บรรยายบทเรียนอยู่ๆดีๆ ไหงมาพูดเรื่องนี้อีกล่ะเนี่ย แล้วว่าไงนะ จัสติน บีเวอร์ -_-;; ...

ถึงฉันจะไม่ค่อยรู้จังนักร้องต่างประเทศ แต่ฉันก็พอรู้นะว่าพ่อหนุ่มน้อยเสียงหวานคนนั้นชื่อจัสติน บีเบอร์ คนบ้าอะไรจะนามสกุลบีเวอร์กันคะอาจาร์ย =_=^

"คิกๆๆ" นักเรียนในห้องส่งเสียงหัวเระกันเบาๆ แต่ก็ไม่กล้าแย้งอาจาร์ย มิฉะนั้นอาจจะโดนประทานไม้เรียวของเจ๊แกเอาได้ -_-++

น่าเบื่อจัง...อีกวันเดียวก็จะจัดงานแล้ว ฉันไม่ชอบงานกิจกรรมของโรงเรียนเลยอ่ะ T_T คนก็เยอะอึดอัด


ตอนเย็น...

ฉันกำลังจะเดินไปที่หน้ามหาลัยเพื่อจะกลับบ้าน อยากกลับบ้านที่สุด....>0<

"นี่...พ่อเธอมารึเปล่า" เสียงของนายดัสตินดังขึ้น ฉันจังหยุดเดินแล้วหันไปมอง

"มา..ไม่ต้องไปส่งหรอก" ฉันตอบแล้วเตรียมจะหันหลังไปเดินต่อ แต่ดัสตินก็เรียกไว้อีก -_-^

...จะให้ฉันหันไปหานายสามร้อยหกสิบองศาเลยมั้ย เรียกอยู่นั่น

"หืม"

"ใกล้คริสต์มาสแล้ว ขอของขวัญหน่อยสิ ^^" เขาพูดแล้วยิ้มบางๆ น่ารักจัง Y0Y

...แต่..นายเห็นฉันเป็นซานตาครอสหรือไง -0-;

"จำเป็นเหรอ" ฉันเอามือเท้าสะเอว

"ถ้าไม่ให้จะใจร้ายไปหน่อยมั้ย ฉันรับรองว่าฉันมีของขวัญให้เธอแน่ สวัสดี" พูดจบเขาก็เดินสวนทางฉันไป

อะไร..นอกจากฉันต้องมานั่งกลุ้มเรื่องง่านวันคริสต์มาส ฉันยังต้องมานั่งหาของขวัญให้ดัสตินอีกเหรอ =[]=;

ฉันเกลียดวันคริสต์มาส..ตั้งแต่ครึ่งวินาทีนี้เป็นต้นไป Y)0(Y