ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
มหาวิทยาลัยแมรีเบริ์ก...
"เฮ้อ~"
ฉันเปิดหนังสือฟิสิกส์เคมีไปที่หน้าสองร้อยยี่สิบเอ็ดอย่างเบื่อหน่าย ช่วงนี้เป็นช่วงคาบพักเบรก อาจาร์ยเลยไม่เข้าสอน ทำให้นักเรียนทุกคนสามารถนั่งจับกลุ่มเมาท์กันได้อย่างอิสระ
แต่ฉันเลือกที่จะนั่งอ่านหนังสืออยู่กับโต๊ะนี่ดีกว่า ยังไงมันก็ดูมีสาระกว่ากันเยอะ -_-^
"รีเบ็คก้า ทำไมแกขยันจังเลยอ่ะ เห็นคาบเบรคทีไรแกก็เอาหนังสือเรียนขึ้นมาอ่านทุกที อิจฉา~>0<!"
และด้วยความที่ฉันเอาหนังสือเรียนขึ้นมาอ่านเวลาว่างบ่อยมาก ยัยแอนลีนเพื่อนซี้ที่นั่งอยู่ข้างๆฉันจึงอดถามขึ้นมาไม่ได้
"ก็ฉันว่างนี่" ฉันตอบสั้นๆ ก่อนจะก้มหน้าลงไปอ่านหนังสือต่อ
"ทีคนอื่นเขายังไปจับกลุ่มเสวนากันเวลาว่างเลย ฉันไม่เคยเห็นแกทำแบบนั้นสักครั้ง T_T" แอนลีนพูดเสียงอ่อย
ไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้...-_-
"โธ่ แอนลีน ฉันจะทำตัวให้มันมีประโยชน์มั่งไม่ได้รึไง ไปจับกลุ่มเมาท์แล้วได้อะไรขึนมา" ฉันตอบแต่สายตายังคงไม่ละออกจากหนังสือ
"แหมแก งั้นฉันขอไปร่วมวงกับยัยพวกนั้นก่อนนะ"
พูดจบยัยแอนลีนก็ลุกขึ้นแล้วเดินไป
ค่อยสงบขึ้นมาหน่อย^[]^ ~
ฉันอ่านหนังสือต่ออย่างมีความสุข แต่ความสุขของฉันก็พลันหายไปอีกครั้งเมื่อ...
"รีเบ็คก้า มีคนมาหาเธอล่ะ~>_<!"
เพื่อนคนหนึ่งในห้องวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะฉันก่อนจะพูดด้วยสีหน้ากระริกระรี้
อะไรกัน-_-^! ช่วยทำให้ฉันได้มีสมาธิในการอ่านหน่อยไม่ได้รึไง แล้วนี่ใครมาหาฉันกันเนี่ย
"ใครเหรอ" ฉันถาม
"ไปดูเองเถอะ คิกๆ" ว่าแล้วยัยนี่ก็เดินไปนั่งเมาท์กับเพื่อนต่อ ฉันจึงคั่นหน้าหนังสือที่อ่านค้างไว้ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่หน้าห้องเพื่อดูว่าใครมาหา
หน็อย + ใครกันบังอาจมารบกวนฉัน เดี๋ยวฉันจะวีนให้โรงเรียนแตกเลย!
แต่...ฉันคงวีนไม่ออกแล้วล่ะ =[]=เพราะพอฉันเดินมาถึงหน้าห้อง ฉันก็พบกับผู้ชายในชุดยูนิฟอร์มของมหาวิทยาลัยยืนอยู่ ตัวสูงมาก ขาวด้วย แถมหน้าตายัง...
หล่อมาก...-.,-
"มาหาฉันเหรอ"ฉันถามเขา
"เธอชื่อรีเบ็คก้าหรือเปล่าล่ะ-_-"
อ้าวไอ้บ้า อยู่ดีๆมากวนประสาทกันทำไม ถ้ามีค้อนฉันคงเอามาทุบเหงือกนายไปแล้ว
ว้าย ฉันพูดเล่นนะ -_-^^
"มีอะไร ฉันจะกลับไปอ่านหนังสือแล้ว" ฉันรู้สึกว่าฉันจะเสียเวลากับไอ้หล่อนี่มากไปแล้วล่ะ แต่ดูท่าทางหมอนี่จะฮอตน่าดู เพราะฉันได้ยินเสียงเพื่อนในห้องซุบซิบเรื่องหมอนี่กันใหญ่
"ฉันชื่อดัสติน มี่เรื่องจะคุยกับเธอน่ะ ตามมา"
ว่าแล้วเขาก็เดินไปเป็นเชิงให้ฉันตามเขาไปด้วย จะไปดีมั้ย ฉัยยังอ่านหนังสือไม่จบเลย แต่คงไม่นานหรอก
ในที่สุดฉันก็ดสินใจเดินตามเขาไป โดยมีเสียงฮือฮาของนักเรียนในห้องตาหลังมา
"เฮ้อ~"
ฉันเปิดหนังสือฟิสิกส์เคมีไปที่หน้าสองร้อยยี่สิบเอ็ดอย่างเบื่อหน่าย ช่วงนี้เป็นช่วงคาบพักเบรก อาจาร์ยเลยไม่เข้าสอน ทำให้นักเรียนทุกคนสามารถนั่งจับกลุ่มเมาท์กันได้อย่างอิสระ
แต่ฉันเลือกที่จะนั่งอ่านหนังสืออยู่กับโต๊ะนี่ดีกว่า ยังไงมันก็ดูมีสาระกว่ากันเยอะ -_-^
"รีเบ็คก้า ทำไมแกขยันจังเลยอ่ะ เห็นคาบเบรคทีไรแกก็เอาหนังสือเรียนขึ้นมาอ่านทุกที อิจฉา~>0<!"
และด้วยความที่ฉันเอาหนังสือเรียนขึ้นมาอ่านเวลาว่างบ่อยมาก ยัยแอนลีนเพื่อนซี้ที่นั่งอยู่ข้างๆฉันจึงอดถามขึ้นมาไม่ได้
"ก็ฉันว่างนี่" ฉันตอบสั้นๆ ก่อนจะก้มหน้าลงไปอ่านหนังสือต่อ
"ทีคนอื่นเขายังไปจับกลุ่มเสวนากันเวลาว่างเลย ฉันไม่เคยเห็นแกทำแบบนั้นสักครั้ง T_T" แอนลีนพูดเสียงอ่อย
ไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้...-_-
"โธ่ แอนลีน ฉันจะทำตัวให้มันมีประโยชน์มั่งไม่ได้รึไง ไปจับกลุ่มเมาท์แล้วได้อะไรขึนมา" ฉันตอบแต่สายตายังคงไม่ละออกจากหนังสือ
"แหมแก งั้นฉันขอไปร่วมวงกับยัยพวกนั้นก่อนนะ"
พูดจบยัยแอนลีนก็ลุกขึ้นแล้วเดินไป
ค่อยสงบขึ้นมาหน่อย^[]^ ~
ฉันอ่านหนังสือต่ออย่างมีความสุข แต่ความสุขของฉันก็พลันหายไปอีกครั้งเมื่อ...
"รีเบ็คก้า มีคนมาหาเธอล่ะ~>_<!"
เพื่อนคนหนึ่งในห้องวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะฉันก่อนจะพูดด้วยสีหน้ากระริกระรี้
อะไรกัน-_-^! ช่วยทำให้ฉันได้มีสมาธิในการอ่านหน่อยไม่ได้รึไง แล้วนี่ใครมาหาฉันกันเนี่ย
"ใครเหรอ" ฉันถาม
"ไปดูเองเถอะ คิกๆ" ว่าแล้วยัยนี่ก็เดินไปนั่งเมาท์กับเพื่อนต่อ ฉันจึงคั่นหน้าหนังสือที่อ่านค้างไว้ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่หน้าห้องเพื่อดูว่าใครมาหา
หน็อย + ใครกันบังอาจมารบกวนฉัน เดี๋ยวฉันจะวีนให้โรงเรียนแตกเลย!
แต่...ฉันคงวีนไม่ออกแล้วล่ะ =[]=เพราะพอฉันเดินมาถึงหน้าห้อง ฉันก็พบกับผู้ชายในชุดยูนิฟอร์มของมหาวิทยาลัยยืนอยู่ ตัวสูงมาก ขาวด้วย แถมหน้าตายัง...
หล่อมาก...-.,-
"มาหาฉันเหรอ"ฉันถามเขา
"เธอชื่อรีเบ็คก้าหรือเปล่าล่ะ-_-"
อ้าวไอ้บ้า อยู่ดีๆมากวนประสาทกันทำไม ถ้ามีค้อนฉันคงเอามาทุบเหงือกนายไปแล้ว
ว้าย ฉันพูดเล่นนะ -_-^^
"มีอะไร ฉันจะกลับไปอ่านหนังสือแล้ว" ฉันรู้สึกว่าฉันจะเสียเวลากับไอ้หล่อนี่มากไปแล้วล่ะ แต่ดูท่าทางหมอนี่จะฮอตน่าดู เพราะฉันได้ยินเสียงเพื่อนในห้องซุบซิบเรื่องหมอนี่กันใหญ่
"ฉันชื่อดัสติน มี่เรื่องจะคุยกับเธอน่ะ ตามมา"
ว่าแล้วเขาก็เดินไปเป็นเชิงให้ฉันตามเขาไปด้วย จะไปดีมั้ย ฉัยยังอ่านหนังสือไม่จบเลย แต่คงไม่นานหรอก
ในที่สุดฉันก็ดสินใจเดินตามเขาไป โดยมีเสียงฮือฮาของนักเรียนในห้องตาหลังมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น