Unknow: หนังสือแห่งหายนะ

ลำดับตอนที่ #8 : บทที่6: เศษกระดาษจากUnknow??

           “ฉึก!!/อ้าก!!” เสียงคมหอกเสียบทะลุลำตัวพร้อมกับเสียงแห่งความเจ็บปวด บัดนี้ร่างของโครโนสถูกหอกเวทย์เสียบอยู่แต่ทว่าจู่ๆมันก็สลายไปแถมเขายังไม่มีร่อิงรอยของบาดแผลจากการถูกแทงเลยแต่มีเพียงความรู้สึกเท่านั้น ‘ว่าแล้วเวทย์มันไม่มีผลอะไรกับเราเหมือนกับเราซึ่งใช้เวทย์ไม่ได้’ เพียงแค่นี้ก็สามารถพิสูจน์ความคิดของเขาได้แล้ว “ยืนทำอะไรอยู่ก็บอกให้ล่อมันมาไงหูหนวกหรือไงกันยะ ตาบ๊อง” ปึด!!เสียงเส่นเลือดขมวดเข้าหากันบนหน้าผากของโครโนส ‘แค่ล่อใช่มะได้เดี๋ยวจัดให้’ พร้อมกับรอยยิ้ม เอ่อ...ค่อนข้างจะออกโหดๆหน่อย เปรี้ยง!!เป็นไปตามที่ลีเลียขอแต่เขาไม่ได้ล่อมันเข้ามากลับรวบรวมพลังและอาศัยจังหวะเตะมันพุ่งเข้าหาบ่อน้ำพุอย่างจัง เอ่อ...เกือบโดนลีเลียด้วยแหล่ะแต่เฉียดหัวเธอไปนิด

“เนี่ยนะล่อฟังคำสั่งออกไหม ตาบื้อ” ลีเลียหันหน้าไปมองเด็กหนุ่มซึ่งตอนนี้แสดงท่าทางที่บอกได้ว่าไม่รู้ไม่ชี้สุดๆ “เออ ช่างเหอะๆ” เธอบ่นขึ้นอย่างเหนื่อยใจถึงไม่ได้ตามที่เธอคาดแต่อย่างน้อยมันก็อยู่กลางบ่อล่ะนะ “ด้วยพลังแห่งข้าผู้เป็นถึงมหาเวทย์แห่งวารี ขอให้ดวงดาวและสายน้ำมอบพลังแก่ข้าเพื่อเปิดประตูแห่งวารี จงเปิดออก พอร์ทอล ออฟ อควาเรียส” พลันเกิดประตูแห่งเวทย์ขึ้นเหนือหัวอสูรร้ายทันใดนั้นมันก็เปิดออก สายน้ำที่เชี่ยวกราดพลันทะรักออกมาอย่างบ้าคลั่งและด้วยเวทย์มิเรอร์วอล์ที่ลีเลียได้ร่ายเอาไว้รอบๆบ่อน้ำนั้น ทำให้น้ำม่สามรถออกมาจากบ่อน้พได้ทำให้บัดนี้ อสูรร้ายแห่งเปลวเพลิงนั้นจมน้ำไปเรียบร้อยแล้ว

“หึ จมน้ำไปซะเถ...อะ”เสียงเย้ยหยันหลุดออกจากปากไม่ทันจะหมดคำ มิเรอร์วอล์พลันถูกทำลายปรากฎร่างอสูรแห่งเปลวเพลิง เอ่อ..ถึงแม้ไฟมันจะดับไปแล้วเพราะจมน้ำแต่ก็ยังเป็นตัวเดิมนะครับ  “ระวัง!!” ร่างของโครโนสมีปฏิกิริยาทันทีเมื่ออสูรตนนั้นกำลังพุ่งเข้าใส่ลีเลีย “โฮกกกก!!” เสียงกู่ร่องหมายเอาชีวิตดังขึ้นก่อนจะแทงกรงเล็บที่แหลมคมลงบนร่างของสาวน้อย “ฉึกกก!!” เลือดสาดกระเซนไปทั่วผืนดินเมื่อกรงเล็บปักลงบนเรียวขาของสาวน้อย ก่อนที่หล่อนจะสลบไปเพราะความเจ็บปวด พลันเสียงแห่งความโกรธาก็ดังขึ้น “แกอย่าอยู่เลย!!”เสียงของโครโนสถูกตะเบ็งออกมาด้วยความโกรธ

‘ทำไมกัน ทำไมทั้งๆที่เขาไม่เคยโกรธอะไรเลยซักครั้งแต่ครั้งนี้เขาถึงได้...’ ยังไม่ทันได้คิดความโกรธของเขาก็เข้ามาแทนที่ตอนนี้เขาคิดได้อย่างเดียวคือ ทำลายมัน!! ดาบถูกตั้งท่าขึ้นอีกครั้งพร้อมกับผู้เป็นนายที่พุ่งเข้าหาอสูรหมายฟันให้ขาดเป็นสองท่อน เคร้งงง!! เสียงก้องกังวานเมื่อโลหะชั้นเลิศปะทะเข้ากับเกล็ดแปลกๆบนร่างของสิงโตเพลิง “ฟันไม่เข้าทำไมกัน หนอย” เด็กหนุ่มสบถขึ้นอย่างเจ็บใจ ก่อนพุ่งร่างเข้าหาเพื่อฟาดฟันอีกคราในจังหวะนั้นเองจังหวะที่เขากำลังพุ่งสมาธิไปยังอสูรนั้นกลับไม่ได้สังเกตเห็น เงา!! เงาปริศนาสีดำทมิฬพุ่งเข้ามาทางด้านหลังเขา

ฉึกกก!! แม้อสูรไม่อาจทำอะไรเขาได้หากแต่เขาก็ไม่อาจไม่ได้รับบาดแผลจากอาวุธได้ ดาบถูกเสียบแทงทะลุหลังของโครโนสอย่างรวดเร็วแต่ยังโชคดีที่ดาบนั้นแทงไม่โดนจุดสำคัญ หากแต่ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาทรุดตัวลงกับพื้น “อ่อก!!” เลือดสีแดงสดสำลักออกจากปากของโครโนส “หึๆ สวัสดีหนุ่มน้อยคราวก่อนเจ้าให้การต้อนรับทาสรับใช้ข้าซะอย่างดีวันนี้ข้าเลยมาตอบแทนเจ้าบ้าง หึๆนับว่าเป็นเกียรติจริงๆที่เจ้าได้พบกับเศษกระดาษแห่ง Unknow” ชายสวมฮู้ดปริศนาพูดขึ้นพร้อมกับเดินออกมาจากป่าพร้อมทาสรับใช้

 “เศษกระดาษงั้นรึ เจ้าพูดเรื่องอะไรกัน” เสียงอันแหบพร่าถูกเอ่ยขึ้นจากปากของโครโนส “เอาล่ะข้าจะแสดงให้เห็นเอง เป้าะ!!” พูดจบชายปริศนาก็ดีดนิ้วของเขาเพื่อให้สัญญาณ พลันอสูรร้ายแห่งเปลวเพลิงกลับเกดการกระตุกอย่างรุนแรงก่อนร่างกายของมันจะถูกบีบอัดจนกลายเป็น เศษกระดาษ!! “หึๆ วันนี้ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าหรอกเพราะยังไงๆเจ้าก็ต้องไปเรียนนี่ หึๆฮ่าๆ อ้อ!!แล้วจำไว้อีกอย่างนะเพียงแค่เศษกระดาษยังสู้ไม่ได้ ถ้าเจอทั้งเล่มล่ะ หึๆฮ่าๆ!!” เสียงหัวเราะแห่งความดูถูกพร้อมกับคำพูดสุดท้ายก่อนที่โครโนสจะสลบไป