คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่3: เพื่อนใหม่กับการคัดเลือกหอ
พอรู้สึกตัวเด็กคนนั้นจึงเริ่มแนะนำตัวเองกับลีเลียว่า “ฉัน เฟรย่า เซวิล รัชทายาทแห่งยูริก้า ยินดีที่ได้รู้จัก” เฟรย่าเอ่ยก่อนที่จะดื่มน้ำที่วางอยู่ข้างๆ “ยินดีที่ได้รู้จัก เช่นกัน ฉัน ลีเลีย โยรีเนฟ รัชทายาทแห่งมินลาทีเรีย” ลีเลียกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรหากแต่ในใจเธอกำลังสงสัยบางสิ่ง ‘ยูริก้าประเทศแห่งป่าทึบปกติจะไม่ค่อยชอบออกนอกประเทศกันนี่หรือว่าเกิดอะไรขึ้น’ ก่อนที่ความสงสัยจะถูกถามออกมาประตูก็ถูกเปิดขึ้นอีกแล้วคราวนี้มันถูกเปิดขึ้นพร้อมๆกับร่างของเด็กหนุ่มผมสีเงินที่ล้มลงหากแต่เขายังคงมีสติพอที่จะประคองร่างของตัวเองไว้
“นายไม่คิดจะช่วยบ้างหรือยังไงกัน?” สาวน้อยเจ้าของผมสีแดงหันไปพูดกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งซึ่งตอนนี้เขากำลังเดินไปหยิบหนังสือเล่มใหม่มาอ่านต่อ “...ก็ได้ๆ ช่วยก็ช่วย”โครโนสเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่ายหัวไปมาน้อยๆแล้วเดินไปหาร่างของผู้มาใหม่ก่อนประคองร่างนั้นมานั่งที่โซฟา “ขอบใจนายมาก”ผู้มาใหม่กล่าวก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน คนที่พึ่งได้รับคำขอบคุณเมื่อกี้บัดนี้ก็ไปนั่งอ่านหนังสือต่อเรียบร้อยแล้ว เวลาผ่านไปผู้ที่ผ่านการทดสอบก็ทยอยเข้ามาเรื่อยๆ จนครบก็มีเสียงประกาศดังขึ้น
“นักเรียนทุกคน โปรดฟังทางนี้” เสียงของชายวัยชราดังขึ้นหากแต่ไม่ปรากฏร่างเจ้าของเสียงนั้น “ขอแสดงความยินดีที่พวกเธอสอบผ่าน ต่อจะเป็นการคัดเลือกหอเรียน ขอให้ทุกคนโชคดี” สิ้นเสียงคำประกาศประตูแห่งเวทย์ก็ถูกสร้างขึ้นปรากฎร่างของอาจารย์ใหญ่เดินออกมาจากประตูพร้อมกับกล่องสลาก!? พอท่านเดินมาถึงกลางห้องก็เกิดแท่งหินพุ่งขึ้นมาราวกับเป็นโต้ะสำหรับวางกล่องใบนี้ “เราจะคัดเลือกหอด้วยการจับสลาก” มหาปราชญ์เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี ‘ทีตอนทดสอบให้ไปสู้กับตัวประหลาดไหงการคัดเลือกหอมันเป็นการจับสลากเนี่ย - -’ นักเรียนแทบจะทุกคนเกิดความคิดแบบนี้ขึ้นในทันทีที่ได้ยินวิธีการแบ่งหออันนี้
“ที่เบอร์ดีนแห่งนี้มีหอให้เรียนอยู่3หอนั่นคือ ความกล้า (Brave), ความรุ่งโรจน์ (Glory) และ ความรู้ (Knowledge) ทั้งสามหอนั้นจะมีการเรียนคล้ายๆกันส่วนข้อมูลต่างๆรุ่นพี่ของพวกเธอจะเป็นคนบอกเอง” สิ้นเสียงประกาศพิธีกรสาวคนเดิมก็เดินขึ้นมาพร้อมขานชื่อผู้ที่ผ่านการทดสอบเพื่อจับสลาก การจับสลากผ่านไปเรื่อยๆจนเหลือเพียง3คนสุดท้ายและที่ว่างของหอก็เหลืออีกหอละ1ที่พอดิบพอดี หนึ่งในนั้คือโครโนสกับเด็กหนุ่มอีกสองคนเมื่อถูกเรียกโครโนสจึงก้าวออกมาแล้วยื่นมือเข้าไปในกล่อง ในขณะที่เขากำลังยื่นมือเข้าไปเขากลับสัมผัสถึงจิตมุ่งร้ายได้พลันมองหาที่มานั้น
สายตาถูกกวาดไปทั่วสุดท้ายแล้วไปหยุดอยู่ตรงที่นั่งของเหล่านักเรียนแห่งความกล้า ‘ตุ้กตาวูดู’ เขาเอ่ยขึ้นในใจเพราะต้นตอของจิตมุ่งร้ายมาจากตรงนั้นแต่มันก็ไม่ได้น่าสนใจเท่าที่ควรเขาจึงหันกลับจับสลากแล้วผลที่ออกมาก็ คือ ความกล้า “หอแห่งความกล้าบัดนี้คนครบแล้ว ขอให้รุ่นพี่พารุ่นน้องไปที่หอพักได้”เสียงของอาจารย์ใหญ่เอ่ยขึ้นก่อนผายมือเป็นเชิงอนุญาตให้นักเรียนเดินไป โครโนสที่เพิ่งจับสลากเสร็จก็เดินเข้าไปในแถวก่อนจะตามรุ่นพี่ไปที่หอของพวกตน
หอแห่งความกล้านับได้ว่าเป็นอีกสถานที่ๆหนึ่งที่สวยงามมาก เพราะภายในห้องมีการจัดวางข้าวของเครื่องใช้ไว้อย่างดิบดีมีการตกแต่งทีลงตัวอย่างประหลาด ซึ่งไม่น่าแปลกใจเลยหากมีคนที่ชื่นชมสถานที่แห่งนี้ ปัง เสียงปิดประตูดังขึ้นหลังจากที่ทุกๆคนเข้ามาภายในห้องนี้ได้แล้วเหล่ารุ่นพี่ก็ได้พาพวกเขามาที่กลางห้องพร้อมกับการแนะนำตัว
นักเรียนของหอนี้มีกันอยู่ 7 คนซึ่งนับว่าน้อยมากในรอบปีที่นักเรียนแต่ละคนจะสอบผ่าน หลังจากรุ่นพี่จากไป ลีเลียและเฟรย่าจึงลุกขึ้นมาแนะนำตัวอย่างเป็นมิตรกับทุกๆคนในห้อง ไม่นานก็เริ่มมีคนลุกขึ้นมาแนะนำตัวเองบ้าง “ฉัน เรวิล ฮอริสัน รัชทายาทแห่งเดทีเรีย ยินดีที่ได้รู้จัก” เด็กหนุ่มผมเงินเมื่อตอนนั้นแนะนำตนเองก่อนจะตามด้วยคนอื่นๆ “ฉัน ลูฟัส โซแซง พ่อค้าแห่งซิลแวน”เด็กหนุ่มผมสีเขียวเอ่ยขึ้นก่อนตามด้วยเด็กสาวอีก2คน “ฉัน โรแนน ลาคูส องค์หญิงแห่งฟินเดล ส่วนนี่ เรซี่ เซซิล ท่านหญิงแห่งฟินเดลน่ะ” สาวน้อยผมสีฟ้าสดใสแนะนำตนเองกับเพื่อนสาวผมดำของเธออีกคนนึงด้วยน้ำเสียงอันร่าเริง
“โครโนส เครเวล” เสียงเรียบๆถูกเอ่ยขึ้นแต่ยังไม่ทันได้รับคำตอบประตูห้องก็ถูกเปิดขึ้นอีกครั้งบัดนี้ริคาอุสกำลังถือกองเอกสารที่ถูกจัดเป็น 7 ชุดแล้วเขาก็แสดงทีท่าเหมือนต้องการให้คนช่วยแต่น่าเสียดาบเพราะไม่มีคนสนใจ เจ้าตัวเลยได้แต่ปลงแล้วเดินแจกให้รุ่นน้องแต่ละคน เอกสารได้กล่าวถึงกฎต่างๆและสิ่งที่จำเป็นสำหรับการเรียนเอาไว้อย่างละเอียด
“อ่ะแฮ่มๆ” เสียงกระแอมเล็กๆของริคาอุสเรียกให้รุ่นน้องทุกคนหันมามอง “รายละเอียดทั้งหมดอยู่ในนั้นทั้งหมดแล้วใครมีปัญหาอะไรสามารถถามพี่ได้ตลอดเวลา ส่วนเรื่องห้องพักของแต่ละคนนั้นที่หน้าห้องจะมีชื่อสลักอยู่และก็พวกน้องมีเวลา7วันในการเตรียมตัวมาเรียนที่นี่ ขอให้ทุกคนโชคดี พี่คงต้องขอตัวก่อน”สิ้นเสียงคำประกาศริคาอุสก็วิ่งออกจากห้องไปอีกครั้งด้วยท่าทางที่รีบร้อนยิ่งกว่าเดิม ปล่อยให้รุ่นน้องนั่งตา แป๋ว ก่อนจะแยกย้ายกันออกจากห้องไปพบผู้ปกครองของตน
“เป็นไงบ้าง” รุสโซ่เอ่ยถามโครโนสซึ่งตอนนี้กำลังนั่งเซงๆอยู่บนรถม้า “ก็เฉยๆครับ” เขาตอบกลับอย่างง่ายๆแต่ในใจยังคงสงสัยแต่เรื่องเดิมๆ นั่นคือทำไมเขาถึงเกิดมาโดยไร้ซึ่งพลังเวทย์ ความเงียบเริ่มเข้าครอบคลุม บัดนี้รถม้าของรุสโซ่ได้กลับมาที่กองกำลังของเขาเรียบร้อยแล้ว ขากลับนั้นนับว่าเร็วกว่าขาไปอย่างมากดังนั้นจึงทำให้สามารถเดินทางกลับได้ก่อนตะวันจะตกดิน เย็นวันนี้รุสโซ่ได้จัดงานเลี้ยงฉลองแก่ลูกชายของเขาทุกๆคนต่างพากันหัวเราะสนุกสนาน หากเหลือเพียงแค่เด็กหนุ่มเท่านั้นที่สีหน้าไม่แปรเปลี่ยน ถึงแม้เขาจะรู้ว่าตนเองรู้สึกยังไงหากแต่ไม่สามารถแสดงออกทางสีหน้าได้เสียที นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้คนรอบข้างเขาเป็นห่วงมาตลอดและหวังว่ามันคงจะดีขึ้นถ้าหากเขามีเพื่อนซักคน
ความคิดเห็น