มุมของคนข้างหลัง

เนื้อเรื่อง

ฉันกำลังนั่งมองเขาที่กำลังตอบคำถามคณิตศาสตร์อย่างคล่องแคล่ว จากทางด้านหลังของห้องที่เรียนพิเศษ

ที่สถาบันกวดวิชาแห่งหนึ่ง จนมีเพื่อนหญิงคนนึงมาทักฉันจนฉันหลุดออกจากภวังค์

เพื่อนที่เรียนพิเศษก้อเรียกฉัน

\"นันๆเลขข้อนี้ทำไงหรอ\" ชื่อชั้นเองแหละอารนันท์หรือนัน

ฉันก็ตอบคำถามเพื่อน จนฉันเห็นเขาเดินผ่านหน้าฉันไป ฉันรู้สึก

หลงรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ในความคิดฉันเขาช่างเพอร์เฟค และทุกๆอาทิตย์ที่ฉันมาเรียน

พิเศษที่สถาบันแห่งนี้ฉันนั่งมองเขา และแอบชื่นชมเขามาโดยตลอด แม้แต่อาจารย์ที่สอนก้อชื่นชมเขาเช่นกาน

และวันอาทิตย์ที่ผ่านมานั้นทำให้เขารุ้เรื่องเกี่ยวกะผู้ชายคนนั้นมากขึ้นเพราะอาจารย์ถามเรื่องเกี่ยวกับโฟม

จนมาวันจันทร์ ฉันได้เล่าเรื่องของผู้ชายคนนี้ให้เพื่อนที่ฉันมักจาคุยเสมอ

\"พีชๆวันอาทิตย์ ที่ผ่านมา เราปลื้มผู้ชายคนนึงแหละ\" นันบอกเพื่อน

\"หรอใครกันนะทำเพื่อนฉันเปนแบบนี้\" พีชตอบ

\"เขาชื่อโฟม เรียนเก่งมากเลย เล่นเปียนโน มีน้องชื่อเฟิร์ม\" นันบอก

ในระหว่างนั้นซนด้ายที่นั่งอยุ่ด้วยก้อพูดขึ้นมาว่า

\"เหมือนเพื่อนเราจังที่บอกมาอ่ะเป๊ะๆเลย\" ทำหน้ายิ้มกวนๆ

\"จิงหรอ/จิงหรอ\" นันและพีชบอกพร้อมกัน

\"บุพเพแน่เลยนัน เรารุ้จักโฟมมานนานแระตั้งแต่จำความด้ายอ่ะ\" ซนบอกเพื่อน

ตั้งแต่นั้นมาเพื่อนก้อล้อนันเรื่องโฟมมาตลอดแม้เวลาเป็นปีนันก็ยังชอบโฟมอยู่

และนันกะโฟมก็ได้รู้จักกันแค่เพียงทางเอ็มเอสเอ็นเท่านั้น จนมาวันนึง

เพื่อนที่สนิทของนันชื่อกุ้งอยากทำความรุ้จักกับโฟมแล้วบอกว่าจะช่วยนัน

\"นันๆของเมล์โฟมหน่อยสิ เดี๋วเราช่วยๆ\" กุ้งบอกนัน

\"ได้ๆ นี่นะอีเมล์\" นันบอกเพื่อนพร้อมกับส่งกระดาษที่มีอีเมล์ของโฟมให้กุ้ง

หลังจากนั้นมาช่วงปิดเทอมแรกของม.3 กุ้งด้ายรุ้จักกับโฟมและคุยกันจนถูกคอ

แม้เป็นเพียงเวลาแค่3วันแต่นันนั้นคุยกับโฟมมาเกือบ 1 ปีเต็ม กุ้งนั้นได้นำเรื่องนี้

มาเล่าให้ซน แนน และ เอ็มฟัง ทุกคนก็มีทีท่าสงสารนัน และคิดว่ากุ้งนั้นทำไม่ถูกอยู่บ้าง

\"กุ้ง นันชอบโฟมมานานแล้วนะ\" เอ็มบอก

\"น่านดิ/ช่ายๆ\" ซนพูดพร้อมกะแนน

\"เราไม่ทับ line นันหรอกน่า\" กุ้งบอก

\"แต่เมื่อกี๊ที่แกคุยอะ มันเหมือนแกชอบโฟมเลยนะ\" ซนบอก

\"บ้าเหอะ เราไม่ได้ชอบโฟมนะ\" กุ้งเถียงทั้งๆที่หน้าไม่ได้ตรงกับคำพูดเลย

เย็นวันนั้นกุ้งและนันคุยเอ็มเอสเอ็นกัน

\"นันๆ เราคุยกะโฟมอะเหมือนโฟมจะชอบเรานะ\" กุ้งบอก

\"หรอ\" นันบอก แต่ในใจนั้นนันเสียจัยมากๆ

\"นันเอาดีๆสิ เรากะโฟมจาคบกันอยู่แล้วนะ\" กุ้งบอก

\"ก้อคบไปสิถ้านายนั่นชอบแกอะ\" นันนั่งพิมน้ำตาแทบกลั้นไม่อยุ่  T_T

\"เราล้อเล่นนะนันใครจะไปชอบ\" กุ้งบอกอีก

\"อืมๆ เราไปก่อนนะกุ้งรอโฟมเถอะ\" นันบอก แล้วออฟไลน์เอ็มทันที

นันโทรมาปรึกษาเรื่องนี้กับซน ซนรับฟังและเคืองกุ้งนิดหน่อย

\"ทำไมกุ้งถึงทำขนาดวะ\" ซนบอกกับนัน คล้ายกับการถามและการปลอบใจไปพลางๆ

\"ฮือ..อ...อ.\"มีแต่เพียงเสียงร้องไห้ของนันที่ส่งความรู้สึกได้ดีกว่าคำพูดในตอนนี้ ..

ซนรับรู้และเข้าใจแต่ทำได้เพียงให้กำลังใจนันเท่านั้นเพราะกุ้งก็เป็นเพื่อน

หลังจากนั้นความสัมพันธ์ของโฟมและกุ้งก็ดูเหมือนจะพัฒนาไปเรื่อยๆ

นันเองก้อเริ่มทำใจได้  ส่วนกุ้งเองทำเหมือนจะให้นันตัดใจจากโฟม

เพื่อให้ตัวเองคบกับโฟมได้อย่างไม่กังวล แต่โดยลืมมองไปถึงความในใจ

ที่แท้จริงของซน ซนนั้นได้แต่เก็บมันไว้ในใจเพราะกุ้งและโฟมก้อเป็นเพื่อนทั้งคู่

ซนจึงมาระบายกับนัน เอ็ม แนน พีช เล็ก

\"แก เราคงไม่รู้เรื่องเกี่ยวกะโฟมแล้วแหละ กุ้งคงรู้ดีกว่าเรา\" ซนบ่นออกมาอย่างน้อยใจ

\"แกก็ปล่อยมันไปเถอะ คนเขารักกัน\" นันบอก คำพูดนี้กรีดแทงใจตนเองนัก...

\"อืมๆ\" ซนบอกหน้าเศร้า

หลังจากนั้นไม่ว่าทุกเรื่องที่เกี่ยวกับโฟมเวลาซนจะโทรไปบอกเรื่องงาน

\"งั้นเราโทรหาโฟมเปลี่ยนที่นัดละกันนะ\" ซนบอกพลางหยิบโทรศัพท์ยิงหาโฟม

\"ซนแกไปบ้านนันก่อนเดี๋ยวโฟมเราโทรคุยเอง\" กุ้งบอก ซนจึงวางโทรศัพท์และเริ่มหงุดหงิด

สักพักโฟมยิงกลับ \"มีไรก็ไปคุยกับกุ้งเองแล้วกันนะ กุ้งคงอยากคุยกะนายมากกว่า\" ซนปิดโทรศัพท์อย่างอารมณ์เสีย

เพื่อนมองแล้วก็ได้แค้ถอนหายใจกับพฤติกรรมที่ไม่มีเหตุผลของซน

นับวันโฟมกับกุ้งลืมไปเลยว่าเพื่อนและคนที่เคยคุยกันมานานมันไม่มีค่า

กุ้งก้อไม่ค่อยได้แคร์นันเลยว่านันจะรู้สึกยังไง ถึงแม้ภายนอก

นันจะร่าเริงแต่ความจริงแล้วมันยากนะกับการที่เราชอบใครซักคนมานาน

แล้วเพื่อนสนิทมาทำแบบนี้ จนถึงทุกวันนี้กุ้งและโฟมก้อยังคงติดต่อพูดคุยกัน

มากกว่าเพื่อนธรรมดาทั่วๆไป ซนนั้นเปนโรคหวงเพื่อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

พอกุ้งมาทำแบบนี้ซนจึงได้แต่เงียบๆ ไม่อยากคุยจนบางครั้งโฟมถามซนก็บอก

\"ซนเป็นไรรึป่าว งอนหรอ??\" โฟมถาม

\"งอนทำไม ไม่ด้ายเปนไร\" ซนบอกแล้วไม่คุยกับโฟมต่อ

ซนเริ่มไม่ค่อยพอใจทั้งสองคนแต่ติดไอตรงคำว่า \'เพื่อน\'

ส่วนนันก็ได้แต่เก็บความรู้สึก

และบางครั้ง นันก็อยากจาพูดออกไป

แต่มันยากเพราะนันเป็นคนเงียบและไม่ค่อยพูดแ ต่ในใจนันนั้น

ใครเล่า..จามาเข้าใจ แม้คนรอบข้างจะให้กำลังใจเสมอ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึก ที่นันมีให้โฟมมันลดน้อยลง

แม้นันจะร่าเริงแต่ใจนันกลับตรงกันข้าม ตลอดวันนั้นจนถึงวันนี้ ความรู้สึกของนันไม่เคยเปลี่ยนแปลง

และยังไม่เปลี่ยนเลย  ที่ยังได้แค่แอบมองโฟม จากมุมข้างหลัง เหมือนเดิม


                                                  Th3 EnD..


****คุณล่ะเคยคิดถึงความรุ้สึกของคนรอบข้างบ้างมั้ย??****