คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 9 : ความสุข
พี่มาร์ว่าไนะ? >3<
Chapter 9
วามสุ
@MARK
ผมใ้เวลาหลายวันในารทำใับับประโยสารภาพสุโ่อเ็นั่น ถึผมะอบนรๆ แ่ถ้ารเินไปผม็็อเหมือนันนะ ไม่เยมีใรวิาร์ผมหนันานี้เลยริๆ - - ่อไปนี้ผมะไม่อให้เ็นั่นพูรๆ อีแล้ว สัาเลย วันนี้ผมทำใไ้แล้ว แ่ไม่รู้ว่าเ็นั่นะยอมุยับผมหรือเปล่า ยัไผม็้อลอู
พอเปิประูออมา็เอับแบมแบมะไ้ ว่าะไปหาอยู่พอี ว่าแ่ มาทำอะไรหน้าห้อผมแ่ไม่ยอมเาะประูะที - -
“มีอะไรหรือเปล่า?”
ผมถามไปแบบไม่มั่นในั เพราะถ้าหาอบว่าแ่เินผ่านมาผมะเสียเลฟ์น่าู -3-
“อสหมรับ ็เลยว่าะออไปื้อ อยาไ้อะไรหรือเปล่า?”
“ไม่ล่ะ”
อุ้ป! อบเร็วไป้วยวามเยิน -0- ผม้อพูาีๆ ว่านี้หน่อยสินะ เี๋ยวะหาว่าผมใร้ายอี แ่ผม็ยัรู้สึแปลๆ ทำไมผม้อทำ้วยนะ..?
“ั้นผมไปนะรับ”
แบมแบมทำท่าะเินหนีไปผมเลยว้าแนไว้ แบมแบมเลยหยุและหันมามอผมอีรั้.. แล้วผมว้าแนแบมแบมไว้ทำไมอ่ะ? -0- ผมะทำอะไรอ่ะ?
“เี๋ยว ันหมายถึว่าันะไปื้อเอ”
ไปื้อเอ? ื้ออะไรวะ? ผมะื้ออะไรล่ะ? - -;
“?”
ยิ่ผมพู็เหมือนเาะยิ่ แล้วผมพูอะไรเนี่ย - - ผม็ๆ อยู่เหมือนัน
“ันหมายถึ.. เี๋ยวันไป้วย”
เออ แบบนี้ถึะถู -0- เือบหลุไปแล้วไหมล่ะ
“ไป้วย.. ริๆ หรอรับ?”
“อือ รอัน่อน”
ผมลับเ้ามาในห้อและหยิบเอาระเป๋าเินับโทรศัพท์ออมา ่อนะเินมาว้าแนนัวเล็ให้เินไป้วยัน แบมแบมูะๆ ับผมอยู่ไม่น้อย ั่เถอะ เอาเป็นว่า ผมะทำให้ไปนไม่มีเวลาพัเลยล่ะ แผนผมเยอะ J
มาถึูเปอร์มาร์เ็ผม็อาสาเป็นนเ็นรถเ็นเอ และบอเ้าัวว่าให้ื้อไ้เ็มที่ผมะ่าย แลูเป็นนีใ่ไหมล่ะรับ ัวเล็็เลืออสไป ผม็อยเ็นาม เหมือนสามีภรรยาเลยเน๊อะ -//- (อ่าว มโนเอเินเอ - -)
“เอาีวี่ไหมฮะ?”
“ไม่เอา มันมีน”
ผมเบะปาใส่ แบมแบมึวาีวี่ลที่เิม ผมไม่อบนี่นา เพราะมันมีน -0-
“ฟัทอล่ะฮะ?”
“…No”
ฟุ่บ!
“เฮ้! - -”
ู่ๆ แบมแบม็หยิบฟัทอึ้นรถเ็นทั้ๆ ที่ผมบอว่าไม่เอา ฟัภาษาอัฤษไม่ออหรือยัไัน? No อ่ะ เ้าใไหม แปลว่าไม่อ่ะรับ -0-
“ไอนู่น็ไม่เอา ไอนี่็ไม่เอา พอผมถามว่าเอาอะไร็บอว่า ามใ สรุปแล้วยัไฮะ?”
“-0-”
อ้าว ั้นหรอหรอ? ็ผมเลืออไม่เป็นนี่นา -3- โทษผมไม่ไ้นะ
“ุไม่้อพูอะไรแล้ว หรือถ้าอยาไ้อะไร็หยิบึ้นรถ ถ้าไม่็รอ่ายอย่าเียวลไหมรับ?”
นี่ไม่ใ่ำถามอนัวเล็รับ พูบเา็หันหน้าหนีไปสนใอย่าอื่นเลย แบบนี้บัับันัๆ - - ็ไ้ ่วนี้ผมะามใ่อน็แล้วัน -^-
พอมาถึแผนเนื้อแบมแบม็เลืออย่าผู้เี่ยวา นผม็แอบทึ่อยู่เหมือนัน ผมละวามสนใาแบมแบม ูอะไรไปเรื่อยๆ และเห็นไ่สัวให่น่าะทำอาหารอร่อย็เลยหยิบมาใส่รถเ็น แ่พอแบมแบมมาถึรถ เอาอวาล เา็มอไ่ที่ผมเพิ่ะใส่ลไป านั้น็หยิบออมา..
“เฮ้!”
ผมร้อห้าม แ่แบมแบมลับไม่สนใ เอาไปวาไว้ที่เิม ผม็เลยยู่ปาอย่าัใและเ็นรถเ็นหนีนัวเล็ทันที ทีผมเลือเอทำไมไม่ให้ล่ะ -^-
“เลือเนื้อไม่เป็นหรือไรับ”
แบมแบม้าวับๆ ามผมมาและวาไ่สลบนรถเ็น ผมหันไปมออย่าๆ ว่าแบมแบมพูถึอะไร และทำไมถึเอามาใส่อีรั้ทั้ๆ ที่เมื่อี้เาเพิ่เอาออ
“?”
“้อเลือเนื้อที่สสิรับ เลือเอาเนื้อแบบนั้นไ้ยัไ เี๋ยว็เน่า่อนไ้ินพอี”
“-0-”
ั้นหรอหรอ? ็ผมไม่รู้ ผมเลือไม่เป็นนี่นา -3-
หลัาที่เราไ้ผั ผลไม้ เนื้อส เรา็มาแผนนม ผมไม่ไ้เ็มใมาหรอรับ แบมแบมัวีเลย ลามาแผนนมนไ้ และเ้าัว็ูะร่าเริเป็นพิเศษ
“เอามันฝรั่ี่ห่อีนะ”
นัวเล็เอานิ้วเาะริมฝีปาเป็นัหวะ ส่วนอีมือ็พลิถุนมไปมา
“ห่อเียว็พอแล้ว - -”
“สามีว่าเน๊อะ ^^”
แบมแบมหันมายิ้มาหยีให้ผม อา.. น่ารัะมั ร่าเริแบบนี้ลอ็ีสิ
“J”
“ยิ้มอะไรหรอรับ?”
แบมแบมเินมาวานมไว้บนรถเ็น่อนะเยหน้าึ้นมาถามผม ผม็ยัยิ้ม่อไป เพราะยิ่อยู่ใล้ผม็ยิ่รู้สึว่าอีนน่ารั
“ยิ้มเยๆ แปลรไหน”
“นั่นแหละรับที่แปล..” (ภาษาไทย)
พูภาษาที่ผมฟัไม่รู้เรื่อบแบมแบม็หันไปเลือนม่อ สายาอแบมแบมอนนี้เป็นประายเหมือนเ็อนุบาล็ไม่ปาน ผมรู้สึเหมือนัวเอเป็นพ่อเลยนะเนี่ย แ่ึ้นอีสิบปี -0-
“แบมแบม”
“รับ?”
เาอบโยที่สายายัับ้อนมมามาย
“เรียันว่า พี่มาร์ เหมือนเิมไ้หรือเปล่า?”
“…”
50%
แบมแบมเียบไปเหมือนำลัิอะไรบาอย่า ่อนะหยิบนมึ้นมาใส่รถเ็นและลับไปเลือ่อเหมือนไม่ไ้ยิน อะไรันเนี่ย
ผมถูเมินอีรั้แล้วหรอ ผมแ่ถามเอนะ ไม่ไ้พูาทำร้ายิใอะไรนานั้นะหน่อย.. ทำยัไีล่ะ ผม้อนไม่เป็น ผม็พยายามที่สุแล้วนะ ทำไมไม่เ้าใผมบ้าล่ะ T^T มาร์้อนไม่เป็นนะ!
“ผมเลือเสร็แล้ว…พี่มาร์อยาไ้อะไรเพิ่มอีหรือเปล่า?”
พี่มาร์
พี่มาร์?
พี่มาร์?!
พี่มาร์!!!!!!
เย้!!! สำเร็ แบมแบมยอมเรียผมะที นึว่าะเมินผมะอี J แล้ว็ปล่อยให้ผมลุ้นอยู่ไ้ เือบใแป้วแล้วไหมล่ะ -.- ีแล้วมาร์ ทำ่อไป ฮ่าๆ
“ไม่ล่ะ J”
“ั้น็พอแ่นี้เน๊อะ ^^”
แบมแบมยิ้มหวานให้ผมและสบาผมอยู่อย่านั้น วาลมโสีน้ำาลำลั้อมอผมไม่ลาสายานผมรู้สึถึวามผิปิรหน้าอ แ่็ไ้แ่เ็บเอาไว้้าใน
“อื้อ ^^”
ผมอบลับไปสั้นๆ แ่น้ำเสีย็ไม่ไ้เยาเหมือนอย่า่อน เพราะเวลาที่ผมะพูีๆ ับใรสัน มัน้อเป็นเพราะนๆ นั้นทำให้ผมรู้สึี่อนเท่านั้น อา.. ผมมีวามสุแปลๆ แฮะ ไม่ิว่าะไุ้ยับนัวเล็ีๆ แบบนี้ ผม็ยัรู้สึแปลๆ อยู่ี >< มีวามสุั
ออมาาูเปอร์มาเ็ผม็พาแบมแบมมาทาน้าว้านอะเลย วันนี้วันี ทานอาหารอร่อยๆ บรรยาาศีๆ บาทีอาะสานสัมพันธ์ไ้เร็วึ้น็ไ้ ^^
แู่เหมือนว่านัวเล็ไม่สนใผมเท่าไรหรอ - - ั้แ่อาหารมาเสิร์ฟ็้มหน้า้มาินเลยล่ะ ไม่รู้ว่าหิว อาหารอร่อย หรือหลีเลี่ยผมันแน่ TT
“ินเยอะเี๋ยว็อ้วนเป็นหมูหรอ ฮ่าๆ”
ไม่มีอะไร ผมแ่เรียร้อวามสนใเท่านั้นเอ ็ แ่อยาให้สนใผมบ้า - -
“็มันอร่อยนี่นา -0-”
แบมแบมเยหน้ามามอผมแ่แป๊ปเียว็้มลไปสนใอาหารเหมือนเิม โอย สนใที่ผมะพูันิไม่ไ้หรอ ผมอุส่าห์วนุยนะ ปิะที่ไหน - -
“แบม..”
“ฮะ?”
โอ๊ะ เรียประโยเียว็ไ้แฮะ ฮื๊ออออ~ น่ารั >< มาร์ีใั
“เปล่า ินเยอะๆ นะ ^^”
“ไหนเมื่อี้บอว่าินเยอะเี๋ยว็เป็นหมูไ -3-”
แบมแบมทำปาู๋ ่อนะ้มลไปิน่อเหมือนเิม อา.. ทำหน้าแบบไหน็น่ารัไปหม อะไรันเนี่ย..
“็ันอยาให้นายเป็นหมูไ”
“เหมือนที่พี่มาร์เป็นฟัทอหรอฮะ? ^^”
ไปรู้อะไรมาถึไ้เอามาล้อผมเนี่ย รู้มาาใรันนะ ไอ้แบอมใ่ไหม?! - - ่ามัน!
“ไม่้อเลย”
“^^”
แบมแบมยิ้มล้อเลียนผม ส่วนผม็ไ้แ่เบะปาอนๆ -^- เี๋ยวเหอะ ถึาผมเมื่อไรอย่าร้ออแแล้วัน มาร์ไม่ยอมพลาหรอ หึๆ J
พอมาถึอนโฯ ผม็ไป่วยแบมแบมัอเ้าู้เย็นในห้อรัว หลัานั้นเรา็มานั่ินนมและูโทรทัศน์้วยัน นี่เป็นรั้แรหรือเปล่าเนี่ยที่แบมแบมมานัู่โทรทัศน์ับผมแบบนี้ แถมยัินนมนแ้มุ่ย ผม็เลยแย่ินบ้า แ่มันเหลือนิเียวอ่ะ - -
“อ้าว พี่มาร์แย่นมผมหมเลย -0-”
แบมแบมว่ำถุนมและเย่าๆ เป็นารแสว่าในถุมันไม่เหลืออะไรเลย แสว่าผมหยิบิ้นสุท้ายล่ะสิ ั่เหอะ ผมะิน -3-
“ัน่ายนะ -0-”
“ั้นถ้าราวหลัผม่ายเอพี่มาร์ห้ามแย่นะ”
“ไม่รับปา ^^”
พูบผม็ยันมในมือเ้าปานหม แบมแบม็ไ้แ่มอาปริบๆ ผมไม่ผิะหน่อย อย่ามอผมแบบนั้นนะ
“อ้าว -3-”
มันน่าับหยิแ้มป่อๆ นั่นให้หายหมั่นไส้ัเลย อย่ามาทำน่ารัแบบนี้สิ ฮื๊ออออ~ ><
“เรียนวันแรเป็นไบ้า?”
ผมพยายามเปลี่ยนเรื่อเพื่อให้อีนไปสนใอย่าอื่นแทนนมที่ผมเพิ่แย่ินไป
“็ีฮะ ไ้อยู่ห้อับยูยอม แล้ว็มีนสนใผมเยอะแยะเลย”
“อบหรอ?”
ผมถามนัวเล็ เมื่อเห็นว่าเาูะแฮปปี้เหลือเินที่บอว่ามีนสนใ หรือไ้อยู่ห้อับยูยอม็ไม่รู้
“ฮะ?”
แบมแบมที่ำลัเลือนมถุใหม่หันมามอผมแวบหนึ่่อนะหันไปเลือนม่อ สายายัับ้อไปที่นมนผมเริ่มะเสียเลฟ์ นมนั่นมันน่าสนใว่าผมรไหนัน - -
“เป็นนัน่ะ”
หลัาทีเลือนมไ้แล้วแบมแบม็หันมาสนใผมะที
“ผมว่ามัน็สนุีนะรับ พี่มาร์ไม่อบหรอ?”
แบมแบมถามผมลับ ผม้อาลมๆ นั่น็ะส่ายหน้า
“็อบนะ แ่บาทีัน็ถูรบวนเวลาส่วนัวมาเินไป”
แบมแบมหยิบนมเ้าปา ทำหน้าเหมือนำลัิอะไรอยู่นเียว ผมพูอะไรวนิั้นหรอ? สาระเริ่มไม่่อยมี -0-
“ทำไมพี่มาร์ี้รำาัฮะ?”
ในที่สุนัวเล็็ถามออมานไ้ ใบหน้าิ่มลิ้ม้อมอผมไม่ลละ
“อือ.. ันโลส่วนัวสูล่ะมั้”
“แล้วผมรบวนหรือเปล่า? -0-”
แบมแบมทำหน้าเหมือนำลััวล อ่า.. นั่นสินะ เราทะเลาะันเพราะเรื่อนี้หรือเปล่า?
“ไม่ นายไม่รบวนันหรอ อย่าิมาเลย ^^”
ผมยิ้มาหยีให้นัวเล็ ่อนะเอื้อมมือไปยี้หัวทุยๆ อเาอย่าเอ็นู
“วันนี้พี่มาร์แปลๆ นะรับ”
“ยัไหรอ?”
ผมแล้ถามไปั้นเอ ทั้ๆ ที่ผมรู้ัวเอที่สุว่าผมแปลที่สุเลย
“ยิ้มลอเลย แถมยัใีอี่าหา พูับผมี้วยนะ หรือว่าไม่สบายรับ?”
แบมแบมใ้หลัมือทาบหน้าผาผม่อนะเอาไปทาบหน้าผาัวเอ ู่ๆ หน้าผม็รู้สึร้อนึ้นมา.. เป็นห่วผมใ่ไหมแบบนี้? J
“ัวร้อนหรือเปล่าล่ะ?”
“เปล่านี่ฮะ เป็นอะไรไป? -0-”
ัวเล็ทำหน้า่อนะเอามือทาบหน้าผาผมอีรั้ ไ้ัหวะผม็ว้า้อมืออแบมแบมมาและึเบาๆ ให้เ้ามาใล้ๆ ใบหน้าอนัวเล็ูะื่นระหน แ่มันลับทำให้ิใผมล่อลอย..
“ันแ่อยาให้เราุยันีๆ ็เท่านั้นเอ ะไ้มีวามทรำที่ี่อันไ ทำไม ไม่อบที่ันเป็นแบบนี้หรอ?”
แบมแบมส่ายหน้า ่อนะยิ้มว้าออมา อา.. ผมพูอะไรแบบนี้นะ - -; อายัวเอว่ะ อ๊า ผมพูไปไ้ไ ฮื๊อออออ >< ผมพูไ้ยัไ >///<
“อบรับ ^^ ถ้าเป็นแบบนี้ลอ็ีเลย”
“ันะพยายามนะ J”
ผมอบลับไปเสียแผ่ว ้อวาลมโ พร้อมทั้ส่ทุวามรู้สึอนนี้ผ่านทาสายา แ่ไม่รู้ว่าแบมแบมะรู้สึถึและเ้าใมันบ้าหรือเปล่า.. ปิผมเป็นนพูไม่เ่อยู่แล้ว ยิ่มาใ้ภาษาอื่น ผม็ยิ่พูไม่ออไปให่ ว่าะพูอะไรไ้็เลยเรียบเรียำพูอยู่นาน ผมเลยอบพูสั้นๆ และถ้าไม่ำเป็นผม็ะไม่พู - - แสออทาสายาและารระทำ ูผมไว้นะ J
“อบุนะรับ J”
อา.. ผม็ไม่ิมา่อนเหมือนันว่าผมะ้อมาพยายามเพื่อใรสัน ทั้ๆ ที่ผมับแบมแบมไม่ไ้บันเหมือนใร็ามที่ผมเยบและอให้ผมเปลี่ยนัวเอ ประโยเิมๆ ที่ผมพูับทุนือ ‘ถ้าทนไม่ไ้็บ’ ส่วนแบมแบม ไม่ไ้บับผม ไม่เยอ (แ่วิาร์หนั) ผมลับอยาเปลี่ยนัวเอูะั้น ระหว่าเรามันเพิ่เริ่ม้นเท่านั้น ผมไม่รู้ว่า แบมแบมะอบผมบ้าหรือเปล่า ผมรู้แ่ว่าอนนี้ ผมอบแบมแบมเ้าแล้ว ถึผมะอบน่าย แ่็ไม่ไ้รัใร่ายๆ นะรับ อีอย่า ผมไม่ึนแล้วนะ!!~ ^^ (หรอออ~)
อู้วววววววว เย >< รบแล้ววววว
มีใรรอเ้าไหมอ่าาาา ัวเอลืมเ้ายั 55555
เอาพี่้วนนึนแ่น่ารัมาส่แล้วนะ ุ๊บๆ
อย่าลืมเม้นท์ันเยอะๆ เม้นท์ันอีๆ
><
ปล. ่วนี้อิไรท์มันิส์ -.- 555 เ้ามาอ่านบ่อยๆ ละันนน ุ๊บ! -3-
ความคิดเห็น