คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Aomine X kagami
1
Aomine X Kagami
อ่าฮะ...ในดินแดนอีกดินแดนหนึ่งเป็นโลกที่ทุกคนมีเผ่าพันธุ์ คนๆนั่นจะสูงส่งเพียงใดก็ขึ้นอยู่กับสายเลือดและออร่าอ่านะ พอมาถึงวันจับคู่ที่ทุกคนต้องหาคู่ครองรักสืบพันกันต่อไปชายเจ้าของดวงตาและผมสีเพลิงผู้ปกปิดความลับอันใหญ่หลวงกำลังจะชนเข้ากับปัญหาชีวิตอย่างจัง
“คางามิ... คุณชายเรียกใช้ท่านขอรับ” ชายร่างสูงรีบดีดนิ้วและแอบหางกับหูของตัวเองอย่างว่องไว เขาพยักหน้าตอบรับและเดินออกจากห้องแต่งตัวของตัวเอง เขาเป็นคนรับใช้แห่งตระกูลคูโรโกะ คนรับใช้ที่เป็นเพื่อนเล่นกับลูกชายนายท่านมาตั้งแต่เด็กๆ
“เท็ตซึยะ เรียกหาฉันมีอะไรงั้นหรอ” ดวงตาสีเพลิงประกายดีใจเล็กน้อยเมื่อถูกเรียกให้ไปหา เขาเดินบนพื้นไม้เสียงดังตามประสาบ้านเก่าๆขอญี่ปุ่น เขาสวมชุดยูกะตะ (ของผู้ชายน่าจะมีแหละเนาะ) มือด้านซ้ายถือดาบเอาไว้ปกป้องคุณชายยามออกไปชมวิว
“ฉันหิว” เสียงเรียบๆกับใบหน้านิ่งๆตอบคางามิจนเขาหน้ามุ่ย นี่เรียกเพื่อนยากอย่างเขาเพื่อให้มาทำอาหารให้แค่นี้เนี่ยนะ คางามิแม้จะตัวใหญ่หน้าดุแต่ทว่าภายใต้เปลือกนอกเขาเป็นคนขี้น้อยใจ แถมยังทำตัวเป็นเด็กอีกต่างหาก “นายทำอาหารอร่อยยิ่งกว่าพ่อครัวเสียอีก ฉันก็ต้องให้นายทำให้ซิ ฉันอยากดื่มซุปมิโซะด้วยนะอย่าลืมทำล่ะ” คุณชายผมสีฟ้าพูดจบก็หันหน้ากลับไปวาดลายเส้นบนกระดาษและไม่แยแสหนุ่มขี้น้อยใจ
“รับทราบ” เสียงพื้นไม้ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับคางามิที่งอนตุ้ปเดินออกไปในห้องครัว เขามัดให้แขนเสื้อยูกะตะของเขาสั้นลงและเตรียมจะทำกับข้าว หากแต่เขาเพิ่งนึกได้เขาต้องออกไปข้างนอกซื้อเต้าหู้ก่อน คุณชายชอบทานเต้าหู้เป็นที่สุด ว่าแล้วเขาก็ใส่รองเท้าไม้ คว้ากระเป๋าสตางค์ทำจากผ้าเก่าๆที่คุณชายให้มาตั้งแต่สมัยปูนนั่น
คุณชายเป็นถึงหมาป่า (?) อันสูงส่ง หมาป่าที่ยังมีสายเลือดสะอาดผุดผ่องหาไม่ได้ง่ายๆแล้วยุคอีโด้นี้ ใครๆก็อยากได้คุณชายของเขาไปครอง ไหนจะผิวพรรณงามเกินใคร ไหนจะฐานะ แล้วเขาจะเอาอะไรไปเป็นคู่ที่เหมาะสมกับคุณชายแกได้ล่ะ เขารีบซื้อเต้าหู้แล้วกลับไปทำมิโซะดีกว่าอย่าคิดมากนั่นแหละดีแล้ว ท่ามกลางแดดจ้าชายหนุ่มวิ่งพร้อมกับถ้วยและเต้าหู้ในมือ
ทันใดนั่นใบหน้าที่กำลังเหม่อลอยของคางามิก็พึ่งไปชนเข้ากับอะไรบางอย่างอย่างจัง ส่งผลให้เต้าหู้ที่เขาเพียรจะเอามาให้คุณชายหล่นไปกองบนเท้าของคนที่เขามาชนด้วย
“ว๊ากกก” คางามิไม่ได้ทำให้ดวงตาอันโหดร้ายหวานขึ้นแม้แต่อย่างใด เขาก้มลงเก็บถ้วยและมองดูกระเป๋าสตางค์ที่ไม่เหลือสักแดงเดียว นี่เขาต้องกลับบ้านไปมือเปล่างั้นหรอ? เต้าหู้ก็ไม่ได้ อะไรฟะเนี่ย ด้วยนิสัยเจ้าอารมณ์คางามิยื่นมือออกและจับคอเสื้อของคนตรงหน้า
“จ่ายตังค์มาให้ครยทุกแดงเลยนะเว้ย” ดวงตาสีแดงฉายความพิโรธ ทว่าเพลิงในดวงตาก็ดับอย่างรวดเร็ว เครื่องแบบที่ชายตรงหน้าเขาสวมอยู่เป็นตำรวจนี่หว่า คางามิหน้าเหวอพักหนึ่งและปล่อยคอเสื้อออก ตำรวจผิวสีเข้มและดวงตาสีน้ำทะเลลึกแสยะยิ้ม เส้นเลือดเส้นเลือดใหญ่ปูดขึ้นตรงหน้าผาก
“จับคอเสื้อฉันงั้นหรอ” เสียงนิ่งๆดังขึ้น
“ก็...เออเซ่ะ” คางามิทำใจดีสู้เสือไป นี่เขาสูงแล้วนะแต่ไอ้คนตรงหน้าเขาเปรตเลยล่ะ แถมหน้าโหดเหมือนจะจับเขาไปฆ่าแกงได้เลย งื้อออ ความเกรงในใจของคางามิโตขึ้นเรื่อยๆแต่ในทางกลับกันใบหน้าของคางามิกลับแสดงใบหน้าที่ดุขึ้นเรื่อยๆ (อ่าวเฮ้ย)
“หึหึ นายมีกลิ่นแปลกๆนะ นายเป็นสายเลือดสะอาดหรือคนชั้นต่ำกันล่ะ ฉันแยกไม่ออก” ดวงตาคมสวยของตำรวจหนุ่มหรี่เล็กลง ตำรวจหนุ่มยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ต้นคอของคางามิและเป่าลมเบาๆ หนุ่มผมเพลิงถึงขั้นสะดุ้ง กระโดดถอยหลังเป็นวาและแยกเขี้ยวแฮ่ๆใส่ตำรวจหนุ่ม
“ทำอะไรน่ะ” ตำรวจหนุ่มอดขำไม่ได้ เสียงหัวเราะในลำคอของตำรวจหนุ่มทำให้ใบหน้าของคางามิเป็นสีเดียวกับผมของเขา คางามิกระโดดถอยหลังอีกวาหนึ่ง “หัวเราะอะไร” ว่าแล้วคางามิก็ขู่ๆ แฮ่ๆ
“นายมันต้องเป็นพวกชั้นต่ำแน่ๆ” ตำรวจหนุ่มยักไหล่และเดินหันหลังไม่เอาเรื่องคางามิ ความโกรธเหมือนไฟ มันแผดเผาในใจของคางามิ คางามิยืนขึ้นและโยถ้วยใส่เต้าหู้ไปยังหลังหัวของตำรวจหนุ่ม
“นายว่าไงนะ” คางามิหน้าแดงยิ่มกว่าเดิม รอบนี้มันมาจากความโมโห กล้าดียังไงมาคิดว่าเขาเป็นคนชั้นต่ำไอ้ตำรวจหน้าปลวก (หล่อนะเว้ย) เป็นใครมาจากไหนฟะ
ส่วนตำรวจกนุ่มรูปหล่อจับหลังหัวของตัวเองและหันหน้ามาหาคางามิช้าๆ ดวงตาสีทะเลลึกไหวดั่งพายุกลางทะเล หูและหางของตำรวจหนุ่มปรากฏขึ้นบ่งบอกถึงสายเลือดสะอาดและสูงส่งของตำรวจนายนั่น สายเลือดแห่งเสือดำบริสุทธิ์
“นายปาอะไรใส่หัวฉันนะ?” เสือดำหนุ่มคำรามบีบแก้มของคางามิด้วยมือข้างเดียวจนคางามิไม่สามารถเอ่ยปากอะไรได้ ความระบมที่แก้มมากขึ้นเรื่อยๆตามระดับแรงบีบของเสือดำหนุ่ม... หมอนี่เนี่ยนะเป็นเสือดำเลือดบริสุทธิ์...? ถ้าเป็นจริงเขาก็ซวยแล้ว หากแต่ใบหน้าของคางามิยังคงเผยความดุไว้
“ถ้วยเต้าหู้ไง ดูไม่ออกหรือไง โง่หรอ” ปากหนอปาก... คางามิพยายามแกะมือซึ่งเหมือนจะบีบแก้มเขารุนแรงยิ่งกว่าเดิม เสือดำงี่เง่านี่กำลังจะฆ่าแก้มของเขา เขากำลังจะบีบให้แก้มของเขาระเบิด ว๊ากก เจ็บนะโว้ย
“หึ ปากดีได้นะไอ้คนชั้นต่ำ” เสือดำหนุ่มแสยะยิ้มและชักดาบของตนด้วยมือข้างเดียวจนคางามิเสียวสันหลังวาบ กฏหมายของยุคอีโด้ไม่แข็งแรงหากใครจะตายไปก็จะไม่มีการดำเนินคดีใดๆ โดยเฉพาะพวกที่เป็นแค่คน (เกือบ) รับใช้ คางามิดึงดาบตัวเองออกมาเช่นกัน
“จะดวลงั้นหรอ ได้” คางามิหมายจะแสยะยิ้มแต่ใลบหน้าของเขายังคงโดนมือใหญ่ของชายตรงหน้าบีบไว้ คางามิยกดาบขึ้นมาเตรียมจะฟันมือที่บีบแก้มเขาอยู่ ทว่าการจู่โจมสะกัดด้วยดาบของตำรวจหนุ่ม ตำรวจหนุ่มใช้ดาบกระแทกดาบของคางามิจนหลุดมือ
“หึ” ตำรวจหนุ่มเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเหมือนภูมิใจกับผล ตำรวจหนุ่มยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้อีกครั้ง ใกล้ซะจนใบหน้าของพวกเขาห่างกันไม่ถึงคืบ ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดใบหน้าของคางามิ
ลมอุ่นๆมันสร้างความเขินอายที่ไม่จำเป็น มันทำให้หน้าของคางามิร้อนยิ่งกว่าไฟ หัวใจเต้นถี่เร็วซึ่งแยกไม่ออกว่ามันมาจากความโกรธและความอาย...
ตำรวจหนุ่มอมยิ้มเล็กน้อยกับปฏิกิริยาที่แสนน่ารักของหนุ่มผมสีเพลิง หนุ่มผมเพลิงที่ดูเหมือนจะห้าว ยั่วโมโหคนอื่นเก่งเป็นที่หนึ่งหากแต่ขี้อายเหลือเกิน
สายตาตำรวจหนุ่มมาหยุดตรงที่ริมฝีปากบางของคางามิ ริมฝีปากซึ่งเจ้าตัวกำลังขบอย่างไม่พอใจและส่งสายตาขู่แฮ่ๆมาเหมือนกับลูกแมว.... คนอะไรหน้าตาโกรธง่ายอะไรเหมือนเสือ แต่เวลาขู่เวลาเขินกลับคล้ายละม้ายกับลูกแมวตัวเล็กไร้พิษไร้ภัย
ตำรวจโน้มตัวลงมาและประทับรืมฝีปากตัวเองเบาๆบนริมฝีปากของคางามิ...คางามิเบิกตากว้าง นี่เขาเพิ่งโดนผู้ชายจูบ? ผู้ชายที่ไม่ใช่คุณชาย? ความตกใจทำให้คางามิร่างแข็งทื่อ ดวงตาไม่ประกายสดใสแต่กลับแสดงความตกใจออกมาอย่างไม่มีการปิดปัง แก้มที่เดิมทีแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงก็แดงขึ้น หัวใจเต้นเป็นจังหวะที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ตำรวจหนุ่มถอนริมฝีปากออกมาและกระซิบข้างหูคางามิเบาๆ “นายเอ๋อกินแล้วน่ารักว่ะ” ตำรวจหนุ่มปล่อยมือที่บีบแก้มของคางามิจนแดงเป็นแทบและถอยหลังออกมาหนึ่งก้าว ตำรวจหนุ่มเอามือแตะเหนือคิ้วตัวเองและทำท่าทักทายและหันหลังเดินหนี ปล่อยให้หนุ่มผมเพลิงยืนเอ๋อกินคนเดียว
เมื่อคางามิได้สติเขาก็แหกปากลั่นเรียกตำรวจหนุ่มที่เดินห่างออกไปแทบจะลับสายตาไปแล้ว
“นายจำไว้เลย ไอ้ ไอ้ ไอ้เสือดำ โว้ยยยยยยย”
“ฮ่าๆๆๆๆ ฉันชื่อ อาโอมิเนะ....ไดอิกิอาโอมิเนะ” แม้ร่างของเสือดำหนุ่มจะลัดตาเสียงของเขายังคงแว่วมา คางามิขมวดคิ้วและจับใบหน้าตัวเอง... ทำไมหน้าเขาร้อนอย่างงี้วะ? ทำไมหัวใจเขาเต้นเร็วงี้? ใครก็ได้จับไอ้เสือดำนั่นมาย่างกินที โว้ยยย เขินน
ครั้งหน้าถ้าเขาเจอไอ้หน้าหล่อเข้มๆของนายเสือดำนั่นนะ เขาจะตั๋นให้ฟันหักไปเลย ฮึ่ยยยยยย
ความคิดเห็น