คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The Forsaker Chapter 1
ันไ้แ่พร่ำบอนเอ บอนเอว่า ... ันวรหยุไ้แล้ว หยุปล่อยให้นเอมิ่ลึในวามเียบันแห่อนธาร
รารีาล็ยัเป็นรารีาล วามมืแผ่ยายเป็นเส้นสายอออมาลุมรอบผืนฟ้า เส้นสายเยือเย็น ทว่าเ็มไป้วยลิ่นอายแห่ีวิ มีเพียลุ่มวไฟวเล็ ที่แ่แ้มระัระาย ราวับสัส่วนอันไร้สมุลอภาพเียนเท่านั้น ที่ทำให้เราระหนัไ้ว่า นี่เป็นรัิาลอันแสนยาวนานและทรมานอมนุษยาิืนหนึ่
ันยัพร่ำบอับนเอ ้วยวามหวาลัวเหลือเินว่า เมื่อถึเวลานั้นแล้ว ันะไม่ไ้บอ สิ่ที่ันสามารถบอับเาไ้เพียนเียวในท้ายที่สุ
“เราผูพันันเป็นที่สุ” หิสาวอบำถามที่ันถาม มือ้าวาอันาวนวลและบอบบาสาเส้นผมยาวสลวยอย่าเยิน
“แม้ระทั่ในยามหลับใหล เราใ้่วเวลาแห่วามหลับอเรา้วยันในป่าแห่นิทรารมย์ ที่ไม่มีใรย่ารายเ้ามาไ้ บารั้ แม้ระทั่พวเราเอ ็ยัมิอาหาหนทาออาป่าแห่นั้นไ้” ปลายนิ้วละาเส้นผมมาสัมผัสับาแว่นันแอเธอที่วาเอาไว้บนโ๊ะอย่าแผ่วเบา
ะที่อบำถามอัน เธอมิไ้มอันเลยแม้แ่น้อย วาลมโสีำลึราวับบ่อน้ำอเธอเหม่อลอย ไลออไปเป็นล้านไมล์ ทว่าเหลือบมอายหนุ่มที่นั่อยู่้าายเป็นระยะ ๆ เาือรึ่หนึ่อำว่า “เรา” ที่เธอเอ่ยถึ ะที่ทั้สอสบาัน แววาอหิสาวอ่อนโยน เ็มไป้วยวามรัใร่ผูพัน ล้ายะแสวามเป็นเ้าอในที เธอ็หลุบาล ่อนหันมามอัน อย่าร่าเริ และมีีวิีวาผิับวาเหม่อลอยเมื่อรู่
“เราุยันแล้ว และันลวามเห็นว่าพวเราอยาะเป็นเพื่อนันเธอ”
“ทำไมล่ะ ?” ันถาม น้ำเสียแหบแห้แปร่หู อยู่มาสิบเ็ปี ไม่มีใรสันที่ันะเรียไ้ว่า “เพื่อน” นอาหนัสือ “ทำไมเธออยาะเป็นเพื่อนับัน ?” ัน้อลึเ้าไปในวาอเธอ ไม่ปิบัวามอยารู้
“เพราะว่า...” เธอี้แพร้อมรอยยิ้ม ไม่ใส่ใท่าทีไร้มารยาทอัน “เธอเป็นเพื่อนับหนัสือพวนี้ไ” หิสาวอบ มือ้าหนึ่วาบนอหนัสือเล่มหนาอัน “ใรที่เป็นเพื่อนับหนัสือพวนี้ ย่อมเป็นเพื่อนับัน้วย”
หลัารู้ัันไม่นาน ัน็พบว่าเธอไม่ไ้โห ทั้เธอ และเาเป็นผู้เสพศิลปะเหมือนับัน…. เราเสพหนัสือ ภาพยนร์ นรี และศิลปะอื่น ๆ โยมีรสนิยมล้ายลึัน และัน... ็ไ้ลายเป็นเศษเสี้ยวหนึ่อำว่า ”เรา” สำหรับเธอนนั้น ในไม่้า
ความคิดเห็น