ที่ว่างสำหรับรัก

ที่ว่างสำหรับรัก ( กันตพล - ลูกตาล )

เมื่อสี่ปีก่อน เขาหายจากเธอไปแบบไร้ร่องรอย ไม่บอกไม่กล่าวอะไรทั้งนั้น แถมยังหาว่าเธอเป็นเด็กใจแตก 

ทั้งที่ตัวเขาเองนั่นแหละที่เป็นตัวการ! 

Spoiler…

บรรยากาศรอบกายเงียบสงัดเข้าขั้นวังเวง เธอขยับตัวเข้าไปชิดเขาให้มากขึ้นอย่างจงใจ และอยากใช้โอกาสนี้อธิบายในสิ่งที่ยังติดค้างในใจมานาน ให้ผู้ชายเย็นชาอย่างเขาได้เข้าใจเสียที 

“คุณกัน… วันนั้นที่คุณเห็นตาลจูบกับนนท์ นั่นตาลไม่ได้จูบกับมันนะคะ มันเป็นเหตุสุดวิสัย คุณกันก็เห็นว่านนท์มันไม่ได้ชอบผู้หญิง”

“จูบก็คือจูบ” เขายังพูดน้อย ไม่ได้สนใจจะหันมามองเธอ ทั้งที่นั่งอยู่ใกล้กันจนแทบชิด อ่อยเขามาตั้งนาน ใจคอกันตพลไม่คิดจะหวั่นไหวให้เธอบ้างหรือ 

“ถ้าจูบต้องแบบนี้ค่ะ” 

จบคำ เธอก็โน้มลำคอแกร่งลงมาต่ำ ทาบริมฝีปากไปบนมุมปากหยักนุ่ม จงใจนิ่งค้างเอาไว้ หัวใจเธอเต้นแรงเพราะความกล้าบ้าบิ่นของตัวเอง คนถูกจูบแบบไม่ทันตั้งตัวเบิกตามองเธอด้วยความตกตะลึง  

 เมื่อถอนจูบออก ธนัชชาจึงยิ้มกริ่มอย่างซุกซนให้เขา กลบเกลื่อนอาการประหม่า  “แบบนี้สิคะถึงเรียกว่าจูบ” 

“เหรอ…แต่แบบนี้ก็ไม่ได้เรียกว่าจูบหรอกนะ” เขาเปลี่ยนจากอาการตกใจเป็นหรี่ตาลงต่ำ ผุดรอยยิ้มที่เธอมั่นใจว่าไม่เคยได้เห็นมาก่อน

 กันตพลประคองแก้มนวล เอียงหน้าเข้ามาชิดใกล้ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดปลายจมูกโด่ง จากนั้นก็แนบริมฝีปากนุ่มอ่อนหวานลงบนเรียวปากของคนใจกล้า สัมผัสนุ่มเนียนเหมือนเขากำลังละเลียดชิมไอศกรีมรสหวาน จนเธอรู้สึกไหววูบในช่องท้อง เป็นความรู้สึกที่ไม่รู้จัก กันตพลจูบเธอนานเหมือนถูกเขาช่วงชิงลมหายใจไปจนเกือบหมด กระทั่งเขาผละออก ดวงตาคมพราวระริกขณะที่นัยต์ตาเธอกับเขาสบกัน คนใจกล้าได้แต่นิ่งค้างขณะที่ปลายนิ้วโป้งหนาลูบผ่านกลีบปากอิ่มชื้นแผ่วเบา กระซิบเสียงทุ้มพร่า

“ต้องแบบนี้ ถึงเรียกว่าจูบ สาวน้อย…” 

………………………………………………………………………  

ฝากเอ็นดูหนูลูกตาลด้วยน๊าาา

เรื่องนี้จะเริ่มอัพให้อ่านสิ้นเดือนกันยานะคะสัญญา (เกี่ยวก้อยๆ) แต่ตอนนี้ขอปั่นรัวๆ ไปก่อน ตั้งใจจะเขียนให้เสร็จภายในเดือนนี้   

กดติดตามไว้ก่อนได้คร่า

เดลิดา