ตอนที่ 20 : STORY 19 : Eye contact 2/2 [KageHina]
#KageHina
STORY 19
______________
"วันนี้ไม่เข้าป่าเหรอฮินาตะ"อุไคถาม
"ข้ารอรับเด็ก 3 คนนั้นอยู่ครับเห็นบอกว่าจะมาวันนี้"ฮินาตะตอบ
"เด็ก 3 คนที่เจ้าบอกว่าจะมาเรียนกับเจ้าเดือนนึงนั้นน่ะเหรอ"
"ครับ"
"มาวันนี้งั้นเหรอ ข้าเองก็อยากเห็น"
"ใช่ครับ"ฮินาตะพูดแล้วเดินมานั่งที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ในร้านอาหารที่นักเดินทางต่างแวะเวียนมาใช่บริการของอุไค
"แล้วให้เขาพักกันที่ไหนละ"อุไคถาม
"พักกับข้านี้และ ข้าต่อชั้นลอยไว้ให้พวกนั้นแล้วหวังว่าพวกนั้นจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี้ได้ละนะ"ฮินาตะพูด ในระหว่างที่ฮินาตะกำลังคุยอยู่กับอุไคก็มีเสียงฝีเท้าของม้าแล้วเสียงล้อของรถม้าวิ่งมาหยุดหน้าร้าน "น่าจะมาถึงแล้ว"ฮินาตะพูดกับอุไค
แอ๊ดดด
ประตูร้านเปิดออกก่อนที่เงาชายร่างสูงและเด็กอีก 3 คนจะเดินเข้ามาทุกคนหันมองกันเป็นตาเดียว พอเดินเข้ามาฮินาตะก็เห็นว่าเป็นคาเงยามะที่พาเด็กทั้ง 3 คนมาส่ง
"ข้าพาพวกเขามาส่งตามที่เจ้าขอแล้วจะให้เอาสัมภาระของเด็ก 3 คนนี้ไปไว้ที่ไหน"คาเงยามะเอ่ยถาม
"เดี๋ยวตามข้ามา"ฮินาตะพูดก่อนจะโบกมือลาอุไคแล้วเดินนำทั้ง 3 คนอ้อมมาด้านหลังร้าน นั้นก็คือบ้านพักของฮินาตะ "ขนของทั้งหมดเข้ามาทางนี้ เดี๋ยวข้าจะพวกเจ้า 3 คนไปดูที่พัก พวกเจ้าต้องอยู่กับข้าอาจจะแคบหน่อย พวกเจ้าจะอยู่กันได้รึเปล่า"ฮินาตะถามพร้อมกับเดินขึ้นบันไดมาที่ห้อง พอเปิดออกห้องของฮินาตะก็ไม่ได้ดูแคบอะไรมากออกจะกว้างด้วยซ้ำแต่ของเยอะ
"พวกข้านอนตรงไหน"โกชิกิถาม
"ที่พักของพวกเจ้าอยู่ข้างบน ส่วนของใช้เอาวางไว้ตรงนี้ละกัน"ฮินาตะชี้ไปที่ชั้นลอยที่เขาต่อเติมออกมาใหม่
"ข้าขอขึ้นไปดูหน่อย"ยูกิพูดจบก็ปีนขึ้นไปดูข้างบน "ข้างบนก็กว้างอยู่นะเจ้า 2 คนขึ้นมาดูสิมีที่นอนให้พร้อมเลยมีหน้าต่างตรงนี้ด้วย ว้าว!! วิวสวยมาก ดีกว่าห้องพักของโรงเรียนตั้งเยอะ"ยูกิพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"จริงเหรอ ไหนข้าขอดูบ้าง"แล้วอีก 2 คนก็รีบปีนขึ้นไปข้างบนคุยกันด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ฮินาตะก็ปล่อยให้เด็กๆ สำรวจห้องไปคนตัวเล็กก็เดินไปช่วยคาเงยามะขนของ
"เดี๋ยวยกขึ้นไปไว้บนห้องเลย"
"อ้าว ! แล้วเด็กพวกนั้นไปไหนแล้ว"คาเงยามะถามเมื่อเห็นฮินาตะเดินลงมาคนเดียว
"กำลังดูห้องอยู่"ฮินาตะหยิบข้าวของได้ก็เดินขึ้นทันทีตามด้วยคาเงยามะทหารที่ขี่ม้าตามมาอีกคน และคนที่ขับรถม้ามา ฮินาตะเปิดเข้าห้องไปก็เห็นเด็กๆ ยืนมองขวดโพชั่นที่ฮินาตะวางไว้บนโต๊ะทำงาน
"อยู่กันได้มั้ย"คาเงยามะถาม
"ครับ สบายมาก ดีกว่าห้องพักโรงเรียนอีกครับ"ยูกิพูดทั้ง 3 คนยืนยิ้มหน้าบาน
"งั้นเหรอ ดีแล้วละ"คาเงยามะพูดแล้วหันไปคุยกับคนขับรถม้าแล้วก็ทหารที่ขี่ม้ามากับเขาอีกคนสักพัก 2 คนนั้นก็กลับส่วนคาเงยามะอยู่ต่อยังไม่กลับ
หลังจากที่ขนของขึ้นมาไว้บนห้องเสร็จฮินาตะก็พาเด็กทั้ง 3 คนมาเดินดูในหมู่บ้าน หมู่บ้านนี้เป็นแค่หมู่เล็กๆ ไม่ได้ใหญ่อะไรมากนักแต่เป็นหมู่บ้านที่เป็นทางผ่านของเมืองใหญ่เลยมีนักผจญภัย นักเดินทางมักจะแวะพัก
"เดี๋ยวข้าพาเดินดูรอบๆ นี้เสร็จแล้วจะเดินดูหรือหาซื้ออะไรก็แล้วแต่พวกเจ้าเลยละกัน"ฮินาตะพูด
"..."ทั้ง 3 คนพยักหน้าแล้วหันมองหน้ากันหัวเราะคิกคักดีใจจนผิดสังเกต
"ข้าถามอะไรเจ้าหน่อยได้มั้ย"ฮินาตะกระซิบเรียกคาเงยามะ
"ว่ามาสิ ข้าฟังอยู่"
"เด็กพวกนี้เคยออกฝึกสนามจริงบ้างรึเปล่า"ฮินาตะถาม คาเงยามะส่ายหัว "จริงดิ แล้วเวลาไปสู้ใครรักษาละ"ฮินาตะถามต่อ
"ถ้ามีคนเจ็บก็จะหามกับออกมารักษานอกสนามรบ"คาเงยามะตอบทำเอาฮินาตะนิ่วหน้าขมวดคิ้วแน่
"แล้วเด็กพวกนี้เคยออกมาฝึกเสมือนจริงบ้างมั้ย"พอฮินาตะถามคาเงยามะก็ส่ายหน้าอีกครั้ง "อะไรวะ ไม่ฝึกเสมือนจริงเห็นเลือด เห็นคนเจ็บ เห็นศพอย่างงี้ไม่ตายเหรอ"ฮินาตะพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
"ใจเย็นๆ ก่อนพวกเขายังเด็กอยู่เลยจะให้ไปฝึกอะไรแบบนั้นตอนนี้เขาจะรับสภาพไหวได้ยังไงกัน"คาเงยามะพูด
"นี้เจ้าอย่าดูถูกเด็กจะดีกว่า ตอนข้าอายุเท่าพวกนั้นข้าเดินป่าคนเดียวสบายไปแล้ว วิชาความรู้อะไรข้าก็ได้เรียนมาจนเกือบหมดแล้ว"ฮินาตะพูดด้วยท่าทางเซ็งๆ "ข้าว่าที่พวกอาจารย์ไม่สอนทุกอย่างให้พวกเขาเพราะกลัวว่าเด็กพวกนี้จะเก่งกว่าพวกเขามากกว่า"ฮินาตะเดา
คาเงยามะแอบขำให้กับท่าทีของคนตัวเล็ก "ข้าว่าเป็นเพราะเจ้าเก่งกว่าคนอื่นต่างหาก เด็กๆ ทุกคนล้วนเป็นแบบพวกเขาทั้งนั้น"คาเงยามะพูด
"ไม่รู้ละในเมื่อข้าเป็นอาจารย์ของพวกเขาแล้ว 1 เดือนต่อจากนี้ข้าจะสอนทุกอย่างที่ข้ารู้แบบไม่กั๊กเลย ลูกศิษย์ของข้าต้องไม่เก่งแต่ปาก ดีแต่พูด"ฮินาตะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แล้วฮินาตะก็พาเด็ก 3 คนรวมถึงคาเงยามะเดินดูรอบๆ หมู่บ้าน ร้านค้าต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นร้านขายวัตถุดิบ ร้านขายยาซื้อยา ร้านผ้า เสื้อผ้ารองเท้า ร้านประเมิน กิลด์ ร้านอาวุธ โรงตี ร้านซ้อมต่างๆ พาไปแนะนำให้ทุกคนในหมู่บ้านรู้จักไว้ พอดูครบก็พาเด็กทั้ง 3 คนไปซื้อของจำเป็นที่ต้องใช้เวลาไปหาสมุนไพรหรือออกล่าอาหาร หาวัตถุดิบ ได้ของแล้วก็ปล่อยให้เด็กๆ ไปเดินเล่นในหมู่บ้านส่วนฮินาตะก็พาคาเงยามะมาเดินดูร้านค้าบ้านเรือนของกินของใช้เผื่อว่าร่างสูงอยากจะได้อะไรบ้าง ปิดท้ายด้วยการเดินตลาดซื้อของทำอาหารเย็น
"วันนี้จะทำอะไรงั้นเหรอฮินาตะซื้อของเยอะเป็นพิเศษ"ป้าแม่ค้าเอ่ยถาม
"ทำอาหารให้เด็กๆ กินครับ"ฮินาตะตอบ
"เด็ก? เด็ก 3 คนที่พามาเดินด้วยเมื่อกี้นี้น่ะเหรอ"ป้าถามต่อ
"ครับ พวกเขาจะมาอยู่ที่นี้ 1 เดือนป้า ฝากเอ็นดูเด็กๆ ด้วยนะครับ"ฮินาตะพูด
"ไม่ต้องฝากป้าก็เอ็นดูอยู่แล้วละมาอยู่ที่นี้พวกเขาก็เหมือนลูกหลานคนในหมู่บ้านนั้นแหละ"ป้าพูดไปยิ้มไปด้วยท่าทางมีความสุข
"ผมขอตัวก่อนนะครับป้า"
ซื้อของเสร็จฮินาตะกับคาเงยามะก็กลับมาที่ห้อง ตกเย็นฮินาตะก็เตรียมอาหารเย็นรอเด็กทั้ง 3 คน โดยมีคาเงยามะคอยเป็นลูกมือ
"ข้ากลับมาแล้ว"เสร็งเจื้อยแจ้วดังมาจากหน้าประตูก่อนที่เด็ก 3 คนจะเดินเข้ามาในห้อง
"ท่านฮินาตะทำอะไรเหรอ หอมน่ากินจัง"ยูกิวางของไว้บนโต๊ะแล้วเดินมาที่ครัว
"ไปอาบน้ำล้างตัวไปเจ้าทั้ง 3 คนเลย โรงอาบน้ำอยู่ข้างล่าง ผ้าเช็ดตัวแล้วก็พวกของใช้สำหรับอาบน้ำข้าเตรียมไว้ให้บนโต๊ะข้างประตู จะได้มากินข้าวพร้อมกับ
เด็กทั้ง 3 ไม่รอช้าวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวและของใช้วิ่งลงไปข้างล่างอย่างไม่ต้องพูดซ้ำ
"เด็กๆ พวกนี้ว่าไงดีจังเลย"ฮินาตะพูด
หลังจากที่เด็กทั้ง 3 คนอาบน้ำเสร็จก็รีบขึ้นมาก็พอดีกับอาหารที่เสร็จทั้ง 5 คนพร้อมกินข้าว ตั้งโต๊ะเสร็จทุกคนก็ลงมือกินด้วยความหิวเด็ก 3 คนก็กินกันไปคนละ 2 จานกินเสร็จก็อาศาล้างจากในฮินาตะก็ไปเตรียมที่นอนให้คาเงยามะ ในคืนนั้นก็ไม่มีอะไรมากกินเสร็จคุยกันนิดหน่อยเกี่ยวกับวันพรุ่งนี้แล้วก็แยกย้ายกันนอน ฮินาตะนอนเป็นคนสุดท้ายจัดการดับเทียนทุกดวงแล้วก็ไปนอน
เช้าวันต่อมา
ทุกคนตื่นขึ้นมาก่อนฟ้าสางเพื่อเตรียมตัวเข้าป่า อาหารการกินฮินาตะเป็นคนเตรียมทั้งหมดส่วนเด็ก 3 คนก็เตรียมส่วนของตัวเองไม่ว่าจะเป็นมีด หรือกระเป๋าสมุดจดต่างๆ
"อาจารย์พวกข้าพร้อมแล้ว"โกชิกิพูด
"ดีมาก เจ้าจะไปด้วยรึเปล่า"ฮินาตะหันไปถามคาเงยามะที่นั่งมองอยู่เก้าอี้
"ไป"คาเงยามะพูดเบาๆ
หลังจากนั้นทั้ง 5 คนก็เดินทางมายังป่าโดยอาศัยนักเดินทางที่จะขับรถม้าผ่านมาทางนี้พอดีก็ขอเขาติดมาลงที่ป่า พอถึงป่าฮินาตะก็เริ่มสอนเด็กทั้ง 3 คนเกี่ยวกับการปฏิบัติตัวในป่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ อันไหนสมุนไพร พืชตัวไหนมีพิษ สอนไปเดินไปก็ให้เด็กๆ 3 คนเดินเก็บสมุนไพรไปด้วย เจอมอนเตอร์ระดับต่ำก็สอนวิธีสู้บ้างเล็กๆ น้อยๆ เพื่อให้เด็กพวกนั้นสามารถเอาตัวเองรอดได้
"ข้าว่าสมุนไพรที่นี้ดีกว่าในโรงเพาะที่โรงเรียนอีกนะ"ยูกิชูสมุนไพรในมือให้ชิกายะดู
"ข้าก็ว่างั้น กลิ่นหอมกว่า ต้นใหญ่กว่า คุณภาพดีกว่ามากถ้าเอาไปขายร้านยาในเมืองข้าว่าได้เงินดีแน่เลย"โกชิกิพูด
"เจ้าฉลาดดีนี้"ฮินาตะพูดก่อนจะหันไปขุดอะไรสักอย่าง
"ทำอะไร"คาเงยามะถาม
"กำลังขุดหัวโสม"ฮินาตะพูดไปขุดไปก่อนจะดึงหัวโสมขึ้นมา
"นั้นก็สมุนไพรเหรอ"คาเงยามะถาม
"อื้อ แต่คนไม่ค่อยรู้วิธีกิน แต่แถวนี้เขาเอาไปใา่ในอาหารกินกันนะ"ฮินาตะพูดให้คาเงยามะฟัง
"จริงดิ แล้วอร่อยมั้ย"คาเงยามะถามต่อ
"เท่าที่เคยกินมาก็อร่อยดีนะ อยากลองกินดูปะ เดี๋ยวข้าทำให้กิน"ฮินาตะถาม
"ก็ดีนะอาหารพื้นถิ่นแถวนี้ข้าก็ไม่เคลยลอง"คาเงยามะพูดยิ้มๆ
หลังจากเก็บสมุนไพรเสร็จคาเงยามากและฮินาตะก็พาเด็ก 3 คนเดินตัดผ่านทุ่งดอกไว้กลับมาที่หมู่บ้านเพื่อให้เด็กทั้ง 3 คนจำเส้นทางที่ใช้ได้ฮินาตะเลยทำเครื่องหมายไว้บางจุด พอเข้ามาในหมู่บ้านฮินาตะก็พาทั้ง 3 คนไปที่ร้านยา ส่วนคาเงยามะก็ให้กลับไปรอที่บ้านก่อน
"เอายามาตากไว้ตรงนี้ เดี๋ยวข้าจะสอนพวกเจ้าทำโพชั่น ของที่ข้าพาไปซื้อเมื่อวานได้เอามารึเปล่า"ฮินาตะถามจบทั้ง 3 คนก็พยักหน้าก่อนจะเอาของออกมาวางบนโต๊ะ "ดีมาก จากนี้ไปก็จงจำสัดส่วยของส่วนผสมแล้วก็วิธีทำโพชั่นเอาไว้นะ เจ้าอาจจะต้องได้ใช้ในการสอบ ยาจะดีหรือไม่ดีก็ขึ้นอยู่กับ 2 อย่างนี้แหละ ใช่ว่าทำเร็วทุกอย่างมันจะดี"ฮินาตะสอนทั้ง 3 คน จากนั้นฮินาจะก็ทำไปด้วยอธิบายวิธีทำไปด้วย ขั้นแรกเป็นโพชั่นธรรมดาก่อน ฮินาตะกลั่นโพชั่นออกมาให้ทั้ง 3 คนดูน้ำใสๆในขวดมันคือโพชั่นที่ฮินาตะเพิ่งทำเมื่อสักครู
"มันเหมือนจะง่ายเลย"ยูกิพูดในขณะที่ตามองโพชั่นในขวด
"ถ้าทำได้มันก็จะง่าย แต่ตอนนี้เจ้ายังทำไม่เป็นมันก็จะยากหน่อย ผิดถูกข้าจะสอนเองไม่ต้องห่วง"ฮินาตะว่าทั้ง 3 คนพยักหน้าเข้าใจ "ลองทำดู"ทั้ง 3 คนก็เริ่มทำอย่างที่ฮินาตะสอนเอาไว้อาจจะมีหลงลืมอะไรเล็กๆ น้อยๆ ฮินาตะก็จะคอยบอกอย่างใจเย็น
"ข้ากลั่นออกมาได้ไม่ค่อยดีเลย"ชิกายะว่า
"ครั้งแรกทำได้ดีขนาดนี้ก็ดีแล้วฝึกทำไปเลื่อยๆ เดี๋ยวเจ้าก็ทำได้เอง ไหนลองทำอีกรอบสิ"ฮินาตะพูดก่อนจะเดินวัตถุดิบที่ใช้ทำโพชั่นมาให้เด็กทั้ง 3 คนอีกคนละชุด พอเด็กๆทำเสร็จก็เห็นได้ชัดเลยว่าโพชั่นมีคุณภาพขึ้นกลั่นได้ดีขั้นระยะเวลาทำสั้นลง
"ทำได้แล้ว"ยูกิพูดออกมาด้วยอาการดีใจ
"เห็นมั้ยมันไม่ได้ยากอย่างที่เจ้าคิดหรอกเจ้าแค่จำขั้นตอนมันได้ทำอย่างถูกวิธีไม่ข้ามขั้นตอนเจ้าก็จะทำได้ดีขึ้น วันนี้ข้าสอนเจ้าแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวข้าต้องเปิดร้านแล้ว"ฮินาตะพูด
"ข้าขออยู่ช่วยได้มั้ย"ยูกิถาม
"เอ๊ะ!"ฮินาตะแอบแปลกใจที่ยูกิพูด
"ข้าด้วย"โกชิกิและชิกายะเองก็เช่นกันฮินาตะเลิกคิ้วสูง
"อะ ก็ได้แต่เจ้า 3 คนต้องไปช่วยยาจิซังข้างนอกนะ"ฮินาตะพูด
"ได้"แล้วทั้ง 3 คนก็เดินออกไปหายาจิ
หลังจากนั้นฮินาตะก็เปิดร้านตามปกติ ก็มีลูกค้าเข้ามา มีคนป่วยเข้ามาใช้บริการตามปกติฮินาตะก็ตรวจดูการการคนไหนรักษาได้ก็รักษาคนไหนมาซื้อยาก็ขายยาให้ส่วนโพชั่นจะต้องไปซื้ออีกร้านถ้าเป็นชาวบ้านธรรมดาก็จะมีใบสั่งยาไปให้แต่ถ้าเป็นนักผจญภัย นักเดินทางก็ต้องซื้อเอาเอง
เด็กทั้ง 3 คนช่วยงานยาจิอย่างแข็งขันดูจะสนุกกับการทำงานมาก ลูกค้าสูงอายุก็ให้ความเอ็นดูพวกเขา ตกเย็นมาก็ช่วยฮินาตะเก็บร้าน อาจจะเป็นเพราะนี้เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ลงมือทำอะไรแบบนี้จึงตั้งใจทำกันมากๆ เก็บร้านเสร็จยาจิก็กลับส่วนฮินาตะและเด็กทั้ง 3 คนก็กลับมาที่บ้าน เนื่องจากวันพรุ่งเป็นวันหยุดอีก 1 วันของร้านยาจิเลยขอลาฮินาตะต่ออีก 2 วันเพราะจะเดินทางไปต่างหมู่บ้าน ฮินาตะก็อนุญาต
"กลับมาแล้วเหรอ"พอเปิดประตูเข้าไปเสียงคาเงยามะเอ่ยถามพร้อมกับกลิ่นหอมของสตูที่เคี้ยวจนได้ที่แล้วลอมมะเตะจมูก เด็กๆ พากันท้องร้องเป็นแถว
"ไปอาบน้ำก่อนไป จะได้มากินข้าวกัน"คาเงยามะพูด
"เจ้าทำอาหารเป็นด้วยเหรอ"ฮินาตะวางกระเป๋าแล้วเดินไปดูคาเงยามะในครัว
"ก็พอได้อะไรที่มันง่ายๆ ขอพอจะทำกินบ้าง"คาเงยามะตอบ
"มาเดี๋ยวข้าช่วย เหลืออะไรบ้าง"ฮินาตะถาม
"เจ้าไปเตรียมจานที่โต๊ะเลยก็ได้นะ ข้าวที่ข้าหุงไว้ก็ใกล้สุกแล้ว"คาเงยามะพูดในขณะที่ร่างสูงมองไปที่หม้อที่กำลังเดือดอยู่
"ได้"
จัดโต๊ะเสร็จเด็ก 3 คนก็ว่างมานั่งที่ใครที่มันสตูและข้าวร้อนๆ พร้อมเสริฟและก็ได้เวลากินด้วยความเมื่อและเหนื่อยมาทั้งวันพอข้าวเข้าปากเด็กๆ ก็กินกันไม่หยุด พอกินเสร็จก็พากันเข้านอนไม่ทันไรเสียงของทั้ง 3 คนก็เงียบไปก็รู้ได้เลยว่าหลับแล้ว เก็บจานล้างเสร็จอาบน้ำเสร็จฮินาตะก็มานั่งทำอะไรบางอย่างที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
"คาเงยามะเจ้าจะกลับไปที่วังวันไหน"ฮินาตะถามคนที่นอนอยู่โซฟาตัวยาว
"น่าจะพรุ่งนี้แหละ ข้าต้องกลับไปรายงานองค์ราชาถึงความเป็นอยู่ของทั้ง 3 คนแล้วก็ความคืบหน้าต่างๆ"คาเงยามะตอบ
"งั้นเหรอ"
"ทำไม เจ้าไม่อยากให้ข้าไปรึไง"คาเงยามะชะโงกหน้ามามองคนตัวเล็ก
"ใช่ที่ไหนเล่า ข้าแค่ถามดูเฉยๆ"ฮินาตะพูด
"จริงเหรอ แย่จังไอข้าก็นึกดีใจคิดว่าเจ้าไม่อยากให้ข้ากลับไป"คาเงยามะพูดเชิงตัดพ้อ
"เจ้านี้ยังไง เจ้าเป็นหัวหน้ากองอัศวินนะ ทิ้งงานมาไม่ยอมไปฝึกเดี๋ยวก็โดนว่าเอาได้หรอก"ฮินาตะพูด
"ไม่มีใครกล้าว่าข้าหรอกน่าเพราะนี้คือคำสั่งของฝ่าบาท"คาเงยามะดูจะไม่กลัวอะไรเลย
"เสร็จและ"ฮินาตะลุกยืนขึ้นเหยียดตัว "เจ้าก็นอนได้แล้วข้าจะดับเทียน"ฮินาตะพูดจบก็เดินไปที่เตียงนอนของตัวเองแล้วดับเทียนแล้วก็นอนกัน แสงจันทร์ข้างนอกสว่างจนทำให้คนที่อยู่ในห้องยังคงมองเห็นกันรำไร อากาศตอนกลางคืนก็ค่อนข้าเย็นคาเงยามะก็ลุกจากโซฟาไปหาฮินาตะที่เตียง
"ข้านอนด้วย"ร่างสูงค่อยๆ ซุกตัวลงใต้ผ้าห่ม
"นี้เจ้า..."ฮินาตะทำเสียงดุ
"ข้าขอนอนด้วย นอนโซฟามันหนาว"พอได้ยินคาเงยามะพูดอย่างนั้นฮินาตะก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อก็นอนอยู่เฉยๆ เพราะเตียงมันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมากกลัวว่าจะกลิ้งตกเตียง
.......................
เสียงดังเจี๊ยวจ๊าวแต่เช้าทำเอาคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงตื่น พอลืมตาขึ้นมาก็เด็นทั้ง 3 คนกุลีกุจออยู่ในครัวฮินาตะดันตัวลุกจากเตียงแต่ว่าอะไรบางอย่างหนักๆ ฟาดทับตัวเขาไว้ ฮินาตะมองต่ำลงไปที่ตัวก็เห็นแขนข้างนึงฟาดตัวเขาอยู่ คนตัวเล็กพยายามยกแขนของอีกคนออกแต่ก็ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมให้ยกออกแต่กลับกันเขายิ่งกอดแน่นกว่าเดิมอีก
"คาเงยามะ"ฮินาตะเรียกชื่อคนนอนเหยียดยาวกอดเขาจนแทบจะหายใจไม่ออก
"อื้อ"
"ปล่อยข้า ข้าลุกไม่ขึ้น"ฮินาตะตีแขนคาเงยามะเบาๆ
"นอนต่ออีกหน่อยน่า"คาเงยามะพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียก่อนจะปรือตาขึ้นมามอง
"ปล่อยเร็ว วันนี้เจ้าจะกลับแล้วไม่ใช่เหรอก่อนกลับสอนวิชาดาบหรือการใช้อาวุธให้เด็กๆ หน่อยสิ เขาจะได้จำไปใช้บ้าง"ฮินาตะพูด คาเงยามะก็ปล่อยฮินาตะ คนตัวเล็กรีบลุกจากเตียงทันที
"อ้าว !! อาจารย์ตื่นแล้วเหรอครับ"เสียงยูกิดังมาจากในครัว
"อื้อ แล้วทำอะไรกัน"ฮินาตะทำเป็นเนียนถาม
"กำลังทำอาหารเช้าครับ"ยูกิตอบ
"งั้นเหรอดีเลย กินข้าวเสร็จเดี๋ยวจะให้คาเงยามะสอนพวกเจ้าใช้อาวุธ"ฮินาตะพูดเป็นจังหวะเดียวกันกันคนตัวสูงยันตัวขึ้นนั่ง
"จริงเหรอครับ"ทั้ง 3 คนมองคาเงยามะเป็นตาเดียว
"ขอข้าล้างหน้าล้างตาก่อนแล้วกัน"คาเงยามะไม่ปฏิเสธแล้วลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาแล้วเดินมาที่โต๊ะกินข้าว
หลังจากกินข้าวเสร็จคาเงยามะและเด็ก 3 คนก็ลงไปฝึกใช้อาวุธกันในสวนหลังบ้าน ในขณะที่ฮินาตะกำลังเก็บจานทั้งหมดมาล้างระหว่างที่กำลังล้างจานก็ชะโงกออกไปมองข้างนอกก็เห็นว่าคาเงยามะกำลังสอนพื้นฐานในการสู้กับมอนเตอร์ให้กับทั้ง 3 คนอยู่ ล้างจานเสร็จก็มาเก็บห้องให้เรียบร้อยของที่กระจัดกระจายก็เก็ให้เป็นระเบียบก่อนจะเดินไปหยิบกล่องอะไรบางอย่างแล้วเดินลงไปข้างล่างเพื่อไปดูคาเงยามะสอนทั้ง 3 คน
"ข้าเหนื่อยแล้วขอพักก่อน"ชิกายะว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนบนพื้นหญ้า
"วันนี้พอแค่นี้ละกัน อย่ายืมฝึกกันละเดี๋ยวข้าจะกลับก่อนอีก 7 วันข้าจะกลับมา"คาเงยามะพูดจบก็เก็บของแล้วเดินมาหาฮินาตะ
"ไม่ต้องห่วงข้าดูแลพวกเขาเอง"ฮินาตะชิงพูดก่อน
"งั้นข้ากลับก่อนนะ"แล้วคาเงยามะก็เดินขึ้นไปบนห้อง ฮินาตะนั่งดูเด็กๆ นั่งคุยกัน
"หายเหนื่อยกันยัง"ฮินาตะถามขึ้น
"อื้อ"ทั้ง 3 คนพยักหน้า
"ไปเตรียมตัวไปเดี๋ยวข้าจะพาขึ้นเขาไปเก็บสมุนไพรหายาก"ฮินาตะพูด
"เย้"ทั้ง 3 คนดีดตัวขึ้นยืนแล้ววิ่งขึ้นห้องแล้วลงมาพร้อมอุปกรณ์ครบมือ กระเป๋าเก็บสมุนไพรเอย มีดสั้นเอยครบพร้อมเดินทางมา จากนั้นฮินาตะก็พาเด็กทั้ง 3 คนเดินไปทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านตรงไปยังเขาสูง ทั้ง 3 คนดูจะชอบการใช้ชีวิตแบบนี้มากฮินาตะให้เด็ก 3 คนใช้ชีวิตแบบนี้ทุกวันเช้ามาฝึก ฝึกเสร็จก็เข้าป่าเก็บสมุนไพร ช่วงสายเปิดร้าน เย็นฝึกอาบน้ำกินข้าวแล้วก็นอนจนเวลาผ่านไปได้ 1 อาทิตย์ ทั้ง 3 คน เริ่มชินกับการใช้ชีวิตในหมู่บ้าน ทั้ง 3 คนมักไปไหนด้วยกันจึงสนิทกันมาก เย็นวันนั้นคาเงยามะก็กลับมาที่หมู่บ้านตามที่เขาได้บอกไว้
"ท่านคาเงยามะ"ทั้ง 3 คนวิ่งปรีเข้าไปหาชายร่างสูงพอคาเงยามะเห็นทั้ง 3 คนเขาก็รู้สึกแปลกใจ
"พวกเจ้าโตขึ้นมากเลยนะเนี้ย"คาเงยามะพูดเพราะรูปลักษณ์ของทั้ง 3 คนดูเปลี่ยนไปเล็กน้อยจากเด็กผู้ชายที่น่ารักบอบบางแต่ตอนนี้ดูแข็งแรงมากขึ้น
"พวกข้าเองก็คิดแบบนั้น ตอนนี้ข้าขึ้นเขาได้สบายมา"ยูกิพูดด้วยสีหน้าภูมิใจ
"ใช่พวกเรารู้แหล่งสมุนไพรดีๆ มาจากอาจารย์เพียบเลย ข้าบอกได้เลยว่าไม่มีสมุนไพรที่ไหนดีเท่าที่หมู่บ้านนี้แน่นอน"ชิกายะพูดต่อ
"ใช่ พวกข้าได้ช่วยอาจารย์รักษาแล้วนะท่านคาเงยามะ"โกชิกิพูดเชิงอวด
"งั้นเหรอ 7 วันที่ข้าไม่อยู่นี้พวกเจ้าพัฒนาก็เร็วจนข้าตกใจจริงๆ"คาเงยามะพูดยิ้มๆ "แล้วอาจารย์พวกเจ้าไปไหนละ"คาเงยามะถาม
"อาจารย์อยู่ที่บ้านครับ อาจารย์กำลังทำโพชั่นเพื่อจะเอาไปส่งที่ร้าน พวกข้าเองก็เลยมาซื้อของทำอาหารเย็นแทน"ยูกิตอบ
"งั้นเหรอแล้วซื้อเสร็จรึยัง"
"เสร็จแล้ว พวกข้ากำลังกลับบ้านกัน"โกชิกิตอบ
"งั้นไปด้วยกันก็ได้ข้าเองก็กำลังไปหาฮินาตะเหมือนกัน"ว่าแล้วทั้ง 4 คนก็เดินกลับมาที่บ้าน
"อ้าว !! เจ้านั้นเองมาหาฮินาตะเหรอเขาอยู่บนห้องแหละ"อุไคพูดในขณะที่เขากำลังดูแลต้นไม่อยู่หน้าบ้าน
"ครับ นี้ครับผมเอามาฝาก"คาเงยามะยื่นถุงกระดาษที่เต็มไปด้วยของกินให้กับอุไค
"ขอบใจเจ้ามา เจ้านี้เป็นคนมีน้ำใจจริงๆ"พูดจบอุไคก็ตบไหล่คนตัวสูงเบาๆ แล้วเอาของไปเก็บในบ้าน ส่วนคาเงยามะเอาม้าไปผูกแล้วเดินมาหาเด็กๆ
"ปะขึ้นห้องกัน"ว่าแล้วทั้ง 4 คนก็เดินขึ้นห้องมาก็เห็นฮินาตะกำลังตั้งสมาธิอยู่กับการทำโพชั่นข้างตัวเขาก็มีลังโพชั่นที่ทำเสร็จแล้วอยู่ประมาณ 4-5 ลัง
"เจ้า 2 คนไปช่วยอาจารย์ทำโพชั่นต่อเถอะ อาหารข้าจัดการเอง"ยูกิพูด
"เอาตามนั้นแล้วกัน"พูดจบโกชิกิและชิกายะก็ไปช่วยฮินาตะทำโพชั่น
"เดี๋ยวข้าช่วย"คาเงยามะถอดเสื้อนอกแล้วก็อาวุธของเขาวางไว้ที่โซฟาแล้วเดินเข้าไปช่วยยูกิในครัวเวลาผ่านไปสักพักอาหารก็ทำเสร็จ ฮินาตะ ชิกายะและโกชิกิก็ยุกมานั่งที่โต๊ะกินข้าว
"เจ้ามานานแล้วเหรอ"ฮินาตะเอ่ยถามชายร่างสูง
"ข้าเพิ่งมาตอนเย็น เอากินได้แล้วจะได้นอนกันวันนี้เจ้าน่าจะเหนื่อยไม่น้อยเลย"คาเงยามะพูด
"ก็นิดหน่อย ช่วงนี้โพชั่นมันขาดตลาด นักผจญภัยแวะเวียนมาที่หมู่บ้านของข้าเยอะ ข้าก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงมีคนเหล่านี้มาเยอะจัง ข้ารู้สึกสังหรใจไม่ค่อยดีเลย เจ้าช่วยตรวจสอบให้หน่อยได้รึเปล่าข้าเกรงว่าที่หมู่บ้านไหนสักหมู่บ้านหนึ่งจะมีการส่องสุมกำลังเพื่อจะไปทำอะไรสักอย่าง"ฮินาตะพูดกับคาเงยามะ
"ได้สิ เดี๋ยวข้าตรวจสอบให้"คาเงยามะรับปาก "เราละกินกันได้แล้ว วันนี้ข้าได้ไก่ป่าระหว่างทางมานี้เลยเอามาตุ๋นใส่สมุนไพร น่าจะบำรุงพวกเจ้าได้ดี"คาเงยามะกล่าวจากนั้นโต๊ะอาหารก็เต็มไปด้วยมือสวนกันไปสวนกันมาคาเงยามะก็ได้ตักซุปกับเนื้อไก่ใส่ถ้วยให้ฮินาตะแยกออกมาเพื่อนจะไม่ต้องไปแย่งพวกเด็กๆ
"ขอบใจเจ้ามาก"ฮินาตะพูด
"ข้าว่าช่วงนี้พักกันเยอะๆหน่อยก็ดีนะ ข้าไม่อยู่ 7 วันเจ้าดูโทรมลงไปเยอะเลย"คาเงยามะพูดด้วยความเป็นห่วง พอกินข้าวเสร็จฮินาตะก็จะไปทำงานต่อแต่คาเงยามะบอกให้คนตัวเล็กไปอาบน้ำแล้วก็ให้นอนทันทีเลยด้วยความเหนื่อยฮินาตะก็ไม่อยากเถียงอะไรด้วยก็ได้แต่ทำตามและเป็นไปอย่างที่คาเงยามะคิดพอหัวถึงหมอนฮินาตะก็หลับไปทันทีเลย
หลังจากที่ทุกคนหลับไปแล้วคาเงยามะก็ออกมายืนดูข้างนอกท่ามกลางความมืดมีจุดหนึ่งที่กำลังสว่างดูเป็นกองไฟใหญ่อยู่ไกลๆ พอเห็นดังนั้นคาเงยามะก็เรียกนกฮูกส่งจดหมายออกมาทำการส่งจดหมายไปหาใครบางคน
"ข้าหวังว่า มันจะไม่เป็นไปอย่างที่เจ้าคิดนะฮินาตะ"คาเงยามะพูดพึมพำอยู่คนเดียวแล้วมองเข้าไปที่เตียงที่มีคนตัวเล็กนอนอยู่
...............................
"เอาไงดี จะปลุกดีมั้ย"ยูกิเดินมายืนมองฮินาตะที่ปลายเตียง
"ไม่ต้องหรอกให้อาจารย์นอนอีกสักหน่อยเถอะ อีกแปบเดียวคนที่จะมารับโพชั่นก็จะมาแล้ว"ชิกายะพูด
"ใช่ เราไปฝึกที่สวนดีกว่าอาหารเช้าเอาวางไว้อย่างนั้นก็ได้มั่ง ถ้ายังไม่ตื่นเดี๋ยวค่อยมาปลุกก็ได้"โกชิกิพูด
"ปะ"แล้วทั้ง 3 คนก็วิ่งลงมาข้างล่าง
"วันนี้ก็ฝึกเหรอ"อุไคตะโกนถามเด็กๆ
"ครับ"
"ขยันกันจริงๆ เลยเด็ก 3 คนนี้"อุไคพูดยิ้มๆ
"สวัสดีตอนเช้าครับอุไคซัง"คาเงยามะที่กำลังฝึกดาบอยู่ในสวนเอ่ยทักทางเจ้าของบ้านเช่า
"อ้าว !! คาเงยามะ มาตั้งแต่เมื่อไรไม่เห็นรู้เลยเมื่อวานก็ไม่เห็น"อุไคถามด้วยความสงสัย
"เมื่อวานนนี้ละครับ ข้ามาถึงก็เกือนจะมึดแล้ว"คาเงยามะตอบ
"อ๋อ งั้นก็ตามสบายเลยนะ"อุไคพูดจบก็กลับเข้าไปในบ้าน
"ท่านคาเงยามะ สอนข้าใช้เวทหน่อย"โกชิกิเดินปรี่เข้าไปหาคนตัวสูง
"เอ๊ะ !! อาจารย์เจ้ายังไม่ได้สอนเหรอ"คาเงยามะถาม
"สอนแต่ใช่เวทผ่านอาวุท การถ่ายเวท แต่ยังไม่ได้สอนการแปลงสภาพของเวท บอกแต่ว่าเดี๋ยวจะสอนแต่ช่วงนี้ยุ่งก็เลยยังไม่ได้สอน"ชิกายะอธิบาย
"อ๋อ งั้นมา"แล้วคาเงยามะก็สอนการใช้เวท การแปลงเวท การปล่อยเวทโดยไม่มีสื่อกลาง ในขณะที่กำลังสอนกันอยู่ฮินาตะก็ตื่นขึ้นมาคนตัวเล็กเดินออกมาดูริมระเบียงก็เห็นว่ากำลังฝึกกันอยู่ก็กลับเข้าห้องไปก่อนจะลงมาข้างล่างในสภาพที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว พ่อค้าที่จะมีรับโพชั่นก็มาพอดี ฮินาตะส่งโพชั่นเสร็จก็เดินมาที่สวน
"วันนี้พวกเจ้าไม่ต้องไปกับข้าหรอก ฝึกอยู่นี้แหละกลับมาข้ามีอะไรจะให้"ฮินาตะพูดจบก็เดินทางไปเก็บสมุนไพรทิ้งให้ 4 คนฝึกกันไป
หลังจากกลับมาจากไปหาสมุนไพร ฮินาตะก็เอาของมาให้ทั้ง 3 คน เป็นเข็มทิศที่ฮฺนาตะทำขึ้นเองเป็นเข็มทิศที่มีหินเวทติดอยู่ที่ฝาปิด
"เก็บไว้ดีๆ นะ ข้าให้พวกเจ้าคนละอัน"ฮินาตะพูด
"อาจารย์ข้าของคุณท่านมาก"ทั้ง 3 คนดีใจมาก
จากนั้นทุกอย่างวนลูปแบบนี้ทุกวัน ทุกอาทิตย์จนครบ 1 เดือน ตามกำหนดเวลาที่ฮินาตะได้ตกลงกับองค์ราชาเอาไว้ ครบ 1 เดือนเด็กทั้ง 3 คนก็ต้องเดินทางไปสอบ
.........................
"ข้าสอนทุกอย่างไปหมดแล้วอยู่ที่พวกเจ้าแล้วละว่าจะเอาสิ่งที่ข้าสอนใช้ได้ดีแค่ไหน"ฮินาตะพูดในขณะที่รถม้าวิ่งมาเทียบคนขับรถม้าเดินมายกกระเป๋าขึ้นไปบนรถ
"ข้าจะใช้ทุกอย่างที่อาจารย์สอนให้ดีที่สุดครับ"ยูกิพูดด้วยสีหน้าหนักแน่น
"ถ้าพวกข้ากลับไปแล้วจะได้กลับมาที่นี้อีกมั้ย"ชิกายะพูดพรางทำหน้าหงอยพอได้ยินชิกายะพูดทุกคนก็ซึมตาม
"ข้าไม่ได้ห้ามให้พวกเจ้ามาหาข้าสักหน่อยอยากมาเมื่อไรก็มาสิ คิดซะว่าที่นี้เป็นบ้านของเจ้าอีกหลังนึงก็ได้ข้าไม่ว่าหรอก"ฮินาตะพูดทุกคนเงยหน้ามองก่อนโถมเข้ามากอดผู้เป็นอาจารย์ "ขึ้นรถม้าได้แล้ว เดี๋ยวจะไม่ถึงวังหลวงก่อนค่ำนะ"ฮินาตะพูดจากนั้นทั้ง 3 คนก็ค่อยๆ เดินขึ้นรถม้า ฮิาตะโบกมือลาทั้ง 3 คนแล้วหันไปมองคาเงยามะ
"เจ้าก็ดูแลตัวเองด้วยนะ"คาเงยามะพูดก่อนจะยกตัวขึ้นไปนั่งบนม้า
"ข้าฝากเจ้าดูแลพวกเขาด้วย"ฮินาตะพูด
"ข้ารู้แล้วน่า แล้วข้าจะรีบกลับมาหาเจ้านะ"คาเงยามะส่งยิ้มให้คนตัวเล็ก
"อาจารย์ข้าไปแล้วนะ"เสียงเด็ก 3 คนตะโกนออกมาจากรถม้าก่อนจะโผล่หน้าออกมา
"แล้วข้าจะเขียนจดหมายไปหา"ฮินาตะพูดจบรถม้าก็ออกว่า
"ข้าไปก่อนนะ"แล้วคาเงยามะก็ควบม้าตามรถม้าไป
หลังจากที่เด็กทั้ง 3 คนกลับไปสอบที่วังก็มีจดหมายจากคาเงยามะส่งมาว่าเด็กทั้ง 3 คนสอบผ่านแล้วแถมยังได้คะแนนสอบดีกว่าใครทำเอาฮินาตะดีใจไปหลายวันเลยทีเดียวแต่มันก็ทำให้พวกเขาเจอกันน้อยลงเพราะงานในวังใช่ว่าจะมีน้อย แต่ก็ส่งจดหมายมาให้
3 เดือนต่อมา
ฮินาตะนั่งอ่านจดหมายอยู่ที่โซฟาอ่านไปยิ้มไปที่ลูกศิษย์ทั้ง 3 คนของเขาทำหน้าที่ได้ดีแถมยังได้รับคำชมมาจากองค์ราชาในเรื่องการรักษาการทำโพชั่นชั้นสูงได้อย่างมีประสิทธิภาพได้รับหน้าที่สำคัญๆ ในหลายๆ ครั้งจนเป็นที่พูดถึงกันจนมาถึงหมู่บ้านนี้ จดหมายจากลูกศิษย์ทั้ง 3 คนทำให้ผู้เป็นอาจารย์มีความสุขไม่น้อย
"เจ้าจะอ่านแต่จดหมายไปถึงเมื่อไร มานอนได้แล้ว หนาวจะตายนั่งอยู่ตรงนั้นได้ยังไง"เสียงทุ่มเอ่ยถามจากฝั่งเตียงนอนในขณะที่ฮินาตะนั่งอ่านจดหมายอยู่บนโซฟายาว
"ข้ารู้แล้วน่า"เรียวขาเล้กเหียบลงพื้นเย็นๆ ค่อยๆ เดินไปที่เตียง
"มานี้มา"ร่างสูงเปิดผ้าห่มให้คนตัวเล็กเข้ามาข้างใน ฮินาตะค่อยๆ แทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มที่คาเงยามะเปิดให้ก่อนจะโดนคว้าตัวไปกอด
"เจ้านี้จะแรงเยอะไปไหน ดึงข้าแรงแบบนี้ข้าก็เจ็บเป็นนะ"ฮินาตะพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อเล็กน้อย
"ข้าขอโทษได้มั้ยละ หายงอนข้านะ"คาเงยามะก็ยอมง้อแต่โดยดีเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายใจอ่อน
"เจ้านี้มัน..."ฮินาตะก็อยากจะว่าแต่ก็ว่าไม่ออกอีกนั้นแหละก็ได้แต่พลิกตัวหันหลังหนีร่างสูง เพราะรู้ว่าตัวเองสู้อะไรไม่ได้อยู่แล้ว
"หันมามองหน้าข้าหน่อยสิ ฮินาตะ"คาเงยามะพูด
"มีอะไรอีก"ฮินาตะเอี้ยวคอไปมอง ก่อนจะโดนคนตัวโตขโมยจูบ
จุ๊บ
"ฝันดี"คาเงยามะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วยิ้มหวานก่อนจะซุกหน้าลงซอกคอคนตัวเล็ก
"เจ้านี้ข้าเกลียดเจ้าที่สุดเลย"ฮินาตะหันหน้ากลับใบหน้าร้อนฉ่า แดงก่ำ
"แต่ข้ารักเจ้านะ"คาเงยามะพูดพรางคว้าฮินาตะมากอดแล้วก็หลับตาไม่นานก็หลับไป
"ข้าเองก็รักเจ้านะ...คาเงยามะ"ฮินาตะพูดเบาๆ ท่ามกลางความมืดและเงียบมากโดยไม่รู้เลยว่าคนที่เขาคิดว่าหลับไปแล้วจะยังไม่หลับอย่างที่คิด ชายร่างสูงแอบยิ้มในความมืด คนตัวเล็กหันกลับมากอดอีกฝ่ายอย่างตั้งใจแล้วก็เอาหน้าซุกไปที่อกกว้างในขณะที่หลับทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบสงดจนทั้ง 2 คนได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน
_________________
THE END
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เอาเวลาไหนไปคบกันเนี้ยพวกนาย