ตอนที่ 19 : STORY 18 : Eye contact 1/2 [KageHina]
#KageHina
STORY 18
_______________
แสงแดดยามเช้ารอดผ่านช่องหน้าต่างเข้ามาในห้องนอนของชายร่างเล็กที่กำลังนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงนุ่มๆ ดวงตากลมโตค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงบิดไปบิดมาแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ออกมาทำอาหารเช้า และเสบียงที่จะเอาติดตัวไปด้วย
"อุไคซังอรุณสวัสดิ์ครับ"คนตัวเล็กทักทางเจ้าของบ้านเช่าเข้ามีชื่อว่าอุไค อิทเคย์
"อรุณสวัสดิ์ฮินาตะ ออกไปเก็บสมุนไพรเหรอ"อุไคพูด
"ครับ"แล้วคนตัวเล็กก็เดินมุ่งหน้าไปทางป่าสีเขียวที่อยู่นอกหมู่บ้านไม่ไกลนัก แถวนั้นเป็นเขตที่มีพืชสมุนไพรเยอะที่สุดมีมอนเตอร์ระดับเป็นส่วนมาก แต่บางทีก็เจอมอนเตอร์ระดับกลางบ้างประปราย นานๆทีถึงจะมีมอนเตอร์ระดับสูงโผล่มา
"ระวังตัวด้วยนะช่วงนี้มีรายงานว่ามีคนเจอมอนเตอร์ระดับกลางบ่อย"อุไคเตือน
"ครับบบบ"ฮินาตะเดินออกมาจากหมู่บ้านตรงเข้าป่าทันที ทันทีที่เดินเข้ามาก็มีสมุนไพรหลากหลายชนิดให้เก็บเต็มไปหมดคนตัวเล็กก็เลือกเอาชนิดที่ต้องใช้เพราะถ้าเก็บทั้งหมดคนต้องใช้เวลาเยอะอยู่พอเก็บสมุนไพรระดับต่ำเสร็จคนตัวเล็กก็ปีนหน้าฝาขึ้นไปเก็บสมุนไพรระดับสูงและระดับกลางต่อบนพื้นที่ราบสูงมักจะเป็นที่ขึ้นของสมุนไพรระดับสูงและกลางอย่างคาโมมาย ลาเวนเดอร์จะขึ้นในที่ที่ไม่ค่อยมีใครเข้าถึง
ในขณะที่ฮินาตะกำลังตั้งอกตั้งใจเก็บสมุนไพรอยู่นั้นเขาก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากทางเหนือของป่าตามมาด้วยเสียงระเบิด
บูม
มีแสงสว่างวาบขึ้นมามันทำให้ฮินาตะรู้ว่ามีคนกำลังสู้กับมอนเตอร์ที่แข็งแกร่งมากอยู่มีควันดำพุ่งขึ้นฟ้าด้วยความอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นตรงนั้นฮินาตะไม่ลังเลที่จะกระโดดลงจากหน้าฝาลงไปที่ต้นไม้แถวๆ นั้นก่อนจะกระโดดไปตามกิ่งไม้เพื่อไปแอบดูว่าเกิดอะไรขึ้น
"อ๊ากกกก แขนข้าๆ"เสียงตะโกนของใครบางคนดังลั่นป่าฮินาตะยืนมองพวกเขาอยู่บนต้นไม้พวกเขากำลังสู้อยู่กับซาลามันเดอร์พิษ
"ถอยก่อนข้าจะต้านมันเอาไว้เอง"เสียงตะโกนบองคนข้างหลังของชายที่เป็นหัวหน้าดังขึ้น
"แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่ รีบถอยก่อน ไปสิ"เสียงจะโกนจากเขาทำให้คนที่ได้รับบาดเจ็บถูกลำเลียงออกจากจุดนั้นหลังจากที่ยืนดูอยู่ได้สักพักฮินาตะก็กระโดดลงมาข้างล้าง
"เจ้าไปซะ ถึงแม้เจ้าจะมีฝีมือแต่เจ้าต้านมันไม่ไหวหรอก"ฮินาตะพูดชายคนดังกล่าวหันมามองคนตัวเล็ก
"แล้วอย่างเจ้าจะทำอะไรมันได้"เขาหันมาพูด
ฮินาตะมองหน้าเข้าก่อนจะร่ายเวทใส่ซาลามันเดอร์ตัวยักษ์ก่อนที่จะมีดินจำนวนมากโผล่ขึ้นมาจากพื้นก่อนตัวเป็นกรงขังเจ้าซาลามันเดอร์นั้นไว้
"ไปได้แล้ว เจ้าฆ่ามันไม่ได้หรอกการมีมันอยู่ที่นี้อย่างน้องมันก็ทำให้เจ้าพวกคิดชั่วไม่กล้าเข้ามาขโมยแร่หินออกไปขาย"ฮินาตะพูดพร้อมกับหันไปมองชายร่างสูงตา 2 คู่ประสานกันทำให้ฮินาตะเกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาในใจแต่มันก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาสงสัยอะไรแบบนี้ ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นก่อนที่คุกดินที่สร้างไว้จะพังคนตัวเล็กวิ่งตามกลุ่มอัศวินที่วิ่งมาก่อนหน้าจนตามทัน
"เจ้าเป็นใครกัน"ชายคนหนึ่งชักดาบชี้มาทางฮินาตะ
"ข้าเป็นหมอ"ฮินาตะยกมือทั้ง 2 ข้างขึ้นมาชูข้างหัวตัวเอง
"อ๊ะ หัวหน้าเป็นอะไรมากมั้ยครับ"
"ข้าได้เขาช่วยไว้เลยไม่เป็นอะไร ข้าชื่อคาเงยามะ โทบิโอต้องขอบใจเจ้ามากที่ช่วยข้าไว้"หัวหน้าอัศวินพูดด้วยท่าทางนอบน้อม
"ไม่เป็นไรหรอก เจ้าเป็นอะไรตรงไหนรึเปล่า"ฮินาตะหันไปถามเขา
"ไม่ ข้าไม่เป็นอะไร แต่..."เขาหันไปมองลูกน้องของตัวเอง "...เจ้าช่วยพวกเขาได้รึเปล่า"คาเงยามะถาม
"ไอได้มันก็ได้อยู่หรอกแต่ว่าพิษพวกนี้ค่อนข้างจะกำจัดยากอยู่หน่อย ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาจะทนการรักษาของข้าได้รึเปล่า"ฮินาตะพูด
"หัวหน้าจะไว้ใจคนแปลกหน้าให้รักษาคนของเราหรือครับ"
"ข้าเชื่อว่าถ้าเขาจะทำอะไรพวกเราเขาคงทำไปตั้งนานแล้วแหละ"คาเงยามะเหลือบมองฮินาตะ เพียงแค่มองตาและเห็นการใช้เวทแค่ครั้งเดียวคาเงยามะก็รู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของชายตรงหน้าเขา
ฮินาตะแสยะยิ้ม "แล้วจะเอายังไงจะให้ข้ารักษาให้มั้ย"คนตัวเล็กยืนกอดอกมองหน้าชายตรงหน้า เขาลังเลอยู่แวบนึงก่อนจะหลีกทางให้ ฮินาตะก็เริ่มทำการรักษา หยิบโพชั่นออกมาจากกระเป๋าโพชั่นต้านพิษ โพชั่นฮิล โพชั้นรักษา กว่าจะครบขั้นตอนการรักษาก็เล่นเอาฮินาตะเหงื่อตกกันไปเหมือนกันกว่าจะครบทุกคนก็เล่นเอาเหนื่อย
"เฮ้อ !! เอาละเสร็จแล้ว"ฮินาตะยืนถอนหายใจหลังจากที่ทำการถอนพิษแล้วก็รักษาให้อัศวินทั้งหมดที่ถูกเจ้าซาลามันเดอร์ยักษ์ทำร้ายเอา
"ขอบใจเจ้ามากเจ้ามีชื่อว่าอะไรงั้นเหรอ"คาเงยามะถาม
"ข้าชื่อฮินาตะ ฮินาตะ โชวโย เป็นหมอที่อยู่ในหมู่บ้านทางตะวันออกของป่านี้ เสร็จธุระของข้าแล้วข้าขอตัวก่อนนะ อ้อ รีบออกจากป่านี้ก่อนค่ำก็จะดีนะที่นี้ยิ่งดึกยิ่งอันตราย"พูดจบแล้วฮินาตะก็เดินออกมา เขามุ่งหน้าเดินทางกลับหมู่บ้าน
.............................
"กลับมาแล้วเหรอฮินาตะ"คนในหมู่บ้านทักทายคนตัวเล็กที่กำลังเดินผ่าน
"ครับ"
"มีคนมาถามหาแหนะ น่าจะรออยู่ที่ร้านนะ"คนขายดอกไม้พูด
"ขอบคุณนะครับ นี้ผมเก็บมาจากในป่าชิมิซึซังน่าจะชอบ"ฮินาตะหยิบต้นกล้วยไม้ป่าออกมาจากกระเป๋า
"ขอบใจจะ"พอส่งกล้วยไม้ให้ชิมิซึเสร็จฮินาตะก็รีบตรงกลับบ้านทันที
แอ๊ดดด
"มาแล้วเหรอฮินาตะ มีคนรอพบอยู่แหนะ"หญิงสาวเอ่ย
"ยาจิซังบอกให้เขารออีกแปบนึงนะ ผมขอเอาของไปเก็บก่อน"ฮินาตะกล่าวก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองเก็บของเสร็จฮินาตะก็ได้เวลาเปิดร้าน หลังจากที่เปิดร้านไม่นานคนไข้ก็ทยอยมาจวนคนนั่งเต็มร้านไปหมด งานในร้านยุ่งจนยาจิต้องเดินไปเดินมาระหว่างข้างนอกกับห้องทำงาน วันนี้คิวค่อนข้างเยอะ
เย็นวันนั้น
หลังจากที่ทำงานกันมาทั้งวันโดยไม่ได้หยุดไม่ได้หย่อนในที่สุดฮินาตะกับยาจิก็ได้พักสักที
"ให้ตายสิยาจิซัง ทำไมวันนี้คนเยอะจังเลยมีแต่คนป่วยเต็มไปหมดเลย"ฮินาตะหันไปพูดกับยาจิ
"นั้นสิ ฉันก็คิดเหมือนกัน"ยาจิว่า
"ยาจิซังกลับก่อนก็ได้นะ วันนี้เหนื่อยมาเยอะแล้วที่เหลือเดี๋ยวทำเอง"ฮินาตะพูด
"เอาอย่างนั้นเหรอ"ยาจิถาม
"อื้อ แล้วก็นี้เอากับไปทำอาหารกินจะได้หน้าตาผิวพรรณดี บำรุงร่างกายหน่อยช่วงนี้เหนื่อยติดๆ กันมาหลายวัน"ฮินาตะพูด
"ขอบคุณนะ"พูดจบยาจิก็เก็บข้าวของของตัวเองใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากร้านไป "
"พรุ่งนี้วันหยุดพักผ่อนเยอะๆ นะยาจิซัง"ฮินาตะบอกเธอก่อนที่เธอจะออกจากร้านไป
หลังจากที่ยาจิออกไปแล้วฮินาตะก็เดินดูยาที่วางอยู่บนตู้ จัดเก็บอุปกรณ์ที่เอาไว้ทำงาน เช็กทุกอย่างเพราะว่าพรุ่งนี้ฮินาตะจะไม่ได้เข้ามาที่นี้เช่นกัน ถึงจะบอกว่าเป็นวันพักฮินาตะก็มักจะไม่พักเขาก็จะเข้าไปในป่าลึกเพื่อที่จะไปเก็บสมุนไพรหายากเพื่อจะเอามาทำยา และโพชั่นต่างๆ วันนี้ดูเหมือนจะใช่ไปเยอะเพราะฉะนั้นก็ต้องหามาให้เยอะเช่นกัน
แอ๊ด
จู่ๆ ประตูร้านก็เปิดออก
"ขอโทษด้วยนะครับวันนี้ร้านปิดแล้วครับ"พูดจบฮินาตะก็หันมองผู้มาเยือน "อ้าว !! เจ้าที่เจอในป่านี้"ฮินาตะชี้ไปที่ชายที่ยืนอยู่ตรงประตูทางเข้า
"ข้าจำที่เจ้าบอกได้ว่าเจ้าอยู่ที่หมู่บ้านนี้ ข้ามีเรื่องอยากจะให้เจ้าช่วย ช่วยไปที่วังกับข้าได้หรือไม่"คาเงยามะพูด
พอได้ยินแบบนั้นฮินาตะก็เงียบแล้วมองชายตรงหน้าเขาแต่ตัวด้วยเครื่องแบบของทหารยศก็ดูไม่ใช่ระดับร่างๆ แน่นอน เท่าที่ฮินาตะจำได้ทหารพวกนั้นเรียกเขาว่าหัวหน้า
"ข้าขอถามได้มั้ยเป็นเพราะอะไรทำไมท่านถึงได้ถ่อมาถึงหมู่บ้านที่ห่างใกล้เพื่อขอความช่วยเหลือจากหมอในหมู่บ้านเล็กๆ"ฮินาตะถามสายตาจ้องเข้าเขม็ง
"เพราะไม่มีใครทำได้เช่นเจ้า เท่าที่ข้ารู้จักและเคยเห็นมาเจ้าเป็นคนผู้เดียวที่ถอนพิษของเจ้าซาลามันเดอร์ยักษ์นั้นได้"ชายร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ไม่มีท่าทีหวั่นกับคำถามใดๆ ของฮินาตะเลย
"เอาละ ข้าตกลงจะไปกับเจ้าแต่ข้าขอเวลาเตรียมตัวแปบนึง"ว่าแล้วฮินาตะก็เดินเข้าไปในห้องตรวจก่อนจะเดินออกมาแล้วไปหาอุไคพูดคุยอะไรกันสักอย่างแล้วขึ้นไปเอาของบางอย่างจากห้องพักของเขาแล้วลงมาหาคาเงยามะ
"ไม่ต้องห่วงนะฮินาตะฉันจะบอกยาจิซังให้ ถ้าอยากได้ความช่วยเหลืออะไรก็บอกได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ"อุไคพูด
"ขอบคุณมากๆ ครับอุไคซัง"คุยเสร็จฮินาตะก็ขึ้นม้ามากับคาเงยามะ เมื่อฮินาตะขึ้นมาเรียบร้อยคาเงยามะก็รีบควบม้ากลับไปทางเดิมที่เขามาทันที
...................
หน้าประตูวัง
มีใครบางคนกำลังยืนมองออกไปข้างนอกเหมือนกับรออะไรบางอย่าง
"ท่านโออิคาว่า ข้าว่าท่านไปรออยู่ด้านในน่าจะปลอดภัยกว่านะครับ"ทหารยามกล่าว
"ไม่ละข้าร้อนใจ ขอรออยู่ที่นี้ดีกว่า"โออิคาว่าชะเง้อคอมอง มองแล้วมองอีกก่อนจะสังเกตเห็นเงาตะคุ้มๆ ไม่นานภาพก็ชัดขึ้น
"พี่มาทำอะไรที่นี้ทำไมไม่เฝ้าองค์ชายอยู่ละ"คาเงยามะถาม
"ข้ามาดูเจ้านั้นแหละ รีบเข้าไปข้างในเถอะ"โออิคาว่าพูดก่อนที่คาเงยามะจะลงจากม้าตามด้วยฮินาตะ
"นำทางข้าสิ ข้าจะไปถูกได้ยังไง"ฮินาตะพูด
"อ่า นั้นสิ งั้นตามข้ามา"แล้วคาเงยามะก็นำทางไปที่ห้อง
ท่ามกลางความโกลาหลวุ่นวายก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากด้านใน "ทำไมถึงได้เสียงดังขนาดนี้ ห้องคนป่วยแน่เหรอ"ฮินาตะพึมพำออกมาด้วยความรำคาญพอเข้ามาใน้องก็เห็นทั้งนักบวชทั้งหมอกำลังโต้เถียงกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
"เจ้าไปห้ามเขาทีสิ เสียงดังแบบนี้คนป่วยจะพักผ่อนได้ยังไง"ฮินาตะบอกให้คาเงยามะไปห้ามนักบวชและหมอส่วนตัวเขาก็เดินไปที่เตียงที่มีชายคนหนึ่งนอนอยู่
ชิ่ง
มีดาบเล่มหนึ่งกำลังจ่อคอฮินาตะทันทีที่ถึงขอบเตียง
"ข้าเป็นหมอที่ชายคนนั้นไปรับมาถ้าอยากให้ข้ารักษาเขาก็ช่วยไล่พวกนั้นออกไปที ข้าเริ่มรำคาญและ"ฮินาตะพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ชายคนดังกล่าวจึงเก็บดาบแล้วให้ลูกน้องของเขาเดินไปพานักบวชกับหมอหลวงออกไปจากห้อง ในขณะที่ฮินาตะกำลังตรวจเช็กอาการ
พอห้องเงียบคาเงยามะก็เดินมาหาฮินาตะ "อาการขององค์ชายเป็นอย่างไรบ้าง"
"อาการยังไม่หนักเท่าไรแต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ก็ไม่ดีเช่นกัน"ฮินาตะพูด "เขาไปทำอะไรมาถึงได้โดนพิษ"ฮินาตะถามที่มาที่ไปของพิษ
"องค์ชายออกไปล่าสัตว์กับกองอัศวินที่ 1 ทางป่าตะวันออก"เสียงตอนดังมาจากทางประตู ชายที่ตอบก็คือโออิคาว่า
"ฝ่าบาทกระหม่อมขออภัยที่ปกป้ององค์ชายได้ไม่ดีพอทำให้..."โออิคาว่าคุกเขาต่อหน้าองค์ราชา
"ท่านเลิกโทษตัวเองสักทีเถอะ การโดนงูกัดมันเป็นเรื่องไม่แปลกอะไรสักหน่อยแต่ดูเหมือนว่าคนพวกนั้นจะไม่ได้ทำอะไรเลยได้แต่ยืนเถียงกันด้วยเรื่องโง่ๆ เป็นนักบวชเป็นหมอภาษาอะไรกัน"พอพูดถึงเรื่องนี้ฮินาตะก็ดูจะหงุดหงิดขึ้นมาอีก
"เจ้ารักษาลูกข้าได้หรือไม่"เสียงชายวัยกลางคนถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
"ข้ารักษาให้เขาได้ แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับตัวของเขาด้วยนะฝ่าบาทว่าจะทนไหวรึเปล่า"ฮินาตะตอบก่อนจะหันไปมองคาเงยามะ
"มีอะไรให้ข้าช่วยงั้นหรอ"คาเงยามะถาม
"ข้าอยากได้หมอหลอมยาตอนนี้เลยหาให้ข้าได้มั้ย"ฮินาตะถาม
"ถ้าเป็นหม้อหลอมยาข้ามีอยู่เดี๋ยวไปข้าไปเอามาให้"โออิคาว่าพูดจบก็วิ่งออกจากห้องไป
"งั้นเจ้าไปเตรียมผ้าขาวมาให้ข้าทีเยอะๆ เลย"คาเงยามะฟังแล้วก็เดินออกไปเอาผ้าขาวทันทีเลยโดยไม่ถามอะไรมากส่วนองค์ราชาก็ไม่ได้เข้าไปก้าวกายอะไรกับการรักษาของคนที่เพิ่งพบหน้า
"หม้อหลอมนี้ใช้ได้รึไม่"โออิคาว่าเดินอุ้มหม้อหลอมยาเข้ามาในห้องตามด้วยคาเงยามะที่ไปเอาผ้าขาว
"ได้"เมื่อได้ผ้าขาวและหม้อแล้วฮินาตะก็เริ่มทำยา คนตัวเล็กหยิบผ้าขาวออกมากางบนโต๊ะออกก่อนจะหยิบทุกอย่างในกระเป๋าออกมาวางเรียงกันขวดโพชั่นมากมายเรียงลายเต็มไปหมด ยังไม่พอยังมีสมุนไพรอีกกว่า 10 ชนิดวางอยู่บนผ้าขาว พอของคบฮินาตะก็เริ่งทำยาแก้พิษทันทีในระหว่างที่ทำยาคนตัวเล็กก็ใส่พลังเวทเข้าไปด้วยพอต้มเสร็จก็สกัดออกมาเป็นโพชั่นสีเหลืองเข้มออกไปทางส้มเล็กน้อย คนตัวเล็กยกมือขึ้นปาดเหงือ
"เอาให้เขากิน"ฮินาตะยืนโพชั่นในมือให้คาเงยามะพร้อมกับเดินมาที่เตียง คาเงยามะก็ค่อยๆ ให้องค์ชายกินโพชั่นต้านพิษที่ฮินาตะเพิ่งทำให้
"เจ้าเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงได้รู้วิธีทำโพชั่นต้านพิษงูชนิดนี้ได้"ชายร่างสูงวัยกลางที่ยืนอยู่ข้างองค์ราชาถาม
"ข้าไม่จำเป็นต้องตอบคำถามของท่าน ธุระของข้าเสร็จแล้วข้าต้องขอตัว"ฮินาตะเก็บข้าวของของตัวเองใส่กระเป๋า
"เจ้าอยากได้อะไรบอกข้ามาเถอะ ข้าจะหามาให้เพื่อเป็นการตอบแทน"องค์ราชากล่าว
"ข้ามิมีอันใดที่ต้องการหรอกพะยะค่ะ ข้ารักษาองค์ชายเสร็จแล้ว ข้าของตัว"ฮินาตะไม่รอช้ารีบเดินออกจากห้องนั้นอย่างรวดเร็ว คาเงยามะก็รีบเดินตามออกมา
"ทำไมเจ้าถึงรีบกลับนักละ"คาเงยามะถาม
"ข้าไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี้แล้ว"ฮินาตะพูด
"นี้ก็ดึกมากแล้วค้างที่นี้สักคือเถอะพรุ่งนี้เช้าข้าจะไปส่ง"เมื่อได้ยินที่คาเงยามะพูดฮินาตะก็หันออกไปมองข้างนอก ท้องฟ้ามึดมิดมีเพียงแสงไฟจากคบเพลิงเท่านั้น
"ก็ได้ ข้าจะค้าง"ฮินาตะพูด
"ตามข้ามา"คาเงยามะรีบพาฮินาตะมายังบ้านพักของตัวเองที่อยู่ไม่ห่างจากวังมากนัก
"ที่นี้น่ะเหรอ"
"ใช่ที่นี้เป็นบ้านพักข้าเอง ไม่ต้องห่วงว่าจะมีใครมากวนเพราะบริเวณนี้เป็นเขตของกองอัศวินที่ 2 ไม่มีใครกล้วเข้ามายุ่งแน่นอนข้ารับลองได้"คาเงยามะกล่าว
"งั้นข้าขอรบกวนเจ้าด้วยละกัน"ฮินาตะก็เดินเข้ามาข้างใน
"เจ้าใช้ห้องนอนข้าได้ตามสบายเลย ข้าจะนอนตรงนี้เอง"คาเงยามะพูดในขณะที่หอบหมอนกับผ้าหมมาวางที่โซฟา
"ข้านอนโซฟาเองก็ได้ เจ้าไปนอนเตียงเถอะ"ฮินาตะค้านขึ้น
"เจ้าไปอาบน้ำสิจะได้นอนสบายตัวใช้เสื้อผ้าข้าไปก่อนก็ได้"คาเงยามะไม่ฟังคำค้านของฮินาตะคนตัวเล็กทำหน้ามุ้ยเล็กน้อยก่อนจะเดินไปวางของที่ข้างเตียงแล้วเดินไปอาบน้ำก่อนจะเดินออกมา "ข้าอาบเสร็จแล้ว"ฮินาตะหันไปบอกคาเงยามะที่นั่งเช็ดดาบอยู่ที่โซฟา
"งั้นเหรอ เจ้านอนเถอะเดี๋ยวข้าจะดับตะเกียงให้"คาเงยามะพูดจบฮินาตะก็ขึ้นไปนอนบนเตียง
..................
เช้าวันต่อมา
"ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยที่ไปส่งเจ้าที่หมูบ้านไม่ได้"คาเงยามะมายืนส่งฮินาตะหน้าวัง
"เจ้ามีงานข้าเข้าใจ งั้นข้าไปก่อนนะ"ฮินาตะพูดจบก็เดินขึ้นมานั่งบนรถม้า
"คือว่า...ถ้าข้าอยากจะไปหาเจ้าที่หมูบ้าน เจ้าจะ...ว่าอะไรข้ามั้ย"คาเงยามะเอ่ยถาม
"ข้าจะว่าอะไรเจ้าได้มันเป็นสิทธิ์ของเจ้าจะไปหรือไม่ไปอยู่ที่เจ้า"ฮินาตะพูด "เดินทางได้แล้ว"ฮินาคะหันไปบอกคนขับรถม้า
"เจ้าดูสนใจเขามากเลยนะโทบิโอะ"ชายร่างสูงที่ยืนมองคนเป็นน้องชายของตัวเอง
"ท่านพี่นี้พูดมากจริง ไม่มีงานทำรึยังไง"
"ข้ามาส่งเขาตามคำสั่งขององค์ราชา"โออิคาว่าพูด
"ข้ากลับไปฝึกดีกว่า"แล้วคาเงยามะก็เดินหนีโออิคาว่าไปที่สนามฝึก
..................
หลังจากที่ฮินาตะกลับมาจากวังก็ใช้ชีวิตตามปกติเข้าป่าหาสมุนไพรตามปกติก็มีคนป่วยเข้ามารับการรักษาประปรายจน 2 อาทิตย์ผ่านไปก็มีรถม้าที่หมู่บ้าน
ในขณะที่ฮินาตะกำลังรักษาคนป่วยตามปกติก็มีเสียงเอะอะกันมาจากทางด้านนอกร้านฮินาตะเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นข้างนอกจนฮินาตะต้องออกมาดู
"มีอะไรเกิดขึ้นเหรอครับ"ฮินาตะเอ่ยถามคนที่กำลังยืนออกันอยู่หน้าร้านของเขา
"ฮินาตะ คนกลุ่มนี้จะมาหานาย ฉันก็เลยพามาแต่อยู่ดีๆ พวกเขาก็ทำตัวแปลกๆ ฉันก็เลยไม่ให้เขาเข้าไปข้างใน"ชายหัวโล้นพูด
"ไม่เป็นไรหรอกครับทานากะซังเขาของเป็นทหารในวัง ให้เขาเข้ามาเถอะถ้าให้ยืนอยู่อย่างนี้ชาวบ้านท่าจะแตกตื่นจริงๆแล้วละทีนี้"ฮินาตะสังเกตเห็นชายบ้านคนอื่นทำท่าหวาดกลัว
"งั้นเหรอ อะฉันฝากเจ้านี้กับนายด้วยละกันฉันมีธุระต้องไปทำหมู่บ้านอื่น"ทานากะพูดพร้อมกับส่งตะกร้าอะไรสักอย่างมาให้ฮินาตะ
"เชิญข้างในก่อน"ฮินาตะพูด
"ยาจิซังอย่าเพิ่งให้ใครเข้าไปข้างในนะครับ ฝากป้อนนมเขาด้วย"ฮินาตะยื่นตะกร้าให้ยาจิก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงาน
"ไม่ต้องคุมผ้าแบบนั้นก็ได้ มีเรื่องอะไรอีกถึงมาหาข้าถึงที่นี้"ฮินาตะพูดพรางหันไปมองชายที่เดินตามหลังอัศวินมากในผ้าคุมดำ
"เจ้าจำข้าได้ด้วยเหรอ"เสียงเอ่ยถามอันคุ้นหูดังขึ้น
"ข้าจำกลิ่นเจ้าได้น่ะ"ฮินาตะพูดก่อนที่ชายคนนั้นจะเอาฮูดที่คุมหัวอยู่ลง เขาก็คือคาเงยามะ "ว่าไงมาถึงนี้เจ้ามีอะไรก็ว่ามา"ฮินาตะถามอีกรอบ
"งั้นข้าขอเข้าเรื่องเลยละกัน ฝ่าบาทอยากให้เจ้าเข้าไปเป็นอาจารย์สอนฮิลเลอร์ฝึกหัดในวังอะ"คาเงยามะพูดด้วยท่าทางจริงจังต่างจากท่าทางตอนเข้ามา
"ฮิลเลอร์ในวังก็มีตั้งเยอะแยะทำไมถึงมาขอให้ข้าไปทำ คนอื่นน่าจะอยากทำมากกว่า"ฮินาตะถาม
"ถ้าเป็นเรื่องนั้นตัวเจ้าน่าจะรู้ดีกว่าใครนะ"คาเงยามะย้อน
"..."ฮินาตะถอนหายใจ ในใจก็ยังคงลังเลอย่าจะเอายังไงดีถ้าเกิดปฏิเสธไปก็คงไม่วายมีเรื่องนั้นเรื่องนี้มาอ้างให้เขาไปอยู่ดี มันก็ใช่แหละที่เขารู้ว่าทำไมแต่เขาไม่อยากเข้าวังเลย ฮินาตะก็เลยตัดสินใจพูดไปว่า "ฉันจะสอนให้ก็ได้แต่ไม่ทุกคนนะ ข้าจะขอเลือกเอง"ฮินาตะพูด
"แล้วเจ้าจะเลือกเขายังไง"คาเงยามะถามด้วยความอยากรู้ ฮินาตะก็ไม่ได้พูดอะไรมาก
........................
"ถวายบังคมฝ่าบาท องค์ชาย"ฮินาตะทำความเคารพต่อชายตรงหน้า
"ไม่ต้องพิธีมากหรอก ข้าของใจเจ้ามาที่รักษาลูกชายของข้าจนหายดี ข้าได้ฟังรายงานจากหัวหน้ากองอัศวินที่ 2 แล้ว ขาดเหลืออะไรบอกเขาได้เลยนะ"องค์ราชาพูด
"ขอบพระทัยฝ่าบาท ข้าอยู่ที่นี้ไม่นานหรอกพะยะค่ะ ถ้าข้าเจอคนคนนั้นแล้วข้าขอพาเขากลับไปที่หมู่บ้านเลยแล้วกัน"ฮินาตะพูด
"ทำไมละที่นี้ก็สอนได้ไม่ใช่เหรอทำไมต้องพาไปที่หมู่บ้านด้วย"โออิคาว่าถาม
"มันก็ได้แต่ที่นี้มันสะดวกสบายเกินไปสำหรับการเป็นลูกศิษย์ของข้า อีก 2 เดือนก็ถึงวันสอบคัดเลือกหมอที่จะมารับใช่ราชวงศ์ ข้าจะสอนทุกอย่างที่ข้ารู้ให้กับเขาเองท่านไม่ต้องห่วง"ฮินาตะพูดจบก็ลาองค์ราชา
"ท่านพี่ท่านนี้ไม่เข้าใจอะไรเอาซะเลย"คาเงยามะพูดพรางหันไปมองพี่ชายของตัวเองก่อนจะเดินตามฮินาตะออกไป
"ข้าพูดอะไรผิดงั้นเหรอฝ่าบาท"โออิคาว่าหันไปทำหน้างงใส่องค์ราชา
"เจ้าพูดไม่ผิดหรอก แต่เจ้าไม่ได้คิดในมุมของเขา ถ้าหาชายผู้นั้นอยากเข้ามาอยู่ในวังเจ้าว่ามันจะยากอะไรแค่มาเข้าสอบคัดเลือกแต่เขาเลือกที่จะเป็นหมออยู่ในหมู่บ้านที่ห่างไกล"องค์ราชาพูด
"มันก็จริงอย่าที่ฝ่าบาทว่า เท่าทีฟังจากน้องข้า นอกจากฝีมือทางด้านการรักษาจะดีแล้วการใช่เวทกับสู้ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลยเผลอๆ อาจจะเก่งกว่าก็ได้"โออิคาว่ากล่าว
"แต่เขาเลือกที่จะอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่อยู่ไกลจากวัง"เจ้าชายพูด
.....................
"เจ้าจะอยู่ที่นี้สักกี่วัน"คาเงยามะหันไปถามคนตัวเล็ก
"ไม่รู้สิ น่าจะ 2 -3 วันละมั่งข้าปิดร้านหลายวันได้ที่ไหนละ คนไข้ของข้ามีตั้งเยอะให้ยาจิซังดูร้านอยู่คนเดียวไม่เกินอาทิตย์ยาก็หมดแล้ว"ฮินาตะพูด
"ยา? เจ้าไม่ได้สั่งจากเมืองหลวงเหรอ"คาเงยามะถาม
"เปล่า ข้าหาเอง ยาทั้งหมดที่ใช่ในร้านข้าเป็นคนหามาทั้งนั้น โพชั่นข้าก็ทำเอง"ฮินาตะพูด
"เก่งขนาดนั้นทำไมเจ้าไม่มาเป็นหมอหลวง ถ้าเจ้าเข้ามาสอบข้าว่าเจ้าผ่านชัวร์"คาเงยามะพูด
"ไม่อะ ข้าไม่ชอบ ข้าอยู่ในหมูบ้านดีกว่า"ฮินาตะพูด
คาเงยามะพาเดินฮินาตะเดินเข้ามาโรงเรียนหลวง โรงเรียนลินคอล์นแห่งนี้เป็นโรงเรียนของเหล่าชนชั้นสูงแต่ก็รับบุคคลธรรมดาที่มีพรสวรรค์เข้ามาเรียนเช่นกัน เป็นโรงเรียนที่มีพื้นที่โดยรอบเป็นป่าด้านในจะมีทะเลสาบขนาดใหญ่อยู่กลางโรงเรียน เป็นทะเลสาบที่มังกรศักดิ์สิทธิ์อาศัยอยู่
"ที่นี้น่ะเหรอโรงเรียน"ฮินาตะมองไปรอบๆ "ดูจากสภาพแวดล้อมมันก็ดีอยู่หรอกแต่ก็นะมีดีก็ต้องมีร้ายนั้นแหละ พาข้าไปที่กิลฮอล์ฮิลเลอร์สักทีสิ"ฮินาตะหันไปพูดกับคาเงยามะ
"ข้างหน้าเจ้านั้นไง"คาเงยามะพาฮินาตะเดินตัดอาคารมาที่อีกอาคารหนึ่ง เป็นอาคารที่ค่อนข้างเก่า
"เป็นอาคารที่ดีนี้"ฮินาตะดูพอใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า
"อ้าว !! ท่านคาเงยามะ มีธุระอะไรที่นี้เหรอครับ"ชายร่างสูงแต่งตัวด้วยชุดคุมขาวแถบดำถาม
"ข้าพาเขามาพบผู้อำนวยการน่ะ"คาเงยามะผายมือมาทางฮินาตะ
พอได้ยินดังนั้นชายในผ้าคุมก็เดินปรี่เข้ามาหาฮินาตะ "ท่านสินะครับที่ช่วยรักษาองค์ชายเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบท่านครับ"
"ใจเย็นๆ สิอินุโอกะ เจอเจ้าก็ดีละพาเข้าไปดูข้างในหน่อยสิ"คาเงยามะพูด
"อ่า ได้ครับ เดี๋ยวข้าจะพาเดินดูนะครับ มีหลายเรื่องเลยที่ข้าอยากถามท่าน"อินุโอกะพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นก่อนจะเดินนำเข้าไปข้างใน
ระหว่างทางเดินเข้าไปข้างในฮินาตะก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนอกจากเดินไปเลื่อยๆ ก็มีนักเรียนบ้างประปราย "ทำไมมีนักเรียนน้อยจัง"ฮินาตะพูดขึ้นมา
"ตอนนี้เป็นเวลาฝึกภาคสนามนะครับ ท่านจะไปดูมั้ย"อินุโอกะถาม
"ก็ดีนะข้าก็อยากเห็นเมื่อกันว่าที่นี้ฝึกกันยังไง"ฮินาตะพูดจบอินุโอกะก็พาเดินไปที่สนามฝึกทันที นักเรียนทุกคนกำลังเข้ารับการทดสอบกันอยู่
"มีใครเข้าตาสักคนมั้ย"คาเงยามะถามคนตัวเล็กที่กำลังกวาดตามองไปรอบๆ
"ก็มีอยู่ 2-3 คนได้"ฮินาตะเหลือบมองหน้าคาเงยามะ
"คนไหนบอกข้ามาได้เลย ข้าจะไปเรียกตัวเขามาให้"อินุโอกะพูด
"ยังก่อนข้าขอดูอีกสักหน่อย ให้พวกเขาทำการทดสอบให้เสร็จก่อนก็ได้ ข้ามีเวลาอยู่ที่นี้อีก 2 วันมีเวลาเหลือเฟือ"ฮินาตะกล่าว
"แล้ววันนี้ท่านฮินาตะนอนที่ไหนเหรอครับ เผื่อผมจะไปหา ผมมีหลายอย่างที่อยากให้ท่านสอน"อินุโอกะถาม
"ไม่ต้องเรียกข้าว่าท่านก็ได้เรียกข้าว่าฮินาตะเถอะ"ฮินาตะพูด "ข้าพักอยู่ที่บ้านพักของเขา"ฮินาตะชี้ไปที่คาเงยามะ
"วันนี้ข้าขออนุญาติท่านคาเงยามะไว้เลยนะครับ"อินุโอกะหันไปพูดกับคาเงยามะ
"ข้าไม่มีปัญหาหรอกถ้าเจ้าตัวเขาอนุญาติ"
"อ๊ะ !! น่าจะทดสอบเสร็จแล้วนะครับ"อินุโอกะพูด
"งั้นเราก็ไปกันเถอะ เจ้าจะไปฝึกก็ได้นะข้าจะเดินออกไปดูร้านยานอกวังสักหน่อย"ฮินาตะหันไปบอกคาเงยามะ
"ไม่ละข้าไปกับเจ้าดีกว่า"
"งั้นข้าเองก็ต้องขอตัวนะครับ"อินุโอกะพูด
"อื้อ ถ้าจะไปหาข้าก็น่าจะเย็นๆ หน่อยนะ"คุยกันกันเสร็จคาเงยามะกับฮินาตะก็เดินออกมานอกวัง
"เจ้าคิดอะไรอยู่ฮินาตะข้าเห็นเงียบมาตั้งแต่ดูนักเรียนรับการทดสอบแล้ว"คาเงยามะถามขึ้น
"ข้าแค่คิดว่าในโรงเรียนเองก็ดูจะมีการแบ่งชนชั้นอยู่นะเท่าที่เห็นลูกขุนนางจะไม่คุยกับสามัญชนเลย ข้าไม่ชอบเท่าไร"ฮินาตะพูด
"เจ้าแยกออกด้วยงั้นเหรอว่าคนไหนลูกขุนนางคนไหนลูกสามัญชน"
"ถึงข้าจะไม่ได้อยู่ในเมืองนี้มาก่อนแต่ข้าก็เคยเห็นน่าพวกขุนนางที่ชอบเลี้ยงลูกกันแบบตามใจจนเคยตัว"ฮินาตะกล่าว
"งั้นเหรอ"
"ไปหาอะไรกินกันเถอะข้าหิวแล้ว"ฮินาตะพูดโพร่งขึ้นมา
หลังจากนั้นทั้ง 2 คนก็เดินไปตามร้านค้า แผงลอยในเมืองก็ได้ของติดไม้ติดมือมาเยอะอยู่เหมือนกันทั้งของกินยาและของใช้เล็กๆ น้อยๆ
"ตอบแทนที่เจ้าพาข้าไปเดินในเมืองข้าจะทำอาหารมื้อนี้ให้เจ้ากินเอง"ฮินาตะพูดในขณะที่เขาและคาเงยามะกำลังกลับมาที่บ้านพักของคนตัวสูง
"งั้นมื้อเย็นข้าฝากท้องไว้กับเจ้าเลยแล้วกัน"
หลังจากนั้นฮินาตะก็ได้โชวฝีมือในการทำอาหาร หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จอินุโอกะก็มาหาฮินาตะตามที่เขาขออนุญาตเอาไว้ ฮินาตะก็ได้สอนอะไรหลายอย่างให้กับอินุโอกะ
......................
"ตื่นแล้วเหรอ"เสียงถามดังมาจากนอกบ้านเจ้าของบ้านหันไปมองต้นเสียงก่อนจะเดินไปเกาะขอบหน้าต่าง
"แล้วเจ้าจะไปไหนละนั้น"คาเงยามะเอ่ยถาม
"ข้าจะเข้าไปดูสมุนไพรในป่านี้สักหน่อยเมื่อวานเห็นว่ามันขึ้นอยู่ริมทางเดินเต็มเลย"ฮินาตะพูด
"เอ๊ะ !! แถวนี้มีสมุนไพรขึ้นอยู่ด้วยเหรอ ข้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย"คาเงยามะเอ่ยถาม
"เจ้าไม่ใช่หมอเจ้าจะไปรู้ได้ยังไงสมุนไพรมันก็เหมือนต้นไม้ใบหญ้าที่อยู่ตามริมทางนั้นแหละนอกจากคนที่ทำอาชีพอย่างข้าจะมีใครสนใจพวกมันกัน เจ้าว่าไงจะไปเดินเล่นยืดเส้นยืดสายกับข้ามั้ยละ"ฮินาตะถาม
"ไปสิ ข้าเองก็อยากเห็นเมื่อนกันว่ามันจะมีหน้าตาเป็นยังไงสมุนไพรแถวนี้"คาเงยามะพูดจบก็เดินไปหยิบดาบมาเหน็บไว้ที่เอวแล้วเดินออกไปหาฮินาตะแล้วทั้ง 2 คนก็ออกเดินไปตามทางเลื่อยๆ ระหว่างที่เดินไปก็เจอกับเหล่าทหารของกองอัศวินที่ 2 ตามทางจนได้เวลาก็กลับมาที่บ้าน ฮินาตะก็เอาวัตถุดิบที่เก็บมาได้ตอนเช้ามาทำอาหารเช้าให้คาเงยามะ
"ข้าไม่คิดเลยว่าป่านี้มีของกินเยอะขนาดนี้"คาเงยามะมานั่งดูฮินาตะทำอาหาร
"ก็เจ้าไม่รู้จักเดินสำรวจดูบ้าง ข้าว่าในป่าน่าจะมีพวกผลไม้อยู่เยอะนะ น้ำผึ้ง แร่หินอะไรพวกนี้ก็น่าจะมีเหมือนกัน"ฮินาตะพูดตามประสบการณ์ของตัวเอง
"เจ้ารู้ได้ไงว่ามันน่าจะมี"คาเงยามะถามต่อ
"ข้าก็ดูจากพันธ์ุไม้ในป่าบวกกับดินแถวนั้นไง ถ้าเจ้าใช้ชีวิตในป่าซะส่วนใหญ่เจ้าก็จะเข้าใจเองนั้นแหละ อะ อาหารเช้าเสร็จแล้ว"ฮินาตะยกอาหารออกมาวางให้คาเงยามะส่วนของตัวเองก็เดินไปหยิบมาทีหลัง
"งั้นข้ากินเลยนะ"
"เชิญเลย"ฮินาตะเองก็กินเช่นกัน
"เจ้านี้นอกจากเป็นหมอ สู้ก็ได้ อาหารก็ทำได้ เจ้าทำอะไรไม่เป็นบ้างเนี้ย"คาเงยามะถามด้วยความสงสัย
"มีนะ ข้าสร้างบ้านกับสร้างอาวุธไม่เป็น"ฮินาตะตอบ
"อ่า มันก็น่าจะใช่แหละ"คาเงยามะพยักหน้า
หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จแล้วฮินาตะก็มาที่โรงเรียนอีกครั้งแต่ครั้งนี้คาเงยามะไม่ได้มาเพราะมีฝึกแต่เช้ากินอาหารเช้าเสร็จก็ไปซ้อมเลย
"เจ้าเป็นใครมีใบอนุญาตเข้ารึเปล่า"ทหารยามเฝ้าประตูยื่นหอกมาขวางฮินาตะเอาไว้
"ใบอนุญาตเหรอ"ฮินาตะ "อันนี้น่ะเหรอ"ฮินาตะชูป้ายที่แขวนคอมาให้ทหารยามทั้ง 2 คนดู ทหารทั้ง 2 คนหน้าถอดสีแล้วหลีกทางให้โดยเร็ว
"เชิญเข้าไปข้างในได้เลยครับ"ทั้ง 2 คนมีท่าทีต่างไปจากเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง ฮินาตะก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาก็เก็บป้ายใส่ไว้ในเสื้อแล้วเดินเข้าไปข้างใน ฮินาตะนัดกับอินุโอกะเอาไว้ที่หน้าห้องสมุดใหญ่ พอฮินาตะมาถึงหน้าห้องสมุดก็เห็นเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังคุยอะไรกันสักอย่างด้วยเสียงที่ไม่ค่อยโอเคเท่าไร ฮินาตะยืนมองอยู่ห่างๆ ก็สังเกตเห็นเครื่องแบบของทั้ง 2 กลุ่มไม่เหมือนกันถ้าเดาจากเครื่องแบบนักเรียนชุดผ้าคุมขาวคนเป็นหมอหรือฮิลเลอร์ ส่วนอีกกลุ่มก็น่าจะเป็นอัศวิน พอยืนมองมาได้แปบนึงก็เริ่งจะไม่เข้าท่าละทั้ง 2 ฝ่ายมีทีท่าว่าจะต่อสู้กัน
"พอเถอะอย่าสู้กันเสียนะ"มีเสียงของใครบางคนร้องห้ามเอาไว้ "ถ้าอาจารย์เห็นจะโดนโทษวินัยนะ"แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล ทั้ง 2 ฝ่ายร่ายเวทใส่กันความโกลาหลจึงบังเกิด ฮินาตะรีบไปเอาตัวคนที่เข้าไปห้ามเมื่อกี้ออกมาเพื่อไม่ให้เขาถูกลูกหลง
"ท่านเป็นใครครับ"เขาถามฮินาตะ
"อย่าเพิ่งถามเลยน่า ปล่อยไว้อย่างนี้คงไม่ดีแน่"ฮินาตะพึมพำ
"ขอบคุณนะครับที่ช่วยผมไว้ เดี๋ยวอาจารย์ก็ออกมาครับผมแจ้งไปแล้ว"และอาจารย์ก็มาจริงๆ ทั้ง 2 ฝ่ายถูกจับกุมต่างฝ่ายต่างโยนความผิดกันไปมา
"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับท่านฮินาตะ"อินุโอกะที่เพิ่งมาถึงเอ่ยถามคนตัวเล็ก
"ก็เด็กพวกนั้นน่ะสิ ทะเลาะกัน"ฮินาตะชี้ไปทางกลุ่มคน
"พวกนั้นอีกแล้วเหรอ"ชายร่างสูงหันไปมองก่อนจะหันกลับมา "อ้าว ! แล้วทำไมเจ้ามาอยู่นี้ละยูกิ"
"ข้ามาอ่านหนังสือ แต่ตอนจะกลับก็ออกมาเจอพวกเขากำลังมีปากเสียงกัน ข้าก็กะว่าจะเข้าไปห้ามแต่ว่า..."ยูกิซึมไปทันที
"เจ้านี้ไม่รู้จักจำเลยนะ ข้าขอบคุณท่านฮินาตะมากๆเลยนะครับที่ช่วยเขาไว้"อินุโอกะพูดพร้อมกับทำโค้งคำนับฮินาตะ
"เฮ้ย !! ไม่ต้องทำขนาดนั้นๆ ข้าไม่ได้ทำอะไรมากมายขนาดที่เจ้าต้องคำนับข้าหรอก"ฮินาตะพูด "แล้วเจ้าไม่ต้องไปเรียนรึไง"ฮินาตะหันไปพูดกับยูกิ
"ใช่ !! ข้าลืมไปเลย งั้นข้าขอตัวก่อนนะครับ"แล้วยูกิก็ก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องเรียน
"พวกเราก็ไปกันเถอะครับ"แล้วอินุโอกะก็พาฮินาตะไปเดินดูโรงเรียนต่อจนตกเย็น
........................
"ไปดูนักเรียน เป็นยังไงบ้าง"คาเงยามะเอ่ยถาม
"ก็เลื่อยๆ แหละ พรุ่งนี้ฉันจะเข้าไปสำรวจป่าสักหน่อยขี้เกียจไปแล้ว"ฮินาตะกล่าว
"เอ๊ะ!! จะเข้าไปจริงๆ น่ะเหรอ"คาเงยามะถาม
"อื้อ เผื่อเข้าไปเจออะไรดีๆ"
"งั้นข้าไปด้วย"คาเงยามะพูด
"อ้าว ! แล้ววันนี้ไม่มีฝึกเหรอ"ฮินาตะถาม
"เดี๋ยวข้าให้เจ้าสึกิชิมะมาดูให้ อันที่จริงตั้งแต่ฟังที่เจ้าพูดมาข้าเองก็อยากเข้าไปสำรวจในป่าเหมือนกันแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง"คาเงยามะพูด
"เดี๋ยวรออินุโอกะมาแล้วค่อยไปกัน"
"ตกลงตามนั้นละกัน"
หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำกิจส่วนตัวแล้วก็มานอน ในคืนนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติ เช้าวันต่อมาฮินาตะก็ตื่นขึ้นมาเตรียมตัวแต่เช้าเพื่อที่จะเข้าไปสำรวจป่า ถึงแม้ป่านี้มันจะอยู่ในเขตพระราชวังแต่ก็ไม่เคยมีใครกล้าเข้าไปเพราะมันค่อยข้างรก เตรียมตัวเสร็จก็ออกมารออินุโอกะหน้าบ้าน คาเงยามะที่เตรียมตัวเสร็จแล้วก็มานั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน ไม่นานอินุโอกะก็เดินมาที่บ้านพักแต่เขาไม่ได้มาคนเดียวเขามีนักเรียนมาด้วยอีก 3 คน หนึ่งใน 3 คนนั้นคือยูกิ คนที่ฮินาตะช่วยเอาไว้เมื่อวาน
"ขอโทษด้วยนะครับท่านฮินาตะ เด็ก 3 คนนี้ขอมาด้วยผมปฏิเสธยังไงก็ไม่ยอม"อินุโอกะพูดพรางทำหน้าหงอยๆ
"ไม่เป็นไร ชื่ออะไรกันบ้าง"ฮินาตะหันไปถามเด็กทั้ง 3 คน
"ข้าชิบายามะ ยูกิ"ยูกิพูด
"ส่วนข้าชิกายะ เออิคิชิ ข้างข้าคือโกชิกิ สึโตมุ"
หลังจากที่คุยกันเสร็จฮินาตะก็เดินนำคาเงยามะและคนอื่นๆ เข้าไปในป่าหลังบ้านพัก ฮินาตะเป็นคนเดินนำเข้ามาในป่าเป็นคนเบิกทาง พอเดินเข้ามาลึกเลือยๆก็เขามาเจอสมุนไพรเป็นป่าที่เรียกได้ว่าเป็นทุ่งสมุนไพรเลยก็ว่าได้ ทั้งตัวอินุโอกะแล้วก็เด็กอีก 3 คนต่างก็รู้สึกตกใจ
"ข้าไม่คิดเลยว่าที่แบบนี้จะมีสมุนไพรเยอะขนาดนี้"อินุโอกะพูด
"เวลาเจ้ามองอะไรอย่ามองแค่ภายนอก เจ้าต้องดูข้างในมันด้วยไม่งั้นเจ้าก็จะไม่รู้ว่าข้างในมันเป็นยังไง"ฮินาตะพูดเชิงสอนไม่ใช่แค่อินุโอกะรวมทั้งเด็กทั้ง 3 คนด้วย
"พวกข้าขอเก็บได้รึเปล่า"อินุโอกะหันมาถามฮินาตะ ฮินาตะก็หันไปมองคาเงยามะ
"ได้สิ เชิญเจ้าเก็บตามสบายเลย"คาเงยามะกล่าว
"งั้นข้าไปเดินดูรอบๆ ก่อนแล้วกันเดี๋ยวข้ามา เจ้าก็นั่งรอข้าอยู่แถวๆ นี้ก็ได้"ฮินาตะพูดจบก็หยิบมีดออกมาฟันเถาวัลย์แล้วก็เดินฟันไปรอบๆ "คาเงยามะ!!"เสียงฮินาตะตะโกนเรียกจากในป่าทุกคนต่างตกใจแล้ววิ่งไปหาฮินาตะ
"มีอะไรฮินาตะ"คาเงยามะตะโกนถามก่อนจะถึงตัวฮินาตะ
"เจ้าดูสิ"ฮินาตะชูอะไรบางอย่างให้คาเงยามะดู "หินเวท!!"ฮินาตะพูดก่อนจะโยนหินให้คาเงยามะ
"เจ้ารู้ได้ยังไงว่าเป็นหินเวท"คาเงยามะยกหินขึ้นส่องดู
"เก็บไปก่อนเดี๋ยวข้าจะทำอะไรให้ดู"ฮินาตะพูดก่อนที่ทั้ง 5 คนมาช่วยฮินาตะเก็บหินที่ฮินาตะบอกว่าเป็นหินเวท จากนั้นฮินาตะก็เดินดูป่าแถวนั้นต่อก็เจอสมุนไพรอีกเยอะมาก
"ข้าว่าเรากลับกันเถอะนี้จะใกล้จะเย็นแล้ว"ฮินาตะพูด "เดี๋ยวเจ้า4 คนอยู่ก่อนนะอย่าเพิ่งกลับ ข้าจะทำอะไรให้ดู"ฮินาตะพูดจบก็พากันกลับมาบ้านพักคาเงยามะฮินาตะก็ไปหยิบของที่อยู่ในบ้านออกมาแล้วมาวางบนโต๊ะที่ทุกคนนั่งกันอยู่
"เจ้าจะทำอะไร"คาเงยามะถาม
"ข้าจะสกัดหินให้เจ้าดู"ว่าแล้วฮินานะตะก็ยกถุงที่ใส่หินที่ทุกคนช่วยกันเก็บมาวางไว้บนโต๊ะ "จนกว่าเจ้าจะเอามันไปสกัดเจ้าจะไม่สามารถรู้ได้เลยว่ามันเป็นหินเวทหรือหินธรรมดา"ฮินาตะพูดก่อนจะหยิบหินออกมาจากถุงออกมาวางบนฝ่ามือก่อนจะขัดหินด้วยเวทลม
"ข้าเองก็เพิ่งเคยเห็นปกติที่พวกข้าได้มาก็ได้มาเป็นหินเวทที่พร้อมใช้งานแล้ว"คาเงยามะมองไปที่ดาบของตัวเอง
"ก็นะปกติเขาไม่มานั่งทำให้ดูแบบนี้ ไม่แปลกที่จะไม่เคยเห็น"ฮินาตะพูดก่อนจะหยุดการร่ายเวทแล้วหยิบหินขึ้นมาส่องพลิกไปพลิกมาแล้ววางลงบนโต๊ะ
"สอนข้าบ้างได้สิท่านฮินาตะ"อินุโอกะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ด้วยแววตาวิบวับๆ นักเรียนอีก 3 คนก็ทำหน้าตาไม่ต่างกัน ฮินาตะยืมมือขึ้นเกาหัว
"ไอสอนมันก็ได้อยู่แต่ว่าจะให้เอาชั่วโมงเดียวได้เลยมันก็คงจะไม่ได้หรอกนะ"ฮินาตะพูด
"นิดเดี๋ยวก็ได้เดี๋ยวข้าจะเอาไปฝึกต่อเอง"ยูกิพูด
"อะๆ ก็ได้ ก่อนอื่นเลยพวกเจ้าใช้เวทธาตุอะไรกันบ้าง"ฮินาตะถาม พอทุกคนบอกฮินาตะก็สอนการใช้เวทขัดหินจนทำเป็น
"ไม่เคยคิดเลยว่าการสกัดหินเวทมันจะเหนื่อยขนาดนี้"อินุโอกะพูดก่อนจะวางหินเวทในมือลง
"เจ้าก็ทำได้ดีนี้ เอามานี้มาข้าขัดเงาให้"ฮินาตะพูดพรางหยิบหินขึ้นมามือนึงอีกมือก็เรียกน้ำออกมาจบหินเวทยัดเข้าไปในน้ำ ทุกคนต่างงงว่าฮินาตะกำลังทำอะไรไม่นานหินนั้นก็หลุดออกมาจากก้อนน้ำลงมาที่มือฮินาตะที่ลองอยู่ด้านล้างแล้วน้ำก็ค่อยๆ สลายหายไป ทุกคนมุงดูหินในมือฮินาตะ "เอามือมา"อินุโอกะก็ยื่นมือออกมาข้างหน้าฮินาตะใช้มีกอันเล็กสะกิดปลายนิ้วชี้ของคนตัวสูงให้เลือดหยดลงที่หินก่อนจะรักษาให้ เลือดค่อยๆ ซึมลงไปในหินทุกคนมองด้วยสีหน้าตกใจ งุนงง พอเลือดซึมลงไปหมดแล้วก็มีวงแหวนเวทเล็กๆประกฏเหนือหินก้อนนั้นแล้วหายไป ทุกคนหันมองหน้ากันไปมาแต่ไม่มีใครพูดอะไร ฮินาตะก็หยิบอะไรขึ้นมาสักอย่าง "อะเสร็จแล้ว หินเวทก้อนนี้เป็นของเจ้าเท่านั้น"ฮินาตะพูดก่อนจะยื่นหินก้อนนั้นมาให้อินุโอกะแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แค่หินเวทมันกลายเป็นสร้อยไปเรียบร้อยแล้ว "ไม่ว่าใครก็ใช้มันไม่ได้นอกจากเจ้า"ฮินาตะพูดต่อ อินุโอกะมองสร้อยสลับกับหน้าฮินาตะ
"ท่านให้ข้าเหรอ"
"ใช่ ข้าให้ รักษาให้ดีละ ส่วนเจ้า 3 คนข้ามีอะไรอยากถามหน่อย"
"ถามมาได้เลย ข้าทั้ง 3 คนยินดีตอบ"โกชิกิพูด
จากนั้นฮินาตะก็เริ่มพูดคุยทั้ง 3 คนพอได้ยินก็ทำหน้าฉงนใจฮินาตะก็เลยบอไปมันคือความต้องการขององค์ราชาทั้ง 3 คนก็ดูจะเข้าใจ แต่การฝึกครั้งนี้มันคือการไปใช้ชีวิตในหมูบ้านของฮินาตะเลยอยากให้ทั้ง 3 คนคิดให้ดีๆ มันไม่ใช่การฝึกที่รับรองได้ว่าจะปลอดภัย 100%
"ข้าไป"พอฮินาตะพูดจบยูกิก็พูดขึ้นสวนขึ้นมาทันทีเลย
"เจ้าคิดดีแล้วเหรอ ทำไมตอบเร็วจัง"ฮินาตะถามเป็นการพูดหยั่งเชิงเล็กน้อย
"ข้าแน่ใจ ข้าอยากไปกับท่าน ข้าอยากไปเรียนกับท่าน ยิ่งข้าเห็นสิ่งที่ท่านทำในวันนี้ข้ายิ่งอยากไป"ยูกิพูดด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่หนักแน่น จริงจัง
"ข้าเองก็จะไปครับ"โกชิกิพูด
"ข้าเองก็เช่นกัน วันนี้ข้าได้เรียนอะไรเยอะจากท่าน แค่เพียงวันเดียวก็ได้เรียนอะไรเยอะขนาดนี้ถ้าหากข้าไปอยู่กับท่านเดือนหนึ่งข้าว่าข้าคงเรียนจบเร็วมากแน่ๆ"ชิกายะเองก็เช่นกัน
"อันที่จริงข้าเองก็อยากไปกับท่านเช่นกันแต่ข้าเป็นอาจารย์ข้าคงทำเช่นนั้นไม่ได้ แต่อย่างไรก็ตามข้าขอบคุณท่านมากที่พาข้าเข้าไปในป่าด้วยนอกจากสมุนไพรพวกนี้แล้วท่านยังทำสร้อยให้ข้าด้วย ขอบคุณท่านมาก ส่วนเรื่องเด็กทั้ง 3 คนเดี๋ยวข้าจะรายงานกับอาจารย์ใหญ่ให้นะครับ"อินุโอกะพูด
"ข้าเองก็ต้องรายงานให้องค์ราชาทราบเช่นกันพรุ่งนี้เจ้าก็จะกลับแล้วนี้"คาเงยามะพูด
"พวกข้าเองก็ต้องไปเตรียมตัวเช่นกัน"โกชิกิพูด
"ขอตัวก่อนนะครับ"ยูกิพูด ชิกายะเองก็ยกมือโบกไม้โบกมือให้ฮินาตะ
"เจ้าก็ไปล้างเนื้อล้างตัวอาบน้ำดีกว่ามั้ยพรุ่งนี้จะต้องเดินทางนิ"คาเงยามะหันมาบอกฮินาตะ
"ข้าขอทำหินเวทอีกแปบนึงข้ากำลังหาหินที่มันเข้ากับเวทของเจ้าอยู่"ฮินาตะพูด
"หินที่เข้ากับพลังเวทข้า?"คาเงยามะทำหน้างง "ยังไง??"
"หินที่ช่วยเสริมพลังเจ้าไงเวลาเจ้าไปไหนมันจะได้ช่วยคุ้มกันเจ้าหรือเตือนเจ้า ถ้าไม่มีข้าเจ้าก็มีมัน"ฮินาตะพูด
"เจ้าพูดแบบนี้ข้าคิดนะ"คาเงยามะนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับฮินาตะ
"ก็อย่างที่เจ้าคิดแหละ"ฮินาตะเหลือบมองคาเงยามะ "อะ เจ้าช่วยร่ายเวทใส่หินพวกนี้หน่อย"ฮินาตะพูดหลังจากที่นั่งเรียงหินไว้บนโต๊ะคาเงยามะเองก็ทำตามพอร่ายเวทใส่หินบางก้อนก็มีการสั่น ขยับ แล้วมีอยู่ก้อนหนึ่งลอยขึ้นมาฮินาตะยื่นมือไปคว้าไว้
"ได้แล้วเหรอ"คาเงยามะถามด้วยสีหน้าฉงน
"อื้อ เจ้าไปอาบน้ำล้างตัวก่อนก็ได้นะข้าคงทำอีกพักใหญ่เลยแหละ"ฮินาตะพูดแล้วฮินาตะก็เริ่งลงมือสกัดหินต่อ
..................
"ข้ากลับแล้วนะ"ฮินาตะหันกลับมาบอกคาเงยามะ "อันนี้ข้าให้เจ้า"ฮินาตะยื่นภู่มาให้คาเงยามะเหนือภู้ทั้ง 2 อัน มันคือลูกปัดอันกลมๆ ใหญ่ๆ ที่ทำจากหินที่มีชื่อว่า moonstone "ข้าอยากให้เจ้าเอาติดตัวไว้ตลอดเวลา"ฮินาตะพูดจบส่งของชิ้นนั้นให้คาเงยามะเสร็จก็ขึ้นรถม้า
คาเงยามะมองของในมือแล้วยิ้มก่อนจะเอามามัดไว้กับด้ามดาบ
7 วันต่อมา
รถม้าวิ่งผ่านทุ่งกว้าง ตัดผ่านป่าออกมาอีกฝากหนึ่งของป่า เด็ก 3 คนที่นั่งอยู่บนรถม้าชะโงกหน้าออกมาดูด้วยท่าทางตื่นเต้น
"ระวังตกนะ"เสียงทุ้มเอ่ยเตือน
"ครับ"ทั้ง 3 คนตอบพร้อมกันก่อนจะดึงตัวกลับเข้าไปข้างในรถม้า "ท่านคาเงยามะ ใกล้ถึงรึยังครับ"ยูกิถามชายที่ขี่ม้าเทียบข้างรถม้า
"ใกล้แล้วละ ผ่านทุ่งนี้ไปก็ถึงแล้ว"คาเงยามะพูด
_______________________
โปรดติดตามตอนต่อไป
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แม่อีกาน้อย