คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฟิโอเน่ แองเจิ้ลไลฟ์
เฮ้ย!ตื่นได้แล้วโว้ย
เงียบ
ถ้าชั้นพูดอีกครั้งเดียว
ยังเงียบ
..........................................
"ว้าย!ร้อน ร้อน นี้พ่อปลุกแบบคนธรรมดาหน่อยได้ไหม~~"เสียงหวานตวาดใส่พ่อซึ่งตอนนี้เอาไฟแช็กมาลนใส่กางเกงของเธอ
ช่วยไม่ได้ชั้นปลุกแบบคนธรรมดาแกก็ไม่ตื่น"คนโดนตวาด ตวาดกลับ
"แต่นี่มันตัวที่สิบสามที่โดนพ่อเผาจนเป็นรูแล้วนะ"
"ไม่ต้องพูดมากรีบลุกไปอาบน้ำแปรงฟันได้แล้ว"แล้วคนสั่งก็หันหลังเดินออกจากห้องไป
"แบร่"คนถูกสั่งแลบลิ้นก่อนจะพล็อยหลับลงไปอีก
"เอ~~~ชั้นจำได้ว่าต้มน้ำร้อนไว้นี้หว่าวันนี้เอามาสาดคนกินบ้านกินเมืองดีกว่า"
"อ้ายตื่นก็ได้ตื่นก็ได้ ยอมแล้ว~~~"เจ้าคนหลับสะดุ้งโหยงลุกจากเตียงทันที
บัดนี้คนที่ตื่นมา ช่วงบนเปลือยเปล่า มีหน้าอกนิดหน่อยถ้าไม่มองดีๆจะเห็นว่ามันแบนลาบ ไม่ใช่เพราะถูกใครที่ไหนรุมข่มขืนมา แต่มันเป็นปกติของสาวน้อยวัย 15 ปีนาม ฟิโอเน่ แองเจิ้ลไลฟ์ เพราะเกาะทางใต้มันช่างร้อนดีจริงๆใบหน้ารูปไข่ผมยาวเหยียดตรงสีเหลืองออกทองๆตวงตาโตสีฟ้า ซึ่งบัดนี้ผมยุ่งหน้างัวเงีย ซึ่งทำให้ดูสวยไปอีกแบบ ตาหรี่เนื่องจากแสงสุริยะยามเช้าส่องลอดหน้าต่างเข้ามา สภาพคนพึ่งตื่นนอนไม่มีผิด
"ถ้าชั้นนับ3แล้งไม่ลงมาล่ะก็~~~~"
ไม่ต้องพูดจบเสียงบันไดก็ดังตึงๆทันที"
"พ่อวันนี้มีอะไรกิน"คนงัวเงียถาม ซึ่งพูดทุกวันจนมันเป็นคำอรุณสวัสของเธอไปแล้ว
"ไปอาบน้ำก่อน"ผู้มีศักดิ์เป็นพ่อสวนกลับ
ลาสปุติน แองเจิ้ลไลฟ์ผู้ที่สังลูกสาวที่พึ่งตื่นไปอาบน้ำ ผมดำสนิท ไว้เปียยาวถึงกลางหลังนัยน์ตาสีฟ้าเหมือนลูกสาวเครายาวนิดๆใส่เสื้อกล้ามกางเกงขายาวกำลังจัดแจงข้าวของเพื่อทำอาหารเช้าให้ลูกสาวตัวดีของเขาและหน้าอย่างงี้ก็ดูยังไงก็ไม่ต่างไปกว่า โจร
ใช่เขาคือโจรที่เก่งที่สุด(ในละแวกนั้น)
"อาบน้ำอย่างเดียวใช้ไหมพ่อ"
"แปรงฟัน สระผม เช็ดตัว ทาแป้ง"ผู้เป็นพ่อพูดดักคอ เจ้าลูกตัวดียิ้มแห้งๆก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
…………………
หลังจากที่เธอ อาบน้ำ แปรงฟัน สระผม เช็ดตัว ทาแป้ง ตามที่พ่อของเธอสั่งเรียบร้อย เธอก็รีบวิ่งรี่มาโต๊ะอาหารทำหน้าหยั่งกะคนไม่ได้กินข้าวมาสิบวัน ทำให้ผู้เป็นพ่อบัดนี้แอบถอนหายใจเฮือกใหญ่
ทำตัวไม่เหมือนผู้หญิงเล้ย เสียงนั้นไม่ได้ดังออกมา แต่มันก้องอยู่ในความคิดของผู้เป็นพ่อ
"อะไรเนี้ยพ่อ ปลาเค็ม กะผักอีกแล้ว" เสียงตวาดลั่นบ้านของคนหิวพุ่งใส่หน้าพ่อ
"วะก็ไม่มีตังค์ มีแค่นี้แหละจะกินหรือไม่กิน"ผู้เป็นพ่อตวาดสวนกลับ
นี้มันก็ครึ่งเดือนแล้วนะพ่อที่ฉันกินซ้ำซากนะเนี้ย เพราะอย่างเงี้ยร่างกายฉันก็เลยไม่โต"พลันถกเสื้อขึ้นแล้วเอานิ้วชี้ไปที่หน้าอกตัวเองให้พ่อดู
"เออน่า ทนไปหน่อยเหอะเดี๋ยวขโมยอะไรได้แล้วจะซื้อมาให้กินจนหน้าอกแกระเบิดไปเลย"
"อี้อ้อองไอ้อิ้ดอะอะโอยอะไออาวอ้านเอ้าอีกอ๊ะ อั้นออกแอ้วไออ้าอันไอ้อี"(นี้พ่อคงไม่คิดจะขโมยอะไรชาวบ้านเค้าอีกนะ ฉันบอกแล้วไงว่ามันไม่ดี)
ข้าวเต็มปากยังพูดมาได้
ทุเรศชะมัดผู้หญิงอะไร้ นายลาสปุตินคิดพลางดูแคลนลูกสาวตรงหน้าอย่างเหนื่อยใจ
"ฮ่วย แล้วจะให้ชั้นไปทำอะไร"เขาสวนกลับ
“ก็มาช่วยงานรับจ้างสารพัดของฉันไง”บัดนี้ข้าวหายไปหมดจากปากเจ้าหล่อนแล้ว แต่ประโยคนั้นก็ทำให้พ่อเงียบอึ้งไปสักพักก่อนจะปล่อยก้ากออกมา
“พูดหยั่งกับงานรับจ้างสารพัดของแกมันเงินดีกว่างานขโมยอย่างพ่อนี่”ขโมยยังหัวเราะลั่น
“ก็ยังดีกว่าไปขโมยของคนอื่นเขามากิน หึๆ”ประโยคนี้ทำเอาคนหัวเราะเงียบไปพลันแยกเขี้ยวใส่เจ้าลูกตัวดีก่อนที่จะสงบเพราะรู้ว่าต่อปากต่อคำไปก็มีแต่จะแพ้มัน
“แต่ต่อไปแกก็คงไม่ต้องลำบากแล้วล่ะ”
“ทำไมพ่อจะฆ่าฉันเรอะ”เสียงหวานพูดกวน
“เปล่า”
“พ่อจะทิ้งฉัน”เสียงหวานพูดกวนอีก
“เหอะ”น้ำเสียงคนปฎิเศษเริ่มส่อแววหงุดหงิด
“พ่อจะส่งฉันไปขายตัว”
“ว้อย~~~~~~~~~”ในที่สุดเส้นลิมิตของผู้เป็นพ่อก็แตกกระเจิง
“อ้าวงั้นพ่อก็ตอบมาดิ”น้ำเสียงสั่นสีหน้าผวา เพราะตกใจเสียงพ่อตัวเอง
“ก็แกเดามั่วแล้วฉันจะเอาจังหวะไหนบอกแก”แล้วอารมณ์คนพูดก็เริ่มเย็นลงก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันจะส่งแกเข้าโรงเรียน”
เงียบไปอึดใจ เงียบมากจนได้ยินแม้แต่เสียงหัวใจเต้นของคนฟังพลันนั้นเสียงระเบิดหัวเราะก็ถูกจุดระเบิดลั่นบ้านเล่นเอาคนที่คิดจะส่งลูกสาวเข้าโรงเรียนเกือบหงายหลังตกเก้าอี้
“ข้าวก็ไม่มีจะกินแล้ว ยังจะคิดส่งลูกสาวตัวเองเข้าโรงเรียนอีก ก้ากๆ”เสียงหวานแบบกวนๆพูดกลั้วหัวเราะ แต่พอไปสบตากับคนที่จะส่งลูกสาวตัวเองเข้าโรงเรียน เจ้าหล่อนก็ต้องรีบสะกดอารมณ์ขันตัวเองทันทีเพราะรู้ว่าขืนหัวเราะต่อไปได้เกิดการประทุษร้ายแน่
“แล้วนี้พ่อจะส่งฉันเข้าโรงเรียนไหนเนี้ย”น้ำเสียงเจ้าหล่อนยังมีอารมณ์ขันอยู่นิด
“Element แห่ง ซิลเวอร์คาร์ต”
“หา~~~~~~~~~~”เจ้าหล่อนตาโตเป็นไข่ห่านไม่สิจะเอาไข่นกกระจอกเทศเลยก็ยังได้เมื่อชื่อโรงเรียนดังออกมาจากปากของบุรุษขโมยตรงหน้า
“พ่อพูดเล่นใช่ไหม”เธอถามพ่อ
“แกเคยเห็นฉันล้อเล่นไหมล่ะ”พ่อเธอสวนกลับ
“แต่นั้นมันโรงเรียนผู้ดีนะพ่อ ค่าเทอมแพงหูฉี่ แถมโรงเรียนประจำอีกนะ”แล้วเจ้าหล่อนก็ถามต่อ
“แล้วใครจะดูแลพ่อ”
“นี้แกดูถูกพ่อแกขนาดนี้เลยเรอะ”
“แล้วเงินพ่อจะเอาที่ไหนจ่าย”
“วะ ฉันมีละกันล่ะ”
“แล้วนั้นมันก็โรงเรียนกินนอนด้วยนะพ่อ”
“อันนี้ดีเลยล่ะแกจะได้ไม่ต้องอยู่กับบ้าน ฉันปวดหัวกับแก”พ่อพูดพลางแสยะยิ้ม
“แล้วคิดยังไงส่งฉันไปเรียนเนี้ย”
“ก็ให้มีวิชาความรู้ติดตัวไว้ไง ไอ้ลูกบื้อ”คนฟังนั่งตาถลนเมื่อได้ยินคำว่า ไอ้ลูกบื้อ แล้วคนพูดก็พูดต่อตามหน้าที่ “แล้วก็รู้ไว้ซะตระกูลเราจบจากโรงเรียนนี้ทุกคน”พลันนั้นพ่อก็กอดอกทำท่าวางมาดให้ลูกดู
“ถ้าจบจากโรงเรียนดีเด่นขนาดนี้ แล้วทำไมพ่อถึงมาเป็นโจร”คำถามจากเจ้าหล่อนยิงออกไปพลันบุรุษตรงหน้าสะดุ้งทำสีหน้าซีด
“เออน่าอย่าไปรู้เลย ไม่รู้สักอย่างจะตายเปล่าวะ”พ่อพูดแก้หน้า
โม้ชัวว์
“แล้วนี้พ่อสมัครให้ฉันไปตอนไหน”เจ้าหล่อนถาม
“ยัง” คำตอบสั้นๆจากผู้ถูกถามแล้วเจ้าของคำตอบก็พูดต่อ “เพราะเขาเริ่มสมัครกันพรุ่งนี้ ฉะนั้นไปเก็บเสื้อผ้าซะ เราจะออกเดินทางสายๆ แล้วขึ้นเรือไปสมัคร”
แล้วขึ้นเรือไปสมัคร”
“แต่ฉันยังหิว”เสียงหวานของเจ้าหล่อนร้องคราง
“ไปเก็บเสื้อผ้า เดี๋ยวนี้”เสียงตวาดดังลั่นบ้าน
............................................
ท่าเรือแซฟฟาย
สภาพบรรยากาศตอนสายๆ แดดไม่แรงมาก ท้องฟ้าสีครามสดใส มีเมฆสีขาวราวปุยนุ่นเป็นหย่อมๆบนผืนนภา เสียงนกทะเลนานาชนิดพากันขับขาน บางตัวอยู่บนผิวทะเลเพื่อกินปลา ลมทะเลพัดพาเอาความเย็นมาไม่มีหยุด บรรดาคนประจำถิ่นบ้างก็นักท่องเที่ยวจากต่างแดนพากันเดินจับจ่ายใช้สอย ซื้อของกับร้านที่มาตั้งอยู่บริเวณทางเดินเหนือชายหาด บรรดาคนเล่นน้ำก็พอมีให้เห็นบ้างเป็นหย่อมๆ เรือประมงกลับเข้าฝั่งจากการหาปลายามราตรี ห่างจากชายฝั่งออกไปเรือใบกำลังแล่นนิ่งอยู่เหนือผิวน้ำและเรืออีกมากมายที่จอดเทียบท่า
“เฮ้ยเร็วเดะเดี๋ยวก็ตกเรือกันพอดีหรอก”นายลาสปุตินตะโกนฝ่าฝูงคนเพื่อเร่งลูกสาว
“ก็พ่อเล่นวิ่งไม่แบกอะไรเลยอ่ะจะให้ไปทันได้ไง แฮ่กๆๆ” คนถูกเร่งวิ่งทั่กๆฝ่าฝูงคนตามหลังบิดาตนพลางแยกเขี้ยวงุดๆ ในหลังเจ้าหล่อนมีเป้ของใช้ตัวเองมือขวาลากกระเป๋าแบบมีล้อของพ่อตน ส่วนมือซ้ายก็หิ้วกระเป๋าที่ใส่ของสุดรักสุดหวงของพ่อหล่อนเอาไว้ (ซึ่งตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร)
“วะ งั้นเอากระเป๋าหิ้วมา วู้”
หวูด~~~~~~
เสียงหวูดเรือดัง สัญชาติยานบอกให้คู่พ่อลูกรู้ทันทีพากันวิ่งเต็มสปีดยื่นตั๋วให้นายท่าเรือแล้ววิ่งแน่บขึ้นเรือไป
จบบท1
ความคิดเห็น