รักใสใสของยัยมาดทอม

ลำดับตอนที่ #7 : ยัยทอมบอยฉันชอบเธอ

"เฮ้ย OoO "
ด้วยน้ำหนักตัวฉันที่ก็พอๆกับวัยรุ่นทั่วไปก็เลยทำให้นายนั้นหงายหลังไปพร้อมกับฉันที่ทับอยู่บนตัวนายนั่น
ขอบอกว่าตอนนั้นนะหน้าฉันกับนายนั่นห่างกันไม่ถึงคืบ ไม่ใช่สิไม่ถึง 2 นิ้วมากกว่านี่ถ้าใครพลักหัวฉันนะฉันจะเอาระเบิดไปปาบ้านเลยคอยดู -_-
"เฮ้ยๆลุกเร็วเดี๋ยวโดนข้อหา"ไอ้พี่ชายพูดเตือนสติฉันที่กำลังอึ่งอยู่จนฉันได้สติเลยรีบลุกขึ้น นายนั่นก็รีบลุกขึ้นมาเหมือนกัน...เฮ้ยหน้านายนั่นแดงอ่ะแล้วหน้าฉันล่ะ
"ดีที่ไม่มีอาจารย์มาเห็นนะเนี่ยถ้าเห็นละก็..."ไอ้พี่ฉันก็ยังพูดต่อ
"ก็อะไร O-O "ฉันรีบคาดคั้น
"ก็หน้าแกกับไอ้เรห่างกันไม่ถึง2นิ้วขนาดนั่นถ้าฉันพลัดหัวแกได้เป็นเรื่องแน่"
"ฮึ่ยไอ้พี่บ้า OoO"ฉันก็จะเข้าไปต่อยพี่ชายตัวเองอยู่แล้วดีที่ซารินะมาห้ามทับก่อนไม่งั้นฉันก็คงต้องทำร้ายร่างกายพี่ชายแน่ๆ
"ซารินะว่าอย่ามีเรื่องกันอีกเลยค่ะเข้าห้องเรียนกันดีกว่าค่ะใกล้จะกริ๊งแล้ว^v^!!!"
"เหอะ"ฉันก็เลยรีบเดินหนีไปโดยมีฝน ริบบิ้นและซารินะเดินตามมาด้วย

"เฮ้ยเรเป็นไรว่ะหน้าแดงเลย ไข้ขึ้นรึไง"บาสเอ่ยถามผมขณะที่อยู่ที่ห้องเรียน
"ป่าวเว้ย"
"ป่าวแล้วไมหน้าแดงอ่ะ"
"จะเป็นเพราะอะไรสงสัยคิดเรื่องน้องข้าอยู่...เฮ้ยเรแกชอบน้องข้าใช่ป่ะ"
"เฮ้ยป่าวซะหน่อยหุบปากไปเลยไอ้ไมค์ O-O"
"ค้าบๆไม่กวนใจแล้วไปเล่นบอลกันดีกว่าไอ้บาส"
"เออไปกันเหอะปล่อยให้พ่อพระเอกลูกครึ่งไทย-เกาหลีสุดฮอตประจำโรงเรียนนั่งฝันหวานถึงยัยทอมสุดห้าวขวัญใจสาวๆเหอะ"
"ออกไปเลยนะไอ้ไมค์ไอ้บาสเดี๋ยวเหอะ"
"เออๆไปแล้วค้าบ"
และเมื่อไมค์กับบาสไปแล้ว
"ก็น้องเอ็งน่ารักจริงๆนี่หว่าไอ้ไมค์...หรือเราจะจีบดีว่ะ...เฮ้ยไอ้เรไม่ได้นะเว้ยเดี๋ยวแกเสียฟอร์มหมด"

"นี่น่านเธอน่ะอย่าใจร้อนนักเลย"
"ทำไมก็นายนั่น...เอ้ยพี่เรของริบบิ้นมากวนประสาทเราทำไมล่ะ"
"ก็เราจะไปรู้เหรออยู่ที่บ้านนะพี่เรก็ออกจะแสนดีใจดี แล้วจากที่เคยเรียนที่ไหนๆมาสาวๆก็ติดพี่เรเต็มเลยเพราะพี่เรนิสัยดีมากเทคแคร์ทุกคนที่ดีกับเค้า...เว้นก็แต่เธอนี่แหละที่ไปกวนประสาทเค้าทำให้เค้าไม่ทำดีด้วย"
"เหอะเพราะนายนั่นนิสัยที่แท้จริงไม่ดีมากกว่า"
"นี่น่านที่เธอพูดถึงน่ะพี่ชายฉันนะ O-O"
"ขอโทษที...แต่มันก็จริงนิ่-๐-"
"เชอะเธอทำพูดไปเหอะคนที่เกลียดๆกันตอนแรกสุดท้ายก็ลงเอยด้วยกัน"
"แต่มันใช้ไม่ได้กับฉันหรอก"

"มันต้องไม่ได้"