รักใสใสของยัยมาดทอม

ลำดับตอนที่ #4 : เด็กเข้าใหม่

เช้าวันต่อมา
"เฮ้ยน่านแกรู้เรื่องที่มีเด็กเข้าใหม่ยังว่ะ" ไอ้ฝนถามฉันขณะที่ยังไม่ถึงโต๊ะด้วยซ้ำ
"รู้แล้ว"ฉันตอบพร้อมวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ
"แล้วแกรู้ป่ะว่าใครมั่งอ่ะ"
"ไม่รู้โว้ยอยากรู้ก็ไปถามอาจารย์ดิ่"
"แต่เค้าบอกว่ามีมาอยู่ห้องเราด้วยนิ่หว่าแล้วก็มีเข้า ม.6 ด้วยเค้าเป็นพี่น้องกัน"
"เหรอแล้วคิดไงมาเข้า ม.5 ม.6 "
"เห็นเค้าบอกว่าต้องย้ายตามพ่อแม่ เห็นบอกว่าพ่อแม่เป็นนักธุรกิจ"
"เหรอ...เออว่าแต่แกรู้เรื่องมากกว่าฉันอีกแล้วแกมาถามฉันไม"
"ก็คิดว่าแกจะรู้เยอะกว่านิ่หว่าเห็นเป็นหัวหน้าห้อง"
"ฉันยังไม่รู้ไรมากเลยอาจารย์ไม่เห็นบอกไรเลย"
ตึง ตึ่ง ตึ้ง ตึ๊ง ตึ๋ง (เสียงประกาศของประชาสัมพันธ์)
"หัวหน้าห้องชั้น ม.5/5ให้มาพบอาจารย์ที่ปรึกษาที่ห้องปกครองในเวลานี้ค่ะ"
"เฮ้ยจารย์เรียกเว้ยยย"
"ข้ารู้แล้วไม่ต้องตะโกนขนาดนั้นหรอกเฟ้ย"
"ได้ยินแล้วก็รีบไปสิว่ะ"
"ก็กำลังจะไปอยู่เนี่ยไม่เห็นรึไง"
"ก็รีบไปดิ่ เจอกันที่ห้องแล้วกัน"
"เออๆ" ฉันสะพานกระเป๋าแล้วเดินไปที่ห้องปกครอง

ห้องปกครอง
"ขออนุญาติค่ะอาจารย์" ฉันพูดพร้อมกับดันประตูห้องปกครองเข้าไป
"อ่ะมาแล้วเหรอ นี่ครูจะแนะนำให้รู้จักนี่ กัณทิชา ส่วนกัณทิชานี่น้ำน่านเป็นหัวหน้าห้องม.5/5ที่เธอต้องอยู่"
"หวัดดีจ๊ะ^v^"ผู้ที่อาจารย์เรียกว่ากัณทิชากล่าวทักทายฉันด้วยท่าทางที่ยิ้มแย้ม
"หวัดดี"ฉันกล่าวตอบกลับไปตามมารยาท แต่พอเห็นหน้าแล้วก็ต้องตะลึงเพราะเธอน่ะสวยมากๆเลยล่ะแต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกเป็นพิเศษนะก็ฉันไม่ใช่ทอมซะหน่อยคนอื่นเค้าคิดกันไปเองตะหากว่าเป็นแต่จริงๆแล้วไม่ได้เป็นเลย
"งั้นน้ำน่านเธอพากัณทิชาไปที่ห้องนะ"อาจารย์หันมาสั่งต่อ
"ค่ะ"
และระหว่างทางที่เดินไปที่ห้องฉันก็ได้รู้ว่าเธอมีชื่อเล่นว่าริบบิ้นเป็นสาวลูกครึ่งเกาหลี มีพี่ชายด้วยชื่อ เรย้ายมาอยู่โรงเรียนนี้เหมือนกันอยู่ ม.6
พอถึงห้องฉันก็แนะนำเพื่อนๆในห้องให้รู้จักริบบิ้นและหลังจากที่อนะนำเสร็จแล้วก็จัดที่นั่งให้โดยนั่งโตะเดียวกับฉันและฝน (คือโรงเรียนเรามีโต๊ะเรียนนั่งได้ 3 คนด้วย)

พักกลางวัน
"นี่ริบบิ้นน่านกินไรกันดีอ่ะเพื่อน"
"กินข้าวดีกว่า"ฉันออกความเห็น
"ว่าไงริบบิ้น"
"ก็ได้จ๊ะ"
แล้วพวกเราก็เดินไปต่อแถวซื้ออาหาร
"นี่ริบบิ้นเธอมีพี่อยู่ ม.6ใช่ป่ะ พามาให้รู้จักมั่งดิ่"ฝนพูดขึ้น
"ได้จ๊ะ เดี๋ยวก็ได้เห็นพี่เรเค้าอยู่ม.6/5 วันนี้คาบว่างตรงกับเราพอดี^-^"
"เฮ้ยอยู่ห้องเดียวกับพี่แกเลยนี่หว่าน่าน"
"อ้าวน่านมีพี่ด้วยเหรอไม่เห็นบอกเราเลยOvO" ริบบิ้นพูด
"เค้าชื่อพี่ไมค์น่ะ พี่ไมค์อ่ะป๊อบปูล่ามากๆเลยนะ^v^"
"เหรอโหมีพี่ป๊อบปูล่านี่ดีเนอะ เหมือนพี่ริบบิ้นเลยเวลาขเรงเรียนไหนก็ป๊อบโรงเรียนนั้น^v^"
"จริงป่ะ อย่างนี้พี่ไอ้น่านก็มีคู่แข่งแล้วดิ่"
"ช่างเหอะไม่สนหรอกสั่งข้าวดีกว่า"
 
หลังจากที่ได้ข้าวแล้วพวกเราก็เดินมาหาโต๊ะนั่ง และหลังจากที่ได้แล้วก็แยกกันไปซื้อน้ำกิน
พลักกกกกกกกกกกกกกก
"โว้ยไรกันว่ะโดนชนอีกและOoO"
"เดินยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือ"
มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นแสดงว่าต้องเป็นคนที่ชนฉันแน่เลย แต่เสียงมันคุ้นๆแหะ-_-
และทันทีที่ตาประสานตา
"เฮ้ยOoO" ฉันกับมันร้องออกมาพร้อมกัน และมันก็คือไอ้ตัวซวยที่ชนฉันเมื่อวานนั่นเอง
"แกๆอีกแล้วเหรอไอ้ตัวซวยOoO"
"เธอก็เหมือนกันแหละยัยซุ่มซ่าม"
"หนอยแกมาชนฉันเองนะO-O" ฉันพูดพร้อมกับเงื้อมือจะต่อยปากไอ้ตัวซวย
"น่าน พี่เร ทำไรกันอ่ะ OoO" ริบบิ้นพูดพร้อมกับวิ่งมาหน้าตาตื่น