นิทาน เรื่องเล่าตำนานอ่าวพระนาง

เนื้อเรื่อง

นิทาน เรื่องเล่าตำนานอ่าวพระนาง

เนื้อเรื่อง

(ดนตรีเพลงแม่บท  ๑๒  วินาที  ไฟส่องไปที่คนเล่านิทาน)

เสียงลม...        ครั้งก่อนโน้นมีหมู่บ้านใหญ่สองหมู่บ้าน  ตั้งอยู่ริมชายฝั่งทะเล  หมู่บ้านทางทิศตะวันออกมีหัวหน้าคือตาวาปราบกับยายบามัย  หมู่บ้านทางทิศตะวันตกมีตายมดึงและยายรำพึงเป็นหัวหน้า  ทั้งสองหมู่บ้านเป็นคู่อริกัน  ขณะนี้ยายบามัยกำลังกล่อมลูกซึ่งเกิดใหม่ (เพลงกล่อมเด็กภาคใต้)  ไฟส่องมาที่ยายบามัย  อ้า...เอ่อ...นอนเสียเจ้าเหอนอนให้หลับดี  แม่สื่อทั้งสี่มาช่วยพิทักษ์รักษาอาบน้ำลูกเหอมาป้อนข้าว  ช่วยรักษาเจ้าทุกเวลา  มาช่วยพิทักษ์รักษาแต่ความไข้อย่ามาใกล้เหอ”

ตาวาปราบ       เออ  อีบามัยเหอ  มึงช่วยแลลูกบุญให้ดีนา  กูอี้ไปออกทะเลทิศปะตีนโน้น  ใครมาแอบทราบแลลูกบ่าวเรา  มึ่งอย่าเชื้อใจเผื่ออี้เป็นคนบ้านโน้นมันยิ่งหมาม่ายลูก  พอเรามีลูกมันอิจฉาชุ่นเหมือนปลาถูกทุบ  แลทีที่มันไปขอลูกบนบานกับเทวดา  กูว่ามันเฟือนเหมือนหมาฝันหรือฉู้แล้ว ปะไปแล้วนะไอ้ลูกขี้เทียนหัวหิ้งสุดสวาทของปะ

ยายบ้ามัย         ฉานชาดท้อผิดหวังเหมือนคนพลัดหนำ  ต่อใดมันอี้ดีกันสักที  รบมึงรบกูกันอยู่ได้  นี่ถ้าไอ้บุญมันใหญ่  ปะมันชวนกันรวมหัวมีหวังเป็นกองทัพงูเห่าแม่น  แผ่นดินทิศปะหัวนอนกับทิศปะตีนต้องแยกเป็นเสี่ยง ๆ บุญเหอ...ต่อใดฝันมะอี้เป็นจิงสักที  มึงช่วยให้ปะกับลุงยมดึงดีกันได้  มะอี้ให้รถเข็นกับบรีสสักลังเหมือนรายการฝันที่เป็นจริงเลยลูกเหอ

(ไฟส่องตามยายบามัยไป  ดนตรีดอกไม้ริมทาง  ๗  นาที)

ไฟเปิดสว่างทั้งเวที

                        ฝ่ายหมู่บ้านทางทิศตะวันตก  ยายรำพึงกับตายมดึงนั้นอยากได้ลูกไว้เชยชม  เพราะอยู่กินกันมานานแล้วแต่ไม่มีลูก  สองคนผัวเมียคิดไปบนบานศาลกล่าวกับเจ้าทะเล ที่ตนเชื่อถือ

ยายรำพึง         พี่ยมเฮพี่ยม  เราก็แก่เฒ่ากันแล้วฉานว่า  ไซรบ้านโน้นมันมีลูก  เราไม่มี  หรือว่าเติ้นเป็นหมัน

ตายมดึง           รำพึงมึงอย่าหกใส่กูพันนั้น  กูว่ามึงทำผิดผีไหรสักสิ่งไม่สิ่งหนึ่งก็สิ่งหนึ่ง  กูว่างาน  กูไปไหว้บนบานกับ เจ้าทะเล  มึงเตรียมอาหารให้ดีอย่าบูดเน่าหลาว  เอาเร็วไอ้พวก ขี้ข้าเร่อ ๆ  ไปทำอาหารกับข้าวได้แล้ว

ยายรำพึง         เออ...ยำปลาชิ้งชั้ง  น้ำชุบลูกอึก  แกงเหมงพร้าวไก้บ้าน  อื้อพุงปลา  อย่าลืมเอา   ผักเหนาะไปด้วย

คนใช้               ค่ะ ๆ ครับ ๆ  เออ ๆ อะไรค้อ ๆ หา ๆ ว่าพรือ ๆ

ยายรำพึง         เดี๋ยวเหอะ

(ดนตรีหักคอไอ้เท่ง  ๑๕  วินาที)

เมื่อคณะเดินทางมาถึงปรัมพิธี  (ร้องเพลงบอก)

จะขอกราบบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์                        ว่าเอว่าเหสิ่งศักดิ์สิทธิ์

จะขอกราบบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์                                    ว่าทอยจ้าฉาเหอสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ช่วยนิมิตสิ่งดีให้เรามีลูกหญิงชายสักคนได้ช่วยสนช่วยแก้

ให้เรามีลูกหญิงชายสักคนได้ช่วยสนช่วยแก้

พระจันทร์นั่งทับราหู                                               ว่าเอว่าเหนั่งทับราหู

พระจันทร์นั่งทับราหู                                               ว่าทอยจ้าฉาเหอนั่งทับราหู

ท่านจงดูจงแก้ให้มีลูกหัวปีท้ายปีให้สุขขีในปีนี้     ให้มีลูกหัวปีท้ายปีให้สุขขีในปีนี้

เดือดร้อนไปถึงพญานาค  พญานาคเห็นใจสองสามีภรรยา  จึงโผล่ขึ้นมาบันดาลให้สองสามีภรรยามีลูกสาวได้

พญานาค         ฮะ  ฮะ  รู้ไหม  เรานี่แหละช่วยเจ้าได้  แต่เมื่อลูกเจ้าโตเป็นสาวแล้ว  เจ้าต้องยอมให้ลูกสาวของเจ้าแต่งงานกับลูกชายของเรา  ลูกชายเราเป็นพญานาคที่วิเศษ  สามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้เจ้าตกลงหรือไม่

ด้วยความที่อยากได้ลูกจนตัวสั่นทั้งสองจึงรีบตกลง

พญานาค         ดีล่ะ  เราจะมาตามสัญญา

หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจยายรำพึงก็ท้อง  สร้างความดีใจแก่ตายมดึงเป็นอันมาก

(ดนตรีเพลงหักคอไอ้เท่ง  ๑๐  วินาที)

เมื่อคลอดลูกออกมาเป็นหญิงให้ชื่อว่า  นาง  นางเป็นสาวแสนสวยชื่อเลื่องลือไปทั่ว

คนใช้ผู้ชาย      พวกเราว่าไหม้น้องนางสวยเว้อ  พวกเราว่าไหม้น้องนางสวยว้า  พวกเราว่าไหม้น้องนางสวยหนมบ้า  พวกเราว่าไหมน้องนางสวยหนมจูจุน  สวยเว้อ  สวยว้า  สวยขนมบ้า  สวยขนมจูจุนเฮ

คนใช้ผู้หญิง ๑ น้องนางเหอ  บ่าวบุญมาชอบนางแม่นแล้ว  มันมาทราบแลทางรฟากเรินอี้แหกแล้วนิ  พูดกับมันบ้างตะ

นาง                  พูดได้พรือล่ะ  พี่รื่นพี่โรย  พ่อทุบตาย  รู้แล้วบ้านเราไม่ถูกกัน  แต่ว่าพี่รู้ไหม้ว่าเขา   รบกันเรื่องอะไหร

คนใช้ผู้หญิง ๒  พี่เองก็ขี้คร้านยุ่งเรื่องไหรอยู่แน่ง ๆ อี้เอาวานไปเหงหนามเรียนเปล่า ๆ ขี้คร้าน   เสือกเรื่องของคนใหญ่  คุยตะตามบายพี่ไปแลต้นทางเอง

(ดนตรี  ตันหยงประยุกต์  ๕  วินาที)

บุญ                  ตันหยง ๆ หยงไหรละน้องละน้องว่าใต้ต้นไทร  ตัวบุญเป็นแขกน้องเป็นไทยรักกันด้วยใจนะน้องนาง

นาง                  ตันหยง ๆ หยงไหรละพี่แล้วว่าต้นดีปลี  ตัวนางเป็นหญิงมันไม่ดีอยากให้          พี่มาของนาง

บุญ                  เอาล่ะ ๆ แล้วพี่จะให้พ่อมาขอ

นาง                  น้องก็  จะรออย่าให้คอยเก้อนา

(ดนตรี  เพลงตันหยงประยุกต์  ๑๐  วินาที)

และแล้วเมื่อบุญกลับมาถึงบ้านก็อ้อนวอนพ่อแม่ให้ไปสู่ขอให้ตาวาปราบและยายบามัยไม่พอใจมาก  แต่ด้วยความรักลูก  ตาวาปราบและยายบามัยยอมลดทิฐิไปขอลูกสาวตายมดึง  ทั้งที่เคยเป็นคู่อริศัตรูกัน  ฝ่ายตายมดึงก็มีน้ำใจนักกีฬายอมยกลูกสาวให้  เพื่อนบ้านทั้งสองหมู่บ้านก็ได้คืนดีกัน  วันกำหนดนัดหมายเรื่องแต่งงานก็ได้มีขึ้น  ครอบครัวตายมดึงลืมสัญญาที่ให้ไว้กับพญานาคอย่าสิ้นเชิง

(ดนตรี  เพลงตันหยงประยุกต์  ๑๕  วินาที)

เสียงโห่  ๓  ลา  ขบวนขันหมากก็มาถึง

จุดเทียนเวียนวนเรามาหลายคนวนเอยวนเวียน  ลมพัดสะบัดเปลี่ยนเรามาจุดเทียนเวียนเอยเวียนวน

-          มะพร้าวของใครปลูกไว้หน้าใดใบแล่นมัน  พี่ขอสักลูกจะเอาไปปลูกทำพันธุ์

-          จุดเทียนเวียนควายพี่เห็นแมวหลายวิ่งขึ้นบนหลา  ถ้าน้องรักพี่ขอให้แมวนี้กินปลา

ใครยังลูกกรูดมาแลกมาแลกลูกนาว  ใครยังลูกสาวมาแลกลูกเขยเอาวะเอาเหวยลูกเขตตาวา  วา  วา  วา ๆ

            ในระหว่างพิธีหมั้น  ขบวนพญานาคก็ได้โผล่ขึ้นมาอย่างไม่คาดฝัน  พญานาคต้องการเจ้าสาว

(ดนตรีคลอเสียงเพลงยักษ์เดินป่า)

ศึกยุทธจักรทะเลจึงได้เกิดขึ้น  ข้าศึกยลขนสยองร้องบันทึกเริงบุกทัพสรรพอลังการสารอลงกต  บทขจรคลาดบาทจรคลาดาพยุหยืน  คืนพยุหยุทธิ์  ดุจพสุธาฟังดั่งพสุธายก  ตายมดึงเห็นว่าท่าทางจะลุกลามไปไกล  จึงพาลูกสาวหนี  ตาวาปราบเห็นเข้าก็โกรธหาว่าตายมดึงจะพาลูกสาวหนี  จึงชักดาบขว้างเข้าใส่ตายมดึงหลบทันดาบจึงปลิวหายไป

(เสียงลิง  ลม  ป่า)

ขณะนั้นได้มีพระฤาษีบำเพ็ญตบะอยู่ในถ้ำเห็นเหตุการณ์วุ่นวายก็ออกมาห้ามปราม  (เสียงขับมอเตอร์ไซค์)

ฤาษี                 หยุดเถอะโยม เราหยุดแล้วแต่ท่านยังไม่หยุด  อมิตพุทธ  พุทธังสะระนัง                   คะฉามิ  อะเหอ  อะเหอ  เราโกรธ  แล้วนะจะบอกให้เราจะสาบทุกอย่างให้เป็นหิน  

โอมสยึมกั้ย  โก๊ะจ๋าโก๊ะ

เหลือเชื่อแต่ไม่เหลือเสื้อสิ้นคำสาบ  ผู้คนเครื่องใช้บ้านเรือนกลายเป็นภูเขาเป็นถ้ำและเกาะแก่งในทะเล  เรือนหอกลายเป็นถ้ำพระนาง  ข้าวเหนียวกวนในงานกลายเป็นสุสานหอย  ๗๕  ล้านปี  พญานาคที่พยายามว่ายน้ำหนีกลายเป็นบ้านหงอนนาค  บริเวณที่พญานาคกลิ้งเกลือกลายเป็นหมู่บ้านหนองทะเล  ส่วนดาบของตาวาปราบปลิวไปตกที่หมู่บ้านกระบี่น้อยกระบี่ใหญ่  สถานที่ทุกแห่งยังมีปรากฏอยู่ตามตำนานจนถึงทุกวันนี้