!!--ถึงจะร้ายอย่างไรก็รัก--++

ลำดับตอนที่ #9 : คู่หมั้นของนาย แต่เป็นที่รักสำหรับฉัน

ตอนที่ 9

เสียงรถยนต์ดังกระหึ่ม แต่ทุกคนที่อยู่บนรถสปอร์ตสีดำครื้นเครง เจ้าของรถยิ้มไม่หุบ วันนี้เขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เพราะเมื่อเช้านี้เขาได้อยู่กับวินนี่จนพอใจ ได้ศึกษาอะไรเธอหลายอย่าง เธอคนนั้นทั้งขี้อาย น่ารัก อ่อนหวาน และขี้เล่น เมื่อเช้ากว่าเขาจะปล่อยให้เธอกลับบ้านได้ ก็เขาตักตวงความหอมหวานจากริมฝีปากเธอไปตั้งหลายที ทีเหลือเขานั้นรอได้เพื่อคนที่รัก เขาไม่ได้ชวนเธอมาด้วยเพราะว่ากลัวเป็นสงสัยของเพื่อน เขาอยากให้แน่ใจก่อนว่าเธอรู้สึกตรงกับเขาจริงหรือไม่ เขาไม่อยากเข้าข้างตนเอง และที่ผ่านมาเขาก็ได้แต่บังคับเธอมาตลอด ถึงแม้ทำเพื่อตามใจตนเองก็เถอะ

ตอนนี้เขากำลังขับรถตรงไปที่สนามบิน พร้อมกับพวกเพื่อน ๆ เขา

"วันนี้รู้สึกว่านายอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ถามนายจริง ๆ เหอะเมื่อวานนี้นายไปเที่ยวกับสาวที่ไหนมา ไอ้ศรุตมันโทรหานาย แต่ผู้หญิงมารับเสียเฉย ๆ เขาบอกว่านายกำลังหลับอยู่" ศเรนทรหันไปถามเพื่อนเขา

"ก็ไปรับสาวมาเที่ยวบ้าน ไม่อยากบอกพวกแกเอาไว้แน่ใจตัวเขาก่อนแล้วฉันจะแนะนำเองว่าใคร เมื่อวานนี้ฉันเพลียมากเลยหลับไป พวกนายคงโทรมาก่อน 2 ทุ่มครึ่งละสิ"

"เออ ฉันโทรไปหานายตอนเกือบ 1 ทุ่ม ใครวะสาวคนนั้น นายไม่เคยพาสาวไปเที่ยวที่บ้านเลยนี่หว่า ร่วมหอลงโรงกันแล้วหรือวะถึงพาไป" เพื่อนเขาปิดบังพวกเขาทั้ง 3 คนอยากรู้มากว่าเป็นใคร

"เฮ้ย อย่าพูดอย่างนั้น เดี๋ยวสาวเจ้าจะเสียหาย คนนี้ฉันรักจริงหวังแต่งโว้ย แล้วฉันก็แค่พาเขาไปเที่ยวบ้านเฉยไม่ได้ไปทำอะไรกัน"

"แน่ใจนะ เพลย์บอยอันดับหนึ่งอย่างนายเนี่ยนะ" เพื่อน ๆ เขาพากันงง เพราะเชื่อว่าต้าร์คงพูดจริง

"ก็บอกแล้วไงว่าฉันรักเขาจริง" พูดเองต้าร์ก็หน้าแดงระเรื่อเอง

"พองั้นแหละว้า เมื่อวานนี้ถึงรีบเก็บของกลับบ้าน"

เพื่อน ๆ เขาคุยกันเรื่องอื่นไปจนกระทั่งถึงสนามบิน

ทางด้านวินนี่เธอก็ถึงสนามบินแล้วเช่นเดียวกัน วันนี้เธอใส่เสื้อสีชมพูทั้งชุดดูสดใสไปอีกแบบ เธอลำบากใจที่จะต้องพบเจอกับพี่ภคิน ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคู่หมั้น แต่เธอก็ทำตัวเหลวไหล เพราะหวั่นไหวไปกับต้าร์ เธอไม่รู้ใจตัวเองเลยว่า อาการอย่างนี้เขาเรียกกันว่า ตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ

เธอเดินตรงไปทางเข้าสนามบิน วันนี้คนเยอะอยู่เหมือนเดิมต้องไปรอที่ทางเข้าของผู้โดยสารช่องที่ .... เพราะเธอมาถึงก่อนพวกต้าร์เธอได้ยืนใกล้ประตู ส่วนพวกของต้าร์นั้นมาทีหลัง พร้อมกับคนจำนวนมาก เลยได้ยืนที่ท้าย ๆ

ในที่สุด เที่ยวบินที่ภคินนั่งมาก็จอดลงบนรันเวย์ เริ่มมีผู้โดยสารเข้ามาในตัวสนามบิน ผู้คนที่ลงจากเครื่องมาแล้ว ผ่านไปห้าหกกลุ่ม วินนี่ถึงเห็น...

ชายหนุ่มรูปร่างสูงผิวขาว ใส่แว่นตาดำ ใส่เสื้อแจ๊คเกตหนังสีดำตัวใหญ่ ที่กำลังกวาดสายตาผ่านมาทางวินนี่พอดี พอวินนี่เห็นดังนั้น จึงเรียกภคินหยุดแล้วเธอตรงไปหาเขาทันที

"พี่คินค่ะ ทางนี้ค่ะ"

ภคินเห็นคู่หมั้นสาวตรงเข้ามาหาก็อ้าแขนออกมากอดรับทันที

"แม้ไม่ได้เจอหน้ากันตั้ง 3 ปี หล่อขึ้นนะค่ะ"

"อะไรกันมาถึงก็ชมกันซึ่งหน้าเลยนะ พวกเรารีบเดินกันไปดีกว่า ป่านนี้พวกเพื่อนพี่คงจะมารับ รอที่ไหนสักแห่งนี่แหละ ไปกันเถอะ" เธอควงแขนคู่หมั้นหนุ่มไป แต่ก้ม ๆ เงยไม่กล้าสบตาภคินเท่าไหร่ เขาทั้งสองคนเดินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง

"เฮ้ยไอ้คินทางนี้" เสียงใครเรียกพี่คินทำไมเสียงคุ้นหูจัง เสียงของนายศเรนทรนั่นเอง

ต้าร์ไม่มองตรงไปที่ภคินอย่างเดียว แต่เขามองไปยังหญิงสาวที่ควงแขนภคินอยู่นั่น หรือจะเป็นวินนี่ เขาตกใจมาก เพราะเธอไม่ได้บอกว่าจะมารับใครที่สนามบินเมื่อเช้านี้ เธอบอกกับเขาแค่ว่ามีธุระวันนี้

ภคินเดินเข้าไปหาเพื่อน ๆ เขาทันที ยังไม่มีใครสังเกตหน้าที่ดูเป็นสีเลือดและสีขาวสลับกันของนายต้าร์เท่าไหร่ วินนี่จำเป็นที่จะต้องเงยหน้าเพื่อขึ้นมาทักทายเพื่อนของพี่ภคิน ทันทีที่เธอสบตาของนายต้าร์นั้นหน้าตาของเธอก็ไม่ต่างกับเขาเสียเท่าไหร่

"อ้าววินนี่ นี่เธอรู้จักกับไอ้คินมันตั้งแต่เมื่อไหร่" เสียงของศรุตดังขึ้น เรียกเสียงเตือนสติให้หญิงสาวให้หลบตาคนตรงหน้า แล้วไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองใครอีกเลย

คำตอบของภคินกลับจงใจให้โลกถล่มลงมาแทบเท้าของต้าร์และวินนี่

"นี่วินนี่เป็นคู่หมั้นของชั้นตั้งแต่เด็ก ที่ฉันเคยเล่าให้พวกนายฟังไงละ"

"อืมงั้นเหรอะ" เสียงพึมพำของต้าร์ดังขึ้นมา วินนี่เธอพยายามจับความรู้สึกของต้าร์แต่ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรแฝงอยู่ในนั้นเลย

"งั้นก็ยินดีด้วยที่นายกลับมาเมืองไทยเสียที ฉันไม่คิดเลยว่าวินนี่จะเป็นแฟนนาย ดีนะที่พวกเราได้รู้จักกันก่อน"เสียงจักรดังขึ้นบ้าง ชายหนุ่มทั้งสี่ ยกเว้นต้าร์นั้นไม่เคยระแคะระคายว่ามีพายุกำลังโถมเข้ามา

พวกเขาทั้ง 6 คนเดินทางไปขึ้นรถ วินนี่ขับรถมา ก็เลยขับรถคนเดียว ภายในช่องท้องเธอรู้สึกปั่นป่วน เธอนึกถึงแววตาของต้าร์ที่มองมายังเธอ ทีมีแววเย็นชาออกมา หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บแปลบ เธอตกลงที่จะไปสังสรรค์กับพวกเขาแล้ว ทั้งที่เธอกำลังอึดอัด แต่ไม่สามารถขัดใจใครได้

ในรถยนต์ของต้าร์มีความสนุกสนานครึกครื้น เพราะภคินมีเรื่องเล่าที่เมืองนอกตั้งมากมาย แต่คนเดียวที่มักเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง บางครั้งก็หันไปมองดูรถที่ขับตามหลังมา คือต้าร์นั่นเอง ขากลับเขาให้จักรเป็นคนขับรถ ภายในใจของเขาเหมือนไฟกำลังสุมอยู่ในอก โทสะที่กำลังก่อตัวอยู่เงียบ ๆ นั้นไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้น และจะระเบิดขึ้นมาเมื่อไหร่ ใจเขาหวนไปถึงคำพูดแนะนำคู่หมั้นของนายภคิน

'เธอเป็นคู่หมั้นของเพื่อนรักฉัน แต่เธอต้องเป็นคู่รัก เป็นแฟน เป็นเมียฉัน และฉันเป็นทุกอย่างของเธอคนเดียวเท่านั้นวินนี่'

อีกมุมหนึ่งของสนามบิน ชายหนุ่มแต่งชุดดำ กำลังกดโทรศัพท์มือถือเพี่อโทรหาใครบางคนอยู่

"นายหรือครับ ครับ ผมสืบทราบเรื่องของวินนี่ได้อีกแล้วครับ ครับเธอเป็นคู่หมั้นของนายภคินครับ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าไอ้ต้าร์มันกำลังไม่พอใจยัยนั่นอยู่ครับ ครับ ครับ"

"นายติดตามดูพวกนั้นต่อไป แล้วรายงานฉันเป็นระยะเข้าใจไหม แล้วติดต่อไปทางรินดี้และยายเรซซี่เจ้าของสำนักพิมพ์นั่นด้วย บอกว่าฉันให้มาติดต่อฉันกำลังมีงานให้พวกนั้นทำ" ผู้เป็นนายสั่งด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม