!!--ถึงจะร้ายอย่างไรก็รัก--++

ลำดับตอนที่ #12 : ความรู้สึกของเพื่อนรัก

ตอนที่ 12

วินนี่เธอใช้เวลาตัดสินใจอยู่นานกว่าที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อโทรศัพท์ไปหาคู่หมั้นได้ โดยใช้เบอร์ศรุตเพราะภคินยังไม่โทรศัพท์เธอไม่กล้าโทรเข้าเครื่องของต้าร์หรอก

เสียงโทรศัพท์ของศรุตดังขึ้น

"สวัสดีครับผมศรุตพูดครับ"

"สวัสดีค่ะขอสายพี่ภคินหน่อยค่ะ" วินนี่พยายามให้กำลังใจตัวเอง และคิดว่าต้าร์อาจจะอยู่แถวนั้นก็ได้

"ไม่ทราบว่าจากใครครับ" สงสัยคู่หมั้นจะโทรมา

"วินนี่เองค่ะ" เขาก็ยื่นโทรศัพท์ให้ภคินทันที ต้าร์ยังคงนั่งมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างไม่มีจุดหมาย

"พี่เอง วินนี่" เขาพูดเบา เพราะกลัวว่าใครจะหลุดจากภวังค์มาฟัง ตอนนี้ความสงสัยปฏิกิริยาของเพื่อนมันจุกอกอยู่แล้ว

"วินนี่ ขอโทษค่ะที่เมื่อเช้านี้ ออกมาไม่ได้บอกกล่าวใคร"

"ไม่เป็นไรวินนี่ อยู่ที่ไหนเหรอ" เขาจับสังเกตได้ว่าเสียงคู่หมั้นสาวแหบแห้งเหมือนคนผ่านอาการร้องไห้มาอย่างนัก

"อยู่ที่บ้านค่ะ วันนี้วินนี่เหนื่อย พวกพี่คินไม่ไปทำงานกันหรือคะ"

"เจ้านายใหญ่เขาไม่มีอารมณ์จะทำงาน ตั้งแต่รับโทรศัพท์ใครก็ไม่รู้ ออกมาจากห้องก็นั่งเหม่อมองไม่มีจุดหมาย" เธอรู้ดีว่าภคินหมายถึงใคร ดวงตาของเธอวูบไหว

"วินนี่มีเรื่องจะบอกพี่ อธิบายพี่ค่ะ ออกมาพบวินนี่หน่อยได้ไหมค่ะ คนเดียวที่ร้านข้าวแกงหน้าคอนโดพี่แล้วกัน เดี๋ยวอีก 45 นาทีวินนี่จะไปหา"

"ก็ได้ แล้วพบกัน" เรื่องอะไรที่เธอจะบอก

ทางด้านต้าร์ซึ่งทำท่าเหมือนไม่สนใจอะไรเลยนั้น ตั้งแต่ได้ยินชื่อวินนี่เขาก็ตื่นขึ้นมาจากภวังค์ พยายามฟังเสียงทางโน้นที่โทรมาหาภคินพูด ก็เลยรู้ว่าเขานัดพบกันอีก 45 นาที

40 นาทีผ่านไป

ต้าร์ลุกขึ้นยืนแล้วเข้าห้องน้ำไป แล้วบอกเพื่อนว่าจะลงไปเดินเล่นข้างล่าง

ส่วนภคินลงตามไปเกือบทันที

ในร้านข้าวแกงที่พวกเพื่อนเขาชอบมากิน มีวินนี่นั่งรออยู่แล้ว เธอก้มหน้าก้มตา วันนี้เธอแต่งหน้าเข้มแปลกตา ภคินเดินเข้าไปหาทันที

อีกมุมหนึ่งของร้านมีต้าร์นั่งมองพวกเขาอยู่เงียบ ๆ เขาสังเกตเห็นสีหน้าวินนี่ได้อย่างดีเพราะเธอหันหน้ามาทางเขา จากโต๊ะนั้นพอได้ยินเสียงคุยกันบ้าง

"สวัสดีค่ะพี่คิน วันนี้โทษนะคะที่มาขอคุยกับพี่คนเดียว พี่คินอยากกินอะไรก็สั่งเลยคะ" เธอฝืนยิ้มให้กับคู่หมั้นหนุ่ม

ส่วนต้าร์เขาแปลกใจตนเองทำไมเขายังอยากมานั่งอยู่ที่นี่ ในเมื่อหัวใจของเขาเจ็บช้ำขนาดนี้ นั่งมองดูเพื่อนพูดคุยกับหญิงสาวที่รัก จนเขาจะทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาเลยหยิบหนังสือพิมพ์ที่วางไว้ใกล้เขามาอ่าน แต่สายตาของเขาไม่ได้จดจ่อ หรือรู้ใจความของข่าวนั่นเลยจนกระทั่ง...

หัวข้อข่าวที่ขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น

"นักธุรกิจหนุ่มที่โด่งดังชื่อย่อต.ต้องหาคนมาดามอกโดยด่วน เพราะนักข่าวสาว(เกลียดนักหนา) อ่านต่อหน้า...."

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหนังสือพิมพ์นั้นเอ่ยถึงใครเขาพลิกหน้าต่อไปทันทีทันใด

จากความสัมพันธ์ของเขาทั้งคู่ ที่ใครต่างก็พากันรู้ว่านักธุรกิจชื่อย่อว่าต. นั้นว่าเกลียดนักข่าวเป็นชีวิตจิตใจ แต่ทั้งคู่ก็หนีกามเทพไม่พ้น เขานั้นตกหลุมรักเธอทันทีตั้งแต่แรกพบ เลยต้องแอบหนีพวกเพื่อน ๆ ไปพบนักข่าวสาวเสมอ ๆ ไม่มีใครล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองจนกระทั่ง นักธุรกิจชื่อดังนั้นไปรับเพื่อนที่สนามบิน แล้วเธอผู้นั้นก็ไปรับด้วย(โดยไม่ได้นัดหมาย) เธอไปรับคู่หมั้นนั่นก็คือเพื่อนของเขาที่ชื่อย่อ ภ. นั่นเอง ข่าวจากวงในจากสำนักพิมพ์ชื่อดัง ยังให้ข้อมูลในอดีตที่น่าเวทนาของนักธุรกิจชื่อดัง ว่าเคยมีน้องสาวที่ติดยาแล้วฆ่าตัวตาย...."

เขาอ่านถึงตอนนี้เขาต้องวางหนังสือพิมพ์ลงอย่างแรง ความเจ็บปวดภายในใจเมื่อเช้า ในตอนนี้นั้นดูจะเพิ่มทวีคูณ ใครเป็นคนให้ข่าวในเมื่อไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย หรือวินนี่... เขาลุกยืนขึ้นโดยไม่สนใจกับคนรักและคู่หมั้นของเธอต่อไป หยิบหนังสือพิมพ์ติดมือเขาไปด้วย เดินตรงไปลิฟต์ที่อยู่ข้างหลังเขาทันที วินนี่ก็ไม่ได้สังเกตเห็นเขาเลย

เขาขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ห้อง ขังตัวเองอยู่ในห้องอยู่อย่างนั้นเพื่อทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดอีกครั้ง จักรนั้นสังเกตเห็นสีหน้าของเจ้านายก่อนที่จะเข้าห้องได้พอดี สีหน้าบ่งบอกถึงความโกรธและเศร้าอย่างรุนแรง จนเขาตกใจ

ภายในห้องอาหาร ยังไม่มีใครทราบถึงเนื้อข่าวในหนังสือพิมพ์นั้น ต่างคนต่างรับประทานอาหารของตัวเองเงียบ ๆ ไปจนกระทั่งอิ่มในที่สุด วินนี่ไม่ค่อยรับประทานอาหารเลย แล้วยังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างบ่อย ๆ คู่หมั้นหนุ่มคิดว่าอาการนี้ไม่ต่างจากต้าร์สักเท่าไหร่

"อิ่มแล้วหรือวินนี่ ทำไมกินข้าวน้อยจัง มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า"

"ค่ะ พี่คินอิ่มแล้วใช่ไหมคะ" เธอกำลังรวบรวมกำลังใจที่จะเอ่ยออกไป

"อืม" เขามองหน้าเธอ วินนี่เธอนี่สวยเหมือนเดิมเลย แต่ทำไมแววตานั้นแทนที่จะสดใสกลับมัวหมอง ใครทำให้เธอเปลี่ยนไปมากขนาดนี้

"ก่อนอื่นวินนี่ต้องขอโทษพี่คินเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถที่รับความรู้สึกจากพี่คินได้อีก เพราะวินนี่ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว"

"อะไรนะวินนี่นี่เกิดอะไรขึ้นนะ บอกพี่ได้ไหม" ความผูกพันที่ก่อตัวระหว่างเขาและเธอมานานปี จนกลายเป็นความรักสำหรับเขา แต่ไม่ใช่เธอ เขารู้ดี นี่เกิดอะไรขึ้นทำไมวินนี่ทำท่าเหมือนคนอกหัก

"วินนี่รักคนอื่นที่ไม่ใช่พี่คิน วินนี่ไม่อาจจะทนให้ใคร ๆ มาเจ็บช้ำเพราะวินนี่อีกต่อไปได้แล้ว วินนี่คงคิดกับพี่คินได้เพียงพี่ชายเท่านั้น ดังนั้นวินนี่ขอคืนแหวนหมั้นของพี่คินค่ะ" แล้วเธอล้วงเอากล่องแหวนกำมะหยี่สีแดง แล้วยื่นไปตรงหน้าภคิน ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไปปล่อยให้อดีตคู่หมั้นมองตามหลังเธอด้วยความรู้สึกหลายอย่าง สงสัยและเสียใจ งงงัน ผิดหวัง กังวล

ภายในห้องของต้าร์นั้น ชายหนุ่มนั่งเหม่อมองไม่มีจุดหมายจนกระทั่งเห็นผู้หญิงสาวที่คุ้นตาเดินออกไปเพื่อขึ้นรถ เธอหยุดยืนที่หน้าประตูรถของเธอแล้วแหงนมองมาที่เขาเหมือนรู้ว่าเขากำลังมองอยู่ หน้าตาของเธอนั้นตอนนี้มีหยาดน้ำตาเป็นคราบเปื้อนอยู่บนใบหน้า เกิดอะไรขึ้นระหว่างผู้หญิงคนนั้นกับนายภคิน...

ภคินเดินเข้ามาในห้องสูทของคอนโด ด้วยอาการหมดแรง เพราะไม่คิดเลยว่าวันนี้จะเป็นวันที่เขาจะถูกถอนหมั้น เขาทรุดตัวลงหมดแรงที่เก้าอี้นั่งเล่น ทิ้งให้เพื่อนของเขาอีก 3 คนนั่งมองเขาตาโต ทุกคนต่างพากันคิดในใจว่า วันนี้พวกเพื่อนเขาทั้งสองคนเป็นอะไร แล้วพวกเขาไม่ยอมที่จะปล่อยให้ความสงสัยผ่านเลยไปแน่นอน ทุกคนเลยพร้อมใจกันยืนขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องของต้าร์เพื่อเคาะประตูทันที

"ต้าร์เว้ยทำอะไรอยู่นะ ออกมาคุยกับพวกเราหน่อยสิ"

ต้าร์ลุกขึ้นมาลากสังขารตัวเองเปิดประตูออกมาจากห้องได้ แต่ภายใต้ความคิดของเขานั้นเห็นภาพวินนี่เมื่อกี้อยู่เต็มหัวใจ

เขาเดินมานั่งที่เก้าอี้ไม่ไกลจากภคินเท่าไหร่ แต่เขาไม่มีเวลาไปสังเกตดูหน้าตาของภคิน

"พวกนายสองคนเป็นอะไรกันวะ" จักรทนไม่ได้อีกต่อไปที่จะให้พวกเพื่อน ๆ เขาเป็นอย่างนี้กันต่อไป

"อกหักมั้ง" เขาสองคนตอบพร้อมกัน แล้วก็หันมามองกันเอง ต้าร์นั้นงงว่าทำไมภคินถึงตอบอย่างนั้น ส่วนภคินดูท่าจะรู้คำตอบนั้นอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าใครที่ทำให้ต้าร์เป็นอย่างนี้

เพื่อน ๆ ของเขาทั้งสามคนหันมามองหน้ากันเอง ...ใครวะที่ทำให้เพื่อนเขาทั้งสองคนเป็นอย่างนี้...

"เริ่มที่นายภคินก่อนแล้วกัน นายเล่ามาเสียดี ๆ" ศเรนทรพูด

"อย่างที่พวกนายทราบ วินนี่หนีพวกเรากลับบ้านเมื่อเช้านี้ แล้วเธอก็โทรมาหาฉันอีก เธอมาขอพบฉันเพื่อเจรจาขอถอนหมั้น" ต้าร์ฟังมาถึงตอนนี้อึ้งกับคำตอบที่ได้รับจากเพื่อน เป็นไปได้อย่างไร ทำไมวินนี่ถึงตัดสินใจทำอย่างนี้

"แล้วทำไมวินนี่ถึงขอถอนหมั้นกับนาย" เป็นคำพูดแรกของต้าร์ที่หลังจากเงียบมานาน

"วินนี่ให้เหตุผลว่าเธอรักคนอื่นอยู่ ไม่สามารถที่จะตอบรับความรู้สึกฉันได้ต่อไป แต่ทำไมก็ไม่รู้ หน้าของวินนี่กลับอมทุกข์เหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ นี่คือสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ พวกนายพอรู้ไหมว่าทำไมวินนี่ถึงเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้ เธอไปหลงรักใคร เธอพูดว่าเธอไม่อยากทำให้เจ็บช้ำอีกต่อไป เธอหมายถึงใคร" พวกเพื่อนเงียบ

ถึงเวลานี้ต้าร์ครุ่นคิดอะไรไม่ออก อยากถามทั้งสองคนเรื่องความรู้สึกเพราะเขาก็แคร์ความเป็นเพื่อนเหมือนกัน เป็นไปได้ไหมคนที่เธอรักคือเขา เขาไม่อาจจะคิดเข้าข้างตนเอง เขาก้มหน้าลง ความรู้สึกหลายอย่างปะดังเข้ามาตั้งแต่เมื่อวานนี้

"ฉันขอถามอะไรนายบางอย่างได้ไหม" ต้าร์พูดขึ้น

ภคินหันมามองเพื่อนที่เขารู้ใจมากที่สุด แววตาของเพื่อนเขานั้นมีความรู้สึกอะไรหลาย ๆ อย่างนักตอนนี้ เขาพยักหน้าให้กับต้าร์

"นายรู้จักวินนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วนายรักวินนี่ใช่ไหม" คำถามหลังมันรู้สึกยอกแสลงใจเขา

"ฉันรู้จักวินนี่ตั้งแต่เด็ก ในความทรงจำในวัยเด็กของฉันทั้งหมดมีเพียงวินนี่เท่านั้น ฉันกับวินนี่เป็นเด็กกำพร้าที่ขาดความอบอุ่นทั้งคู่ ฉันอยู่กับน้าชาย ส่วนวินนี่อยู่กับน้าเช่นเดียวกัน พวกเราผูกพันกัน เล่นด้วยกัน เติบโตมาด้วยกัน เพราะเรามีอะไรคล้ายกัน ความรู้สึกของฉันเลยพัฒนาขึ้นเป็นความรัก แม้แต่อยู่ที่เมืองนอกฉันก็ยังคงคิดถึงแต่เธอ ฉันไม่มีแฟนเลยก็เพราะอย่างนี้" แววตาของภคินมันส่อถึงความสุขและความเศร้า

"แต่วินนี่ ฉันรู้ว่าเธอคิดกับเพียงแค่พี่ชายคนหนึ่งของเธอเท่านั้น แล้วฉันก็รับปากกับวินนี่ไว้ด้วยว่า ถ้าเธอพบใครที่ดีกว่าฉันจะหลีกทางให้เธอ และแล้ววันนี้ก็มาถึง โดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว ฉันอยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ทำอย่างไรถึงทำให้วินนี่หวั่นไหวได้ถึงเพียงนี้ ทำให้เธอมีแววตาที่เศร้าขนาดนี้"

ต้าร์ส่งใจไปถึงวินนี่เช่นกัน คนๆ นั้นเป็นใครงั้นเหรอวินนี่ ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ

"นายต้องทำใจหน่อย ไว้เย็นนี้เราไปกินเหล้ากันโว้ย แล้วเรื่องของต้าร์ล่ะ แกอกหักกับใครมาวะ"

พวกเขาไม่ได้ยินคำตอบจากต้าร์ ต้าร์รีบวิ่งเข้าห้องทันทีทันใด เพื่อน ๆ เขาหันมามองหน้ากันและกัน

ด้านวินนี่นั้นตั้งแต่เธอออกมาจากคอนโด เธอกลับมาบ้านก็นั่งเศร้าซึม เธอตัดสินใจแล้วเธอจะไปหางานทำที่ต่างจังหวัด จะหนีหน้าทุกคนไปหลบทำใจสักพักหนึ่ง เธอต้องทำอะไรบ้างเธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรต่อไปได้

วันนี้เธอได้รับหนังสือพิมพ์มาแต่เช้าแต่ยังไม่ได้เปิดดู คงต้องหาดูงานในหน้าหนังสือพิมพ์ก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ

เธอหยิบมันขึ้นมา แล้วเธอก็สะดุดกับหัวข้อข่าวนั้น... เธออ่านทุกตัวอักษรหลายรอบด้วยกัน

ใครเป็นคนให้ข่าวนี้เธอไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับน้องสาวต้าร์ ไม่ใช่เธอแน่นอน เพราะเธอยังไม่เข้าสำนักงานมาหลายวันแล้ว เพราะอย่างนี้เองใช่ไหมต้าร์ถึงเกลียดนักข่าว เพราะนักข่าวไปตีพิมพ์เรื่องของน้องสาวของเขา จนชีวิตยิ่งมัวมอง เธอตายเพราะส่วนหนึ่งเป็นเรื่องข่าวนั่นใช่หรือไม่ ต้าร์เห็นข่าวนี้หรือยัง เขาเข้าใจว่าใครเป็นคนให้ข่าวนั้น

เธอกระวนกระวายใจจนอยู่ไม่ได้แล้ว คว้ากระเป๋าสตางค์ออกจากบ้านแล้วขึ้นรถยนต์ทันที