!!--ถึงจะร้ายอย่างไรก็รัก--++

ลำดับตอนที่ #10 : งานเลี้ยงที่แสนอึดอัด

ตอนที่ 10

พวกเขาทั้งหมด 6 คนตกลงกันจะไปที่ร้านอาหารประจำ แต่สำหรับวินนี่นั้นไม่เคยไป พวกเขาตรงไปหาโต๊ะที่นั่งว่าง ทันทีด้านในสุดทันที โต๊ะที่นั่งได้ 6 คนพอดี วินนี่นั่งขนาบข้างด้วยภคิน คนที่นั่งตรงกันข้ามกับวินนี่คือต้าร์ พอพวกเขาสั่งอาหาร ต้าร์สั่งวิสกี้มาดื่มทันที

"เฮ้ยต้าร์วันนี้ห้ามเมานะเว้ย นาน ๆ ทีเราอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเสียที" ศเรนทรมองดูเพื่อนเขาที่ไม่พูดจาอะไร นั่งดื่มวิสกี้อย่างเดียว ดูท่าทางคนที่มีความสุขที่สุดกับเป็นภคิน วินนี่นั้นนั่งหน้าเหยเกอย่างไรก็ไม่ทราบ นั่งเขี่ยกับข้าวเล่นไปมา จนคนข้าง ๆ ต้องคะยั้นคะยอให้ตักข้าวบ้าง ทำไมสองคนนั่นดูแปลก ๆ นะ แต่ศเรนทรไม่อยากคิดอะไร ก็เลยปล่อยมันผ่านไปเสีย

ด้านจักรก็เพิ่งสังเกตเห็นเหมือนกัน เขาแปลกใจเจ้านายที่เมื่อเช้านี้ดูอารมณ์ดี ตอนนี้กลับหน้าตาบูดบึ้ง เหมือนไปโกรธกับใครมาสักสิบชาติ เขาคิดอย่างนั้นอยู่นาน เพราะเขารู้ว่าถ้าเจ้านายเขาอารมณ์ไม่ดีขนาดนี้ อาจจะเกิดอะไรขึ้นรุนแรงก็ได้

ด้านศรุตนั้นหันไปมองสาวพนักงานเสริฟบ้าง หันมาสนใจอาหารตรงหน้าบ้างไม่ได้สังเกตเห็นอะไร

ภคินนั้นนาน ๆ ทีเขาได้อยู่กับเพื่อนเขาก็อยากสนุกสนานบ้าง แต่ที่ต้องเอาใจใส่คู่หมั้นบ้าง เพราะทำไปตามด้วยความเคยชินเท่านั้น

ความเคยชินที่ต้าร์เห็นนั้น กลับทำให้ในหัวใจเขาร้อนรุ่มเข้าไปใหญ่ เจ็บใจตัวเองที่ไม่มีสิทธิ์อะไรที่จะไปทำอย่างนั้นกับวินนี่บ้าง เจ็บใจวินนี่ที่เธอทำเหมือนไม่รู้ใจเขาเลย เจ็บใจที่เธอไม่เคยยอมบอกว่าเธอมีคู่หมั้น เจ็บใจตัวเองที่มันแอบไปหลงรักเธอเข้าเต็มเปา ว่าแล้วเขาก็ยกแก้ววิสกี้ขึ้นมาดื่มอีก

ด้านเจ้าตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดกำลังอึดอัดเต็มที แทนที่เธอจะรู้สึกดีที่มีคู่หมั้นคอยเอาใจ แต่เธอกลับรู้สึกห่วงใยคนที่นั่งตรงกันข้ามมากกว่า เพราะเขาดื่มไปหลายแก้วแล้ว ดวงตาของเขาแดงก่ำ โอ้ยทนไม่ไหวแล้วใครจะว่าอย่างไรไม่สนแล้ว ทนทำตัวเหมือนเดิมเหมือนเมื่อเพิ่งพบเจอกันครั้งแรกไม่ไหวแล้ว เธอต้องหยุดคนตรงหน้าให้เลิกดื่มเสียที เธอลุกขึ้นยืนจ้องต้าร์ทันที ต้าร์ก็ไม่หลบตาเธอ

"นี่นายเมื่อไหร่นายจะเลิกดื่มเสียที" เธอตวาดใส่เขา ก็เธอห่วงเขากลัวเขาจะเสียสุขภาพ เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องห่วงเขาด้วย

"ฉันจะดื่ม เธอมีอะไร" ต้าร์ลุกขึ้นยืนโงนเงนนิด ๆ สงครามประสาทระหว่างของเขาทั้งสองเริ่มขึ้น

คนทั้งกลุ่ม รวมทั้งทุกคนในร้านต่างหันมามองเขาทั้งสองกำลังยืนจ้องตา ใช้สายตาประหัดประหารกัน

คู่หมั้นหนุ่มที่ไม่เคยคิดระแคะระคายถึงความสัมพันธ์ของสองคนนี้ กำลังรู้สึกงง แต่ก็ปล่อยให้สองคนนั้นยืนต่อไป

คนเดียวที่จะเริ่มทนไม่ไหวกับสงครามประสาทนั่นก็คือจักร

"เฮ้ยพวกนาย พวกเรามาสังสรรค์กันนะ ไม่ใช่ให้พวกนายมากัดกันเองอีกแล้ว ต้าร์นายก็เพรา ๆ การดื่มหน่อยสิวะ พวกเราเป็นห่วง วินนี่เธอก็คงเป็นห่วงที่เห็นนายดื่มอย่างเดียวมั้ง วันนี้น่าจะเป็นวันที่พวกเรามีความสุขนะต้าร์ ฉันขอร้องละวะ"

คำพูดประโยคที่ว่า "วินนี่เป็นห่วงเขา" เหมือนจะดีสำหรับต้าร์เอง แต่วันที่พวกเราน่าจะมีความสุขนี่สิ มันเป็นประโยคที่ทำให้เขาเดือดขึ้นมาอีก จะให้เขามีความสุขได้อย่างไรในเมื่อรู้ว่าคนที่เขารักมีคู่หมั้นเป็นเพื่อนรักอย่างนายภคิน ใจเขาเจ็บแค่ไหนเธอรู้ไหม แววตาของต้าร์ฉายแววปวดร้าวขึ้นมาทันที วินนี่สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน เป็นผลให้เธอกับเขาต่างคนต่างนั่งลง แล้วเธอก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

ก็จะให้เธอทำอย่างไรได้ละ จะให้อธิบายเขาต่อหน้าคนทั้งกลุ่มได้ไง คงต้องอธิบายทั้งหมดตั้งแต่ต้น แล้วจะให้อธิบายเรื่องของหัวใจของเธอยังอย่างไรถูก เธอยังไม่รู้เลยว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับต้าร์กันแน่ (น่าสงสารนายต้าร์มากเลยนะตอนนี้ จากผู้เขียน)

เธอจะหันไปปรึกษาใครได้ คนที่สนิทและไว้ใจก็ไม่มี

ไม่มีใครกวนอารมณ์ของต้าร์ขึ้นมาอีก โดยเฉพาะท่าทีของคู่หมั้นทั้งสอง

มันมีอะไรกันวะ ระหว่างทั้งคู่ ภคินเริ่มสงสัยขึ้นมา เพราะเริ่มจับสังเกตคู่หมั้นที่นั่งซึม คำถามที่ไม่ได้รับคำตอบจากใครสักคน เขาก็เลยหันไปสนใจอาหารตรงหน้าของตัวเอง บรรยากาศในร้านกลับมาสู่ในภาวะปกติเช่นเดิม

ภายในคอนโดหรู

วันนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้โอกาสเขามาให้ห้องสูทที่เป็นชุดใหญ่สำหรับพวกเขาทั้ง 5 คนที่เธอเคยมาตอนนี้เธออยู่คนเดียว นั่งเหม่อลอยมองไปข้างหน้า ภาพทิวทัศน์ตอนกลางคืนไม่อาจทำให้ใจเธอสงบลงได้ วันนี้พวกเพื่อนของภคินอนุญาตให้เธอค้างที่นี่ได้ เธอต้องอยู่ภายในห้องนอนใหญ่คนเดียว ใจเธอกระหวัดไปถึงคนที่เมาพับหลับอยู่เก้าอี้รับแขกนอกห้องนั่น เขาคือต้าร์นั่นเอง ทำไมใจเธอเจ็บแปลบ จนแทบทนไม่ไหว เพราะเธอเหรอทำให้เขาเป็นอย่างนี้

เขาไม่น่าจะเป็นอย่างนี้ก็ที่ผ่านมา เขาหยอกล้อเธอเล่นตลอด แรก ๆ เขาก็ไม่ชอบขี้หน้าเธอนี่ จนเย็นวันเสาร์ที่ผ่านมาเขามารับเธอที่ทำงาน พาเธอไปที่บ้านของเขา ก็ในเมื่อเขาเคยผู้หญิงไปที่บ้านตั้งหลายคนแล้ว แล้วเขาจะมารู้สึกพิเศษอะไรกับเธอ ความรู้สึกที่มันใจเต้นตั้งแต่แรกเห็นหน้าคืออะไร ทำไมเธอไม่ตบหน้าเขา ทำไมเกลียดขี้หน้าเขาเข้าไปใหญ่ เรื่องที่เขาชอบบังคับใจเธอ หวั่นไหวกับคำพูดหวาน ๆ ของเขา รู้สึกดีที่เขาแนะนำป้าชื่นว่าเธอเป็นแฟนเขา ทำไมให้ยอมให้เขากอดจูบไปตั้งหลายครั้ง ก็เธอเคยยอมให้ใครมาจูบเสียทีไหนแม้กระทั่งคู่หมั้นเธอเอง

เธอเดินไปเปิดประตูห้องออกไป ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ภายในห้องรับแขกแล้ว จะมีเพียงต้าร์ที่ยังคงนอนอยู่ตรงนั้น กระดุมเสื้อเชิตของหลายเม็ดถูกปลดออก เธอไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเก้าอี้นั้น แล้วยกมือขึ้นลูบหน้าของต้าร์แผ่วเบา คนที่หลับนั้น ยื่นมือมาจับมือเธอทันที ยึดแน่นเหมือนไม่อยากให้เธอไปไหน แล้วก็หลับต่อไปโดยที่เขาไม่ลืมตาขึ้นเลย น้ำตาที่จวนหยดอยู่แล้วนั้น ท่วมท้นออกมาจากตาคู่สวยทันที เธอเอามือข้างที่เหลือเช็ดน้ำตาออกไป

พรุ่งนี้เขาคงจะตื่นขึ้นมาคงปวดหัวน่าดู เธอเคยมียาแก้ปวดแก้เมาอยู่ในกระเป๋าสตางค์เธอนี่นา ต้องป้อนก่อนที่เขาจะตื่น ว่าแล้วเธอก็ปลดมือเขาออกจากมือเธอ แล้วหันไปหากระเป๋าสตางค์แล้วหยิบกระติกน้ำและแก้วน้ำที่อยู่ใกล้ ๆ มาทันที เธอจะประคองตัวต้าร์ขึ้นแต่เธอทำไม่ไหว 'เอาอย่างไรดีนะ'

สงสัยต้องใช้วิธีนี้ วิธีนี้ก็คือเอาปากเธอประกบปากเขาแล้วป้อนยาเข้าไปในปากเขา แล้วเธอจะรินน้ำตามช่องหว่างระหว่างริมฝีปากทั้งสองเอง เธอทำให้เขาอย่างไม่คิดอะไร เพราะเธอทำไปด้วยความห่วงคนตรงหน้านี้มากกว่า พอเธอป้อนยาเข้าไปในปากเขาเสร็จ ยังไม่ได้ทำอะไรเลย มือเขาก็มายึดมือเธออีกครั้ง แล้วได้ยินเสียงของเขาละเมอออกมาว่า

"วินนี่จ๋า... ที่รัก ฉัน..." เขาหลับไปเสียแล้ว เขากำลังฝันอะไรอยู่นะ นายคงหลับสบายขึ้นนะ เธอเอาผ้าห่มในห้องนอนที่เธออยู่ เอามาผืนหนึ่งมาห่มให้เขา แล้วเข้าห้องนอนไปในที่สุด เธอหลับไปได้ทันที