---รวมนิทานนานาชาติ---

ลำดับตอนที่ #7 : เจ้าหนูหนึ่งนิ้ว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสองตายายคู่หนึ่งผู้ไม่มีลูกหลานสืบสกุล
อยู่มาวันหนึ่ง สองตายายได้ยินเสียงเด็กร้องไห้จ้าอยู่ในสวน กวาดสายตา
มองหาไปทั่วจนพบเด็กชายตัวเล็กจิ๋วนอนอยู่บนพื้นดิน

เด็กน้อยมีความสูงเพียงหนึ่งนิ้ว สองตายายจึงตั้งชื่อให้ว่า
"เจ้าหนูหนึ่งนิ้ว" เวลาผ่านไปอีกหลายปี เจ้าหนูหนึ่งนิ้วก็ไม่ได้
สูงขึ้นไปกว่าเดิมเลย

อีกหลายปีถัดมา เจ้าหนูหนึ่งนิ้วแจ้งให้สองตายายทราบว่า
เขาต้องการจะออกเดินทางไปแสวงโชค สองตายายไม่อยากให้
ลูกน้อยจากบ้านไปเลย แต่ท้ายที่สุดก็ทนการอ้อนวอนของ
เจ้าหนูหนึ่งนิ้วไม่ได้

เจ้าหนูหนึ่งนิ้วโบกมือลาสองตายาย ตะโกนบอกว่าจะกลับมา
เยี่ยมอีกครั้งเมื่อประสบโชคลาภแล้ว เจ้าหนูหนึ่งนิ้วมีเข็มเป็นดาบ
ชามไม้เป็นเรือโดยสาร และตะเกียบหนึ่งข้างแทนไม้ถ่อ

เจ้าหนูหนึ่งนิ้วล่องเรือไปตามลำน้ำ ในทันใดนั้น กบตัวหนึ่งกระโดด
ขึ้นจากน้ำ ได้ชนเรือชามไม้พลิกคว่ำ โชคดีที่เจ้าหนูหนึ่งนิ้วว่ายน้ำเป็น
จึงว่ายเข้าหาฝั่งมองเห็นจวนเจ้าเมืองอยู่ข้างหน้า

เขาเดินไปจนถึงจวนเจ้าเมืองแล้วเคาะประตู เมื่อคนรับใช้มาเปิดประตู
ก็ต้องตกใจ รีบวิ่งกลับไปรายงานเจ้าเมือง เมื่อเจ้าเมืองเดินออกมาดู
เห็นเจ้าหนูหนึ่งนิ้วยืนหลังตรงงามสง่า มีเข็มเรียวแหลมแทนดาบ
คาดอยู่ที่เข็มขัด "เจ้าต้องการอะไรหรือหนูน้อย" เจ้าเมืองถาม

เจ้าหนูหนึ่งนิ้วแจ้งว่า เขามาแสวงโชค เจ้าเมืองหัวเราะเสียงดัง
ตกลงใจรับเจ้าหนูหนึ่งนิ้วมาพักในจวนเพื่อให้เป็นตุ๊กตาของบุตรี

เจ้าหญิงและเจ้าหนูหนึ่งนิ้วกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน เจ้าหญิงหากล่อง
อัญมณีมาเป็นเตียงนอนให้เจ้าหนูหนึ่งนิ้ว

อยู่มาวันหนึ่ง ในขณะที่เจ้าหญิงเดินทางไปวัด ก็มียักษ์หน้าตา
น่าเกลียดในมือถือค้อนวิเศษ กระโดดเข้ามาขวางทาง ยักษ์คำราม
เสียงกราดเกรี้ยวน่ากลัว ยักษ์อัปลักษณ์ไล่คว้าจับเจ้าหญิง
เจ้าหนูหนึ่งนิ้วกระโดดเข้ามาขวางทางชักดาบเข็มออกจากเอว
แทงเข้าไปในจมูกของยักษ์ ดาบเข็มก่อความรำคาญให้ยักษ์ใหญ่
จนมันอ้าปากส่งเสียงคำรามขู่

เจ้าหนูหนึ่งนิ้วกระโจนเข้าไปในปากยักษ์ ใช้ดาบเข็มแทงลิ้นยักษ์
ยักษ์ใหญ่ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ยักษ์ถ่มถุยเพื่อให้เจ้าหนูหนึ่งนิ้ว
หลุดออกมาจากปากและวิ่งหนีไปในทันที โดยไม่ได้ถือค้อนวิเศษ
ติดมือไปด้วย

เจ้าหญิงหยิบค้อนวิเศษขึ้นมาจากพื้น ยกค้อนจรดหน้าผากแล้วขอพร
"ขอให้เจ้าหนูหนึ่งนิ้วสูงขึ้น" ทันใดนั้นเจ้าหนูหนึ่งนิ้วก็ค่อยๆสูงขึ้นๆ
จนเท่าเทียมกับเธอ

เจ้าหญิงและเจ้าหนูหนึ่งนิ้วดีใจเป็นที่สุด ทั้งสองวิ่งกลับบ้าน
เพื่อมาแจ้งให้เจ้าเมืองทราบ ท่านเจ้าเมืองสุดแสนจะประหลาดใจ
ใบหน้าระรื่นด้วยความยินดี

เมื่อทั้งสองเจริญวัยเป็นผู้ใหญ่เจ้าหนูหนึ่งนิ้วก็ได้แต่งงานกับองค์หญิง

เจ้าหนูหนึ่งนิ้วไม่เคยลืมพระคุณของสองตายาย เขาเดินทางกลับบ้าน
ไปรับตายายมาอยู่ร่วมกัน อบอุ่นเปี่ยมสุขชั่วนิรันดร์