365 วันแผนรักร้ายมัดใจนาย ด.ช.เซ่อซ่า

ลำดับตอนที่ #2 : เหล้ายาปลาปิ้ง เป็นเหตุ

-*-*-*-*-*-*----*-*-*---    พี่นัท
ผ่านมาหลายวันแล้ว ที่ผมเอาแต่นั่งทำงาน อยู่ที่ต่างจังหวัด โครงการก่อสร้างที่บริษัทผมรับเหมาก่อสร้างมีปัญหานิดหน่อย ที่จำเป็นต้องใช้เวลาในการแก้ไขกันพอสมควร ผมเซ็นเอกสารไปในใจก็คิดถึงใครบางคนไปด้วย ไม่รู้ป่านนี้ น้องต้นของผมจะเป็นยังไงมั่ง ผมยังจดจำสัมผัสจากริมฝีปากน้องที่ดูดกลืนแท่งไอติมของผมในคืนนั้นได้ดี ผมยังจำความรู้สึกอบอุ่นคับแน่นจนผมแทบละลายคาอกเล็กๆนั่น เมื่อแท่งไอติมของผมฝังแน่นเข้าไปในช่องทางเล็กๆสีชมพูของน้องเขาได้ดี
ผมรู้จักน้องเขามาก็นานหลายปี ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี้ ทุกครั้งที่เดินไปชื้อของที่ตลาด ภาพเด็กชายตัวเล็กๆขาวๆน่ารักๆ ที่ช่วยแม่นั่งขายดอกไม้และพวงมาลัยนั่นกลับดึงดูดสายตาผมทุกครั้งที่ผมเดินผ่าน นานหลายปีที่ผมได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆไม่ได้เข้าไปใกล้หรือทำความรู้จักกับเด็กคนนั้นเลย ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนที่ผมกลับเริ่มไหวหวั่นในความน่ารักของน้องเขา ยิ่งโตน้องเขายิ่งน่ารักขึ้นไปทุกที ผมได้แต่หักห้ามใจตัวเอง บอกตัวเองซ้ำๆว่าน้องเขายังเด็ก แต่ในใจก็กลัวเหลือเกินกลัวว่าจะมีใครเข้ามาครอบครองเป็นเจ้าของเด็กคนนั้น
ในตอนเย็นของวันหนึ่งในขณะที่ผมกำลังจะออกไปเดินเล่นที่ห้าง รถผมก็เกิดอุบัติเหตุขึ้น เมื่อจู่ๆก็มีเด็กคนหนึ่งขี่รถจักรยานมาด้วยความเร็วและพุ่งชนเข้ากับรถผมฝั่งคนขับ ทั้งๆที่ผมเพิ่งขับออกมาจากประตูป้อมยามหน้าหมู่บ้านยังไม่ถึงเขตถนนเลยด้วยซ้ำ ตอนนั้นผมตกใจมาก รีบลงมาดูว่าน้องเขาเป็นอะไรรึเปล่า ทันทีที่เห็นหน้าเด็กคนนั้นหัวใจผมกระตุกวูบด้วยความตกใจ ก่อนจะตั้งสติรีบพาน้องเขาส่งโรงบาล ไม่เคยคิดฝันว่าจะได้ใกล้ชิดน้องได้ขนาดนี้ นานพอสมควร กว่าหมอจะทำแผลให้น้องเสร็จ ผมมองดูน้องแล้วก็กลุ้มใจ น้องคงกำลังกลัวหลายๆอย่างหน้าถึงได้ชีดยิ่งกว่าไก่ต้มแบบนั้น บางทีนะผมอาจจะใช้ความกลัวและความไร้เดียงสาของน้องเขาทำให้ผมสมหวังในสิ่งที่ผมต้องการก็ได้ ใครจะรู้ .......

************ น้องต้น *********
ผ่านมาจะ 1 เดือนแล้ว ที่ผมได้แต่มายืนมองหน้าบ้านของพี่นัท ไม่รู้พี่นัทหายไปไหน  แต่ละวันทำเอาผมว้าวุ่นใจ อยากเจอพี่เขาจะแย่ ไม่ใช่ว่าผมคิดถึงพี่เขาหรอกนะ แต่เพราะผมกลัวที่จะเก็บเงินพี่เขาไว้ที่บ้านตะหากที่ทำให้ผมต้องคอยมาดูทุกๆวันแบบนี้ว่าเมื่อไรพี่เขาถึงจะกลับมา วันนี้ ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องมาคอยเก้อ ผมได้แต่ถอนหายใจ ขณะที่ผมกำลังจะหันหลังปั่นจักรยานกลับ ก็มีรถคนหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดข้างหลังผม ตอนแรกผมก้ไม่ได้สนใจหรอกว่าเป็นใคร กำลังจะปั่นจักรยานกลับอยู่รอมร่อ เสียที่ผมคุ้นเคยก็ดังขั้น
"หวัดดี น้องต้น มาหาพี่หรอครับ"  ตัวผมชาวาบด้วยความตกใจ ก่อนจะหันไปมองตามเสียงที่ได้ยิน จากใบหน้าที่บึ้งๆของผมก็ค่อยๆยิ้มกว้างขึ้น จนในที่สุดก็แสดงออกมาว่า ผมยิ้มดีใจแค่ไหน "พี่นัท" ผมแทบร้องตะโกนออกมาดังๆด้วยความดีใจ  พี่นัทยิ้มให้ผม ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดและทำในสิ่งที่ผมถึงกับหัวใจเต้นตุบตั๊บๆ ยิ่งกว่ารัวกลองชุดเสียอีก เมื่อพี่นัทดึงผมเข้าไปกอดและหอมแก้มผมเบาๆ จนหน้าผมร้อนผ่าว เสียงกระซิบเขาๆที่ข้างหูทำเขาผมเขินจนหน้าแดง เมื่อพี่นัทเอ่ยคำว่า " คิดถึงจังน้องต้นของพี่นัท" เบาๆที่ข้างหูผม หลังจากที่พี่นัทเลิกกอดผม ผมได้แต่ยืนมองพี่นัทที่ เดินกลับไปขนข้าวของลงจากรถ มันเยอะจนผมต้องเข้าไปช่วยถือ
"พี่นัท พี่นัทไปไหนมา ต้นมาหาพี่นัททุกวันเลยนะ" ผมถามพี่นัทในขณะที่ช่วยพี่นัทยกของเข้าไปเก็บในบ้าน
"พี่ไปทำงานครับ พอดีว่ามีปัญหานิดหน่อย เลยต้องอยู่ดูแลเอง เผลอแปลบเดียว ก็เป็นเดือนแล้วทำงานเพลินเลย" ผมได้ฟังที่พี่นัทบอกก็ได้แต่ยิ้มในใจด้วยความโล่งอก "ผมนึกว่าพี่นัทเป็นอะไรไปเสียอีก เห็นบอกจะไปแค่อาทิตย์เดียว"  ผมพูดแล้วมองหน้าพี่นัท พี่นัทหันมามองผมแล้วยิ้มให้ ก่อนจะถามผมว่า "น้องต้นเป็นห่วงพี่หรอครับ น่ารักจัง" พี่นัทพูดเสร็จก็วางของไว้แล้วเดินมาดึงผมเข้าไปกอดอีกและหอมที่แก้มผม ทำเขาผมหน้าร้อนผ่าวไปหมด
หลังจากช่วยพี่นัทขนของเข้าบ้านเสร็จ พี่เขาก็ไปอาบน้ำ ก่อนจะชวนผมไปหาอะไรกินกันข้างนอก และบอกให้ผมไปขออนุญาติแม่ บอกแม่ว่าคืนนี้จะนอนบ้านพี่นัทด้วยเพราะกลัวกลับดึก ตอนแรกแม่ก็ทำท่าเหมือนจะไม่ยอมแต่สุดท้ายก็ยอมได้แต่บอกผมว่าอย่าไปรบกวนพี่เขามากเดียวเขาจะไม่ชอบ ผมได้แต่พยักหน้า ก่อนจะกลับไปหาพี่นัทที่บ้านพี่นัท คืนนั้นผมได้กินอาหารทะเล ทั้งกุ้งเผาหมึกย่าง กินจนพุงกางเลย ส่วนพี่นัทก็กินเบียร์เอากินเอาจนหมดไปหลายขวดทำท่าเมาแอ๋ ผมก็ได้แต่มองและก็กินในส่วนของผมไป จนดึก ผมกินอิ่ม พี่นัทก็ยังกินเบียร์ต่อ กว่าจะกลับถึงบ้านก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน ผมไม่รู้ว่าพี่นัทขับรถมาถึงบ้านได้ไงทั้งๆที่เมาขนาดนี้ ก็ดูสิ ผมตัวนิดเดียว กว่าจะพาพี่นัทมาถึงห้องนอนได้ ตัวผมแทบหัก พี่นัทนะตัวโครตหนักเลย พอพาพี่นัทมาถึงเตียงผมก็ได้แต่ยืนมองก่อนจะคิดได้ว่าน่าจะเช็ดตัวให้พี่เขาหน่อยเผื่อจะสะบายตัวขึ้นบ้าง ผมเลยไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามใบหน้าพี่เขา แต่แล้วจู่ๆ ก็มีเรื่องเกิดขึ้น เมื่อพี่นัทดึงผมเข้าไปกอดและกดปากลงมาจูบผมผมตกใจจนตาค้างเผลออ้าปากให้เรียวลิ้นของพี่นัทแทรกเข้ามาในปากผมดูดดึงลิ้นผมเล่น หัวใจผมเต้นโครมคราม เหมือนจะหลุดออกมาข้างนอก ร่างกายผมสั่นเทาไปหมด ริมฝีปากอุ่นๆและลมหายใจอุ่นๆของพี่เขาที่พร้อมใจกันกดรดแถวซอกคอผมและพวงแก้ม สัมผัสนั้นทำเอาผมตัวแข็งที่อ ไปหมด เหมือนร่างกายมันจะหมดแรงดิ้นไปเสียอย่างนั้น เสื้อตัวบางของผมหลุดหายไปตั้งแต่ตอนไปผมก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีเมื่อโดนพี่นัทใช้ปลายลิ้นลากผ่านและดูดแน้นที่ยอดอกผมผม ร่างกายผมผวาด้วยความรู้สึกแปลกๆ จนต้องใช้สองมือเกาะหัวพี่นัทแน่น  ผมไม่รู้ว่ากางเกงผมหลุดออกไปตอนไหน มารู้สึกตัวอีกที ก็เมื่อริมฝีปากของพี่นัทลากปลายลิ้นของพี่เขาลงมาครรอบน้องชายของผม ความรู้สึกอุ่นวาบเล่นขึ้นมาถึงสมอง ก่อนผมจะเผลอร้องส่งเสียงออกมาเมื่อปลายลิ้นนั้นสัมผัสแน่นไปตามลำแท่งของน้องชายผม ก่อนปลายลิ้นนั้นจะสัมผัสเน้นๆที่ส่วนหัวตรงนั้น ของผม จนผมต้องผวาลุกขึ้นนั้งกดหัวพี่เขาแน่น "อือ พี่นัท พอแล้ว ต้นกลัว"  เสียงร้องของผมถูกหยุดไว้ด้วยริมฝีปากของพี่นัทอีกครั้ง พี่นัทจูบผมจนแทบจะหายใจไม่ออก แต่ในความรู้สึกเบื่องร่างผมกลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเย็นๆจากอะไรสักอย่างที่รูก้นผมปลายนิ้วพี่นัทวนเวียนลูบไล้ไปมาที่ปากทางนั้น ก่อนจะกดปลายนิ้นนั้นเข้ามาในตัวผม ความรู้สึกเจ็บแล่นแปลบขึ้นมาตามไขสันหลัง ผมอยากประท้วงว่าผมเจ็บแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะพี่เขาจูบผมอยู่ ปลายนิ้วนั้นถูกขยับมุดเข้ามุดออกไปมาในก้นผม พอผมเริ่มจะปรับตัวได้ พี่นัทก็เพิ่มนิ้วเข้ามาอีก 1 นิ้ว ความเจ็บที่เพิ่งจะชาไปก็กลับเข้ามาใหม่ ผมเจ็บจนผมขาสั่น น้ำตาไหลเผาะ แต่ก็ยังถูกพี่นัทจูบอยู่ดีจนไม่มีเสียงร้องให้ จากสองนิ้วเพิ่มเป็นสามนิ้ว ผมได้แต่นอนถ่างขาให้กว้างๆเพราะที่จะได้ไม่เจ็บมาก ส่วนพี่นัทก็ระดมจูบชุกไชร์ผมไปทั่วตัว ผมได้แต่นอนมองพี่นัทตาปรือๆ มองไม่ค่อยชัดเพราะมีม่านน้ำตาคอยบดบัง พี่นัทถอดนิ้วออก ก่อนจะขยับตัวเข้ามาอยู่ตรงกลางหว่างขอของผม จับขาผมแยกออกก่อนใช้หมอนใบโตเข้ามาลองแผ่นหลังของผมไว้ พี่เขาใช้นิ้วมือเช็ดคราบน้ำตาให้ผม ก่อนจะจับขาเล็กๆของผมขึ้นพาดบนบ่าก้มตัวลงมากระชิบที่ข้างหัวผมเบาๆแต่ผมได้ยินชัดเจนเต็มสองรูหูว่า "พี่รักน้องต้นรักมากที่สุดเลย" ริมฝีปากผมถูกปิดลงอีกครั้ง เพียงไม่นานก็มีบางอย่างที่มีขนาดใหญ่กว่านิ้วสามนิ้วก่อนหน้านั้นค่อยๆแทรกเข้ามาในตัวผม ผมพยายามดิ้น แต่ขาถูกล๊อคไว้บนบ่า ปากบางถูกจูบ สองแขนได้แต่พยายามดังหน้าท้องของพี่นัทให้ออกไปแต่ทุกอย่างก็ล้มเหลว เมื่อพี่นัทเริ่มขยับแกนกายของพี่นัทเข้าออกในตัวผมเร็วขึ้นเร็วขึ้น และเร็วขึ้นเรื่อยๆ ผมได้แต่ใช้มือปิดปาก กลั้นเสียงร้องแปลกๆของต้นไว้เมื่อไม่มีความรู้สึกเจ็บแล้วที่โดนสอดแทรกเข้ามา แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกเสียวไปหมดทั้งท้องผมเมื่อพี่นัทขยับเข้ามาและถอดตัวออกไปก่อนจะกระแทกกลับเข้ามาใหม่ .........
ในตอนเช้าเกือบเที่ยงที่ผมรู้สึกตัว มีพี่นัทนอนกอดผมอยู่ทางด้านหลัง ร่างกายผมเปลือยเปล่า เหมือนๆกับพี่นัทที่ยังไม่ได้ใส่อะไรเลย ทันที่ที่ผมจะขยับ ผมกลับรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างยังคาอยู่ในตัวผม ทันใดนั้นมันก็ค่อยๆขยับช้าๆทำเอาผมที่ยังไม่ทันตั้งตัวถึงกลับรู้สึกเสียวแปลบปร๊าบไปทั้งก้น พี่นัทยังค่อยๆขยับช้าๆแต่สองตายังหลับพริ้ม ผมได้แต่ล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม หัวใจผมเต้นตึกๆ พี่นัทเอื้อมมือมาข้างหน้าตรงหว่างขาของผมก่อนจะค่อยๆใช้มือนั้นนวดๆชักๆน้องชายของผมอย่างเป็นจังหวะสอดรับกับการขยับตัวจากทางด้านหลัง ผมได้แต่นอนรับตวามรู้สึกที่ผมเองก็ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร ความรู้สึกที่ทำให้ผมเหมือนใจจะขาดแบบนี้ทุกครั้งที่พี่นัทขยับมือและขยับเจ้านั่นของพี่นัทไปมา ผมได้แต่นอนหอบหายใจหนักๆ ก่อนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างถูกฉีดเข้ามาในตัวผม เพราะมันรูสึกอุ่นๆไปทั้งท้อง แม้ตอนนี้พี่นัทจะเลิกขยับตัวแล่วพี่มือพี่นัทยังคงทำหน้าที่ของมันไปเรื่อยๆ จนในที่สุด ผมก็เยี่ยวแตก ผมคิดว่างั้นนะ ในตอนแรก ร่างกายผมกระตุกสมองเหมือนหยุดสั่งการ น้ำเยี่วผมพุ่งปรีดๆออกมา 4 - 5 ที ก่อนตัวผมจะหมดแรงค่อยๆหลับตาลงอีกที
วันนั้นผมรู้สึกตัวอีกทีก็บ่ายโมงแล้ว  บนตัวผมมีเสื้อผ้าใส่ให้ ตามตัวโดนเช็ดออกจนสะอาด ผมขยับตัวลุกขึ้น ก็เจ็บระบมไปหมดทั้งร่างกาย พอตั้งสติได้ หัวใจผมก็ปั่นป่วนผมไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นทำมัยพี่นัทถึงทำอย่างนั้น ผมสับสนไปหมด ผมรู้แต่ว่าผมอยากกลับบ้าน กลับไปหาแม่ บางทีแม่อาจบอกกับผมได้
ทันทีที่ผมย่องเดินลงมาจากบนบ้าน อย่างเงียบๆ ผมยังไม่อยากเจอพี่นัท แต่พี่นัทก็วิ่งเข้ามาหาผม พร้อมน้ำตา
"อือ น้องต้น พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ เมื่อคืนพี่เมาพี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้้น จนมารู้สึกตัวอีกทีตอนเช้า พี่ขอโทษ น้องต้นอย่าโกรธพี่นัทเลยนะ จะให้พี่ยังยังไงก็ได้ พี่จะรับผิดชอบทุกอย่างเลย พี่ขอโทษ"
พี่นัทคุกเข่าร้องให้ต่อหน้าผม ทำเอาผมปวดหนึบไปทั้งหัวใจ  นั่นสินะ เมื่อคืนพี่นัทก็เมาจริงๆเมามากๆด้วย บางทีพี่นัทอาจจะไม่ได้ตั้งใจ ในหัวผมคิดสับสนว้าวุ่นไปหมด พี่นัทเป็นคนดี ถ้าพี่นัทไม่เมาพี่เขาคงไม่ทำอะไรแบบนั้น ผมไม่อยากเห็นพี่นัทเสียใจเลย แล้วผมก็ไม่ได้เจ็บอะไรมาก แล้วก็ยังรู้สึกแปลกๆด้วย ผมไม่รู้ว่าผมชอบรึเปล่ากลับความรู้สึกนั้น แต่ เอาเถอะผมก็ไม่ได้เสียใจอะไรมากมาย ผมเป็นผู้ชายคงไม่เสียหายเหมือนผู้หญิงหรอกมั่ง เพราะผมโกรธพี่นัทไม่ลง พี่นัทดีกับผมและแม่มากๆ ผมควรยกโทษให้พี่นัทสินะ พอคิดได้ผมก็ยิ้มและบอกกับพี่นัทว่า ผมไม่โกรธพี่นัท พี่นัทดีใจใหญ่เลย และบอกจะรับผิดชอบผม แต่ผมบอกว่าไม่ต้องแค่นี้ผมก็เกรงใจพี่นัทมากแล้ว  วันนั้นทั้งวัน พี่นัทเอาใจผมทุกอย่าง ดูแลผมอย่างดี ทั้งกอดทั้งหอม ผมชอบจังไม่รู้นานเท่าไรที่ไม่มีใครกอดผมแบบนี้เลยตั้งแต่จำความได้ ชีวิตผมก็มีแต่แม่ ถึงแม้จะเคยกอดแม่ แต่แม่ไม่ได้กอดผมแบบพี่นัท ที่ทั้งกอดทั้งหอม และลูบไล้ตัวผมไปมาแบบนี้   
ตอนเย็นพี่นัทมาส่งผมที่บ้าน และก็มีของมาฝากแม่จนผมหิ้วแทบไม่ไหว แม่ออกมาต้อนรับและขอบคุณพี่นัทยกใหญ่ และยังบอกพี่นัทว่าถ้าผมดื้อให้ตีผมได้เลย จนผมหน้ามุ้ย ผมไม่ชอบโดนตีนี้น่า วันต่อมา  ตอนเลิกเรียนผมก็ไปเล่นกับพี่นัทอีกวัน พี่นัทยังใจดีเหมือนเดิม แต่ว่าพี่นัทชอบกอดผมจังหอมแก้มด้วย ผมแทบจะไม่ได้นั่งเก้าอี้เลย ได้นั่งแต่ตักพี่นัททั้งวัน  "น้องต้น ได้เวลากลับบ้านแล้วครับ วันนี้น้องต้นเป็นเด็กดีพี่จะให้รางวัลนะ" พี่นัทบอกผม และบอกให้ผมหลับตาผมก็ทำตาม แต่ผมต้องลืมตาค้างเพราะพี่นัทจูบผม ปลายลิ้นพี่นัทสอดแทรกเข้ามาในปากผมดูดดื่มจนผมหมดแรงจนะนัทต้องพยุงเอาไว้
คืนนั้นผมได้แต่นอนจับปากของตัวเอง นอนไม่หลับหัวใจผมเต้นตึกๆทุกครั้งที่คิดถึง ผมเป็นอะไรน้าทำมัยถึงคึดถึงแต่พี่นัทแบบนี้
จากวันนั้นก็ผ่านมาจะสองเดือนแล้ว ที่ผมได้แต่มายืนมองหน้าบ้านของพี่นัท ในหัวใจผมก็เต้นตุ๊บๆ เฝ้ารอพี่นัทที่ไม่รู้ว่าหายไปไหน ผมอยากเจอพี่นัทจัง คราวที่แล้วผมยังไม่ได้เอาเงินมาคืนพี่นัทเลย เพราะมัวแต่คิดเรื่องไม่เป็นเรื่องจนลืมเสียสนิท ผมหลังหลังกลับเพื่อจะปั่นจักรยานกลับบ้าน จู่ๆก็มีรถวิ่งเข้ามาจอดข้างๆผมหันไปมองทันที และก็ต้องยิ้มกว้างๆ เพราะนั่นมันรถพี่นัทของผมนี้น่า
........ จบ ตอน .......