คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Hey girl! ความรู้สึกที่เริ่มก่อตัว (Special)
*เม้นให้กำลังใจกันสักนิด 1 เม้น = 1 กำลังใจนะคะ
Special part
ถ้าถามว่าเขามาเจอกับคุณหนูแทยอนได้ยังไง ก็คงจะเป็นตอนที่ วันนั้นดันเป็นงานวันเกิดของร่างบางพอดี คุณดงเฮผู้เป็นคนไปรับเขามาเลี้ยงดูจากบ้านเด็กกำพร้า เอาเขามาเป็นของขวัญให้กับร่างบาง ทีแรกเขาก็รู้สึกกังวลกลัวว่าจะทำหน้าที่นั้นได้ไม่ดี และจะถูกปฎิเสธจากผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคุณหนู แต่ไม่เลยเขาคิดผิด! เขากลับได้รับรอยยิ้มเป็นมิตรส่งมาให้ และไม่รู้อะไรดลใจให้เขาตกหลุมรักรอยยิ้มนั่นตั้งแต่แรกเห็น…
.
.
.
‘ ฮึกๆ ลู่หาน…แทยอน เจ็บ ฮึก! ’
‘ อดทนอีกนิดนะครับคุณหนู… ’
‘ ทะ…แทไม่ไหวแล้ว ’ #ไรเตอร์ : เรารู้นะว่าคุณคิดอะไรอยู่ หึๆๆ…. เด็กสาววัย 6 ขวบเศษ นั่งร้องไห้อยู่ตรงสนามเด็กเล่น ส่วนตัวของตัวเองในคฤหาสน์หลังใหญ่ หลังจากที่พึ่งหกล้มเป็นแผลถลอกเลือดไหลเป็นทางยาว ส่วนข้างๆกันก็เป็นเด็กชายที่แก่เดือนกว่า นั่งปลอบอยู่ข้างๆอย่างร้อนรน
‘ มาครับคุณหนู…เราขึ้นบ้านกันนะครับ อย่าร้องไห้นะครับ มีผมอยู่ทั้งคน ’ หลังจากที่เด็กหนุ่มทำแผลให้เด็กสาวเสร็จแล้วเรียบร้อยก็หันไปเก็บของก่อนจะหันมาพูดกับเด็กสาวพลางขยับตัวนั่งหันหลังให้
‘ จะดีหรอลู่หาน?เราตัวหนักนะ ’ เด็กสาวถามออกไปด้วยความเป็นกังวล
‘ สำหรับคุณหนู ยังไงผมก็ไหวครับ ’ เด็กชายหันไปพูดกับเด็กสาวก่อนจะจัดการเอามือของคนตัวเล็กกว่าขึ้นมาพาดที่ไหล่ตัวเอง เด็กสาวที่เห็นเช่นนั้นจึงตัดสินใจขึ้นไปบนหลังของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นบอดี้การ์ดของตน
เวลาผ่านไปไม่นาน ร่างของทั้ง 2 คนก็ขึ้นมาอยู่ในห้องนอนส่วนตัวของเด็กสาวที่ตอนนี้หลับไปแล้ว เด็กหนุ่มที่เห็นอย่างนั้นจึงไม่อยากรบกวนผู้เป็นนาย ตัดสินใจวางร่างบางลงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเดินไปดึงผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงขึ้นมาห่มทับให้ แล้วหันหลังกลับไปเตรียมจะเดินออกไปนอกห้อง ถ้าไม่ติดตรงที่ว่ามีเสียงของร่างเล็กดังขึ้นสะก่อน
‘ ลู่หาน…นั่นนายจะไปไหนนะ? ’
‘ คุณหนู…ผมกำลังจะไปนอนครับ ’ เด็กชายตอบอย่างรู้สึกผิดที่ทำให้นายตัวเองต้องตื่น
‘ วันนี้นายนอนเป็นเพื่อนฉันได้มั้ย?วันนี้คุณพ่อไม่กลับมาบ้านอีกแล้ว ’ ร่างบางตอบกลับด้วยสายตาที่เศร้าหมอง เป็นอย่างนี้ประจำ วันไหนที่ดงเฮพ่อของเธอไม่กลับบ้าน เธอก็มักจะขอให้เขามานอนเป็นเพื่อนด้วยตลอด
‘ ได้สิครับ ’ เด็กหนุ่มตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก่อนจะเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่มสำรองจากตู้เสื้อผ้า แล้วเอามาวางไว้ข้างๆเตียง แต่ยังไม่ทันที่จะได้ล้มตัวลงนอน เสียงใสก็ขัดขึ้นอีกครั้ง
‘ มานอนข้างบนด้วยกันสิ ข้างล่างพื้นมันแข็งเดี๋ยวก็ปวดหลังอีกหรอก! ’
‘ ตะ…แต่คุณหนูครับ…ครับ ’ เด็กหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่ติดขัด ก่อนจะตอบตกลงเมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของร่างบางที่ส่งมาให้ เจ้าตัวก้าวขึ้นไปบนเตียงก่อนจะล้มตัวลงนอนอย่างรักษาระยะห่าง พลันหัวใจไม่รักดีก็เต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาซะดื้อๆอย่างนั้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่มันจะเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่เขาได้เข้าใกล้เด็กสาวคนนี้ ไม่รู้ว่าตอนนี้ร่างอีกร่างนึงที่นอนอยู่กันคนละฝั่งจะรู้มั้ยนะ ว่าการได้ใกล้ชิดกับเธอแบบนี้ มันทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ
เวลาผ่านไปกว่า 12 ปี จากเด็กสาวก็กลายเป็นวัยรุ่นที่จัดว่าหน้าตาดีใช้ได้ กำลังเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าขนาบข้างด้วยบอดี้การ์ดหน้าหวานอย่าง ‘ ลู่หาน ’ ที่ได้แต่หิ้วของพะลุงพะลังเดินตามร่างบางไปอย่างไม่คิดที่จะปริปากบ่น ไม่ว่าคุณหนูของเขาจะเข้าร้านอีกออกร้านนู้น หรือเดินขึ้นเดินลงกี่รอบยังไงก็ตาม
และในที่สุดทั้งคู่ก็มาหยุดอยู่ที่หน้าร้านเสื้อผ้าแบรนเนมชื่อดังแห่งนึง ก่อนที่ร่างบางจะก้าวเท้าเข้าไปในร้านด้วยสายตาที่มุ่งมั่น พลันสายตาก็กวาดมองไปรอบๆร้านอย่างให้ความสนใจ แต่แล้วใบหน้าหวานก็ไปสะดุดเข้ากับ เสื้อเกาะอกสีชมพูอ่อนแบบเดรสสั้นแหวกข้าง ก่อนจะเดินตรงไปหยิบมันแล้วหันมาถามบอดี้การ์ดของตน
‘ ตัวนี้สวยมั้ยลู่หาน? ’
‘ สวยครับแต่ผมว่ามันสั้นไปหน่อย คุณหนูอย่าใส่เลยนะครับ ’ ลู่หานบอกออกไปตามความจริง แทยอนที่ได้ยินอย่างนั้นก็เก็บมันกลับที่เดิมอย่างว่าง่าย ทุกคนคงกำลังสงสัยกันอยู่สินะครับว่าทำไมคุณหนูแทยอนถึงทำตามที่ผมบอกอย่างว่าง่าย ก็เพราะว่าในสมัยเด็กผมเป็นคนเดียวที่ตัวติดกับคุณหนูตลอดเวลา เวลามีอะไรเราก็จะช่วยแก้ไขปัญหาด้วยกันตลอด
‘ งั้นนายเลือกให้ฉันหน่อยสิลู่หาน ’ เสียงของร่างบางเรียกให้เขาตื่นจากภวังค์ ชายหนุ่มวางของลงข้างๆก่อนจะเดินไปเลือกเสื้อผ้าให้ตามคำบอกของผู้เป็นนาย ซึ่งแทยอนก็ซื้อเสื้อทุกตัวที่ลู่หานเลือกให้ ไม่ใช่แค่ร้านนี้ร้านเดียว แต่เสื้อผ้าทุกตัวที่อยู่ในถุงนั่นก็ฝีมือลู่หานทั้งนั้น…
ไม่นานร่างของคนทั้ง 2 ก็ออกจากร้านเพื่อมาหาอะไรทานก่อนที่จะเลือกร้านแล้วเดินเขาไปภายในร้านหรูแห่งนึง พนักงานเดินมายื่นเมนูให้อย่างสุภาพก่อนที่ทั้ง 2 จะสั่งอาหารตามเมนูที่ให้มา ทีแรกลู่หานก็ขอตัวออกไปทานที่อื่นแล้วให้ผู้เป็นนายของตนทานที่ร้านนี้ แต่เพราะไม่สามารถขัดใจผู้เป็นนายได้เลยได้แต่เดินตามเข้ามาข้างในอย่างเงียบๆ
เมื่อทั้งคู่ทานเสร็จก็ตัดสินใจไปเดินเล่นต่ออีกสักพักก่อนจะไปหยุดลงที่ร้านขนมหวานแห่งนึง แทยอนรีบเดินเข้าไปข้างในร้านที่ตกแต่งด้วยสีสันที่สวยงาม ราวกับลูกกวาด ก่อนจะเลือกที่นั่งริมสุดของร้านที่วิวดีที่สุด พนักงานที่เดินเอาน้ำมาเสริฟให้ก็หลงคิดว่าคนทั้ง 2 เป็นคู่รักกันจึงตัดสินใจบอกโปรโมชั่นพิเศษของร้านนี้ออกไป
‘ ขอโทษนะคะ!ตอนนี้ทางร้านเรามีโปรโมชั่นพิเศษสำหรับคู่รักนะคะถ้าสั่งไอศกรีมครบ 3 ถ้วยกินฟรีคะ^^’’
‘ พะ… ’
‘ งั้นเอามาเลยคะ 3 ถ้วย ขอเป็นรสสตอบอรรี่นะคะ ’ พนักงานสาวรับคำก่อนจะเก็บเมนูแล้วเดินจากไป ลู่หานที่ได้ยินอย่างนั้นถึงกับทำหน้าเหวอไปเลยทีเดียว แทยอนที่ดูเหมือนจะรู้ว่าอีกฝ่ายตอนนี้กำลังรู้สึกยังไงจึงรีบพูดเพื่อให้อีกฝ่ายใจเย็นลง
‘ เถอะน่า!ได้กินฟรีเชียวนะวันนี้นายก็เป็นแฟนกำมะลอของฉันไปก่อนละกัน ’
ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ในร้านนี้ มันทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเพราะเหมือนว่าเขากับคุณหนูจะมาเดทกันจริงๆ ไม่ใช่แค่เจ้านายกับลูกน้อง อยู่ๆความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบสะบัดหัวไล่ความรู้สึกนั้นออกไป ไม่นานพนักงานคนเดิมก็เดินมาเก็บเงินก่อนจะพูดขึ้น
‘ พวกคุณนี่ดูเหมาะสมกันจังเลยนะคะ เห็นแบบนี้แล้วรู้สึกอยากมีคนรักกับเขาบ้างจัง อ่อ!ทางด้านนู้นนะคะตอนนี้เค้ากำลังเปิดให้เล่นสเก็ตน้ำแข็งแบบคู่รัก ถ้ามากันเป็นคู่เขาจะให้เล่นฟรี+ของฝากต่างๆนาๆเลยนะ เมื่อกี้คู่รักคู่นึงที่เขามานั่งในร้านนี่หอบของกันมาเยอะเลย ทำไมไม่ลองไปกันดูบ้างหล่ะคะ? ’
‘ จริงหรอ?ว่าแต่…ทำไมช่วงนี้มีโปรโมชั่นคู่รักเยอะจังเลยหล่ะ? ’ แทยอนถามออกไปด้วยความสงสัย
‘ พอดีว่าช่วงนี้เป็นเดือนกุมภาพันนะคะทางห้างเราเลยมีโปรโมชั่นให้แต่ละร้านว่าจะต้องเป็นธีมของคู่รัก อย่างร้านของเราก็ต้องออกแบบไอศกรีมคู่รักขึ้นมาเป็นพิเศษเลยนะคะ อ่า!ฉันต้องขอตัวก่อนนะคะ ลูกค้ามาพอดี ’
พนักงานสาวกล่าวก่อนจะเดินออกไป แทยอนที่ได้ยินอย่างนั้นจึงจัดการจูงมือบอดี้การ์ดคนสนิทให้เดินตามไปอย่างว่าง่ายโดยที่ลู่ห่านก็ไม่ได้ปริปากถามอะไรเพราะรู้อยู่แล้วว่าคุณหนูของตัวเองจะไปไหน ไม่นานทั้งคู่ก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าลานสเก็ตขนาดกลางแห่งหนึ่งก่อนที่แทยอนจะเดินตรงไปยังเคาท์เตอร์ที่ให้บริการ และประโยคต่อมาทำให้คนฟังอย่างลู่หานถึงกับหน้าแดง
‘ ฉันมากับแฟน!เห็นว่าที่นี่มีโปรโมชั่นให้เข้าฟรีกับของฝากหรอ? ’
‘ ใช่ค่ะ!เอ่อ…ทางร้านจะแน่ใจได้ยังไงหล่ะคะว่าพวกคุณสองคนเป็นแฟนกันจริงๆ ’ พนักงานพูดก่อนจะเสมองไปทางข้างหลังแทยอน ซึ่งก็คือลู่หานที่ยืนอยู่ แล้วมีเหรอที่คนอย่างแทยอนอยากได้ของฝาก(?)แล้วจะไม่ได้
หญิงสาวจัดการดึงมือชายหนุ่มให้มาข้างๆตนก่อนจะ
จุ๊บ!…
จัดการฝังริมฝีปากของตนลงไปยังแก้มนุ่มของอีกคนอย่างแผ่วเบา ซึ่งนั่นก็เรียกใบหน้าเขินอายของบอดี้การ์ดหนุ่มได้เป็นอย่างดี ตามด้วยประโยคที่เขาไม่คิดว่าตัวเองจะได้ยินมาก่อนในชีวิต
‘ ที่รักขา…เราเป็นแฟนกันใช่มั้ย? ’
‘ …. ’
‘ แหะๆที่รัก!...นี่ลู่หานตอบเขาไปสิ เดี่ยวฉันก็อดได้ของฝากหรอกดูสิของกินน่ากินทั้งนั้นเลย ’ แทยอนที่เริ่มรำคาญกับท่าทีที่เขินอายของชายหนุ่มจึงหันไปกระซิบบอกอย่างหงุดหงิดและนั่นก็เพื่อช่วยเรียกสติของเขาให้กลับมาด้วย
‘ ครับ!เราเป็นแฟนกัน:) ’
ไม่รู้ว่าคุณหนูจะรู้มั้ยนะว่าคำพูดเมื่อกี้มันกำลังทำให้หัวใจของเขาเต้นถี่ไม่เป็นจังหวะ เหมือนกับตัวเองกำลังร้องรำทำเพลงเป็นจังหวะดนตรีร็อคอยู่ซะอย่างนั้น…
จากความผูกพันเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความชอบและในที่สุดจากความชอบก็ได้แปรเปลี่ยนเป็นคำว่า “รัก”
อย่าพึ่งเอียงมาทางลู่แทนะคะ 555 *ดันรีดเดอร์ให้กลับไปตรงเหมือนเดิม* เอางี้ดีกว่าไรเตอร์คิดไรดีๆออกละ ถ้าเม้นขึ้นเร็ว+คอมยาวไรเตอร์จะอัพให้เดือนละ3-4 ครั้ง ไม่แน่อาจจะอัพให้มากกว่านั้นถ้ากระแสตอบรับดีเกินคาด#อันนี้ก็ได้แต่ฝัน และแน่นอนว่าในตอนนั้นๆก็ะยาวตามไปด้วย-.,- แต่ถ้าเม้นช้า+คอมยาว ไรเตอร์ก็อัพช้าตามนะ อาจจะเดือนละ 1-2 ครั้งไม่มีแถมเน้อ~~~~~ถึงแม้ตอนมันจะยาวตามก็จริงแต่อาจจะอัพช้า(มาก) และที่สำคัญ!!!!!!!!ไรเตอร์จะมีการส่งตอน Special ให้กับคนที่คอมเม้นทุกตอนด้วยนะคะ ปล.หรือไม่จำเป็นว่าจะต้องทุกตอน เพียงแค่คอมเม้นมากกว่า 2 ตอนขึ้นไปก็ได้แล้ว รับรอง Special ของไรเตอร์แซ่บเวอร์แน่นอน#อวยฟิคตัวเองอีก-.,-
โปรดอ่าน!เพราะมันสำคัญมาก
อ่า!สุดท้ายก็เป็นลู่แทจนได้ ต้องขอโทษเอาไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ถ้าทำให้ผิดหวัง เพราะไรเตอร์แต่งสด แต่ตอนหน้าจะพยายามให้ดีกว่านี้คะ *แต่ขอนิดนึงบอกตรงๆว่าน้อยใจมากเมื่อดูยอดวิวกับคอมเม้นแล้ว T T ทำไมเม้นมันน้อยจังหล่ะค้ะ?ฟิคเรื่องนี้มันไม่สนุกหรอ ไรเตอร์นั่งรอทั้งวันเลยนะ มันขึ้นมานิดเดียวเอง จากที่เคยบอกว่าฟิคนี้เม้นขึ้นง่าย มันชักไม่ใช่อย่างงั้นแล้วสิ่!!! ยังไงก็ช่วยคอมเม้นหน่อยนะคะ สำหรับนักอ่านเงาทั้งหลาย ไรเตอร์กราบหล่ะ มันไม่มีกำลังใจจะแต่งเลยจริงๆนะคะ ใจมันไม่สู้แล้วแหละตอนนี้! ต่อไปนี้ถ้าเม้นจะขึ้นยากขนาดนี้ไรเตอร์จะแค่กดอัพฟิคนะคะ แต่ไม่อัพตอนให้จบนะ ปล.ข้อความนี้สำหรับนักอ่านเงาที่ชอบทำร้ายจิตใจไรเตอร์
*หรือจะให้แปะเมลล์มาขอสำหรับผู้ที่อยากอ่านจริงๆ แล้วไรเตอร์จะพิจารณาด้วยนะว่าคนนั้นเคยเม้นมาก่อนรึปล่าว #ในกรณีที่เป็น part พิเศษของเรื่อง ไรเตอร์ทำจริงนะคะ นี่ไม่ใช่คำขู่!ส่วนใครที่คอมเม้นไรเตอร์จำได้หมดแล้วค่ะว่าชื่อยูสพวกคุณคืออะไรบ้าง
สัตว์เลี้ยงของโดม อินดี้โดมิทอรี่นะคะ -..- ทางเราให้โดมพีทากอรัส(โดมศูนย์รวมพวกมีมันสมอง #ชิ๊!อิจฉาๆ)ผสมโคโมโซมของมันขึ้นมาใหม่ส่วนชื่อและลายละเอียดจะไปลงในตอนให้อีกทีนะคะ #คือมันเป็นมังกรแดงนะคะ 555 มันเป็นอะไรที่ปัญญาอ่อนมาก แต่เจ้าของคือประธามโดมอย่างเซฮุนกับซิทกูแรท ก็ต้องทำใจนะคะ-____-
ปล. มันอาจจะไม่ได้คิคุแบบนี้นะคะ ที่เอารูปนี้มาให้ดูเพราะว่ามันน่ารักดี 55
ทุกคนคะไรเตอร์มีข่าวดี(หรือร้าย)มาแจ้งให้ทราบ ต่อไปนี้เรื่องของเราจะมีโดมเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยนะคะ นั่นก็คือ'ของที่หายไป'
มันเป็นสิ่งที่สำคัญกับเหล่าแอมไพร์(กลุ่มของเซฮุน)มากๆ และกุญแจนี้คือกุญแจสำคัญที่จะไปเปิดห้องแห่งความลับได้ (จะมีคนละ 1 อันนะคะ)
และภายในห้องแห่งความลับนั้นแน่นอนมันต้องมีอะไรสักอย่างที่ไรเตอร์ไม่สามารถบอกได้ในตอนนี้ แต่แน่นอนว่ามันก็ยังคงความเกรียนเอาไว้เช่นเดิม #ไม่ใช่เฉพาะเรื่องของไรเตอร์นะคะที่มาแนวนี้ อีก 6 เรื่องก็มาแนวนี้เหมือนกันคะ คือตามหากุญแจที่หายไป...และนางเอกของเรามีเหรอที่จะไม่(โดนบังคับ)ไปด้วย55555 แต่เซฮุนจะบังคับให้ไปยังไงนั้น ติดตามเอาในเรื่องนะคะ
คนดี...อ่านแล้วคอมเม้นด้วยนะคะ #ตอนไหนก็ได้คะไม่จำเป็นว่าต้องตอนนี้ เม้นขึ้นช้า ฟิคก็ช้าตามนะจะ ^^'
ขอโทษด้วยนะคะที่ช่วงนี้ไรเตอร์ไม่สามารถอัพฟิคให้ได้เนื่องจากงานเยอะมาก+กีฬาสีอีก ขอโทษจริงๆค่ะ ปล.ระหว่างนี้ก็ช่วยคอมเม้นเป็นกำลังใจให้กับไรเตอร์คนนี้ด้วยนะคะ ไรเตอร์กำหนดคอมเม้นไว้แล้วหล่ะ!ถ้าถึงเมื่อไหร่จะรีบมาอัพให้ทันที#ไรเตอร์จะไม่บอกนะคะว่ากำหนดไว้เม้นที่เท่าไหร่ถึงจะมาอัพให้^^;
:)
Shalunla
ความคิดเห็น