คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : ทางเลือก
26
!!!!!!!!
ลูฮานมอเฮุนที่ำลัปลเ็มัอย่าใ ใบหน้าสวยหวานึ้นสีแ่ำ หัวใเ้ารรมเ้นโรมราม
พาละิไปถึเรื่อืนนั้น...ืนนั้น...ืนที่เาับเฮุน
แร๊
ลูฮานสะุ้เฮือเมื่อเฮุนถอเ็มัสำเร็ในเวลาอันรวเร็ว ลูฮานละล่ำละลัพูึ้นอย่ารวเร็ว
“ะ..เี๋ยวเฮุน มะ...ไม่ไ้นะ”ลูฮานพยายามห้าม แม้ระทั่เสียห้ามอเายัะุะั เฮุนระุ
ยิ้มมุมปาอย่าเ้าเล่ห์ นัยน์าที่เยเย็นาพราวระยับอย่าน่าลัว
นี่เามาให้เฮุนฟัเหรอนี่ !?
มือหนาอนรหน้ารั้เอวบามาแนบินมูนัน
“มะ..ไม่เอานะเฮุน ถอยออไป”ลูฮานเบือนหน้าหนีริมฝีปาสวยที่ำลัะแนบริมฝีปาอเา มือไม้
อ่อนแรอย่าไม่น่าให้อภัย อยาะผลัร่าสูออแ่ลิ่นายหอมๆับร่าให่แสนอบอุ่นนั่นทำให้เา
ไม่มีแรที่ะผลัออ
เฮุนระุยิ้มเมื่อเห็นนรหน้าำลัประหม่าเพราะเา ใบหน้าสวยหวานแ่านำลัหันหน้าหนีาร
ุามอเาอย่าน่ารั มูโ่ๆอเา่อยๆแนบแ้มนุ่มนิ่ม ร่าบาสะุ้โหยเมื่อเา่อยๆลา
ไล้ปลายมูับแ้มนุ่มนิ่มอย่าหยอล้อ มืออเา่อยๆไล้ไปามายเนียนลื่นอลูฮาน นั่นทำเอาเฮุน
แทบลั่ ลูฮานฮานหอบหายใหลับาแน่น ่อนลูฮานะเผลอราออมาเบาๆเมื่อนิ้วเรียวสะิยออ
สีมพูระเรื่อที่ำลัูัน ริมฝีปาแระเรื่อำลัลัเผยออออย่ายั่วยวน
...ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยย !
เฮุนหอบนิๆ อารม์พุ่สูึ้นปรี๊ๆเมื่อน้อายเาำลัยายัวนปวหนึบ
เาทำท่าะึาเร่าบาออ
“เฮ้ย เฮุน!!”เสียเรียื่อเาทำเอาเาสะุ้โหย หยุารระทำทุอย่า
เสียนั้นยัเรียื่อเาั่อเนื่อ ร่าบาอลูฮานรีบิระุมเสื้ออย่ารวเร็ว
ใบหน้าสวยหวานึ้นสีเรื่อ
“เฮุน ! ใล้เวลาะึ้นแสบนเวทีแล้ว นายรีบออมาเร็วเ้า !”เสียพี่แอยัโวยวาย่อเนื่อ เา
ถอนหายใัเฮือ่อนะมอลูฮานอย่าเสียาย
...อีนิ..อีนิเียว...
เวลานี้อยา่าพี่แอะมั !
เาิอย่าหุหิ
แล้วพี่แอรู้ไ้ไว่าเาอยู่ในนี้?
เฮุนนึอย่าสสัย แล้วใส่เ็มัอย่าเ็ๆ
“เฮุนนนน นายอยู่ในนี้รึเปล่าน่ะ !”
“ร้าบๆ รอผมแป๊บนึ”
“เร็วๆเ้าล่ะ ! ทุนไปสแนบายรออยู่หลัเวทีันหมแล้วนะ”
“ร้าบบบบ”เฮุนอบเสียยานา มอร่าบารหน้าพลาถอนหายใเฮือให่
เสียาย..เสียายริๆ
“ฮยอ”
“ฮะ..เฮือ”พอเฮุนเรีย ลูฮานสะุ้เฮือ
“ใอะไรนานั้นฮะ....”เฮุนมอลูฮานำๆ มอใบหน้าสวยหวาน้วยวามเสียาย
“ปะ..เปล่านี่”ร่าบาอบะุะั
“ั้น เี๋ยวผมไปมีิ้แฟนลับ ฮยอไปรอที่ห้อพัไ้ไหม?”เฮุนพู
“อะ..เอ่อ..ัน..”ลูฮานหลบา ในใอเาอยาะหนีออไปาที่นี่ ไม่อยารู้สึผิับเลย์ฮยอ..เา..
“นะฮะ...อย่าหนีไปาผมอีไ้ไหม?”เฮุนอร้อ ใบหน้าหล่อเหลาูเศร้าสร้อยอย่าประหลา
ทำเอาใลูฮานอ่อนยวบ
“ะ..ันะไปแล้ว...”ลูฮานทำท่าะหันไปับลูบิ แ่ร่าสูลับเร็วว่า ับไว้่อน
“อร้อ....อย่าหนีไปาผม...ไ้ไหม?”เฮุนพูเสียสั่น ลูฮานะั
น้ำเสียเ็บปวนั่นทำเอาลูฮานเ็บไป้วย
“อร้อ...ผมอร้อ...”เฮุนพูเสียสั่น ลูฮานเม้มปาแน่น
“....”
“ะให้ผมทำอะไร็ไ้...อร้อ...นะฮะ...”เฮุนพู ่อนมือเรียวะรั้ใบใบหน้าสวยหวานให้หันลับมา้อ
หน้าเา นัยน์าสีน้ำาลสั่นระริสบับนัยน์าสีำที่มออย่าเว้าวอน
“อย่าหนีไปาผมอี..นะฮะ...”
“ัน...ัน...”
“นะฮะฮยอ...”
“อะ...อืม...”
“เฮุนโว้ยยยยยย ! อยู่ในนี้รึเปล่า พี่แอะ่านายแล้วนะ !!!”
เออ รู้แล้วโว้ยยยยย
เฮุนอบในใอย่าหุหิ ่อนะบอร่าบาว่าเาะออไป่อน แล้วพอเาออไปไ้ัพัให้ออ
ามมา ไม่ั้นเี๋ยวทีมามสสัยแน่ๆ ลูฮานพยัหน้าเบาๆ
“ไปรอที่ห้อนะ...”
“อืม...”
“ห้ามหนีไปอีนะ...”
“อืม...”
“ริๆนะฮะ...”
“เฮุนนนนนนนนน!!!”เสียะโนอไัึ้นมาอีรอบ เฮุนสบถอย่าหัวเสีย ่อนะเปิประูออไป
เอไที่ยืนออมออยู่
“เร็วเ้า านะเริ่มแล้ว”ไเินนำออไป เฮุนเินาม ่อนะหันไปมอห้อน้ำที่มีลูฮานอยู่ในนั้นอีรอบ
้อวัใันแล้วล่ะ...ว่าฮยอะทำามที่พูไหม
เฮุนิ รอยวิายออมาานัยน์าู่สวย
แ่็ไม่มีหลัประันว่าลูฮานะหนีไปอี...แล้วถ้าถึอนนั้นเาะทำยัไ ??
“ะยืนเหม่ออีนานไหมวะ? รีบหน่อยโว้ยยย”ไเร่ เฮุนถอนหายใเ็ๆ
ไอ้ำนี่็เรียริ
เฮุนเร่ฝีเท้าเ้าไปใล้ๆไ่อนะบหัวไป้าบนึอย่าแร้วยวามหมั่นไส้แล้ววิ่หนีทันที
“ไอ้เฮุนนนนน ายยยยยยยย !!!”
ริสมอไับเฮุนเินหายไป ร่าสูถอนหายใอย่าเหนื่อยๆ ่อนะเห็นเถาวิ่ระหืระหอบมา
“เรียบร้อยแล้วเฮีย” เถาบอริส้วยใบหน้าบูบึ้ เาโนริสบัับให้มาที่นี่ และ็โนบัับให้ไปทัน
ัทเอ้าท์อไฟรฮอลล์ พั ยัไล่ะ
ใ่ เาือ้นออไฟับนั่นแหละ !
และนิแผนนี้ ็ือไอ้พี่สุหล่อยืนหัวทออยู่นี่ไล่ะ !
“ึเวลาไ้ั้แ่รึ่ั่วโม นายไม่ไ้ทำัทเอาท์เละใ่ไหม?”ริสถามเรียบๆ เถามอ่อนะแ่นหัวเราะ
“แ่ทำให้มันบุบนิหน่อยเท่านั้นแหละฮะ ืนทำมาว่านั้นยุ่”
“อืม..ีมา”
“เฮียให้ทำไปทำไมเนี่ย”เถาเาหัวแรๆ ริสไม่อบ ร่าสูเอามือล้วระเป๋าแล้วยืนพิพนัเท่ห์ๆ ถ้า
สาวๆมาเห็นท่านี้รี๊สลบอ่ะนะ =___=;
“เฮีย ?”เถาเรียย้ำ ริสยัเียบ ่อนะเบือนสายาไปมอลูฮานที่ำลัเินออมาาห้อน้ำ้วย
สภาพที่...ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่
“อ้าว ฮยอเ้าห้อน้ำเหรอฮะ ผมนึว่าะอยู่รหน้าเวทีะอี”เถาทัลูฮาน ร่าบาสะุ้นิๆ่อนะยิ้ม
แหยๆ
“พะ..พอี ปวท้อะทันหันน่ะ ็เลยมาเ้าห้อน้ำ...”ลูฮานแ้ัว าหวานๆนั่นหลุบล่ำเหมือนเ็ที่
ำลัปิบัอะไรบาอย่าไม่ให้ผู้ให่รู้
ริสมอลูฮาน้วยหัวใเ็บแปลบๆ สายามริบเหลือบไปเห็นรอยแ้ำๆรอาวๆ
ถึมันะอยู่ใน แผน อเา แ่เา็ยัยอมรับมันยาอยู่ี
แผนบ้าบิ่นที่ทำให้สอนนั้นเอันเหมือนเรื่อบัเอิ
ทั้ๆที่เาเป็นนทำให้มันเิ...
“ริเหรอฮะ ? แล้วฮยอเป็นไรมารึเปล่าเนี่ย..ไปหาหมอไหม..เล้ว...”
“อะ..เอ่อ...”เถาเินเ้าไปแล้วับแนบาเย่าๆอย่าเป็นห่ว ริสเินเ้าไปล็ออน้อายัวีอเา
ทันที ่อนที่มันะ่าลูฮานทาอ้อมเพราะพละำลัอมัน
“เลิเว่อร์ไ้แล้วไอ้น้อาย เราไปูารแสีไหม?”ริสหันไปเอ็เถา ่อนะหันมาถามลูฮาน ลูฮานทำ
หน้าลัเล
“ลับเถอะ ะรอูไอ้แห้ทำไม ฮึ่ยยย”เถาโวยวาย เาพยายามิ้นให้หลุาแนอริสแ่ไม่สำเร็
“นายะลับหรืออยู่่อ ?”ริสถามลูฮานที่เอาแ่อึอั
ทั้ๆที่เารู้ีว่าใลูฮานอยาอยู่มาแ่ไหน
เ็บ...แล้วไม่เยำเลยนะริส
ริสิับัวเอเบาๆ
นในที่สุ เถา็หลุาเาไ้ ไอ้น้อัวียัโวยวายและพยายามลาลูฮานลับบ้าน
ไอ้นี่็เหมือนัน...ะอหัอยู่รอมร่อยัไม่รู้ัวอี
ริสถอนหายใ เมื่อเห็นเถาทำท่าะอุ้มลูฮาน เพื่อลาลับบ้าน
“เถา !!”ริสเรียเสียั เถาะัึ
“รับเฮีย ?”
“ันอุยับลูฮานเป็นาร ส่วนัว”ริสพูเสียเรียบ เถามวิ้วอย่าไม่พอใ
“ทำไม?”
ไอย่าถามมาไ้ไหม? ไปไ้แล้ว...”
“เอเอ...”
“เี๋ยวเล่าให้ฟัน่า..”ริสพู่อนะเินลาลูฮานมาอีทานึ เถาทำท่าะเินามมา แ่ลับโนสายา
อิสะัไว้ เถาไ้แ่ฮึฮััใ แ่็ไม่ามมา
ลูฮานมอริสๆ แ่็ยอมเินามร่าสู ่อนที่ริสะหยุอยู่ในมุมหนึ่ที่ไม่มีนเินผ่านไปมา
“นายรัเฮุนใ่ไหม?” ำถามรๆนั่นเอาลูฮานเินสะุหน้าเือบมำ ใบหน้าสวยหวานพลันร้อนผ่าวึ้น
มาทันที
“ผะ..ผม..เอ่อ..”
“ถ้านายรัเฮุน...นาย็ลับไปหาหมอนั่นะ” ริสพู เา่อนสายาเ็บปวไ้ไม่แนบเนียนนั นัยน์า
หวานๆอลูฮานมอริสอย่าไม่เ้าใ
เารู้อยู่แ่ใว่าริสรัเา
...แล้วทำไม?
“แ่อบมา...ว่านายรัเฮุนรึเปล่า ?”
“.....”
“ถ้านายไม่พู...ทุอย่าอาะสายเินไป อย่าเอาวามแ้นมาทำร้ายวามรัเลย” ริสพูเสียนุ่ม มือ
หนาเอื้อมมือมาับมือนิ่มอลูฮานไว้
“....”
“เื่อันนะ เรื่อเลย์ันเ้าใ...แ่ว่าเรื่อนายับเฮุนน่ะ...”
“ผมไม่รู้”ลูฮานพูแทร นัยน์าสวยหวานสับสน เาำลัสับสนเรื่อระหว่าวามรัับวามแ้น ้านมื
ับ้านสว่าีันมั่วไปหม
ใ่..เารัเฮุน รัมานานแล้ว รัั้แ่แรเห็น
แ่เลย์...เฮุนทำให้เลย์าย...
เา...เาะทำยัไี !?
“เลือวามรัะ วามแ้นไม่ไ้ทำอะไรให้ีึ้น นาย็เห็นแล้วนี่”ริสพูเหมือนรู้ว่าเาำลัิอะไรอยู่
ลูฮานัริมฝีปาบาเบาๆ ่อนะ้อนามอร่าสูที่อยู่รหน้า
“ลัเลทำไม? มันไม่ใ่เรื่อที่วระลัเลนะ ทำามหัวใะเถอะ”ริสพู้วยรอยยิ้มทีู่ฝืเฝื่อนเ็มที
ลูฮานมออย่าั่ใ
“แ่เลย์ฮยอ...”
“ลูฮาน...วามแ้นไม่เยทำให้อะไรีึ้น เื่อเถอะ”ริสพูเสียเรียบ ลูฮานนิ่
“เวลาหลายเือนที่ผ่านมา...นายไม่มีวามสุเลยนะ รู้ัวรึเปล่า???”
“ผม...”
“เลิลัเล...แล้วลับไปหาเฮุนะ” ริสบอ ลูฮานมอริสอย่าั่ใอยู่นาน
ทุอย่าอยู่ในวามเียบ
หรือนี่ถึเวลาแล้ว...ที่เาะ้อยอมรับเฮุนะที
ารทำอะไรที่ัับวามรู้สึลอหลายเือนที่ผ่านมามันทรมานะมั
บาที....วามแ้น วระปล่อยให้มันอยู่ับอีที่แสนเ็บปว
ทิ้มันไว้เบื้อหลัแล้ว้าวไป้าหน้า
้าวไป....พร้อมับเฮุน...
ลูฮานิในใ ่อนรอยยิ้มะปราึ้นมุมปาอลูฮาน
“ผมรัฮยอั” ลูฮานพู้วยรอยยิ้ม ร่าบาโผเ้าอริสเ็มแรนริสเ ริสหัวเราะเบาๆ่อนะ
ออบนัวเล็ เอามือลูบผมสีารามล้วยวามรั
รัแบบพี่าย็เอาวะ
ริสิพลายิ้มนิๆ
ลูฮานมีวามสุ เา็มีวามสุ
แร๊ !!
เสียอะไรบาอย่าัระทบพื้นทำเอาริสับลูฮานสะุ้โหย ่อนหันไปู้นเสีย
“เฮุน...” ลูฮานร้อออมาเบาๆ เมื่อเห็นเฮุน และนอื่นๆในวำลัมอมาที่เาับริสอึ้ๆ
“ฮยอ...รัริสฮยอเหรอ...”เฮุนถาม้วยสายาว่าเปล่า ใบหน้าที่เยยิ้มแย้ม่อนหน้านี้ลับเย็นาึ้น
มานน่าลัว
“มะ..ไม่ใ่นะ...”ลูฮานแ้ัว ริสหันไปสบาับูโฮที่มอเาอึ้ๆ
เฮุนไม่พูอะไร สายาว่าเปล่าแฝ้วยวามเ็บปวนั่นูเย็นเหยียบนน่าใหาย
“นายเ้าใผินะเฮุน ันับลูฮานไม่ไ้...”
“พอเถอะรับ....อย่าพยายามเลย”เฮุนพู ร่าสูโปร่เบือนหน้าหนีาภาพรหน้า ายาวๆ่อยๆ้าวถอยหลั
“ะ..เฮุน นายเ้าใผินะ...มันไม่ใ่อย่านั้น..”ลูฮานบอ ร่าบาพยายามเินเ้าไปใล้เฮุน เฮุนเิน
หันหลัให้เา่อนายาวๆะเินไปอีทาอย่ารวเร็ว
“เฮุน !”ลูฮานร้อ เมื่อเห็นร่าสูวิ่ ร่าบาวิ่ามทันที
ันไม่ไ้รัริสฮยออย่านั้นนะเฮุน !
ลูฮานร้อบอในใ ร่าบาพยายามมอหน้าร่าสูทีู่่ๆ็หายไป เาหอบหายใ มอหาร่าสูโปร่อยู่ไม่
นาน ่อนะเห็นว่าเอุนำลัยืนอยู่ริมฟุบาท ใบหน้าที่เยเย็นาลับูเ็บปวอย่าเห็นไ้ั
“เฮุน !”ลูฮานะโนเรีย เฮุนหันมามอเา ใบหน้าหล่อเหลานิ่สนิท แ่าาแววาเ็บปวที่เห็น
ไ้ั ลูฮานวิ่เ้าไปใล้เาพยายามะอธิบายให้เฮุนฟั แ่เมื่อเาวิ่เ้าไปใล้ เฮุนลับวิ่ไปร
ลาถนนที่มีรถวิ่อยู่เ็มไปหม !
“เฮุน !!! ระวั!!”ร่าบารีร้อ เมื่อเห็นรถยน์ันนึวิ่มา้วยวามเร็วสู เฮุนหันไปมอรถัน
นั้นอย่าใสุี
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เอี๊ย !!!!
โรมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!
“เฮุนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
มาอัพอีอนนึ้า
อโทษที่ให้รอน๊านนาน ฮิๆ มาามำเรียร้อ มาอัพเรื่อนี้ให้่อนเลยยย
เรื่อราวะเป็นยัไ่อไปน้า ลุ้นๆ J
อยารู้ ิาม และ เม้นท์ เป็นำลัใเล็ๆน้อยๆ ฮิๆ
แล้วเอันอนหน้า้า.
ความคิดเห็น