คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : ตอนที่ 50
อนที่
50
อียิป์โบรา
ารเส็สู่นรบาบิโลนูะเป็นที่สนอสนใอาวเมือเินว่าที่นัโบราีสาวาาร์ไว้เหลือานับ
เรเน่วามอไปรอบลานว้าแห่มหาวิหารที่มีาวเมือามมาส่เส็ันอย่าเนือแน่น
เสียสรรเสริอวยพรันี่นัน ทั้เสียสรรเสริฟาโรห์อเมนเนส และเสียสรรเสริเธอในานะธิาแห่ไอิส
หลัพายผ่านเหุาร์อันวุ่นวาย
สุริยเทพเปรี็ยัายรัศมีแห่ทิวาวารเเิม พระรัศมีรัรอสาลมาอาบไล้เรือนผมสีทอถัเปียร้อยอัมีวาววะวับาทับ้วยมุอสรพิษ
ภูษาลินินาวยาวับีบลู่ไปามเรือนร่าอรร ภูษสรร์าศิลา และทอำยิ่ับเน้นให้นัโบราีสาวูมิแผเทพธิา
ฟาโรห์อเมนเนสเบือนพระพัร์มามอ ประัษ์แ่พระเนรว่า
เรอพระอ์่าามสมเป็นธิาแห่ไอิสอาวไอยุป์
บวนส่เส็
เนปทาห์ำลัร่ำไห้สะอึสะอื้น ร้ามับวิเียร์ผู้เป็นบิาที่ำลัทูลเือนให้ฟาโรห์หนุ่มระมัระวัพระอ์
และามาลที่น้อมศีรษะถวายำนับพร้อมถวายสัย์ปิาว่า
ะอยูแลวามสบเรียบร้อยในมหานรธีบส์เป็นอย่าีที่สุ
“ฮึ...้อทรนำเส็พระราินีลับมาให้ไ้นะเพะ”
เนปทาห์สะอื้น ย้ำแล้วย้ำเล่า นฟาโรห์หนุ่ม้อทอพระเนรนาอย่าอ่อนพระทัย
ถึระนั้น็มิไ้รัสว่า ้วยทราบว่า ในแผ่นินนี้ไม่มีใรรัภัี่อราินีอพระอ์เท่านาอีแล้ว
“้าสัาเนปทาห์
้าะนำนายอเ้ามาืนอย่าแน่นอน”
เนปทาห์พยัหน้ารับสะอึสะอื้น
นท่านวิเียร์้อหันไปปลอบบุรีให้ลายร่ำรว เรเน่แย้มยิ้มอ่อนโยน แล้วึโผไปอนาอย่าปลอบใ
่อนะสัาย้ำหนัแน่น ทำให้เนปทาห์พอลายอาารลไปไ้ ้านเ้าหิีา็ำลัทรล่ำลาพระบิา้วยรอยแย้มพระสรวลอ่อนหวาน
ถึระนั้น แม่ทัพเนูเร็มิไ้ลายใ ยัย้ำเือนราบนบุรี้าวึ้นลำเรือ
ฤษ์มลในารเินทามาถึในที่สุ
นาวาเหินเวหน่อยๆ เลื่อนับ ่อนลอยล่อสู่นภาแห่เทพีนุ ฟาโรห์อเมนเนส แลเรเน่โบหัถ์
โยมี้าราบริพาร และาวเมืออยส่เส็้วยวามภัี
ามาลเอื้อมมือับไหล่เนปทาห์ พร้อมบอให้นาลายวามเศร้าโศล
นในออนาำนัลสาวอบอุ่นพอโ
ราบนนาวายาราลอยลับ ทั้สอหัถ์ึ่อยๆ
ลล มหานรธีบส์ไลาสายาเ้าไปทุที เ้าหิีาเบิพระเนรอย่าื่นเ้น
ฟาโรห์อเมนเนสเอ็ทรื่นาื่นใไม่พ่ายแพ้ เ่นเียวับเรเน่ที่แม้ะเยึ้นเรื่อบิน
แ่็มิเยไ้เห็นทิวทัศน์เ่นนี้ ทิวทัศน์แห่นรโบราที่สามารถมอไ้ว้าไลสุสายา
ไม่ใ่เพียมอผ่าน่อหน้า่าเล็ๆ อเรื่อบิน
บนนภาหูอทุผู้่าอึอื้อ ฝีพายอลำเรือล้วนือ
ับิ หุ่นี้ผึ้ึ่สามารถพายไ้ลอวันลอืน ่วยให้ารเินทาสู่นรบาบิโลนเป็นไปอย่าว่อไวรวเร็ว
ารเินทาเริ่มึ้นแล้ว
สิ่ที่ทุนาหวั่อไป็ือ ัสามารถ่วยเหลือราินีอเมเนเีย
และมาอัไ้ทันาล
บนทิัมพรไรุ้สุสิ้น วาะระโแรนเศาพันปลิว
เทพแห่ท้อทะเลทรายลับำลัประทับยืนอยู่หน้าสุอลำเรือเเ่นเียวับยามที่พระอ์ทรทำหน้าที่สัหารอสูรแห่วามโลาหล
พระเศาสีแเพลิสะบัไหว่าูร้อนแรัับาหลัสีรามเยือเย็น สายพระเนรวาวโรน์เพ่เล็ไปไลละม้ายถึนรบาบิโลน
ถึระนั้นสิ่ที่้อารทอพระเนรลับว่าเปล่า พาให้พระนเ้มมวมุ่น
“เ้ามิเห็นเาออโพฟิสใ่หรือไม่?”
ทันทีที่ไ้ทรสับ เทพเธ็ล้ายะทรเือบัสินว่า นั่นือสุรเสียอพระายา
ทว่า...วามทรำอย้ำว่า มิใ่ เสียนั่นละม้ายันทว่าเหี้ยมหาว่า
เ้าอเสียย่อมมิใ่ใรนอา...
“ว่าแล้วว่า
เ้า้อามมา้วย”
เทพเธทรหันวรอ์ลับมา
ึไ้ทอพระเนรพัราทีุ่้นเย แม้รูปร่าหน้าาะล้ายลึ ทว่าที่่าันือวามเหี้ยมหา
และวามเ้าเล่ห์ สรีนานั้นมิใ่ใรนอาไอิส พระนิษาอพระอ์
ายาแห่โอิริส
“หาธิาอ้ามา
้า็ย่อมิามมา้วย” เทพีไอิสสบพระเนรพระเษาอย่ามิหลบหลี วเนรสีนิลายแววเ้าเล่ห์เ็เี่ยว
“นั่นสิ ้า็ลืมไป”
เทพเธมิทรสะทสะท้าน าลเวลาทำให้วามเียแ้นพอทุเลา ทว่ามัน็ยัสลัลึรึรา
“เ้าิว่า ะรับมือไหวหรือ
หลัาร้ารามานาน?” เทพีไอิสไม่รัสเปล่า ลับเส็มาประทับยืน ุหน้าสุอลำเรือเเียวัน
“หึ! นอา้าไม่มีใร่อรับมันไ้
แม้แ่เ้าไอิส” เทพเธรับสั่อย่าทระน มิเือแววหวาหวั่นแม้แ่นิเียว นั่นือสิ่ที่เทพีไอิสทรยอมรับ
แม้พระนาะเ่าในมนราเ่นเียวับธอธ พระอาารย์ ทว่า็ยัมิอาทัทาน่อมนร์สะาเนรแห่อโพฟิสไ้
“เรื่อนี้้ายอมรับเธ
้าึอยาให้เ้าละวาวามแ้นระหว่าเราลเสีย เรื่อนั้น ้ารู้ว่า
้าเอ็มีส่วนผิ ทว่าเรื่อในรานี้ให่หลวนั อียิป์ำลัอยู่ในอันราย
หาเราพ่ายแพ้ อียิป์ะรายสู่หายนะ แม้ทุอารยธรรมะ้อถึาลล่มสลาย
แ่บันี้มันยัไม่ถึเวลา”
เทพีไอิสทรละวาทิิล
ในหน้าประวัิศาสร์เนิ่นนานหลายสหัสวรรษ มหาเทพีผู้อยู่เหนือาลเวลาย่อมรับรู้ทั้อี
ปัุบัน และอนา ยามใที่อโพฟิสทรอำนา แผ่นินแห่ลุ่มน้ำไนล์ะโลาหล
ราสำนัะวุ่นวาย ุนนาโนมาร์่าล้วนเหิมเริม ้อราษร์บัหลวมิเรเทวา
ายแนถูรุรานสูเสีย าวบ้านออยาแร้นแ้น ประสบหายนะทั่วสารทิศ
เทพเธเบือนพระพัร์มามอพระนิษาอย่าะลึ
แทบมิทรเื่อในพระรร ้วยพระนิษาไอิส ผู้เป็นมหาเทพีแห่มนรานั้น
ับนที่รั นาอุทิศีวิ ทำไ้ทุสิ่อย่า แลเพื่อนที่รัแล้ว
ไอิสมิเยเรว่า ำ้อใ้วิธีารใเพื่อให้นที่นารัไ้เป็นสุ
และรอบรอในสิ่ที่้อาร ทว่า้วยำแหน่อีราินีแห่โลมนุษย์ ินแนแห่นี้ือสิ่ที่นารั
แลหวแหนยิ่ว่าีวิ เทพเธทรนิ่เียบ
พระอ์เอ็เยผิพลาที่มุ่เพียวามยิ่ให่ โยมิไ้สนพระทัยวามสุอไพร่ฟ้าประาี
เ่นเียวับไอิสที่เย่วิอำนามาอย่ามิสนวิธีาร
ยามนี้ ทั้โอรส และธิาแห่ปวีเทพเบับนภาเทพีนุ่าทรทราบถึวามผิพลาในอี
แม้นทั้สอพระอ์ัทรย้อนาลไปแ้ไำนานอพระอ์มิไ้
แ่ทรแ้ไปัุบันไ้
“ำไว้เสียไอิส
ที่้าลแร่วยรานี้ มิใ่เพราะเ้าร้ออ หรือเนฟทิสเว้าวอน แ่้าทำเพราะินแนแห่นี้ือ
ินแนแห่มหาเทพเรแ่เพียเท่านั้น แล้วเ้า็รู้ว่า อีมินาน
น่าาิที่เ้ามารุรานะบูา้า มิ่าาที่าวไอยุป์บูาพวเ้า”
เพียรัสบ
เทพแห่ท้อทะเลทราย็สะบัอ์ไปทอพระเนรหนทาเบื้อพระพัร์เ่นเิม นพระนิษาไอิสไ้เพียแย้มพระสรวลบาเบา
ระหนัแล้วว่า ทวยเทพแห่ไอยุป์พร้อมทำทุอย่าเพื่อปปัรัษาอาาัรแห่นี้
่อานี้อีมินาน
าวเฮา-าุหรือฮิอสะบุรุินแนแห่ลุ่มน้ำไนล์ นว่าะถึยุอาาัรใหม่
นว่าะถึรัสมัยแห่ฟาโรห์อาห์โมส
อียิป์ล่าั้ออยู่ใ้อำนาอผู้ปรอา่าแน าวเฮา-าุะบูาเทพเธ
และฟาโรห์ทั้สามพระอ์ัมีเธปราอยู่ในพระนาม หนึ่ในนั้นือ ฟาโรห์เิที่ ๑
ฟาโรห์ผู้ทรสิริโมแห่แนลุ่มน้ำไนล์
ยามรารี ันทราเทพอนูเส็เยือนผืนนภาอันประับ้วยาริาทอแสหรี่ริบ
ฟาโรห์อเมนเนสเส็ลาาฟ้านาวา ย่าพระบาทไปามทาเินอันไสว้วยแสะเีย
ทว่าทันทีที่เส็มาแทบสุทาเิน ในห้อแบๆ
้านวาอพระหัถ์ลับมีเาำะุ่มๆ ำลัทำอะไรลับๆ ล่อๆ ้วยพระสัาา
ทำให้ฟาโรห์อเมนเนสสาวพระบาทไปใล้ทันวัน ไม่มีทาใ่ีา เพราะนาเหน็เหนื่อยาารเินทาหลับใหลไปแล้ว
ส่วนเรเน่ พระอ์ไม่ทราบว่า นาะมาทำอะไรึื่นเ่นนี้
“นั่นเ้าำลัทำอะไรน่ะ!?”
ระแสรับสั่ัเือบวา
ทำเอาร่าที่ำลัทำอะไรลับๆ ล่อๆ ร้อว้าย สะุ้สุัว หันวับมามอ ่อนะามมา้วยเสียร้อพร้อมทอถอนลมหายใ
“เนส!”
วหน้านวลล้อแสะเีย เผยให้เห็นประายาสีเียวสใสแ่มั
ฟาโรห์อเมนเนสระหนั ร่าที่ำลัทำลับๆ ล่อๆ ือนาในวหทัย
“ึื่นเ่นนี้ไยเ้ามินอน?”
ฟาโรห์อเมนเนสรัสถาม พลาสาวพระบาทเ้าไปใล้ร่าอรรในอาภร์าวพลิ้วึ่บันี้ปลเรื่อประับวับวาวลหมแล้ว
ึพบว่า เบื้อหน้านาือ แ้วระเบื้อลวลายแปลาอัน้าในัอเหลวสีน้ำาลเ้มหอมรุ่น
ส่วน้าๆ ันน่าะเป็นนมปัแผ่นบา่อัว้อนเป็นั้นทรสามเหลี่ยมรา้วยน้ำใสๆ
สีแท่าทาเหนียวหนื
“ันแ่ออมาหาอะไรินเอ่ะ”
เรเน่ราบทูลวรอ์สูที่ำลัประทับยืน้ำหัว ็ไ้ยินเพียเสียทอถอนพระปัสสาสะบาเบา
่อนวรอ์สูะทรผละไปุะเียพระราทาน ทำให้ห้ออันมืมิสว่าไสวึ้น
รมุมห้อปราเสบียในไหะร้าเป็นอพระเนิน โย้าๆ ันมีหีบภูษาอาภร์ที่เนปทาห์ระเรียมไว้ให้เินวามำเป็น
“แล้วนี่เ้าใ้เวทเสอีแล้วใ่หรือไม่?” ฟาโรห์อเมนเนสรัสถามอย่าำหนิแมอ่อนพระทัยหลัทรุพระอ์ประทับล ทั้ๆ
ที่นา็รู้ว่า พระอ์เป็นห่ว เเ่็ยัใ้เวทมิหยุหย่อน
ถ้อยรัสนั่น ทำเอาร่าบาหน้าูม
่อนะราบทูลเสียเบา “ันไม่ไ้ใ้บ่อยนานั้นสัหน่อย”
นรั้นราบทูลอย่าไม่ยอมรับผิ ่อนะเบี่ยไปใ้้อนเล็ๆ ัเรปเ้เ้าปา แล้วื่มโโ้ร้อนามให้พอล่ออ
“นอย่าเ้าน่ะหรือะยอมรับผิ”
ฟาโรห์อเมนเนสรัสอย่ารู้ทัน ยามิน เรอพระอ์ะแย้มยิ้มอย่าเป็นสุเสมอ
แ้มาวนวลแระเรื่อะป่อนแทบปริ
“ันนานๆ ใ้ทีนะะ”
เรเน่ยัทูลแย้ เธอไม่ไ้ใ้บ่อยถึนานั้นเสียหน่อย แ่ินให้พอหายิถึบ้านเิเมือนอนแ่เพียเท่านั้น
สำหรับเธอมาสุ็ทำไ้แ่นี้
“ไหน้าลอิมบ้าิ”
เมื่อฟาโรห์หนุ่มรัสอ เรเน่ึำ้อยอมปันให้ ทว่าเพียเสวยไปนิเียว็แทบพระราทานืนร่าบาในบัล
เ้าน้ำสีน้ำาลนั่นมๆ หวานๆ อร่อยี็ริ
แ่นมปัที่นาินนั้น่าหวานนเลี่ยน พลันเรเน่เห็นสีพระพัร์เหยเ
ริมฝีปาสีุหลาบ็เผลอหลุำออมาทันที ่อนะรีบัารให้หม แล้วึทูลถามึ้น
สีหน้าบ่บอถึวามเร่เรีย
“สรุป ุพอิออไหมะว่า ใรือน่อาร?”
เพียไ้สับถ้อยทูลถาม สีพระพัร์แ่มื่นเพราะไ้ประทับร่วมับนรั็าหายไป
ฟาโรห์อเมนเนสสีพระพัร์หมอ รัสว่า
“้าเอ็ไม่แน่ใเท่าในั
ยิ่อยู่สู ศัรู็มีทั้มอเห็นและมอไม่เห็น แ่้ามั่นใว่า
นา้อเป็นสรีในราวศ์”
ระแสรับสั่อฟาโรห์หนุ่ม
ทำให้เรเน่อหมอเศร้าามไปไม่ไ้ เธอเอั้แ่ไปริศนาไ้็ยัสับสนวย
สรีนานั้นเินทาไปไลถึบาบิโลนไ้อย่าไร นั่นือปัหาที่เธอยัิไม่
แม้ในแ่มุมประวัิศาสร์ นัโบราีะั้้อสสัยว่า อารยธรรมเมโสโปเเมีย
และอารยธรรมอียิป์โบรามีวามล้ายลึัน ทั้ทาสถาปัยรรมอย่าิูแรับพีระมิ
และำนานเทพเ้าบาส่วนอย่าารแยท้อฟ้า ับพื้นินออาัน
แล้วไหนะมีานสีอฟาโรห์นาร์เมอร์ที่มีอสูรายนาม เอร์โพเพิร์ ลับล้ายับอเมโสโปเเมีย
แ่นั่น็ยัเป็นปริศนาที่ิไม่ อียิป์ไม่เยใ้เ้าหิ้วยเหุผลในทาารทู
แล้วเป็นไปไ้อย่าไรที่สรีนาเียวะเินทาไปไ้ไลถึเพียนั้น
สิ่ที่นา้อารืออะไร เหุในาึเียแ้นทนวาแผนมานานหลายปี
เพื่อรอโอาสอันยิ่ให่อย่าปราาร์สุริยุปราา
ทั้หมนี่ือสิ่ที่เรเน่ิไม่
ล้ายับว่า ฟาโรห์อเมนเนสะทอพระเนรเห็นวามิอันว้าวุ่นสับสนบนใบหน้าาม
พระหัถ์แร่ึเอื้อมมาสัมผัสพวแ้มอย่านิ่มนวล เรเน่สะุ้นิๆ วามอบอุ่นอ่อนโยนอวลอายไปทั่วแ้มบา
เธอสบสายพระเนรสีน้ำาลใสที่สามารถหยุห้วเวลาอเธอไ้อย่าะั
ในพระเนรสีลึล้ำล้ายมีห้วัรวาลสถิอยู่ ห้วัรวาลอเธอ
ห้วัรวาลที่ไม่อาทำให้ถอถอนสายา แม้แ่พระสุรเสียที่เปล่ออมา็ยัไพเราะุเสียบรรเลีะแห่อ์เทพี
“เร เ้าอย่าไ้ัวลไปเลย สิ่ใะเิ็้อเิ ที่ผ่านมา เ้าทำเพื่อ้า ทำเพื่อทุนมามาแล้ว หามีสิ่ใที่้าอบเเทนเ้าไ้ ้า็ะทำ”
พระสุรเสียอฟาโรห์อเมนเนสนั้นทุ้มนุ่มน่าฟัยิ่ว่าบทวี
น้ำาอหิสาวรื้นึ้นมา ลอหลายปีแม้เธอะ้อเผิับวามเ็บปว
และวามทุ์อย่าแสนสาหัส แ่ราบใที่ยัมีพระอ์อยู่้าๆ เธอลับิว่า
เธอสามารถผ่านพ้นมันไปไ้ สำหรับเธอ แ้วแหวนเินทอมี่าไม่่าเถ้าธุลี
เว้นแ่มันะเป็นโบราวัถุ ทว่าอนนี้เธอลับอยาไ้บาสิ่ที่สุ บาสิ่ที่สามารถหล่อเลี้ยหัวใวน้อยใหุ้่มื้น
“ันอยาฟัเพลอุ...”
ถ้อยราบทูลนั้น
ทำให้วพระเนรสีลึล้ำะลึไปรู่ ่อนที่พระเนร และพระโอษ์ะทอประายอ่อนโยนอย่ายิ่
พระพัร์เ้มมพยั้าๆ สอหัถ์หยิบลุ่ยึ้นมา่อนะบรรเลแล้วเว้น่วไปพร้อมับารับลำนำ
เรเน่หลับาฟันิ่ วาศีรษะลบนพระเพลาแร่ ปล่อยให้ลำนำอ่อนหวานลึึ้พาเธอมลสู่ห้วนิทรา
่อนที่หน้าที่หนาหนัะมาเยือน
ในห้อโสโรอับทึบที่วาเทพเอนลิลแทบมิมีสิทธิ์ทรล้ำราย ราอรัษ์มาอัำลัประอวรอ์เล็ระหไว้มั่น มือหนาพยายามบินมปับาร์เลย์แ็ๆ ิ้มับแที่ปรุรส้วยเลือและสมุนไพรถวายให้เ้าอวรอ์เล็เสวย ทว่าเสวยไ้เพียไม่ี่ำ ็้อเสวยเบียร์ที่ทำา้าวบาร์เลย์บละเอียามไปในบัล ปริมาที่เสวยนั้นน้อยนินมาอัลัลุ้ม
“เสวยอีสันิเถอะพ่ะย่ะ่ะ
หาทรประวรึ้นมาะลำบา” มาอัราบทูล ับ้อเสี้ยวพระพัร์ที่อบลทุวัน
ึเห็นอาารพยัพระพัร์ ทว่าพอเสวยามไปอีนิเียว็ทรสำลัออมา
ทำให้มาอั้อรีบหยุให้เสวย
มาอััารสำรับที่เหลือ่อ่อนะนำไปวาบนโ๊ะ เามอไปรอบๆ
ห้ออันอับทึบ มีเพียลมที่ลอผ่าน่อประูเ้ามาแ่เพียเท่านั้น
ห้อนี้เรอะฝุ่นโสมม แม้เาะพยายามทำวามสะอาเ่นไร ผลที่ออมา็ยัเหมือนเิม
“มาอั”
พลันที่ไ้ยินรับสั่เรีย
มาอั็พุ่เ้าไปประิอบพระแท่น พระพลานามัยอันอ่อนแอ ทำให้เาหวั่นผวาว่า
พระวิาะสถิอยู่มินาน วามรัที่เาพยายามัเ็บไว้เริ่มเอ่อท้น อยสับรับสั่ใ่อ
“ท่านว่า หา้าายลเสีย
นาะพอลายวามิัลบ้าหรือไม่?” ถ้อยรัสนั่น ทำเอาเาะลึวูบ ล้ายอสุนีบาผ่าเ้าลาระหม่อม
“ไยึรัสเ่นนั้นพ่ะย่ะ่ะ!?”
ล้ายวรอ์บาไม่ยี่หระ่อวามหวาลัวอเา
พระพัร์อบียัรอยแย้มพระสรวลบาเบา
พระสุรเสียแหบโหยรัส่อไปอย่าเลื่อนลอย
“้าเพียหวัให้นาผ่อนเพลาวามิัลบ้าแ่เพียเท่านั้น
้าอยาให้นาปล่อยอเมนเนสไป อียิป์าราินีไ้ แ่าฟาโรห์ไม่ไ้
่อให้ไม่มี้า บัลลั์็ยัำรอยู่”
พระระแสรับสั่นั่นรีใเาเป็นทบทวี
หาพระนาอเมเนเียเป็นเพียสรีธรรมา เาะยินยอมทำทุอย่าเพื่อไม่ให้พระนา้อมาลำบาลำบน
ะีันพระนาออาวามั่ว้าทุ์ทรมานทั้ปว ทว่านี่มิใ่
ธิาแห่ทวยเทพมิมีทาเป็นสรีธรรมา นั่นือสิ่ที่เา้อยอมรับ
“ไยถึรัสเ่นนั้น” ทั้ๆ
ที่รู้ แ่มาอั็ยัทูลถาม “ทั้ๆ ที่พระนา็ทรทราบว่า
อียิป์เราไม่มีัิยนารีอ์ใอีแล้ว ทรทราบีว่า
เ้าหิีาอ่อนแอเินว่าะประอราบัลลั์ มิว่าอย่าไรหม่อมัน็ะอัเิเส็ลับสู่อียิป์ให้ไ้”
มาอัราบทูลอย่าเ็บปว
พระราินีอเมเนเียเบือนพระพัร์มา ทรับ้อวหน้ามายอ่อนโยน
ทว่าำลัายรอยรวร้าวอย่ายิ่
ไม่เ้าพระทัยว่า
เหุใเาึภัี่อราวศ์ถึเพียนี้ ไม่เ้าพระทัยว่า
เหุใเาึยัยืนยันให้พระนาไปร่วมู่ับนอื่น ในใเามีวามหึหวบ้าหรือไม่
เาเยริษยาบุรุษอื่นที่รายใล้พระนาบ้าหรือเปล่า บันี้
พระราินีอเมเนเียทรรู้ัว นี่เป็นรั้แรที่พระนาำริแบบสรี
พระนาอยารัส่อ
ทว่าวามเหนื่อยอ่อน ทำให้เปลือพระเนร่อยๆ ปิ
มาอัทอมอวรอ์เล็ระหราวแ้วระเบื้อรหน้านิ่ ่อนะัสินใลุพรว สาวเท้าไปทุบบานทวารัึ้อ
สะท้านสะเทือนไปถึห้อั้นใ้ินอาาเร
เนิ่นนานปานาใ
เสียฝีเท้าเื่อ้าึ่อยัระั้นเ้ามา
ทวารไม้บานหนาถูระาเปิอย่ารุนแร เผยให้เห็นโรหน้าให่าเหลี่ยมมีรอยบา
“ท่าน้อารสิ่ใ?”
เสียถามสบนุ่มนวล หาเย็นา
“ทำวามสะอา!”
มาอัประาศเำนัเน “ท่าน้อรีบส่นมาทำวามสะอา
อีทั้ในห้อยัไม่มีอาาศถ่ายเทเอาเสียเลย หาปล่อยไว้เ่นนี้พระราินีอาประวร
และ้าเื่อว่า พระนาอาห์โฮเทปะ้อเสียพระทัย
ถ้าพระราินีอเมเนเียเป็นอะไรไป่อนถึเวลา”
สิ้นารประาศเำน
าาเร็ับ้อวหน้าอราอรัษ์หนุ่มนิ่ แล้วเินลับลับหายไป
พร้อมับปิทวารไม้สนีาร์หนาแน่นเ่นเิม
ราอรัษ์หนุ่มยืนอึ้ะลึ้า ละม้ายำออเาถูเมินเย แม้นนั่รอนเนิ่นนาน ็ยัปราศาวี่แววใๆ ทั้ๆ ที่ลมหายพระทัยอัิยนารีึ่ำลัมอยู่ในห้วนิทราำลัระโหยโรยริน
เสียระาบานทวารอีรั้ประุเสียีสวรร์
มาอัเยหน้าึ้น
่อนะใเมื่อเห็นประาับิพาันรูเ้ามาปัวาเ็ถูนห้อหับสะอาเอี่ยม โยมีาาเรามมาทีหลัพร้อมับเสลูรรบานประูไม้สนีาร์
่วยให้ลมโรเ้ามามาึ้น โถยาถูยื่นมารหน้า ทำให้เา้อรับมาอย่าเสียไม่ไ้
แล้วเยมอวหน้าอันประับรอยบา้วยวามพิศว
“เอาให้พระราินีอท่านเสวยเสีย”
มาอัยโถยาึ้นมาม
นาสิึสัมผัสไ้ถึลิ่นสมุนไพรแปลประหลาฟุ้อวล เมื่อทุอย่าเรียบร้อยี
ประาับิึรูันออไปภายนอ าม้วยาาเรที่รีบหับบานทวารสนิทแน่น
เมื่อห้อหับืนสู่วามสบัเิม
มาอัึรีบนำโอสถไปถวายให้พระนาอเมเนเียเสวยโยเร็ว ่อานั้นมินาน
วรอ์เล็็บรรทมไปอีหน ้ำยัหายพระทัยล่อึ้น
ทำให้มาอัลายวามลัลุ้มัวลลไปไ้
มาอัับ้อพระพัร์าม้วยรอยยิ้ม
มือหนาร้านลูบไล้ไปามพระนลามนามอย่าอ่อนโยน ละม้ายเาไ้ลับไปปลอบประโลมเ้าหิัวน้อยที่อบวิ่เล่น
แล้วหล้มร้อไห้โยเยอีรั้หนึ่
ลิ่นยาสมุนไพรแปลประหลา
ทำให้มาอัริะลอิมูสัรั้ ทว่าเมื่อลิ้มรสเ้าไปนิเียว
วามประหลาใ็ีเ้าแสหน้าเาทันวัน แม้สมุนไพรนี้ะไม่ใ่สมุนไพรที่เาเยุ้น แ่รรมวิธีารปรุเป็นแบบบับอนับวในมหาวิหาร
เพียเท่านั้นมาอั็ะลึ บาทีาาเรอาเป็นนับวในเรื่อเล่าลือแห่มหานรธีบส์อันเรียไร
อัพอนที่ 50 แล้วนะ้า ในที่สุ็แ่มาถึอนนี้นไ้ แล้วป่านนี้็ยัไม่บเ่นเิม 555 แ่เอาเป็นว่า ไรท์เอร์ะพยายามรีบๆ แ่ให้ทันภายในเือนนี้็แล้วันนะะ แ่ถ้าไม่ทัน็อย่าโรธันเน้ออ ใรอ่านแล้วมีวามิเห็นอย่าไร หรือะให้ปรับปรุรไหน ็สามารถบอไ้เลยนะะ ส่วนาวเฮา-าุ หรือฮิอสนั้น วามริแล้วเป็นนที่นำรถศึเ้ามาในอียิป์่ะ แ่เรื่อนี้อเอามาใ้่อน็แล้วัน เพราะให้เินไปเินมา หรือี่ลา็ระไรอยู่ ส่วนำว่า เฮา-าุเป็นภาษาอียิป์โบรา่ะ แปลว่า ผู้ปรอา่าแน ส่วนฮิอสเป็นำที่าวรีเรียเพี้ยนันมา สุท้ายนี้ ็ออบุทุนที่ิามนะะ
ความคิดเห็น