ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Short Fic BIGBANG

    ลำดับตอนที่ #2 : :::: >TempG< Prince slaves serve ขอรักนาย เข้าชายทาสรับใช้ [one]

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 674
      0
      22 มิ.ย. 54

    Cry .Q
      




    Prince slaves serve ขอรักนาย เจ้าชายทาสรับใช้
    story wiht :: Kwonjiyong&Choiseunghyun 
    by :: nasagi_zagi
    ..........................................................................................................




    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  เพียะะะะะะะ  !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



    "รุ่นพี่บ้า..!"





    จะทำยังไงดี  เราจะทำยังไงดี ถึงจะบอกว่าตกใจก็เถอะ แต่ว่า... จู่ๆไปตบหน้ารุ่นพี่เขาแบบนั้นมันก็ทำเกินไปหน่อยมั้ง


    ไม่น่าเลย เราไม่น่าได้เรื่องเรื่องราวพวกนั้นเลย  ทำไม....ทำไมรุ่นพี่ซึงฮยอนตองเป็นพวก M ด้วย ทำไม ทำไม......



    "อ่า จีจี้กลับมาแล้วเหรอจ๊ะลูก ทำไมวันนี้ลูกแม่กลับบ้านเย็นจังแอบไปเที่ยวกับหนุ่มที่ไหนมาหรือป่าวจ๊ะ"

    "...................."

    "แล้วนี้ ทานอะไรมาหรือยัง แม่ทำยังทำซุปผักของโปรดของเราอยู่พอดีเลย ไกล้จะเสร็จแล้วด้วยรอทานเลยมั้ยจ๊ะ"

    "...................."

    "นี่ นายควอนจียง!!!"

    "ฮา ฮะ ฮะแม่ แม่เรียนผมเหรอฮะ อ่าวแล้วนี้ผมกลับมาถึงบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่เนีย 00?"

    "เฮ้ย!!  สงสัยจะเป็นเอามาลูกเรา"  เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของคุณนายควอนเต็มไปด้วยความหนักใจป่นสงสัย  นี่ลูกสุดที่รักของเราเป็นอะไรไปเนีย ใจลอยถึงขนาดไม่รู้ว่าตัวเองมาถึงได้ยังไงเลยเหรอ








    เวลา 8:00 น.  ณ โรงเรียน "วายจี"


    เฮ้อ....วันนี้อากาศดีจังเลย ขนาดเดินมาตั้งไกล้ยังไม่รู้สึกเหนื่อยเลยนะเนีย      กึก///  ระ รุ่นพี่



    "อรุณสวัสดิ์ครับท่านราชินี  เมื่อวานเกิดหลงรักในรสฝ่ามือของนาย  เพราะฉนั้น..ช่วยมาเป็นราชินีของฉันได้มั้ย ^^"

    "ระ รุ่นพี่ ระ รา ราชินี? ผมเนียนะฮะ?"

    "อะไรกัน  เรียกรุ่นพี่มันดูห่างเหินจะตาย  เรียกว่า  ซึงฮยอน เถอะครับ ท่านราชินี ^^"


    ทำไม ทำไม ๆๆ คนที่ดูเท่อย่างรุ่นพี่ซึงฮยอนถึงงได้เป็นพวก M ได้นะ ทำไม ทำไม...โฮ โฮ โฮ โฮ


    "พระเจ้าหมูตอน!! ทำไมถึงได้เล่นตลกกับชีวิตควอนจียงคนนี้แบบนี้ด้วย" แง แง แง แง ToT

    "โอ..คำบ่นต่อว่าพระเจ้า  นายช่างเป็นคนที่เกิดมาเพื่อเป็นราชินีจริงๆ"

    "มะ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกฮะ"

    "ไม่ต้องเขินหรอก  อีกสักพักเดี๋ยวก็ชิน ^^ มา.. เดี๋ยวฉันเปลี่ยนเป็นรองเท้าใส่ในอาคารเรียนให้นะ"

    "เอ่! ระ รุ่นพี่ มะ ไม่เป็นไรดีกว่าฮะ ดะ เดี๋ยวผมเปลี่ยนเองดีกว่า"

    "อย่าดื่นสิ เดี๋ยวล้มหน้าคว่ำหรอก"

    "ถ้ารุ่นพี่ไม่อยากให่ผมล้ม รุ่นพี่ก็ปล่อยขาผมสิฮะ"

    "ก็ฉันบอกว่าจะเปลี่ยนร้องเท้าให้ไงครับ  ท่านราชินี! ^^"

    รอยยิ้มนี้  ทำไมรุ่นพี่ถึงยิ้มแบบนี้ รุ่นพี่มีความสุขมาเลยเหรอที่ได้ทำแบบนี้  มีความสุขกับการเป็นทาสรับใช้ให้กับคนอย่างเรานะเหรอ  รุ่นพี่มีความสุกจริงๆใช้มั้ยทที่ให้เราเป็นราชินีของเขา  หรือว่า....รุ่นพี่เป็นแบบนี้กับราชินี  ทุกคน!




    ตึก ตึก ตึก ตึกๆๆๆ/// 

    อะไรกัน ทำไมหัวใจจเราถึงได้เต้นแรงขนาดนี้นะ  เรากำลังมีความสุขอยู่ใช่มั้ย?  ทั้งๆทีเมื่อวานเราบอกกับตัวเองแล้วว่าจะไม่สนใจรุ่นพี่อีกต่อไป ก้เราไม่ชอบพวก M นี่นา แต่ทำไม...เพียงแค่รอยยิ้ม ใบหน้า และสายตาที่อบอุ่นของรุ่นพี่ที่ส่งมาให้เราแต่นี้  ทำไมมันถึงทำให้เราลืมความตั้งใจที่เราเตรียมไว้ทั้งหมดได้นะ






                   "เธอ  ดูนั้นสิ"

                   "พวกเขาสองคนเล่นอะไรกันนะ จะว่าไป..ก็ดูเหมาะสมกันจังเลนเนอะว่ามั้ย"

                   "ใช่ๆ เจ้าชายห้องเอง กับขวัญใจเด็กห้องเอฟ น่ารักมากๆเลย คริ คริๆๆๆๆๆ"





    "พอเถอะฮะรุ่นพี่  โดนหัวเราะแล้วนะ ไม่อายมั้งเหรอฮะ"
     
    ควับ......

    "อะไรกันพวกเธอ หึ หึ อิจฉาเหรอ..  เอาแต่อิจฉาคนอื่นนะเป็นผู้หญิงที่ดีไม่ได้หรอกนะ!"


                   "หา!! ????"

                   "เอ่....0 o"



    "รุ่นพี่   พูดแบบนั้นมันแรงไปนะฮะ"

    "ไม่เห็นเป็นไรเลย เพราะคนที่ฉันแคร์ความรู้สึกมีแค่ราชินีของฉันเท่านั้น  และคนๆนั้นก็คือนาย"

    "ระ รุ่นพี่  พูดแบบนี้ผมก็เขินเป็นนะฮะ >////<"

    "ฮา ฮา ฮา ๆๆ  เขินเหรอ  อะ เสร็จแล้วไปกันเถอะ"

    นี้เราไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย.... เรากำลังเดินจูงมืออยู่กับรุ่นพี่ซึงฮยอนจริงๆใช่มั้ย   ตอนนี้หัวใจของเราเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว  กรีด////   ในที่สุดควอนจียงคนนี้ก็สมแล้ว   รุ่นพี่ซึงฮยอนที่ไกล้เกินกว่าจะเอื่อมมือไปถึงตอนนี้กำลังกุมมือยของเราเน้น เหมือนกับว่าไม่อยากให้เราสองคนห่างไกล้กัน

    "ตอนไปนี้ นายคือราชินีของฉันแล้วนะ  ท่านราชินีควินจียง!!!! "










    ..............................................................................................................



    ฮิวๆๆๆๆ   ตอนนี้ควอนจีจี้ของเราก็ได้กลายมาเป็นราชินีกรุมหัวใจทาสรับใช้อย่างนายชเวเรียบร้อยแล้วนะครับ  เรื่องราวต่อไปนี้คงจะแฮปปี่สุดๆเลยว่ามั้ย จีจี้เราสมหวัง คงไม่มีอะน่าเป็นห่วงอยู่แล้ว  แต่ว่ามีคนเคยพูดไว้ว่า "ความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นาน"  เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป ฝากติดตามกันด้วยนะครับ   


    ไม่ขอะไรมากมาย  ขอแค่ 10 เม้น แล้วไรเตอร์จะมาต่อเรื่องความวุ่ยวายของราชินีควอนกับทาสรับใช้ชเวให้นะครับ ไม่มากเกินไปใช้ม๊า.... ถือว่าช่วยๆกันเนอะ คริๆๆๆๆ ^^ 

     



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×