แค้นรักอานยามาเฟีย

บทนำ
แกร๊ก!!
ปัง!!
“เฮือก! คุณพ่อ!!”ดวงตากลมโตเบิกกว้างเธอกรีดร้องเสียงดังลั่นห้อง เลือดที่เต็มกระจายพนังด้านหลัง นัยน์ตาปะทะเข้ากับสายตาอำมหิต ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ
สมองของเธอขาวโพลนรับรู้เพียง กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งไปทั่วห้อง ร่างกายเริ่มหนักอึ้งจนเธอประคองตัวเองไม่ไหว สติดับวูบเห็นเพียงลาง ๆว่ากำลังมีคนวิ่งมาดูเธอ


“พะ พี่…ฮึก ฮือ พี่ยิงพ่ออาน ทำไม ทำไม!!พี่วินทำแบบนี้กับพ่ออานได้ยังไง!! ฮึก”มือบางทุบตีไปที่อกแกร่งอย่างเจ็บปวด เธอต้องการคำตอบจากปากเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

แต่ไม่มีคำตอบใดๆออกจากริมฝีปากสาก มีเพียงใบหน้าที่นิ่งเฉยยิ่งทำให้เธอแตกสลายทั้งเป็นว่าเขาตั้งใจกระทำ
“ฮึก ฮือ อานจะกลับบ้าน อานจะไปดูคุณพ่อ”
หมับ!
“เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”
“ปล่อยอาน!อย่ามายุ่งกับอาน”
“หึ!เธอไม่มีวันได้กลับไปที่คฤหาสน์นั่นอีก”
“มะ หมายความว่าไง พี่วิน ฮึก ฮือ”อานยามองคนตัวโตอย่างอยากรู้ เธอล้มลงไปนั่งกับพื้นอย่างสิ้นหวังเมื่อไม่ได้คำตอบจากปากของเขาเลย มีเพียงใบหน้าที่เย็นชานัยน์ตาคมของเขาที่มองมาที่เธอนั้นมีแต่ความเกลียดชัง
เมธาวินมองคนตัวเล็กที่นั่งกอดเข่าร้องไห้ฟูมฟายอยู่บนพื้น เขาแค่จะมาดูอาการเธอเนื่องจากข้อเท้าของเธอยังคงมีความบวมอยู่
“ฮึก ฮือ พี่วินไม่ได้ทำใช่มั้ย อานแค่ตาฝาดไปเองใช่มั้ย ตอบอานมาสิคะ พี่วิน ฮือๆ” 
“อยู่เฉยๆฉันจะทายาให้เธอ”
“ตอบอานมาก่อนค่ะพี่วิน บอกความจริงอานมา ว่าคนนั้นไม่ใช่พี่วิน ฮือๆ”
“…ก็อย่างที่เธอเห็น”เมธาวินเอ่ยเสียงเรียบเขายื่นมือไปจับข้อเท้าบางของเธอ เมื่อเห็นว่าอาการบวมลดลงแล้วแต่ก็ยังมีความบวมอยู่ เขาจึงทายาที่เตรียมมาทาไปที่ข้อเท้าของเธออย่างเบามือที่สุด
อานยานั่งนิ่งความเจ็บที่ข้อเท้าแทบจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บเลยด้วยซ้ำ เธอเจ็บใจมากกว่า เจ็บมากมันหน่วงจนรู้สึกหายไม่ออก สมองหนักอึ้งนัยน์ตาสีมรกตที่เคลือบไปด้วยน้ำตา มองผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจที่กำลังทายาข้อเท้าให้เธอ