คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ep1 : ยังเป็นแค่เพื่อน (Part1)
-------------------------------
สามารถโหลอีบุ๊ รภาพปไ้เลยนะะ
ราาโหล 50.-
*************************
“อ๊ะๆ ๆ ๆ อู๊ยยย...โอ้ว...ร่อเธออันถี่ยิบเลยว่ะออ...อ๊า...เอามันี...อ๊า...ั้น ันอทำแรๆเลยนะรอบนี้” นพูไม่รอำอนุา เาัลีบปาหนาไว้แน่น โ่สะโพอัเ้าใส่ พร้อมระทุ้ัวเ้าหาไม่ยั้แร
นนถูระทำหัวสั่นหัวลอน ไ้แ่ส่เสียร้อรวราลั่นห้อพั
“ี...อ๊ะ...อ๊ะ...เสียวไหม เธออบให้ันทำท่านี้ บ่อยสุนี่นะ ันเอ็อบทำเหมือนัน...”
เาอว พร้อมสูหายใเ้าอลึ ลำแนแ็แรเอื้อมไปรวบเอวอหนาาั้นไมันมาแนบลำัว ันปลายาเล็ หันมารับูบพร้อมับารระแทัวเ้าใส่
นเิเสียั ับ ับ ับ ้วยารเน้นทุัหวะ
ส่ผลให้ละออฝนรีเสียร้อลายาว เพราะเธอนั้นเสร็สมไปอีหนึ่น้ำ
“อร๊ายยยย...เสร็แล้ว นายทำันน้ำแอีแล้วนะ...นายฟ้า” ำพูล้าย่อว่า แ่ริๆนั้นละออฝนมีวามสุอิ่มเอมใเสียมาว่า
“ันำลัามเธอไป มาแพร้อมันอีรอบนะออ...”
เาวน พร้อมระรัวบั้นท้ายเ้าใส่อย่าหน่วหนั
หมอนี่ไม่เยเบามือให้เธอ ถ้าเาห่าหายาบทรัไปหลายวัน ปลายฟ้าะเป็นแบบนี้ทุที
เลยทำให้เ้าอร่าอวบ เอียมาทาอ้วนไหวโย นิ้วมือเรียวอละออฝนิเร็นแลูาวี
เธอำไว้รอบราวเหล็รระเบียห้อนอน หน้าอไส์ให่ระเพื่อมไหวามแรระเ้า
“อะ...อะ...อะ...อู้ย...” สีหน้าเ้าัวเหยเ ทว่าแววาลมโู่าม ลับายแววถึวามสุสมออมาล้นเหลือ
ปลายฟ้าลาลับบ้านเือบเป็นอาทิย์ เธอับเาเลยไม่ไ้ยุ่เี่ยวันทาร่าาย วามหิวโหยเลยบัเิึ้นโยปริยาย
อาเรียไ้ว่าถึั้นะละะลามเลย็ว่าไ้
“เสียว...อืม...อืม...อาๆๆๆ”
“เอาับเธอแล้วโรรู้สึีเป็นบ้าเลยว่ะออ...”
น้านหลัเอ่ยถึวามรู้สึ้าใน
ละออฝนมัะไ้ยินประโยนี้้ำแล้ว้ำเล่าทุรั้ยามเธอับเาอยู่ในห้วอารม์พิศวาส่อัน
“เหมือนันไ้ึ้นสวรร์”
ำื่นมมาพร้อมารระทั้นบั้นท้ายแ็แรอัเ้าใส่หนัหน่ว เาย้ำเน้นๆแล้วึออ ่อนะันเ้าไปใหม่อีหลายรอบ นลำอวบอาบเยิ้มไป้วยลาวาาวุ่น
“โอ้ว!...อะ...อะ...อาๆๆๆๆ”
ละออฝนห่อปาร้อเสียัลายาว ร่าสาวระุเร็ อบรับวามสุที่ถาโถมเ้ามาไม่หยุพั ุ้นอวบยาวนาให่ยัระทุ้ถี่ๆิหนึบในร่อสาว มือให่เอื้อมลบีบยำปทุมถันไปพร้อมัหวะเลื่อนไหวสะโพระรัว
“พอ่อน...ันไม่ไหว...อืม...มันอึอัเินไป”
นรับวามสุนิเ็มล้น ัทนไม่ไหว ละออฝนเริ่มส่ายเอวหนี แ่็ถูมือให่ล็อเอาไว้อย่าแน่นหนา
ปลายฟ้าึ้นเสียุ บัับให้ละออฝนยืนท่านั้น่อ
“ออันยัไม่อิ่มเลย เธอทนหน่อยแล้วันนะ เอาไว้พรุ่นี้เธอ่อยนอนพัยาวๆ แล้วันะปรนนิบัิพัวี เอาใเธอทุเลย”
“แ่ันไม่ไหวแล้วนี่”
ละลอฝนถูปลายฟ้าบัับให้อยู่ท่านั้นอีราวรึ่ั่วโม ูท่าหมอนี่ไม่ิะให้เธอไ้หยุพัหายใหายอ ำอ้อนวอนอให้เาหยุพัเลยลายเป็นอาาศธาุ
ถึะเ้าใในอาารออยาปาแห้ ทว่าละออฝน็ไม่ิว่าปลายฟ้าะับเธอร่วมรัมาราธอน ลายาวิ่อันหลายั่วโมเ่นนี้นี่นา
าทั้สอ้าอละออฝนัเริ่มอ่อนแรลทุที ีอยู่หน่อยรส่วนเอวหนา ถูปลายฟ้ารั้ไว้้วยมือที่แ็แรและมั่น เลยไม่ทำให้ละออฝนทรุลไปอับพื้น
ใบหน้าที่นับวันยิ่หล่อเหลา แนบเ้าุบบี้อยู่บนแผ่นหลับอบบา เารอยูบประทับไว้มามาย มันเป็นร่อรอยแห่อารม์ปรารถนาทั้นั้น
“อี๊...อ๊ะๆๆๆๆ อีนิ ันใล้ะถึแล้ว”
ลำอวบอนบอถี่เ้าหาร่อสวาท เพิ่มแรระแทเ้ามาอีหลายๆรั้ มันทะลวลึเ้าออนลาวาร้อนระเ็นออมาเป็นสายน้ำไหลเยิ้ม เปรอะเปื้อนิ่ามาเรียวยาว แล้วหยลพื้น ทรวามไหวพลิ้วไปามแรส่าน้านหลั ถูโอบประอไว้้วยฝ่ามือเนียนนุ่ม
เป็นผู้ายภาษาอะไร มือนุ่มยิ่ว่าเธอึ่เป็นผู้หิะอี
ละออฝนเย่อนอเาถึเรื่อนี้บ่อยรั้
ปลายฟ้าไ้แ่ลี่ยิ้มว้า เพราะละออฝนอบับมือเา เอาไปนวหน้าอัวเออยู่บ่อยๆ
“อา...อ๊า...ีๆๆๆๆ”
“เสร็รอบนี้แล้ว นาย้อหยุพั่อนเลยนะ ันเหนื่อยนาะยืนแทบไม่ไหวอยู่แล้ว นายเล่นใส่เ้ามาไม่ยั้แรเลย นบ้า นหื่นาม”
“ทนอีนิน่า เธอเอ็้อารมันเหมือนันไม่ใ่หรือไ”
“ันนี่นะ...้อาร? นายนี่มันหลัวเอะมั”
ละออฝนว่าเสียสะบั เธอทำปายื่น นึหาำเถีย แ่นึไม่ออ สิเธอถูเาึลับ อนเาระาสะโพอัเ้าใส่ย้ำๆ
เาลับบ้านไปหลายวัน วามริเธอเอ็ิถึเาอยู่หรอ ถ้ามันะไม่ิว่า่อนปลายฟ้าะลับบ้านราวนี้ มันะไม่มีเรื่อให้้าาใันอยู่
เป็นเรื่อทำเอาเธอนอนไม่หลับมาหลายืน บั้นทอนวามสุในวันหยุยาวไปั้เือบรึ่
“สรุปว่านายับน้อาว ะบันริๆแล้วใ่ไหม? ”
ละออฝนเอี้ยวใบหน้าลมเนียนถาม แววาริัเพราะมันทำให้เธอเป็นทุ์
ปลายฟ้าไม่อบ เายัั้หน้าสวนลำเอ็นทัุ้้นเ้าสุออสุในโพรับแน่น
หรี่สายามมออย่านึระอาใ ไอ้นิสัยเสียๆอบิเอเออเอฝ่ายเียว แ้เท่าไหร่็แ้ไม่หายาสัที
ถึเาไม่พู หรือเยปิเสธไม่รับละออฝนเป็นแฟน็ริ ถ้าสัเาารระทำหลัาวันนั้น มัน็เลยให้เห็นถึวามรู้สึเาทุอย่า
และเาไม่เ้าใ ทำไมละออฝนยิ่แ่ ถึไ้ยิ่โ่นั็ไม่รู้ ถึมอไม่ออหัวใเาอยู่ที่ใร
“ว่ายัไ...ถ้านายะบับน้อเาริๆ ัน็ไม่ิัอะไร แ่ว่าเราสอน้อมานั่ับเ่าุยันริๆัๆันสัที”
ปลายฟ้าถอนหายใหนั ใทำให้นถามรับรู้ เาี้เียะอบ ึมือ้าที่ประอผลมะละอลูโ ใ้นิ้วบี้ีบหัวะอยแรๆ บลึนไ้ยินเสียร้ออู้อ้า ปลายฟ้าึปล่อย แล้วทำแบบเิม้ำับปทุมถันอี้า
ป่วยาระอธิบาย แ้ไวามเ้าใผิเพี้ยนสุู่ เพียเ้าัวบัเอิเห็นภาพบามุมึ่มันไม่มีอะไรทั้นั้น
เพราะ่อให้เาบอเ้าัวไปสัี่หน เรื่อวามสัมพันธ์ระหว่าเาับาวระารไม่เยมีวามพิเศษ่อันเลย นอเหนือาารเป็นเพื่อนร่วมาน
และ็เาันรู้วามลับอี้านหนึ่ระหว่าอเ้าหล่อนับผู้ัารแผนารลาเ้าเท่านั้น นอเหนือาสิ่อื่นใ มัน็แ่เสียนินทา ับ่าวลือมั่วๆ
“เลิพูถึนอื่นเหอะ เธอ็รู้ว่าันเอาับใร็ไม่อิ่มเท่าเอาับเธอ...”
บประโยแสนห้วนลำเอ็น็สวนเ้าหาลึนสุปลายโน ละออฝนผวาเฮือ เ้้นาวึ้นรับแรระแท้วยสีหน้าบิเบ้
เธอทั้เสียวทัุ้ เสียวแปลบยามเพื่อนหนุ่มโหมสะโพลมาหนัหน่ว อา้วยสรีระทั้เาับเธอนั้นแ่าันมา ทว่าธรรมาิ็สอนให้เธอรับอเาไว้ไ้ทั้หม
“อืม...นายนี่นะ เป็นอย่านี้ทุที”
“หยุพูน่า...แล้วเปลี่ยนเป็นร้อราให้ันฟัีว่า”
ปลายฟ้าไม่ปรารถนาให้ัวเอนั้นเสียอารม์เพิ่มึ้น เาึระทุุ้้นอันโระแทเ้าใส่้วยัหวะระรัว ละออฝนเสร็าลำเพื่อนหนุ่มไปอีรอบ ่อนปลายฟ้าะเินทาไปถึุหมายิๆอีน...
“อา...ออันอทำอีรอบนะ แล้วันะปล่อยให้เธอพั”
ฝานิยายัโปรลราา้วยนะะ
(เ้าโหลื้อ อีบุ๊ไ้รหน้าปนิยายเลยนะะ)
รา - หนุ่มเ้าอารม์ เอาแ่ใ ปาร้าย แ่วามหล่อเหลาระับแถวหน้า เาเลียมารรี ูถูเธอสารพั ล่าวหาเธอเป็นเพียผู้หิหิวเิน ายร่าายหวัแลเศษเินาผู้าย โยผู้ายหนึ่ในนั้นือบิาบัเิเล้าอเาเอ เรื่ออะไรเาะยอม ถ้าอยานัเาะสนอเธอเอ...
มารรี - หิสาวสวยหม รอบรัวล้มละลาย เธอึทำานทุอย่าไม่เี่ย อแ่เป็นานสุริ หวัเพียเลี้ยัวเอับุา เธอถูราอยล่าวหา ยัเยียให้เป็นผู้หิายัว เป็นผุ้หิอบิาเา แ่ทำไมเาถึอบเ้าหาเธอนั็ไม่รู้ ยิ่หนีเายิ่าม ยิ่เธอรำาเายิ่ามอแย...
ความคิดเห็น