ท่านพี่ จงเป็นของข้าทั้งตัวและหัวใจเถิดนะ

เจิงอวี้เยี่ยนค่อยๆ ทรุดลงนั่งบนเตียงข้างกายนาง และจับแขนนางไว้อย่างนุ่มนวลอ่อนโยน เช่นเดียวกับน้ำเสียงที่ใช้ถามนาง

       “มู่หลิง เจ้าเป็นอะไร ไหนบอกข้าซิ”

       “ท่านพี่ บ้านท่านทำไมโจรชุกชุมเยี่ยงนี้ ข้ามาอยู่ไม่นาน ก็มีโจรขึ้นบ้านตั้งหลายครั้ง ครั้งนี้มันยังรังแกข้าอีก ฮือๆ” 

       มู่หลิงยังคงซบหน้าลงกับเข่าสองข้างของตัวเองที่ชันขึ้นมา ร้องห่มร้องไห้ไม่หยุดหย่อน

       “มันรังแกอะไรเจ้า”

       “ท่านดูสภาพข้าสิ ฮือ ข้าโดนมันปู้ยี้ปู้ยำจนป่นปี้ยับเยินไปหมดแล้ว ท่านดูไม่ออกหรือ ฮือๆ” 

       นางดึงเสื้อด้านนึงออก จนเห็นไหล่ๆ ขาวๆ ที่มีรอยแดงเป็นจ้ำๆ จางๆ โดยที่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา

       “ปู้ยี้ปู้ยำ…ป่นปี้… ยับเยินเลยอย่างนั้นหรือ” 

       เจิงอวี้เยี่ยนถึงกับทำหน้าปั้นยาก ทำได้เพียงช่วยดึงเสื้อผ้าของนางขึ้นมาปิดไว้อย่างเดิม

       “ฮึ้ย พรหมจารีย์ของข้า ฮือๆ ข้าไม่อยากพูดกับท่านแล้ว ดูแลบ้านกันอย่างไร ปล่อยให้โจรชุมยิ่งกว่ายุงอีก”

       “มู่หลิง เจ้าเงยหน้ามาคุยกับข้าก่อน บ้านข้ามีโจรที่ไหนกัน”

       เมียของเขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา แต่ยังคงกอดเข่าตัวเองแน่น ใบหน้าเปื้อนไปด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสาร จนเขาต้องช่วยเช็ดน้ำตาให้

       “ไม่มีโจรได้อย่างไร หรือท่านจะบอกว่าเป็นพี่ใหญ่หรือท่านพ่อของท่านที่ล่วงเกินข้ากันเล่า หรือว่าใช่ โธ่ ครอบครัวของท่านช่างวิปริตเหลือเกิน”

       เจิงอวี้เยี่ยนได้ฟังก็ถึงกับผ่อนลมหายใจ ชักมือที่กำลังเช็ดน้ำตาที่แก้มนวลของนางกลับทันที

       “เจ้าจะบ้าหรือ สองคนนั้นจะทำเรื่องแบบนี้ทำไม เจ้าจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลยรึ”

       “เรื่องเมื่อคืน…” นางนิ่งคิด “ข้าจำได้ว่าดื่มสุราแล้วเมาหลับไป” มาถึงตรงนี้นางก็เริ่มต้นจะร่ำไห้อีกครั้ง

       “เจ้าโจรชั่ว ฉวยโอกาสที่ข้าเมาไม่รู้สติ ถึงได้รังแกข้าได้ อย่าให้ข้ารู้นะว่าเป็นใคร ข้าจะตัดนิ้ว ตัดแขน ตัดขาเจ้า”

       “พอก่อนๆ” 

  เจิงอวี้เยี่ยนเริ่มหน้าเสีย รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ อย่างไรก็ไม่รู้ได้ “เจ้าลืมไปหมดแล้วจริงๆ หรือ”

       “นี่ล่ะ ที่ข้าจำได้ ท่านต้องช่วยข้านะ แก้แค้นให้ข้าด้วย ฮือๆ ท่านพี่” 

       นางเกาะแข้งเกาะขาอ้อนวอนเขาสุดกำลัง

       เมื่อเห็นว่าปล่อยให้ระลึกได้เองคงจะเป็นไปได้ยากแล้ว ในที่สุดเขาจึงพูดออกมาว่า

       “มู่หลิง เรื่องเมื่อคืน เป็นข้าเอง”

       “ห้ะ ตาเถร ท่านว่าอะไรนะ” 

       มู่หลิงกรีดร้องเสียงดังยิ่งกว่าเดิม เจิงอวี้เยี่ยนเกือบจะสะดุ้งอยู่แล้ว

#########

เรื่องนี้ครบรส จีนโบราณ รัก ตลก เศร้า สืบเรื่องราวในยุทธภพ มิตรภาพ
        พระเอก นางเอกไม่ได้ดี แบบพ่อพระแม่พระ มีความเป็นมนุษย์ปุถุชนทั่วไปค่ะ