อาญารักซ่อนใจ

ลำดับตอนที่ #24 : บทที่ 5 สิทธิอันชอบธรรม (4)

                                              อีบุ๊กมาแล้ว มาพร้อมกับโปรฯ สุดคุ้ม 

                                                         ฝากโหลดด้วยจ้า

          

อุรัสยาทั้งแกะ ทั้งสะบัด ทั้งบิดข้อมือ แต่ไม่ว่าเธอจะทำอย่างไรมือหนาก็ไม่มีท่าทีว่าจะยอมปล่อยข้อมือของเธอ แถมเจ้าของมือแกร่งยังเพิ่มแรงบีบรัดลงมาจนเธอต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ

        “พี่คริสเตียนเอื้อเจ็บ” อุรัสยาร้องออกมาแต่คนที่เธอเรียกร้องขอความเห็นใจก็ไม่ได้สนใจเสียงของเธอสักนิด เขายังลากร่างของเธอไปไม่สนใจว่าจะทำให้เธอเจ็บเพียงใด

         “...”

         “พี่จะพาเอื้อไปไหนคะ” อุรัสยาพูดขึ้นอีกพร้อมกับพยายามขืนตัวไม่ให้ถูกร่างหนาลากไปได้สมใจ แต่ความพยายามของเธอสุดท้ายก็เป็นได้แค่เพียงความพยายามเท่านั้น

“...” เป็นอีกครั้งที่คริสเตียนไม่ตอบ ชายหนุ่มลากร่างเล็กผ่านประตูบ้านตรงไปยังห้องนอนโดยที่แรงขัดขืนดิ้นรนของเธอไม่เป็นอุปสรรคต่อการก้าวเดินของผู้ชายตัวโตและกำลังโกรธจัดอย่างเขาแต่อย่างใด ชายหนุ่มเปิดประตูดึงเธอให้ตามเข้าไปแล้วดันประตูให้ปิดแรงๆ จนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

“พะ...พี่จะทำอะไร” อุรัสยาร้องขึ้นอย่างตระหนกรับรู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร เธอไม่ได้ต้องการคำตอบด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนในคำถามที่เธอไม่ต้องการคำตอบ อีกฝ่ายกลับยินดีที่จะตอบมัน

“ก็ทำเรื่องที่ผัวเมียเขาทำกันไง”  

“พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำ... ว้าย!!!” พูดไม่ทันจบเธอก็กรีดร้องออกมาเมื่อร่างถูกเหวี่ยงลงไปบนเตียงกว้าง หญิงสาวรีบยันกายลุกขึ้นนั่ง นัยน์ตากลมโตมองร่างตระหง่านที่อยู่ปลายเตียงด้วยแววตาตื่นตระหนก

คริสเตียนดึงเสื้อยืดออกจากตัวแล้วโยนมันทิ้งไปบนพื้น เขาทำทุกอย่างขณะที่ยังใช้สายตาแข็งกร้าวจ้องไปยังร่างบอบบางบนเตียง

“พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับเอื้อนะ” อุรัสยาพูดประโยคที่พูดไม่ทันจบซ้ำอีกครั้งทันทีที่ตั้งสติได้

“ถ้าผัวไม่มีสิทธิ์แล้วใครมีสิทธิ์” มือหนาลดลงไปปลดเข็มขัดกางเกงออกพร้อมกับทิ้งเข่าลงบนเตียง ร่างสูงขยับเข้าหาร่างเล็กช้าๆ ราวกับราชสีห์หนุ่มกำลังตะครุบลูกกวางตัวน้อยที่ไม่มีทางหนี

        “...”อุรัสยารีบพลิกกายลงจากเตียงเพื่อหนีการคุกคามที่น่าหวั่นใจนั่น แต่อีกฝ่ายก็พุ่งเข้ามายึดร่างเธอไว้แล้วลากร่างของเธอกลับไปนอนกลางเตียง ก่อนจะทิ้งร่างหนาหนักลงมาทาบทับ

หญิงสาวดิ้นรนหนีระหว่างที่เขาพยายามจะทึ้งเสื้อผ้าของเธอออก เธอยกมือขึ้นทาบอกเปลือยเปล่าของเขาแล้วผลักด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่ตัวเขาหนักเกินไป และแรงของเขาก็มากกว่าเธอหลายเท่า ตัวเขาไม่ขยับไปไหนแถมเสื้อผ้าของเธอก็หลุดลุ่ยออกจากกายได้อย่างง่ายดายจนเหมือนว่าเขาไม่ได้ออกแรงอะไรเลย

“ถ้าไม่อยากให้ฉันมีสิทธิ์ก็หย่าให้ฉันสิ”

“เอื้อหย่าให้พี่แน่ แต่...”

“แต่ต้องรอให้ครบหนึ่งปีใช่ไหม?”

อุรัสยาพูดไม่ทันจบ ชายหนุ่มก็ต่อประโยคให้ คริสเตียนระตุกยิ้มมุมปาก เป็นรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตาและบ่งบอกว่าอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามา

“ใช่ค่ะ แต่...”

“งั้นหนึ่งปีนี้ฉันก็มีสิทธิ์จะทำอะไรกับเธอก็ได้น่ะสิ”

เป็นอีกครั้งที่คริสเตียนไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจนจบเขาก็แทรกขึ้นกลางปล้อง

“แต่พี่ไม่ได้รักเอื้อ เราก็ไม่ควรทำแบบนี้”

“เซ็กส์มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับความรัก อย่างเธอก็น่าจะรู้ดีนี่”

“สำหรับคนอื่นเอื้อไม่รู้ แต่สำหรับเอื้อไม่มีความรักก็ไม่มีเซ็กส์”

“ฮึ ใสซื่อ แสนดี เล่นละครได้เก่งจนฉันเกือบเชื่อ” เสียงของเขากร้าวห้วน และเต็มไม่ด้วยความเย้นหยัน

“...”

นี่เขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันนะ!

อุรัสยามองเข้าไปในนัยน์ตาสีน้ำตาลเจิดจ้าที่คล้ายกับมีเปลวไฟอยู่ในนั้น

เธอรู้ว่าตัวเองรักเขา และรู้ดีว่าตัวเองคงขัดขืนไม่ได้ถ้าหากเขาจะทำมันจริงๆ แต่เธอก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้น เธอไม่ได้โง่ถึงขนาดไม่รู้ว่าเซ็กส์ไม่สามารถแลกความรักได้ และเธอก็รู้ว่าหากไม่อยากให้ตัวเองเจ็บปวดไปมากกว่านี้เธอให้เขาได้ครอบครองร่างกายของเธออีก เพราะเขาก็คงไม่เห็นค่าของมันเหมือนที่ไม่เคยเห็นค่าของหัวใจที่เธอให้เขาไป

ความเจ็บปวดเผยออกมาทางนัยน์ตาสีนิลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเธอจะกดมันลงไป ฝั่งมันให้ลึกที่สุดในห้วงหัวใจ

“ฉันจะให้เธอเลือกเป็นครั้งสุดท้าย ว่าจะหย่าให้ฉันตอนนี้ หรือ...”

“ไม่ว่าพี่จะถามอีกกี่ครั้ง คำตอบของเอื้อก็ยังคงเหมือนเดิม” อุรัสยาไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจบด้วยซ้ำตอนที่อีกฝ่ายพูดขึ้น