อาญารักซ่อนใจ

ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 3 เหตุผลที่ทำให้ไม่มีทางเลือก (2)

       ผิดแล้ว เขาไม่มีทางเหลือให้เลือกเลยต่างหาก...  

ไร่นี้เป็นของแม่เขา ท่านรักที่นี่มากจนไม่เคยจากที่นี้ไปไหน และทุกอย่างที่เป็นของแม่ เขาไม่มีทางยอมปล่อยให้มันกลายเป็นของใคร และไม่มีวันปล่อยให้ใครมาทำลาย

ไร่กาแฟเป็นของแม่ไม่ใช่ของพ่อเขาก็จริง แต่ที่พ่อของบอกว่าถ้าไม่มีพ่อของอุรัสยาก็จะไม่มีบรูโน่ ไม่มีไร่กาแฟเปรโดส ไม่มีโรงงานผลิตเมล็ดกาแฟที่มีชื่อเสียงและใหญ่ที่สุดในโลกอย่างโรงงานผลิตเมล็ดกาแฟ บาซิเลียน เปรโดส ก็เพราะก่อนหน้าที่พ่อกับแม่ของเขาจะเจอกัน สภาพอากาศของบราซิลค่อนข้างแปรปรวน บางปีฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล เมื่อขาดแคลนน้ำอย่างหนัก รัฐบาลจึงประกาศห้ามใช้น้ำจากแม่น้ำไปทำการเกษตร ส่งผลให้ผลผลิตที่ได้ต่อปีลดลง บางปีฝนก็ตกมากเกินไป ทำให้คุณภาพเมล็ดกาแฟไม่ได้มาตรฐาน พอเป็นแบบนี้ติดต่อกันหลายปีเข้า ไร่จึงถูกนำไปจำนองกับธนาคารไว้ เพื่อนำเงินมาเป็นทุนและเลี้ยงปากเลี้ยงท้องคนงานนับพันในไร่

แต่แทนที่ทุกอย่างจะดีขึ้นสภาวะของไร่กลับย่ำแย่ลงอีกเมื่อเสาหลักสำคัญของไร่อย่างตาของเขามาเสียไป อีกทั้งแม่ของเขาก็ไม่มีทั้งความรู้เรื่องการปลูกกาแฟ ไม่มีทั้งประสบการณ์ในการบริหารคนมากๆ แถมร่างกายก็ไม่ค่อยแข็งแรง ทำให้ไร่ที่เอาไปเข้าธนาคารไว้เกือบจะหลุดจำนอง และถ้าพ่อเขาไม่เข้ามา แม่ของเขาก็คงต้องเสียไร่ไปแล้ว

แม่ของเขารักไร่แห่งนี้มากเพราะท่านอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด ขนาดตอนจะเสียชีวิตท่านยังร้องจะกลับมาที่ไร่แทนที่จะอยู่โรงพยาบาลที่มีทั้งหมอทั้งพยาบาลคอยดูแล  

และเพราะอยากรักษาไร่ที่แม่รัก รักษาโรงงานกาแฟที่เขาทุ่มเทให้กับมันมาทั้งชีวิตเอาไว้ เขาถึงได้ยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ตัวเองเกลียด และในเมื่อเขาทำตามทางเลือกที่พ่อบังคับให้เลือกแล้ว ถ้าเขาจะหย่า ท่านก็ไม่สิทธิ์จะยกอะไรให้เธออีก แม้ว่าเขากับเธอจะเพิ่งจะแต่งงานกันไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงก็ตาม

ทั้งๆ ที่คิดว่าจะได้สิ่งที่ตัวเองต้องการโดยง่าย แต่ผู้หญิงที่เคยเชื่อฟังเขาทุกอย่าง กลับไม่ยอมให้ในสิ่งที่เขาต้องการมาง่ายๆ

ไม่สิ! เธอยอมทำตามที่เขาสั่งทุกอย่างก็จริง ยกเว้นว่าสิ่งนั้นจะเป็นสิ่งตรงข้ามกับสิ่งที่บิดาของเขาต้องการ

คริสเตียนยกมือขึ้นเกาต้นคอ พลางปล่อยให้ความทรงจำเมื่อคืนไหลเข้ามาในความคิด

“แก้ผ้าสิ”

“ค...คะ?”

ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความใสซื่อและงุนงงที่ช้อนขึ้นมองมาทำให้คริสเตียนชะงักไปครู่หนึ่ง เป็นแบบนี้เสมอ ผู้หญิงคนนี้ชอบใช้สายตาใสซื่อราวกับเด็กไร้เดียงสาไม่มีเล่ห์เหลี่ยมมาทำให้เขารู้ผิด

สายตาแบบนั้นมันอาจใช้ได้ผลกับพ่อเขา ใช้ได้กับคาร์ลอส ใช้ได้กับใครต่อใครอีกหลายต่อหลายคน แต่มันไม่มีทางที่เขาหลงกลดวงตาใสซื่อที่เธอเสแสร้งแกล้งทำเป็นแน่

“อยากเป็นเมียฉันมากไม่ใช่หรือไง อยากมากก็แก้ผ้าแล้วขึ้นไปนอนรอบนเตียง เดี๋ยวจะสนองให้” เขาเลือกใช้ถ้อยคำร้ายกาจยิ่งกว่าเอิมเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ

“อะ...เอื้อไม่ได้อยาก...”

“ไม่ได้อยากอะไร ไม่อยากเป็นเมียฉัน หรือว่าไม่อยากขึ้นเตียงกับฉัน”

“...”

 “เงียบทำไมล่ะ ตอบสิ”

“...”

 “เหอะ! ฉันก็ถามอะไรโง่ๆ ถ้าไม่อยากมาก เธอจะตอบตกลงแต่งงานทำไม”

“พี่เมาแล้ว อาบน้ำเถอะค่ะ จะได้พักผ่อน”

“หึ อาบน้ำ พักผ่อนอย่างนั้นเหรอ” คริสเตียนแค่นหัวเราะ “คืนเข้าหอทั้งที จะปล่อยให้เมียรอเก้อได้ยังไง เธออุตส่าห์หน้าด้านหน้าทนตกลงแต่งงานกับคนที่เกลียดตัวเองทั้งทีนี่”

“ถะ...ถ้าพี่ยังไม่อยากอาบ เอื้อขออาบก่อนนะคะ”

“โอ๊ย!” เสียงใสร้องขึ้นเมื่อเขาเอื้อมมือไปปัดมือของเธอที่เอื้อมไปจับลูกบิดประตูห้องน้ำแรงๆ ก่อนจะผลักประตูที่เธอเพิ่งเปิดออกให้ปิดลงจนถึงเสียงดังสนั่น แล้วเขาตบมือเข้ากับประตูห้องน้ำที่เพิ่งเปิดลงเพื่อระบายอารมณ์เกรี้ยวกราดที่สุ่มอยู่ในอก

ปึง!

เสียงประตูถูกกระแทกดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาจับร่างเล็กที่พยายามเบี่ยงตัวหนีให้หมุนกลับมาเผชิญหน้าแล้วดันจนแผ่นหลังของเธอกระแทกกับบานประตู

“อ๊ะ!!! พะ...พี่คริสเตียนปล่อยก่อนค่ะ เอื้อเจ็บ”

ความเมาทำให้เขาไม่ได้สนใจเสียงร้องเพราะความเจ็บ 

แม้ว่าเสียงจะไม่ได้ยานคราง แม้จะไม่ได้เดินโซเซ แต่ใช่! เขาเมา แล้วก็เมามากด้วย แต่ถ้าไม่ใช่คนที่รู้จักมักคุ้น และเคยดื่มด้วยกันหนักๆ มาก่อนจะไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขาเมาอยู่ เวลาเขาเมา จะมีสองอย่างที่เปลี่ยนไป...

อย่างแรกก็คือเขาจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ปกติเขาไม่ใช่คนพูดมาก และไม่ใช่คนที่แสดงความรู้สึกออกมาพร่ำเพรื่อ ไม่ใช่คนที่ชอบแสดงอารมณ์ความรู้สึกออกมาให้ใครรับรู้ แต่คงเป็นเพราะเมามากทำให้เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ และพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาจนหมด

และอย่างที่สองก็คือ เวลาเมา ความต้องการเขาจะมากกว่าปกติ และเขาก็โทษว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ทำให้เขาหลงลืมเจตนารมณ์ที่ทำให้เข้ามาในห้องนี้

_____________________-

มาต่อให้แล้วนะคะ ใครรออยู่บ้าง