กลายเป็นตัวร้ายที่ช่วยโลก

ณ ห้องเรียน

มีเด็กหนุ่มนั่งมองหน้าต่างเขาก็คิดกับตัวเองเล่นๆว่า

เด็กหนุ่ม : เคยได้ยินว่าทรัพยากรธรรมชาติมีพอสำหรับมนุษย์4000ล้านคนแต่ตอนนี้มีมนุษย์7300ล้านคนมนุษย์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆแต่ทรัพยากรธรรมชาติน้อยลงทุกทีถ้ามนุษย์หายไปสักครึ่งนึงโลก  ก็คงน่าอยู่ขึ้น คงไม่มีภาวะโลกร้อน ไม่มีมลพิษทางอากาศ ทรัพยากรธรรมชาติก็คงมีพอสำหรับทุกคน?    แนวคิดเหมือนตัวร้ายในAvengers end game หรือตัวร้ายในKingmanภาค1แต่เราจะทำให้คนหายไปครึ่งโลกได้ยังไงเราไม่มีถุงมืออินฟินิตี้กันเลท

เหมือนธานอสไม่ได้มีอุปกรณ์ไฮเทคเหมือนตัวร้ายในkingmanในโลกความเป็นจริงการที่จะทำให้มนุษย์หายไปก็ต้องก่อให้เกิดสงครามหรือไปก็ภัยพิบัติทางธรรมชาติเเละโรคระบาดที่ทำให้มนุษย์ตายเป็นจำนวนมาก  ธานอสทำให้คนทั้งโลกหายไปโดยรูปแบบของการสุ่มซึ่งต้องมีคนรอบข้างที่เสียใจไม่น้อยถ้าเราเลือกคนที่จะทำให้หายไปได้ก็คงดีสิ เช่นนักการเมืองที่หาผลประโยชน์เข้าตัว หรือนายทุนที่ขยายโรงงานอุตสาหกรรมที่ทำรายธรรมชาติ ถ้าทำให้เฉพาะคนไม่ดีหายไปได้ก็ดี แต่ก็ไม่ได้มีDeath Noteที่เขียนชื่อคนเลวเเล้วมันจะตายนิ       แต่จะว่าไปก็มีตัวร้ายที่คิดเหมือนกันแต่ด้วยความเป็นตัวร้ายก็เลยทำสิ่งที่ตัวเองคิดไม่สำเร็จหรอ  จะมีซุปเปอร์ฮีโร่มาช่วย         แต่ในความเป็นจริงจะมีฮีโร่ไหมนะ ถ้าฉันกลายเป็นตัวร้ายซะเองหละใจ

ฉาก: ณ ห้องเรียน

เด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง สายตาเหม่อลอยที่เต็มไปด้วยความคิดที่ดูจะซับซ้อนเกินอายุ เสียงครูสอนอยู่หน้าห้อง แต่เขาไม่ได้ยินชัดเจน สิ่งที่สะท้อนอยู่ในหัวคือคำถามที่เขาตั้งไว้กับตัวเอง

เด็กหนุ่ม (ในใจ) :

“ทรัพยากรธรรมชาติมีพอสำหรับ 4,000 ล้านคน แต่ตอนนี้เรามี 7,300 ล้านคนแล้ว… มนุษย์เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่ทรัพยากรน้อยลงทุกที ถ้ามนุษย์หายไปสักครึ่ง โลกก็คงน่าอยู่ขึ้นสินะ ไม่มีภาวะโลกร้อน ไม่มีมลพิษ และทรัพยากรก็คงพอสำหรับทุกคน…”

เด็กหนุ่มยิ้มบาง ๆ กับตัวเอง แต่ไม่ใช่รอยยิ้มแห่งความสุข มันเต็มไปด้วยความคิดที่เริ่มเดินทางไปไกล

“แต่เราจะทำให้คนหายไปครึ่งหนึ่งได้ยังไง? เราไม่มีถุงมืออินฟินิตี้แบบธานอส หรืออุปกรณ์ไฮเทคแบบใน Kingsman นี่…”

เขากอดอกพิงโต๊ะ คิ้วขมวดเล็กน้อย

“ในโลกความเป็นจริง มนุษย์คงต้องพึ่งสงคราม โรคระบาด หรือภัยพิบัติทางธรรมชาติ ถ้าจะให้ใครสักคนตัดสินว่าใครสมควรจะอยู่ มันคงต้องอาศัยเครื่องมืออะไรสักอย่างที่สุ่มโดยไม่มีความลำเอียง หรือถ้าเลือกคนได้... มันก็คงดีกว่า เช่น คนที่ทำลายสิ่งแวดล้อม นักการเมืองที่หาผลประโยชน์ หรือนายทุนใหญ่ที่ไม่สนใจธรรมชาติ”

เขาครุ่นคิดมากขึ้น

“แต่เราก็ไม่มี Death Note หรืออะไรที่จะทำให้ความคิดนั้นกลายเป็นจริง…”

เด็กหนุ่มโน้มตัวมาข้างหน้า เท้าคางทองพื้น

เด็กหนุ่ม (ในใจ) :

“เอาจริง ๆ ตัวร้ายพวกนั้นก็ทำสิ่งที่พวกเขาเชื่อไม่สำเร็จหรอก เพราะสุดท้ายก็มีฮีโร่มาหยุดไว้... แต่ในความเป็นจริง เรามีฮีโร่แบบนั้นไหม? ถ้าสมมติว่าฉันกลายเป็นตัวร้ายล่ะ?”

เขาจ้องมือของตัวเอง ราวกับกำลังพยายามหาวิธีทำตามความคิดของตัวเองให้เป็นจริง

“ถ้าฉันต้องการทำสิ่งนี้... ขั้นแรก เราต้องหาคนที่มีแนวคิดเดียวกันก่อน โลกที่มีคนตั้ง 7,300 ล้านคน คงมีสัก 1,000 คนที่คิดเหมือนกันแน่ เราต้องเริ่มจากสักคน”

เด็กหนุ่มเอามือจดลงสมุด ราวกับกำลังบันทึกไอเดีย

“พวกนี้จะหาจากที่ไหนได้บ้างนะ? คนที่เคยเป็นนักอนุรักษ์ธรรมชาติ หรือคนที่ประท้วงเพื่อสิ่งแวดล้อมน่าจะเหมาะ แต่การติดต่อออนไลน์อันตรายเกินไป อาจจะโดนตามรอย... คงต้องหาเจอด้วยตัวเอง”

เด็กหนุ่มนึกถึงบางคนที่เขาเคยอ่านข่าว

“เคยมีนักวิชาการด้านทรัพยากรธรรมชาติฆ่าตัวตายเพื่อแสดงจุดยืนของเขา... และเขาก็มีลูกชาย...”

รอยยิ้มของเด็กหนุ่มปรากฏขึ้นเล็กน้อย

“น่าสนใจ...”

เสียงกระดิ่งหมดคาบดังขึ้น ดึงเขากลับสู่ความเป็นจริง เด็กหนุ่มเก็บสมุดและลุกขึ้นอย่างเงียบเชียบ พร้อมความคิดที่เดินหน้าไปไกลเกินจุดเริ่มต้นแล้ว...